อ้อมกอดที่ปลอดภัย

*** ฉันที่วิ่งหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้นสักทีภาพของในอดีตอันโหดร้ายทับถมเข้ามายังในหัวไม่หยุดหย่อน ฉันที่กำลังวิ่งหนีด้วยความกลัวแบบสุดขีด ท่ามกลางท้องฟ้าสีเลือด และสายฟ้าฟาดเป็นระยะอย่างกับพระเจ้ากำลังโกรธเคืองฉันตั้งแต่ปางไหน เงาตะคุ่มๆของใครคนหนึ่งกำลังวิ่งตามหลังฉันมาติดๆ ฉันที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน หรือกำลังวิ่งหนีใคร ก็ได้แต่วิ่งไปข้างหน้าแบบไม่มีจุดหมาย มองไปรอบตัวก็มีแต่ความมืดมิด แต่ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างจ้าอยู่ตรงข้างหน้าฉันที่กำลังจะวิ่งไปถึง ถึงกับต้องผงะเพราะมีเงาของใครคนนึงที่กำลังยืนกลางแขน เหมือนกำลังรอฉันอยู่ ฉันในตอนนั้นไม่ได้รู้สึกกลัวหรือหวาดระแวงเงาของบุคคลข้างหน้ากับวิ่งเข้าใส่อ้อมกอดของเขาอย่างจัง อ้อมกอดอันแสนอบอุ่น ปลอดภัย และเป็นมิตร เหมือนได้รับการปลอบโยนอย่างไรอย่างนั้น แต่ทวานั้นฉันก็นึกขึ้นได้ว่ามีบุคคลวิ่งตามฉันมาอยู่ ทำให้ฉันผะออกจากอ้อมกอดแล้วหันกลับไปมองยังด้านหลัง แต่กลับพบเจอกับความว่างเปล่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในใจของฉันทั้งสับสนและมึนงง ทำให้ฉันต้องหันกลับมามองคนที่ฉันกอดเมื่อกี้อีกครั้ง แต่ในความสว่างจ้าในตัวเขากับทำให้เห็นแค่รูปร่างกับลักษณะเท่านั้นใบหน้าถูกแสงสาดเข้าใส่จนไม่เห็นว่าเป็นใคร จากนั้นเขาก็ค่อยๆจางหายไป .

“ ฮึก.. ฝันหรอ เห้อ! ฝันอีกแล้วสองวันมานี่ฉันฝันเรื่องเดิมอีกแล้ว รอบนี้ก็ยังไม่เห็นหน้าเขาอีกเหมือนเคย เอ๊ะ! มันก็แค่ความฝันฉันจะอยากรู้ไปทำไมว่าเขาเป็นใคร แต่ก็นะ อ้อมกอดนั้นอบอุ่นมากจริงๆ ”

*** เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นทำให้กะถินสะดุ้งตื่น ร่างบางค่อยๆลุกนั่งแบบช้าๆเขารวบรวมสติที่ยังกระจัดกระจายอยู่ตอนนี้ ให้เป็นปกติ แต่ในใจกลับนึกถึงเรื่องราวในฝันอย่างสับสน เพราะเธอฝันแบบนี้มาสองวันติดแล้ว และก็ยังไม่รู้ว่าเขาคนนั้นที่มีอ้อมกอดที่อบอุ่น ปลอดภัยนั้นเป็นใครแแต่ก็ทำได้แค่นึกเพราะมันคือความฝันเท่านั้น หลังจากนั้นกะถินก็ได้ลุกขึ้นไปทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเคยชิน.

“ กะถินวันนี้เจ้รับคิวเพิ่มให้หนึ่งคิวนะ เวลา 18.00น. ทำผมชายตัดสระ โอเคใช่ไหม”

“ได้ค่ะเจ้ผมชายทำไม่นาน รับค่ะ ”

“ เห็นไหมล่ะ เจ้บอกแล้วใช่ไหมนินิวว่ากะถินไม่เคยขัดเจ้ ว่านอนสอนง่ายน่ารักตลอด ไม่เหมือนแกหรอกพูดอะไรก็เถียงฉัน หัดว่านอนสอนง่ายเหมือนลูกสาวสุดที่รักฉันหน่อย”

“แหมเจ้ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ ถ้าเป็นกะถินหนูยอมค่า ให้เป็นลูกรักเจ้คนเดียวเลยจ้า ส่วนหนูจะขัดขาเเจ้ตลอดไป ^ o^”

“ย่ะ เรื่องนี้ยกให้แกเป็นที่หนึ่งเลยยายตัวแสบ”

*** เวลา 09.30 น . กะถินที่กำลังยืนทำผมลูกค้าอยู่นั้น เจ้สุเจ้าของร้านสุดสวยก็เอ่ยปากบอกคิวกะถินพลางเย้ยยั้น นินิวสาวสุดเท่ที่กำลังยืนสระผมให้ลูกค้าอยู่นั้นอย่างเมามันส์ ทำให้นินิวเข้าร่วมแจมการหยอกล้อนี้ด้วย พพวกเามักหยอกล้อกันแบบนี้เป็นประจำส่วนกะถินก็ได้แต่ยืนยิ้มไปกับเขาแค่นั้นเพราะเธอเป็นคนไม่พูดเยอะอยู่แล้วมักเป็นผู้ฟังที่ดีตลอด แต่เธอก็ไม่ได้ยืนเฉยให้เสียบรรยากาศเฉยๆหรอกก็มีพูดหยอกล้อกับบ้างนิดหน่อย ในร้านแห่งนี้พนักงานทุกคนสามัคคีและปรองดองกันดีไม่มีใครอิจฉาหรือกลั่นแกล้งกัน ทำให้ที่แห่งนี้เหมือนเป็นเซฟโซนของกะถินที่นึงเลยก็ว่าได้.

“ฉันกลับก่อนนะแกเสร็จแล้วก็รีบกลับบ้านนะ ถึงบ้านแล้วทักหาฉันด้วย ”

“พวกฉันก็กลับก่อนนะ บ๊ายบาย”

“ จ้า กลับบ้านกันดีๆล่ะ บ๊ายบาย”

***นินิวและเพื่อนพนักงานที่เริกงานแล้วและกำลังจะกลับก็ได้เอ่ยปากลาร่างบางที่กำลังเตรียมของรอสำหรับลูกค้าคนสุดท้ายของวันนี้อยู่ จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนเจ้สุหรอกลับตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้วเพราะต้องไปดูร้านอีกสาขาหนึ่งปกติเจ้สุจะเข้าร้านอาทิตย์ล่ะวันถึงสองวันแค่นั้น .

***กริ่งๆ เสียงกระดิ่งที่ห้อยประตูกระจกบ้านใหญ่ดังขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณว่ามีคนได้เปิดประตูเข้ามายังด้านในแล้ว .

“สวัสดีค่า ยินดีต้อน..ระรับค่ะคุณ..”

“สวัสดีครับคุณกะถิน ^^”

“อ้อคุณดินนั้นเองหรอกหรอค่ะ นึกว่าใคร สวัสดีอีกครั้งนะค่ะ วันนี้นัดตัดผมไว้ใช่ไหมค่ะ”

“ใช่ครับพอดีวันนี้เลิกงานไวเลยเวะตัดผมสักหน่อย รบกวนคุณช่างกะถินด้วยนะครับ”

“ อ่า ยินดีอย่างยิ่งเลยค่ะเชิญคุณดินนั่งโต๊ะทางด้านนี้นะค่ะ”

*** ร่างบางถึงกับสตั้นเพราะลูกค้าที่กำลังเปิดประตูเข้ามานั้นคือคนที่คุ้นหาคุ้นตากันดีอยู่ พลางเอ่ยปากทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ใช้เวลาไม่นานในการทักทายกันก็ลงมือทำผมกัน ”

“เรียบร้อยแล้วค่า มีจุดไหนต้องแก้และเพิ่มไหมค่ะ”

“อ่อไม่ล่ะครับโอเคแล้วครับ ผมชอบครับ ”

*** เวลาผ่านไปราวๆสักชั่วโมงกว่าๆ ทุกอย่างก็เรียบร้อยช่างสาวก็ได้หยิบกระจกบานเล็กแล้วกลางออกให้เห็นด้านหลังหัวทุยของลุกค้าเพื่อให้ลูกค้าเช็คความเรียบร้อยอีกทีเพื่อต้องมีการปรับแก้หรือเพิ่มเติม ด้านลูกค้าหนุ่มที่นั่งจ้องกระจกแต่กับกวาดสายตาตามช่างสาวในกระจกแบบไม่ละสายตา และได้เอ่ยปากตอบช่างสาวทันทีที่ช่างสาวคนนี้ถาม .

“แล้วคุณกลับยังไงครับ แฟนคุณไม่มารับรอครับ”

“ ฉันไม่มีแฟนค่ะ ฉันกลับบีทีเอสค่ะ”

“ อ่ออ โทษทีครับพอดีวันที่เราเจอกันที่ธนาคารเห็นคุณบอกรีบกลับบ้านไปหาลูกผมก็นึกว่า..ยังไงต้องขอโทษอีกทีครับเข้าใจผิด. ^-^”

“อ่อไม่เป็นไรค่ะ ฉันมีลูกจริงๆค่ะ ส่วนแฟนเลิกกันไปนานแล้วค่ะ”

“ถ้างั้นคุณเสร็จจากผมแล้วกลับเลยหรือเปล่าครับ”

“ก็เก็บของเสร็จแล้วกลับเลยค่ะ คุณดินมีอะไรอีกไหมค่ะ”

“อ้อไม่มีแล้วครับ งั้นผมกลับก่อนนะครับ คุณกลับบ้านดีนะครับแล้วเจอกันใหม่ครับ”

“แล้วเจอกันค่ะ สวัสดีค่ะ”

***หลังจากเช็คความเรียบร้อย จ่ายเงินเสร็จ ดินก็เอ่ยปากถามช่างสาวตรงหน้าด้วยความอยากรู้ หลังจากได้คำตอบใบหน้าคมค่อยกับดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันใด มุมปากคลี่ยิ้มจนจะถึงใบหู เหมือนภูเขาถูกยกออกจากอก จากนั้นก็ได้เอ่ยปากลาช่างสาวแล้วเดินออกจากร้านด้วยอารมณ์ที่เบิกบานใจ เหมือนว่าวันนี้เขาได้คำตอบที่เขาต้องการ คงจะนอนหลับฝันดีเลยล่ะคืนนี้.

“ ตัวเล็ก รอบนี้หวังว่าพี่จะมาทันนะ ^_^”

*** หลังจากช่างสาวปิดร้านเสร็จก็ได้เดินออกจากร้านเพื่อจะไปขึ้นวินที่หน้าปากซอยเพื่อจะไปลงบีทีเอส ทวานั้นเธอไม่ได้สักเกตุว่ามีคนกำลังจ้องเธออยู่ และก็ไม่ใช่ใครผู้จัดการหนุ่มลูกค้าของเธอวันนี้นั้นเองที่ตอนนั้นเดินออกจากร้านไปพักใหญ่แล้ว แต่ทวานั้นเขาไม่ได้กลับบ้านกับนั่งจิบชาอยู่คาเฟ่ ร้านตรงข้ามกับเธอนั้นเอง ค่อยๆมองตามเธอจนสุดสายตา.

*** ย้อนกลับไป เวลา 09.30 น .

“ เอ่อสวัสดีครับใช่ร้านทำผมเจ้สุไหมครับ พอดีจะถามว่าคิวช่างกะถินว่างอีกทีตอนไหนครับ ^_^”