“ซู่..ซู่..” เสียงฝนกระหน่ำลงมาอย่างไม่ขาดสายราวกบฟ้าร้องกำลังต่อว่าใครบางคนน้ำฝนไหลรวมกันเป็นสายตามพื้นถนนภาพที่เห็นเบื้องหน้าพร่ามัวด้วยหยาดฝนที่กระเซ็นความหนาวเย็นแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายแต่ในใจของฉันกลับร้อนรุ่มด้วยความหวัง หวังว่าฝนจะพัดพาความทุกข์โศกทั้งหมดไปเสียที”
“แต่ว่านะพยากรณ์อากาศไม่ค่อยแม่นหรอช่วงนี้ ทำไมฝนถึงตกทั้งที่ไม่ได้มีการแจ้งเตือนมาก่อนเลยนะ หรือเราทำงานจนไม่ได้สนใจโลกภายนอก นั้นสิน่าจะอย่างหลังมากกว่าสินะ ฮ่าๆๆ กะถินเอ้ยกะถินจะได้กลับบ้านไปหาลูกสาวตอนไหนน่ะ ป่านี้น่านอนหลับไปแล้วล่ะ ตอนนี้ก็เวลา สามทุ่มกว่าๆ แล้วยังไม่มีแววที่ฝนจะหยุดเลยเริ่มมีอาการหนาวสั่นแล้วสิเรา” “ขอเพิ่มเติมส่วนนี้หน่อยนะคะที่กะถินไม่ได้รีบกลับบ้านขนาดนั้นหรือทุกคนที่คิดว่าไม่เป็นห่วงลูกหรอหรือลูกอยู่บ้านกับใครนั้นไม่ต้องห่วงนะคะหลานสาวของทุกคนอยู่กับตากับยายหรือพ่อและแม่ของกะถินคะ” “กะถินพลางบ่นพึมพำกับตัวเอง เพราะเวลานี้เธอยังติดฝนอยู่ที่ร้านที่เธอทำงานอยู่เลยท่ามกลางสายฝนกระหน่ำ และดูเหมือนว่าจะแรงขึ้นด้วยซ้ำ กะถินได้แต่ยืดกอดตัวเองด้วยอาการหนาวสั่น อาการนี้มักเกิดตอนที่อากาศเย็นมากๆ หรือช่วงฝนตกย้อนเหตุการณ์ไปตอนที่กะถินคลอดลูกสาวใหม่ๆ เธอเสียเลือดมากเลยเป็นโรคโลหิตจางเข้ามาด้วยหรืออีกอย่างคือโรคซีดและไม่ได้กินยาบำรุงสักเท่าไหร่บวกที่เธอต้องเลี้ยงลูกคนเดียวเพราะสามีเก่าของเธอที่เป็นพ่อของลูกนั้นยังเด็กมากๆ ซึ่งตอนนั้นพวกเธอพึ่งจะอายุ18 ปี ก็ถือว่ายังเด็กอยู่ไม่มีประสบการณ์อะไรในตอนนั้นเลยและพ่อของลูกเธอนั้นเป็นคนติดเกมส์เอามากๆ ไม่ช่วยอะไรเธอเลยสักอย่าง แต่ดีหน่อยช่วงนั้นได้แม่กับพ่อของเธอช่วยเลี้ยงด้วยเธอจึงได้มีเวลาอาบน้ำกินข้าวกับเขาบ้าง อย่างที่ทุกคนเข้าใจว่าการเลี้ยงลูกอ่อนนั้นลำบากมากไม่มีเวลาแม้แต่จะตักข้าวเข้าปากหรือในบางทีกำลังจะกินข้าวลูกดันอึออกมาต้องละถ้วยข้าวแล้วไปเช็ดก้นให้ลูกก่อนบางทีตัวก็มีกลิ่นอึของลูกติดตามเสื้อผ้าบ้างเพราะไม่มีเวลาที่จะเปลี่ยนแม่ๆ หลายๆ คนน่าจะเข้าใจจุดนี้ดีอยู่แล้ว . ***ในขณะที่บางคนกำลังเก็บของหนีฝน หรือบางคนรีบสาวเท้าไวๆ เพื่อที่จะถึงที่หมายเร็วๆ และมีบางคนที่นั่งอยู่บนรถยนต์เปิดแอร์เย็นฉ่ำท่ามกลางรถที่ติดไฟแดงเป็นจำนวนมาก ในขณะที่ฝนก็ยังกระหน่ำลงมาเรื่อยๆ อย่างไม่หยุดหย่อน แต่มีบางคนที่ยืนเงียบๆ หลังผิงพนังร้านอยู่นั้น กำลังมีการหนาวสั่นอย่างเห็นได้ชัด ปากน้อยๆ สั่นจนฟันกะทบกันไปมาท่ามกลางผู้คนที่วิ่งสวนกันไปมาในเมืองใหญ่แห่งนี้ไม่มีใครสนใจใครทั้งนั้นเพราะเป็นเวลาส่วนใหญ่ของคนที่เลิกงานใครๆ เขาก็อยากถึงบ้านกันไวอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ แต่ในวังวนความคิดของสาวร่างบางนามว่ากะถินคนนี้กับคิดถึงช่วงเวลานึงอยู่ เป็นช่วงเวลาที่โหดร้ายช่วงนึงในชีวิตของเธอ . “ตึ๊ก..ตึ๊ก…” ในบรรยากาศที่เงียบสงัดตอนนี้ไม่มีผู้คนวิ่งหรือเดินกันไปมามีแต่เสียงฝนที่กระหน่ำซัดลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน ทวานั้นมีเสียงของเท้าของใครคนนึงค่อยๆ ก้าวอย่างช้าๆ แบบดูไม่รีบร้อนสักเท่าไหร่นัก ในมือของเขาได้ถือร่มสีดำแล้วกลางเพื่อป้องกันเม็ดฝนที่ร่วงลงมายังพื้นดินไม่ให้เปียกตัวเองแล้วเสียงนั้นก็ได้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าร้านเสริมสวยแห่งนึง แล้วก็ค่อยๆ หันใบหน้าคมกรามที่ชัดได้รูปทรงของคนที่หน้าตาคมเข้มไปที่ช่องแคบเล็กๆ ช่องนึงที่อยู่กลางระหว่างตึกสองตึกเพื่อเป็นทางให้ผู้คนเดินเข้าไปยังตึกด้านหลังได้ สายตาเขาก็ได้ไปสดุดกับคนคนนึงที่ตอนนี้ได้นั่งกอดเข่าของตัวเองในขณะที่ตัวนั้นก็สั่นเหมือนเจ้าเข้า เนื้อตัวก็เต็มไปด้วยละอองฝนที่พัดพานใส่อยู่ตลอดเวลาในใจเริ่มครุ่นคิดว่าใครน๊าที่มานั่งสั่นเป็นเจ้าเข้าแบบนี้ก่อนจะหันตัวไปแล้วสาวเท้าย่างเข้าไปหาอย่างไม่ลังเลหวังว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง. “เอ่อคุณครับคุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับมีอะไรให้ช่วยไหมครับ” *** ดิน (ผู้จัดการหนุ่ม ธนาคารสีเขียวสาขาห้างมาบุญคลองย่านปทุมวัน ) อายุ31ปี รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาว ตัดผมทรงมัลเล็ต ใส่สูตรสีดำผูกเน็กไทลายคาดสีน้ำเงิน ที่พึ่งเลิกงานแล้วกำลังจะกับคอนโดของตนเองเขาเดินผ่านทางนี้เป็นประจำทุกวัน ทวานั้นก็ไม่ได้สังเกตุอะไรมากหนักเพราะเป็นคนค่อยข้างที่เคร่งขึม เงียบ ไม่ค่อยพูดและไม่ค่อยสุงสิงกับใครส่วนมากจะคุยกับคนอื่นก็แค่เรื่องงานส่ะส่วนมาก.***คอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมืองย่านธุรกิจ ภายในตกแต่งด้วยโทนสีขาว เทา เฟอร์นิเจอร์ดีไซน์เรียบหรูแบรนด์ดัง ห้องครัวติดตั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าไฮเอนด์ครบครัน ห้องน้ำหินอ่อน พร้อมอ่างกุซซี่ ระเบียงกนะจกมองเห็นวิวตึกระฟ้าและแม่น้ำที่ทอดยาวผ่านกลางเมือง .“ ฮัลโหล คิว มึงว่างไหมตอนนี้ ปรึกษาอะไรหน่อย ”“กูว่าล่ะไม่มีอะไรดลใจมึงให้โทรหากูได้นอกจากมีปัญหาเรื่องความรัก อ่ะว่ามาครับเพื่อนรัก”“ คือกูพึ่งรู้ว่า น้องเขาเป็นครูสอนพิเศษศิลปะ”“แล้วคือแค่นี้ มึงตื่นเต้นอะไร ”“ มันมีมากกกว่านั้นไง คือแล้วนักเรียนที่เขาไปสอน คือหลานกูไง ”“ เอ้าก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ”“ ดีกับผีนะสิ วันนี้กูต้องไปรับเขาที่บ้านกูเอง มึงคิดว่าไง”“ เอ้าก็ดีไง นั่นบ้านมึง มึงกลัวอะไรเนี้ย”“ คือกูกับน้องเขากำลังคุยกัน แล้วถ้าเกิดแม่กูรู้เข้าเป็นเรื่องแน่ ”“ เรื่องอะไรว่ะ ก็ดีไม่ใช่หรอ จะหมดปัญหาเรื่องที่เขาจับคู่ให้มึงอ่ะ”“ มันดีตรงไหนว่ะ มึงอยู่โน้นจนสมองเสื่อมหรือไง ว่าแม่กูเขาซีเรียสเรื่องหน้าตา ฐานะขนาดไหน”“เออจริงว่ะ กูลืมไปเลย แต่น้องเขาก็มีฐานะไม่ใช่หรอได้ข่าวว่าที่บ้านเปิดบริษัท ไม่ใช่อ่อว่ะ“ตอนแรกกูก็คิดแ
“ก๊อกๆ ฉันขอเข้าไปนะค่ะ”“อ่อครับ”“รอนานไหมค่ะ พอดีไม่ทราบว่าคุณจะมาก่อนเวลา”“ไม่นานครับ เชิญนั่งครับ”“น้ำใสสวัสดีคุณอาสิลูก”“สวัสดีค่ะคุณอา”“สวัสดีครับน้ำใส อาชื่อดินนะ แต่ผมอายุเยอะกว่าคุณ ต้องเรียกลุงไหมครับ ““อายุเยอะกว่าฉันหรอค่ะ คุณอายุเท่าไหร่แล้วค่ะ ฉันก็ไม่เคยถามสักที”“ผมปีนี้สามสิบเอ็ดแล้วครับ ส่วนคุณน่าจะ ยี่สิบเจ็ดใช่ไหม ถ้าจำไม่ผิด”“ใช่ค่ะ ทำไมคุณรู้ค่ะ”“เอ่อ อ่อ ผมเห็นในใบฝากเงินของคุณนะครับมีประวัติอยู่ แหะๆ”“อ่อจริงด้วย”“เอ่อ อยากทานอะไรกันครับวันนี้ สั่งได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ น้ำใสอยากทานอะไรค่ะ”“พวกเราทานได้หมดเลยค่ะ แล้วแต่คุณดินเลยค่ะ”“ไม่สิคุณอยากกินอะไร คุณสั่งเลยครับ”“งั้นก็ได้ค่ะ คุณสั่งอะไรไปมั้งแล้วค่ะ”“ผมยังไม่ได้สั่งอะไรเลยครับ กลัวพวกคุณไม่ชอบ คุณสั่งเผื่อผมเลยครับ ผมทานง่าย”*** เสียงเคาะประตู จากข้างนอกทำให้คนที่นั่งรออยู่ด้านในถึงกับสดุ้ง คนตัวสูงที่นั่งอยู่ถึงกับใจเต้นเร็ว หลังจากนั้นก็ได้มีเสียงจากด้านนอกขออนุญาติเปิดประตู เป็นเสียงที่คุ้นเคย เขาจึงขานตอบรับออกไป ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก สองสาวค่อยเดินเข้ามายังช้าๆ แบบระมัดระวัง หลังจ
“มีอะไรติดหน้าผมหรือเปล่าครับ? ”“ค่ะ”“ผมเห็นคุณจ้องหน้าผมนานแล้วน่ะครับ”“อ้อ คือ เปล่าค่ะ ฉันก็มองไปรอบๆ น่ะค่ะ พอดีรถคุณสวยมากนะค่ะ แหะๆ”“อ้อ รถคันนี้หรอ ผมพึ่งออกมา คุณได้นั่งเป็นคนแรกเลยนะ”“อ้อ จริงหรอค่ะ ฮ่าๆ ”*** ผมสีดำถูกเสยขึ้นดูยุ่งเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย คิ้วเข้มพาดเฉียง ดวงตาสีดำกลมโตขนตายาวงอนเหมือนผู้หญิง ส่วนการแต่งกายของเขาก็ทันสมัยและมีสไตล์เฉพาะตัว ผสมผสานระหว่างความหรูหราและความเท่ได้อย่างลงตัว เอาเป็นว่าโดยรวมแล้ว เขามีเสน่ห์มากเลยทีเดียว ร่างบางที่ตอนนี้กำลังวิเคราะห์ ชายหนุ่มรูปงามที่นั่งฝั่งคนขับโดยอย่างละเอียด ดวงตาของเธอฉายแววมีชีวิตชีวา และใบหน้าของเธอก็เปี่ยมไปด้วยความสดชื่น ก็อย่างว่าแหละนะ ได้อยู่ใกล้ๆ คนหล่อ แถมรวยอีก แล้วดันคนหล่อคนนี้ยังมาจีบเธออีกด้วย เหมือนตอนนี้กำลังตกอยู่ในห้วงความฝันที่ไม่อยากตื่น .“บ้านคุณแยกข้างหน้านี่ใช่ไหมครับ”“อ้อใช่ค่ะ เลี้ยวซ้าย ตรงไปอีกประมานสองร้อยเมตรก็ถึงค่ะ”“อ้อครับ แล้วคุณอยู่กับใครหรอครับ”“ฉันหรอค่ะ เอ่อ ฉันอยู่กับ พ่อแม่และก็ลูกสาวค่ะ”“อ้อ ครับไม่เป็นไรใช่ไหมครับที่ถามเรื่องส่วนตัว เหมือนผมยุ่งไปหรือเปล
*** ณ ห้องตรวจ แผนกจิตเวช หรือ คลินิกสุขภาพจิต “ สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ วันนี้รู้สึกอย่างไรบ้างครับ”“ สวัสดีค่ะคุณหมอ วันนี้ก็รู้สึกดีนะค่ะ ไม่เลวร้าย ”“ วันนี้ทานข้าวอร่อยไหมครับ ”“ ก็ ปกตินะค่ะ พอได้ค่ะ” “ ทำงานเหนื่อยไหมครับวันนี้”“ เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แต่ไหวค่ะ”“ โอเครครับ ถือว่าวันนี้เป็นที่ดีวันหนึ่งเลยนะครับ สีหน้าดูโอเคร ใช้ได้ครับ เก่งมากครับ เอ่อ แล้วยังฝันร้ายอยู่บ่อยๆไหมครับ “” ก็ยังฝันอยู่บ้างค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยบ่อยเท่าเมื่อก่อน”“ แล้วมีฝันเรื่องดีๆบ้างไหมครับ ”“ มีอยู่ประมาน สองถึงสามวันนะค่ะ แต่ก็ไม่เชิงดีไม่เชิงร้ายค่ะ ”“ จำได้ไหมครับ ว่าฝันว่าอย่างไร ลองเล่าให้หมอฟังหน่อยซิ”“ ฉันฝันว่ากำลังวิ่งหนีใครก็ไม่รู้ค่ะ ในฝันฉันกลัวมากนะค่ะ แต่ทว่าวิ่งไปไม่นานกลับมีคน คนหนึ่งยืนรอฉันอยู่ค่ะ พร้อมกลางแขนเพื่อรอรับฉัน แล้วกอดฉัน ตอนนั้นความรู้สึกกลัวก็หาไปหมดเลยค่ะ ”“ อืมถือว่าเป็นฝันที่ดีนะครับ ดูจากสีหน้าแล้วเหมือนจะโอเครขึ้นมากอยู่นะครับ มีอะไรอยากเล่าให้ผมฟังไหมครับ”*** ธีระ หรือ นายแพทย์ ธีระ วัฒนชัย อายุ 31ปี หมอหนุ่มไฟแรง หน้าตาดี ดีกรีนักเรียนนอก
*** วันเสาร์ “ ติ่ง ! ผมดินนะครับ คุณกะถินยุ่งอยู่ไหมครับรบกวนหรือเปล่า”“ ไม่รบกวนค่ะ คุณดินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ พอดี อยากทราบว่าพรุ่งนี้คุณกะถินหยุดหรือเปล่าครับ ”“ อ้อ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดค่ะ คุณดินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ ผมอยากจะชวนคุณทานข้าวมื้อเย็นน่ะครับ”“ ตอนเย็นฉันไม่ว่างเลยพอดีมีงานพิเศษที่ต้องไปทำค่ะ ”“ อ้อ งั้นเป็นตอนเที่ยงได้ไหมครับ ”“ พอดีแบบนี้นะค่ะคุณดินปกติวันหยุดฉันมักจะอยู่ดูแลลูกสาวอ่ะค่ะ คงไม่สะดวกไปกับคุณ ”“ งั้นเอาแบบนี้นะครับ เอาลูกสาวคุณมาด้วย ผมไม่มีปัญหา ผมไม่ติดอะไร”“ จะดีหรอค่ะ จะรบกวนคุณหรือเปล่า ”*** ร่างบางที่กำลังนั่งเช็ดอุปกรณ์ทำผม ที่พึ่งทำให้ลูกค้าเสร็จไป ก็มีเสียงแชทเด้งในโทรศัพท์ เธอจึงหยิบขึ้้นมาอ่าน เป็นแชทที่ไม่รู้จัก จึงเปิดเข้าไปดู และแล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผู้จัดการสุดหล่อนี่เอง เธอพึ่งนึกได้ว่าเธอพึ่งให้คอนแทคเขาไปเมื่อเช้าเองก็ไม่คิดว่าจะทักมาไวแบบนี้ แถมชวนเธอไปทานข้าวส่ะด้วย ทำให้กะถินคิดหนัก เธอจึงบอกปฏิเสธเขาไปเพราะเธอต้องดูแลลูกของเธอ แต่ไม่คิดว่าฝั่งนั้นก็ไม่ได้ลดระความพยายาม แถมยังชวนให้เธอเอาลูกสาวมาด้วยครานี้กะถิน
*** คลื่น..คลื่น ท่ามกลางท้องฟ้าสีดำมืดสนิท มองไม่เห็นแม้แต่ดวงดาวสักดวง เสียงฟ้าร้องมาเป็นระยะๆ บรรยากาศชวนหดหู่หญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง สายฝนที่กระหน่ำตกลงมาอย่างหนัก ลมพายุพัดโหมใส่อย่างไม่ปราณี ทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่นั้นแทบจะทรงตัวไม่ได้ เกร๊าะ! โค่ม! เสียงของวัตถุขนาดใหญ่ค่อยๆถล่มลงมาเศษฝ่นฟุ้งกะจาย เศษอิฐ เศษปูนร่วงล่นลงมาอย่างหนาแน่น ฝูงนกพากันแตกหึ่ง บินไปคนล่ะทิศคนล่ะทาง โอ๊ย! ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย เสียงร้องขอความช่วยเหลือตามมาติดๆ หญิงสาวที่ตอนนี้ยืนตั่วสั่นอยู่ในความหวาดกลัว สายตาคู่น้อยก็กวาดมอง เห็นตึกขนาดใหญ่ที่ถล่มลงมา มีผู้คนที่บาดเจ็บและเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก ~ หมาน้อย~ หมาน้อย เสียงเรียกดังมาจากมุมตึกที่ถล่มลงตรงนั้นเหมือนจะเป็นช่องลิฟท์ขนาดใหญ่ หญิงสาวที่ได้ยินเสียงเรียกก็ได้หันตาเสียงไป ภาพตรงหน้าที่เธอเห็น คือเด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาที่อาบไปด้วยเลือดเต็มตัว แต่มองไม่เห็นหน้าชัดเจนนัก หญิงสาวที่ได้เห็นแบบนั้น กลับกรีดร้องด้วยความตกใจ และหวาดกลัว .“ ฮึก! แฮ่กๆ ฝันไป ใช่ ฉันแค่ฝัน ฉันแค่ฝัน ไม่มีอะไรฉันแค่ฝันไป”*** เสียงหอบหายใจของเธอดังก้องอยู่