Home / อื่น ๆ / นักสะสมความเศร้า / เธอคนนี้แววตาเศร้าจัง

Share

เธอคนนี้แววตาเศร้าจัง

last update Last Updated: 2025-06-30 16:12:19

“ครืน! ครืน! เสียงของฟ้าร้องดังสะท้อนความเงียบ..ทำให้เธอรู้สึกถึงความโดดเดี่ยวและว่างเปล่าอยู่ในใจท่ามกลางท้องฟ้าสีดำ พร้อมสายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างไม่ขาดสาย ทวานั้นเริ่มมีลมกระโชกแรง ทำให้อากาศในตอนนั้นยิ่งหนาวเย็นจนเข้ากระดูก เธอนั้นได้แต่หย่อนตัวบางๆ ของเธอค่อยๆ ลงพร้อมชั้นเข่าทั้งสองข้างเธอมาคู่กันจากนั้นแขนทั้งสองข้างของเธอได้เอื้อมมาโอบกอดตัวของเธอไว้หวังให้ความอบอุ่นต่อร่างกายและหัวใจดวงน้อยที่แตกสลายแล้วแตกสลายอีก อย่างน้อยการโอบกอดตัวเองของเธออาจจะไม่อบอุ่นเท่าไหร่แต่ก็นะจะมีใครเข้าใจเรา เท่าตัวเราเองล่ะจริงไหม.

“เอ่ออ คุณครับเป็นอะไรหรือเปล่า มีอะไรให้ช่วยไหมไม่สบายหรือเปล่าครับทำไมนั่งตัวสั่นแบบนั้น นั่งอยู่ตรงนี้ละอองฝนมันสาดเข้าถึงนะครับ”

***ดินเอ่ยปากถามคนร่างบางที่กำลังนั่งสั่นอยู่ด้วยน้ำเสียงสงสัยแต่แฝงไปด้วยความห่วงใยปนความงงๆ นิดหน่อยเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วทำไมถึงมีคนมานั่งอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ ร่างบางที่กำลังตัวสั่นจนฟันกะทบกันไปมาค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แล้วก็ตกใจเพระไม่คิดว่าจะมีคนมาสนใจและถามไถ่เธอเช่นนี้ แล้วก็ค่อยก้มหน้าลงไปอีกครั้งเพราะอาการเธอตอนนี้ค่อยข้างที่จะแย่เอาเรื่องแค่จะพูดตอบก็ยังบังคับปากที่สั่นของเธอนั้นไม่ได้เลย ..

“เอ๊ะคุณนั่นเอง”

*** คนร่างสูงถึงกับสตั้นไปพักนึงเพราะเหมือนเขาจะเป็นคนที่เขารู้จักนั้นเองแต่เขาก็ได้แต่ยืนรออยู่แบบนั้นเพราะคนร่างบางไม่ได้ตอบอะไรเขาเลย คนร่างสูงยืนท่ามกลางฝนที่ตกอย่างเรื่อยๆ แต่ในมือของเขาเองก็มีร่มอยู่เขาจึงไม่ได้กลัวที่จะเปียก ได้แต่ยืนอยู่แบบนั้น ทำไงได้เพื่อเขามีอะไรให้ช่วยหรือมีปัญหาอะไร เพราะตอนนี้แถวนี้แทบไม่มีผู้คนแล้วถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง ปกติดินเป็นคนที่ใจเย็นอยู่แล้ว สุขุม ใจดี ค่อนข้างที่จะถูกเลี้ยงดูจากครอบครัวที่อบอุ่นเป็นอย่างดี.

“ฉัน..มะมะไม่ เป็นอะไรค่ะแค่ตอนนี้หนาวนิดหน่อยเหมือนจะไข้ขึ้นคุณไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะคะคุณรีบกลับเถอะคะฝนกำลังตกหนักเลยคะ”

***ร่างบางได้ใช้พลังทั้งหมดในตัวเธอตอนนี้ค่อยพยุงตัวเองลุกขึ้นแล้วเอนตัวของเธอพิงพนังร้านไว้เพื่อทรงตัว แล้วก็ได้ตอบกลับคนร่างสูงที่ยืนดูอยู่อย่างเป็นห่วงอยู่ตอนนี้ เพื่อให้เขาเป็นห่วงหรือมายืนรอเธอเพราะค่อยข้างที่เกรงใจคนอื่นเอามากๆ ไม่ค่อยอยากรบกวนคนอื่นสักเท่าไหร่หนัก .

“คุณแน่ใจหรอว่าไม่เป็นไร ผมว่าคุณเป็นนะตอนนี้ ผมพาไปโรงพยาบาลใกล้ๆ นี่ไหมครับ ถ้าตอนนี้คุณไม่ไห้ผมช่วยคุณก็ไม่มีใครที่ช่วยคุณได้แล้วนะครับ ไม่ต้องเกรงใจครับผมรู้จักคุณ”

” เอ่ออ คุณรู้จักฉันหรอค่ะ?”

***ดินตอบกลับด้วยน้ำเสียบเรียบนิ่งเต็มไปด้วยความห่วงใยคนตรงหน้าของเขาในใจเขาก็คิดทำไมนะก็เห็นๆ อยู่ว่าอาการไม่ดีแต่มาบอกว่าไม่เป็นไรได้ยังไงมันขัดกับการสิ่งที่เขาเห็นเป็นอย่างมากเพราะอาการของคนร่างบางนั้นเห็นได้ชัดถึงเธอจะพยายามกดอาการของเธอเอาไว้อยู่แต่มันก็ไม่ทันแล้วเพราะว่าดินได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว.

“ไปเถอะครับเชื่อผมนะ ส่งกระเป๋ามาให้ผม ผมช่วยถือเองครับไม่ต้องเกรงใจนะ ผมบอกแล้วว่าผมรู้จักคุณ”

***ท่ามกลางความมืดของท้องฟ้าที่มีเสียงร้องของฟ้าอยู่เป็นระยะๆ ในขณะที่เม็ดฝนก็ร่วงล่นลงพื้นอย่างนับไม่ได้ คนร่างบางตอนนั้นไม่ได้ทันได้คิดอะไรก็เลยยื่นกระเป๋าใบน้อยของเธอให้กับคนสูงไปพลางค่อยๆ ขยับเท้าก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นก็มีมือหนาที่อุ่นมาจับที่แขนของเธอเพื่อที่จะประคองเธอไปทำให้คนร่างน้อยสดุ้งนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายเพราะเธอก็คิดว่าไปหาหมอก็ดีเพราะเธอรู้สึกทรมานมากๆ ในตอนนี้ในใจก็คิดถึงแต่ลูกสาวของเธอตลอดเวลาพลางคิดในใจว่าถ้าเป็นอะไรไปตอนนี้ลูกของเธอจะเป็นยังไง จึงได้แต่ทำตามคนตัวสูงบอกอย่างดีๆ.

*** ณ โรงพยาบาลตำรวจย่านปทุมวัน เวลาตอนนี้ 22:05 น. เป็นโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดแล้วในแถวนี้ สองคนใช้เวลาไม่นานในการเดินมาถึงโรงพยาบาล เพราะห่างจากร้านที่ทำงานของกะถินประมานไม่ถึง200เมตร

“เอาบัตรประชาชนมาให้ผมแล้วคุณก็นั่งรออยู่ตรงนี้นะเดียวผมไปยื่นประวัติให้ อ่ะนี่กระเป๋าของคุณครับ”

***พอมาถึงจุดซักประวัติดินไม่รีรอเอ่ยปากขอบัตรประชาชนกับกะถินทันทีเพราะดูอาการกะถินน่าจะไม่ไหวถ้าจะให้เดินไปเองพลางบอกให้นั่งรอตรงเก้าอี้สำหรับผู้ป่วยหรือญาติที่มาติดต่อขอการรักษาของโรงพยาบาล แล้วรีบส่งกระเป๋าให้กับคนร่างบางเพื่อจะได้ให้เธอหยิบบัตรให้ กะถินก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรจึงรีบรับกระเป๋าจากคนร่างสูงนั้นแล้วก้มหน้าลงค้นหากระเป๋าสะตางค์ใบเล็กอีกใบของเธอเพื่อเอาบัตรให้กับดิน แล้วกระถินก็ได้บัตรแล้วยื่นให้กับดินไป ทันใดที่ดินได้บัตรจากคนร่างบางปั๊บก็รีบเดินดิ่งที่เคาน์เตอร์พยาบาลเพื่อเช็คประวัติ.

“คนไข้เป็นอะไรมาค่ะ มีอาการอย่างไรบ้าง”

“เอ่อเธอน่าจะมีใข้นะครับมีอาการหนาวสั่นอยู่ตลอดเลยครับคุณพยาบาล”

“งั้นเดียวขอวัดไข้หน่อยนะคะคนไข้อยู่ทางไหนคะ

***ทันใดที่ดินยื่นบัตรให้กับพยาบาลที่หน้าเคาน์เตอร์พยาบาลที่อยู่เวรตอนนั้นก็เอ่ยปากถามดิน พอได้คุยรายละเอียดกันนิดหน่อยแล้วพยาบาลก็ขอวัดใข้ ดินก็เดินนำหน้าพยาบาลมาหาคนร่างบางที่นั่งเอามือกุ้มกันไว้อย่างแน่นเพื่อบังคับตัวเองไม่ให้สั่นมากไปกว่านี้เพราะในโรงพยาบาลแห่งนี้เปิดแอร์เย็นมากๆ บวกกับที่เธอหนาวอยู่แล้วทำให้หนาวขึ้นไปใหญ่ ทวานั้นไม่นานดินกับคุณพยาบาลท่านนั้นก็เดินมาถึงตัวกะถินแล้วพยาบาลก็ได้ขอวัดไข้กะถินยังไม่ทันผ่านไปถึง10วิ เสียงของเครื่องวัดใข้ก็ดังขึ้น นั้นแสดงว่าไข้ต้องสูงมากๆ ถึงได้ส่งเสียงไวขนาดนั้น .

“ไข้สูงถึง 39.4 เลยนะคะคนใข้ทนมาได้ยังไงคะเนี้ย แล้วคนไข้ได้ทานยาลดใข้มาก่อนหรือยังคะ”

“เอ่ออยังไม่ได้กินมาเลยค่ะคุณพยาบาล”

*** หลังจากวัดไข้ไปแล้วไข้ขึ้นสูงมากพยาบาลก็ได้ถามว่าเธอทานยาลดไข้มาหรือยเพราะถ้ายังไม่ได้ทานมาส่วนมากพยาบาลจะให้ยาลดไข้มากินก่อนพบคุณหมออยู่แล้วถ้าเป็นเด็กน้อยพยาบาลจะให้ผู้ปกครองพาไปเช็ดตัวให้ใข้ลดก่อนเพื่อกันเกิดอาการชักได้ แต่กรณีของกะถินเธอโตแล้วให้ทานยาลดใข้ก็พอ พยาบาลก็เดินนำยาลดไข้มาให้กะถินทานแล้วถามอาการเบื้องต้นกับเธออีกครั้ง.

“เดี๋ยวผมไปกดน้ำให้นะครับคุณนั่งอยู่นี่แหละ”

***ดินก็เอ่ยปากบอกกับกะถินว่าให้นั่งรอตรงนี้เดี๋ยวเขาเองจะไปกดน้ำมาให้เธอทานยาเองทำให้กะถินได้แต่คิดอยู่ในใจว่าทำไมเขาคนนี้ถึงดีกับเธอจังทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อนทวาไม่นานดินก็เดินกับมาพร้อมแก้วน้ำกระดาษสีขาว ส่วนมากโรงพยาบาลจะใช้แก้วน้ำแบบนี้สะส่วนมาก พอเดินมาถึงกะถินดินก็ได้ยื่นแก้วน้ำในมือของเขาให้เธอทันทีกะถินก็รับแก้วน้ำแล้วพยักหน้าเบาๆแทนคำขอบคุณพอทานเสร็จทั้งสองก็ได้แต่นั่งรอพยาบาลเรียกพบแพทย์ (เวลานี้ส่วนใหญ่จะได้พบแพทย์เวรประจำห้องฉุกเฉินเท่านั้น ซึ่งถ้าคนไข้ไม่เยอะหรือมีเคสฉุกเฉินก็จะได้พบแพทย์ได้ไวกว่าตอนกลางวัน) หลังจากนั้นไม่นานพยาบาลก็ได้เรียกกะถินเข้าพบพบแพทย์เวรที่ห้องฉุกเฉิน .

“เอ่ออคุณเขาเรียกคุณแล้วครับ คุณไปไหวไหมให้ผมไปด้วยไหม.

” ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปไหวค่ะ รำบากคุณมานานแล้วค่ะคุณกลับก่อนเลยได้นะค่ะฉันไม่เป็นไรคะ ขอบคุณคุณมากๆ เลยนะค่ะ”

“ไม่รำบากเลยครับผมเต็มใจ เดี๋ยวผมรอคุณอยู่ตรงนี้นะครับมีอะไรเรียกผมได้ตลอด”

***หลังจากที่กะถินบอกขอบคุณดินและให้ดินกลับบ้านได้เลยไม่ต้องรอเธอ แต่ดินก็ได้ปฏิเสธและบอกว่าเขาเต็มใจอยู่ไม่ต้องเกรงใจ ทวานั้นกะถินได้ฟังที่ดินพูดจบก็พยักหน้าเบาๆ ตอบรับก่อนที่จะเดินตรงไปที่ห้องฉุกเฉินเพื่อพบคุณหมอ ดินที่นั่งมองกะถินเดินไปอยู่ข้างหลัง แล้วพึ่มพอำอกมาว่า ทำไมถึงแววตาศร้าตลอดเวลาขนาดนี้ล่ะ เธอมีอะไรในใจขนาดไหนกันนะ.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • นักสะสมความเศร้า   ปลดล็อคความรู้สึก

    ***คอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมืองย่านธุรกิจ ภายในตกแต่งด้วยโทนสีขาว เทา เฟอร์นิเจอร์ดีไซน์เรียบหรูแบรนด์ดัง ห้องครัวติดตั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าไฮเอนด์ครบครัน ห้องน้ำหินอ่อน พร้อมอ่างกุซซี่ ระเบียงกนะจกมองเห็นวิวตึกระฟ้าและแม่น้ำที่ทอดยาวผ่านกลางเมือง .“ ฮัลโหล คิว มึงว่างไหมตอนนี้ ปรึกษาอะไรหน่อย ”“กูว่าล่ะไม่มีอะไรดลใจมึงให้โทรหากูได้นอกจากมีปัญหาเรื่องความรัก อ่ะว่ามาครับเพื่อนรัก”“ คือกูพึ่งรู้ว่า น้องเขาเป็นครูสอนพิเศษศิลปะ”“แล้วคือแค่นี้ มึงตื่นเต้นอะไร ”“ มันมีมากกกว่านั้นไง คือแล้วนักเรียนที่เขาไปสอน คือหลานกูไง ”“ เอ้าก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ”“ ดีกับผีนะสิ วันนี้กูต้องไปรับเขาที่บ้านกูเอง มึงคิดว่าไง”“ เอ้าก็ดีไง นั่นบ้านมึง มึงกลัวอะไรเนี้ย”“ คือกูกับน้องเขากำลังคุยกัน แล้วถ้าเกิดแม่กูรู้เข้าเป็นเรื่องแน่ ”“ เรื่องอะไรว่ะ ก็ดีไม่ใช่หรอ จะหมดปัญหาเรื่องที่เขาจับคู่ให้มึงอ่ะ”“ มันดีตรงไหนว่ะ มึงอยู่โน้นจนสมองเสื่อมหรือไง ว่าแม่กูเขาซีเรียสเรื่องหน้าตา ฐานะขนาดไหน”“เออจริงว่ะ กูลืมไปเลย แต่น้องเขาก็มีฐานะไม่ใช่หรอได้ข่าวว่าที่บ้านเปิดบริษัท ไม่ใช่อ่อว่ะ“ตอนแรกกูก็คิดแ

  • นักสะสมความเศร้า   ให้ผมดูแลพวกคุณได้ไหม

    “ก๊อกๆ ฉันขอเข้าไปนะค่ะ”“อ่อครับ”“รอนานไหมค่ะ พอดีไม่ทราบว่าคุณจะมาก่อนเวลา”“ไม่นานครับ เชิญนั่งครับ”“น้ำใสสวัสดีคุณอาสิลูก”“สวัสดีค่ะคุณอา”“สวัสดีครับน้ำใส อาชื่อดินนะ แต่ผมอายุเยอะกว่าคุณ ต้องเรียกลุงไหมครับ ““อายุเยอะกว่าฉันหรอค่ะ คุณอายุเท่าไหร่แล้วค่ะ ฉันก็ไม่เคยถามสักที”“ผมปีนี้สามสิบเอ็ดแล้วครับ ส่วนคุณน่าจะ ยี่สิบเจ็ดใช่ไหม ถ้าจำไม่ผิด”“ใช่ค่ะ ทำไมคุณรู้ค่ะ”“เอ่อ อ่อ ผมเห็นในใบฝากเงินของคุณนะครับมีประวัติอยู่ แหะๆ”“อ่อจริงด้วย”“เอ่อ อยากทานอะไรกันครับวันนี้ สั่งได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ น้ำใสอยากทานอะไรค่ะ”“พวกเราทานได้หมดเลยค่ะ แล้วแต่คุณดินเลยค่ะ”“ไม่สิคุณอยากกินอะไร คุณสั่งเลยครับ”“งั้นก็ได้ค่ะ คุณสั่งอะไรไปมั้งแล้วค่ะ”“ผมยังไม่ได้สั่งอะไรเลยครับ กลัวพวกคุณไม่ชอบ คุณสั่งเผื่อผมเลยครับ ผมทานง่าย”*** เสียงเคาะประตู จากข้างนอกทำให้คนที่นั่งรออยู่ด้านในถึงกับสดุ้ง คนตัวสูงที่นั่งอยู่ถึงกับใจเต้นเร็ว หลังจากนั้นก็ได้มีเสียงจากด้านนอกขออนุญาติเปิดประตู เป็นเสียงที่คุ้นเคย เขาจึงขานตอบรับออกไป ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก สองสาวค่อยเดินเข้ามายังช้าๆ แบบระมัดระวัง หลังจ

  • นักสะสมความเศร้า   รักแรก

    “มีอะไรติดหน้าผมหรือเปล่าครับ? ”“ค่ะ”“ผมเห็นคุณจ้องหน้าผมนานแล้วน่ะครับ”“อ้อ คือ เปล่าค่ะ ฉันก็มองไปรอบๆ น่ะค่ะ พอดีรถคุณสวยมากนะค่ะ แหะๆ”“อ้อ รถคันนี้หรอ ผมพึ่งออกมา คุณได้นั่งเป็นคนแรกเลยนะ”“อ้อ จริงหรอค่ะ ฮ่าๆ ”*** ผมสีดำถูกเสยขึ้นดูยุ่งเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย คิ้วเข้มพาดเฉียง ดวงตาสีดำกลมโตขนตายาวงอนเหมือนผู้หญิง ส่วนการแต่งกายของเขาก็ทันสมัยและมีสไตล์เฉพาะตัว ผสมผสานระหว่างความหรูหราและความเท่ได้อย่างลงตัว เอาเป็นว่าโดยรวมแล้ว เขามีเสน่ห์มากเลยทีเดียว ร่างบางที่ตอนนี้กำลังวิเคราะห์ ชายหนุ่มรูปงามที่นั่งฝั่งคนขับโดยอย่างละเอียด ดวงตาของเธอฉายแววมีชีวิตชีวา และใบหน้าของเธอก็เปี่ยมไปด้วยความสดชื่น ก็อย่างว่าแหละนะ ได้อยู่ใกล้ๆ คนหล่อ แถมรวยอีก แล้วดันคนหล่อคนนี้ยังมาจีบเธออีกด้วย เหมือนตอนนี้กำลังตกอยู่ในห้วงความฝันที่ไม่อยากตื่น .“บ้านคุณแยกข้างหน้านี่ใช่ไหมครับ”“อ้อใช่ค่ะ เลี้ยวซ้าย ตรงไปอีกประมานสองร้อยเมตรก็ถึงค่ะ”“อ้อครับ แล้วคุณอยู่กับใครหรอครับ”“ฉันหรอค่ะ เอ่อ ฉันอยู่กับ พ่อแม่และก็ลูกสาวค่ะ”“อ้อ ครับไม่เป็นไรใช่ไหมครับที่ถามเรื่องส่วนตัว เหมือนผมยุ่งไปหรือเปล

  • นักสะสมความเศร้า   เขาชอบฉันจริงๆหรอ

    *** ณ ห้องตรวจ แผนกจิตเวช หรือ คลินิกสุขภาพจิต “ สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ วันนี้รู้สึกอย่างไรบ้างครับ”“ สวัสดีค่ะคุณหมอ วันนี้ก็รู้สึกดีนะค่ะ ไม่เลวร้าย ”“ วันนี้ทานข้าวอร่อยไหมครับ ”“ ก็ ปกตินะค่ะ พอได้ค่ะ” “ ทำงานเหนื่อยไหมครับวันนี้”“ เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แต่ไหวค่ะ”“ โอเครครับ ถือว่าวันนี้เป็นที่ดีวันหนึ่งเลยนะครับ สีหน้าดูโอเคร ใช้ได้ครับ เก่งมากครับ เอ่อ แล้วยังฝันร้ายอยู่บ่อยๆไหมครับ “” ก็ยังฝันอยู่บ้างค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยบ่อยเท่าเมื่อก่อน”“ แล้วมีฝันเรื่องดีๆบ้างไหมครับ ”“ มีอยู่ประมาน สองถึงสามวันนะค่ะ แต่ก็ไม่เชิงดีไม่เชิงร้ายค่ะ ”“ จำได้ไหมครับ ว่าฝันว่าอย่างไร ลองเล่าให้หมอฟังหน่อยซิ”“ ฉันฝันว่ากำลังวิ่งหนีใครก็ไม่รู้ค่ะ ในฝันฉันกลัวมากนะค่ะ แต่ทว่าวิ่งไปไม่นานกลับมีคน คนหนึ่งยืนรอฉันอยู่ค่ะ พร้อมกลางแขนเพื่อรอรับฉัน แล้วกอดฉัน ตอนนั้นความรู้สึกกลัวก็หาไปหมดเลยค่ะ ”“ อืมถือว่าเป็นฝันที่ดีนะครับ ดูจากสีหน้าแล้วเหมือนจะโอเครขึ้นมากอยู่นะครับ มีอะไรอยากเล่าให้ผมฟังไหมครับ”*** ธีระ หรือ นายแพทย์ ธีระ วัฒนชัย อายุ 31ปี หมอหนุ่มไฟแรง หน้าตาดี ดีกรีนักเรียนนอก

  • นักสะสมความเศร้า   นัดเดท

    *** วันเสาร์ “ ติ่ง ! ผมดินนะครับ คุณกะถินยุ่งอยู่ไหมครับรบกวนหรือเปล่า”“ ไม่รบกวนค่ะ คุณดินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ พอดี อยากทราบว่าพรุ่งนี้คุณกะถินหยุดหรือเปล่าครับ ”“ อ้อ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดค่ะ คุณดินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ ผมอยากจะชวนคุณทานข้าวมื้อเย็นน่ะครับ”“ ตอนเย็นฉันไม่ว่างเลยพอดีมีงานพิเศษที่ต้องไปทำค่ะ ”“ อ้อ งั้นเป็นตอนเที่ยงได้ไหมครับ ”“ พอดีแบบนี้นะค่ะคุณดินปกติวันหยุดฉันมักจะอยู่ดูแลลูกสาวอ่ะค่ะ คงไม่สะดวกไปกับคุณ ”“ งั้นเอาแบบนี้นะครับ เอาลูกสาวคุณมาด้วย ผมไม่มีปัญหา ผมไม่ติดอะไร”“ จะดีหรอค่ะ จะรบกวนคุณหรือเปล่า ”*** ร่างบางที่กำลังนั่งเช็ดอุปกรณ์ทำผม ที่พึ่งทำให้ลูกค้าเสร็จไป ก็มีเสียงแชทเด้งในโทรศัพท์ เธอจึงหยิบขึ้้นมาอ่าน เป็นแชทที่ไม่รู้จัก จึงเปิดเข้าไปดู และแล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผู้จัดการสุดหล่อนี่เอง เธอพึ่งนึกได้ว่าเธอพึ่งให้คอนแทคเขาไปเมื่อเช้าเองก็ไม่คิดว่าจะทักมาไวแบบนี้ แถมชวนเธอไปทานข้าวส่ะด้วย ทำให้กะถินคิดหนัก เธอจึงบอกปฏิเสธเขาไปเพราะเธอต้องดูแลลูกของเธอ แต่ไม่คิดว่าฝั่งนั้นก็ไม่ได้ลดระความพยายาม แถมยังชวนให้เธอเอาลูกสาวมาด้วยครานี้กะถิน

  • นักสะสมความเศร้า   ภาพฝังใจ

    *** คลื่น..คลื่น ท่ามกลางท้องฟ้าสีดำมืดสนิท มองไม่เห็นแม้แต่ดวงดาวสักดวง เสียงฟ้าร้องมาเป็นระยะๆ บรรยากาศชวนหดหู่หญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง สายฝนที่กระหน่ำตกลงมาอย่างหนัก ลมพายุพัดโหมใส่อย่างไม่ปราณี ทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่นั้นแทบจะทรงตัวไม่ได้ เกร๊าะ! โค่ม! เสียงของวัตถุขนาดใหญ่ค่อยๆถล่มลงมาเศษฝ่นฟุ้งกะจาย เศษอิฐ เศษปูนร่วงล่นลงมาอย่างหนาแน่น ฝูงนกพากันแตกหึ่ง บินไปคนล่ะทิศคนล่ะทาง โอ๊ย! ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย เสียงร้องขอความช่วยเหลือตามมาติดๆ หญิงสาวที่ตอนนี้ยืนตั่วสั่นอยู่ในความหวาดกลัว สายตาคู่น้อยก็กวาดมอง เห็นตึกขนาดใหญ่ที่ถล่มลงมา มีผู้คนที่บาดเจ็บและเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก ~ หมาน้อย~ หมาน้อย เสียงเรียกดังมาจากมุมตึกที่ถล่มลงตรงนั้นเหมือนจะเป็นช่องลิฟท์ขนาดใหญ่ หญิงสาวที่ได้ยินเสียงเรียกก็ได้หันตาเสียงไป ภาพตรงหน้าที่เธอเห็น คือเด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาที่อาบไปด้วยเลือดเต็มตัว แต่มองไม่เห็นหน้าชัดเจนนัก หญิงสาวที่ได้เห็นแบบนั้น กลับกรีดร้องด้วยความตกใจ และหวาดกลัว .“ ฮึก! แฮ่กๆ ฝันไป ใช่ ฉันแค่ฝัน ฉันแค่ฝัน ไม่มีอะไรฉันแค่ฝันไป”*** เสียงหอบหายใจของเธอดังก้องอยู่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status