*** ฉันที่วิ่งหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้นสักทีภาพของในอดีตอันโหดร้ายทับถมเข้ามายังในหัวไม่หยุดหย่อน ฉันที่กำลังวิ่งหนีด้วยความกลัวแบบสุดขีด ท่ามกลางท้องฟ้าสีเลือด และสายฟ้าฟาดเป็นระยะอย่างกับพระเจ้ากำลังโกรธเคืองฉันตั้งแต่ปางไหน เงาตะคุ่มๆของใครคนหนึ่งกำลังวิ่งตามหลังฉันมาติดๆ ฉันที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน หรือกำลังวิ่งหนีใคร ก็ได้แต่วิ่งไปข้างหน้าแบบไม่มีจุดหมาย มองไปรอบตัวก็มีแต่ความมืดมิด แต่ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างจ้าอยู่ตรงข้างหน้าฉันที่กำลังจะวิ่งไปถึง ถึงกับต้องผงะเพราะมีเงาของใครคนนึงที่กำลังยืนกลางแขน เหมือนกำลังรอฉันอยู่ ฉันในตอนนั้นไม่ได้รู้สึกกลัวหรือหวาดระแวงเงาของบุคคลข้างหน้ากับวิ่งเข้าใส่อ้อมกอดของเขาอย่างจัง อ้อมกอดอันแสนอบอุ่น ปลอดภัย และเป็นมิตร เหมือนได้รับการปลอบโยนอย่างไรอย่างนั้น แต่ทวานั้นฉันก็นึกขึ้นได้ว่ามีบุคคลวิ่งตามฉันมาอยู่ ทำให้ฉันผะออกจากอ้อมกอดแล้วหันกลับไปมองยังด้านหลัง แต่กลับพบเจอกับความว่างเปล่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในใจของฉันทั้งสับสนและมึนงง ทำให้ฉันต้องหันกลับมามองคนที่ฉันกอดเมื่อกี้อีกครั้ง แต่ในความสว่างจ้าในตัวเขากับทำให้เห็นแค่รูปร่างกับลักษณะเท่านั้นใบหน้าถูกแสงสาดเข้าใส่จนไม่เห็นว่าเป็นใคร จากนั้นเขาก็ค่อยๆจางหายไป .
“ ฮึก.. ฝันหรอ เห้อ! ฝันอีกแล้วสองวันมานี่ฉันฝันเรื่องเดิมอีกแล้ว รอบนี้ก็ยังไม่เห็นหน้าเขาอีกเหมือนเคย เอ๊ะ! มันก็แค่ความฝันฉันจะอยากรู้ไปทำไมว่าเขาเป็นใคร แต่ก็นะ อ้อมกอดนั้นอบอุ่นมากจริงๆ ” *** เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นทำให้กะถินสะดุ้งตื่น ร่างบางค่อยๆลุกนั่งแบบช้าๆเขารวบรวมสติที่ยังกระจัดกระจายอยู่ตอนนี้ ให้เป็นปกติ แต่ในใจกลับนึกถึงเรื่องราวในฝันอย่างสับสน เพราะเธอฝันแบบนี้มาสองวันติดแล้ว และก็ยังไม่รู้ว่าเขาคนนั้นที่มีอ้อมกอดที่อบอุ่น ปลอดภัยนั้นเป็นใครแแต่ก็ทำได้แค่นึกเพราะมันคือความฝันเท่านั้น หลังจากนั้นกะถินก็ได้ลุกขึ้นไปทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเคยชิน. “ กะถินวันนี้เจ้รับคิวเพิ่มให้หนึ่งคิวนะ เวลา 18.00น. ทำผมชายตัดสระ โอเคใช่ไหม” “ได้ค่ะเจ้ผมชายทำไม่นาน รับค่ะ ” “ เห็นไหมล่ะ เจ้บอกแล้วใช่ไหมนินิวว่ากะถินไม่เคยขัดเจ้ ว่านอนสอนง่ายน่ารักตลอด ไม่เหมือนแกหรอกพูดอะไรก็เถียงฉัน หัดว่านอนสอนง่ายเหมือนลูกสาวสุดที่รักฉันหน่อย” “แหมเจ้ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ ถ้าเป็นกะถินหนูยอมค่า ให้เป็นลูกรักเจ้คนเดียวเลยจ้า ส่วนหนูจะขัดขาเเจ้ตลอดไป ^ o^” “ย่ะ เรื่องนี้ยกให้แกเป็นที่หนึ่งเลยยายตัวแสบ” *** เวลา 09.30 น . กะถินที่กำลังยืนทำผมลูกค้าอยู่นั้น เจ้สุเจ้าของร้านสุดสวยก็เอ่ยปากบอกคิวกะถินพลางเย้ยยั้น นินิวสาวสุดเท่ที่กำลังยืนสระผมให้ลูกค้าอยู่นั้นอย่างเมามันส์ ทำให้นินิวเข้าร่วมแจมการหยอกล้อนี้ด้วย พพวกเามักหยอกล้อกันแบบนี้เป็นประจำส่วนกะถินก็ได้แต่ยืนยิ้มไปกับเขาแค่นั้นเพราะเธอเป็นคนไม่พูดเยอะอยู่แล้วมักเป็นผู้ฟังที่ดีตลอด แต่เธอก็ไม่ได้ยืนเฉยให้เสียบรรยากาศเฉยๆหรอกก็มีพูดหยอกล้อกับบ้างนิดหน่อย ในร้านแห่งนี้พนักงานทุกคนสามัคคีและปรองดองกันดีไม่มีใครอิจฉาหรือกลั่นแกล้งกัน ทำให้ที่แห่งนี้เหมือนเป็นเซฟโซนของกะถินที่นึงเลยก็ว่าได้. “ฉันกลับก่อนนะแกเสร็จแล้วก็รีบกลับบ้านนะ ถึงบ้านแล้วทักหาฉันด้วย ” “พวกฉันก็กลับก่อนนะ บ๊ายบาย” “ จ้า กลับบ้านกันดีๆล่ะ บ๊ายบาย” ***นินิวและเพื่อนพนักงานที่เริกงานแล้วและกำลังจะกลับก็ได้เอ่ยปากลาร่างบางที่กำลังเตรียมของรอสำหรับลูกค้าคนสุดท้ายของวันนี้อยู่ จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนเจ้สุหรอกลับตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้วเพราะต้องไปดูร้านอีกสาขาหนึ่งปกติเจ้สุจะเข้าร้านอาทิตย์ล่ะวันถึงสองวันแค่นั้น . ***กริ่งๆ เสียงกระดิ่งที่ห้อยประตูกระจกบ้านใหญ่ดังขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณว่ามีคนได้เปิดประตูเข้ามายังด้านในแล้ว . “สวัสดีค่า ยินดีต้อน..ระรับค่ะคุณ..” “สวัสดีครับคุณกะถิน ^^” “อ้อคุณดินนั้นเองหรอกหรอค่ะ นึกว่าใคร สวัสดีอีกครั้งนะค่ะ วันนี้นัดตัดผมไว้ใช่ไหมค่ะ” “ใช่ครับพอดีวันนี้เลิกงานไวเลยเวะตัดผมสักหน่อย รบกวนคุณช่างกะถินด้วยนะครับ” “ อ่า ยินดีอย่างยิ่งเลยค่ะเชิญคุณดินนั่งโต๊ะทางด้านนี้นะค่ะ” *** ร่างบางถึงกับสตั้นเพราะลูกค้าที่กำลังเปิดประตูเข้ามานั้นคือคนที่คุ้นหาคุ้นตากันดีอยู่ พลางเอ่ยปากทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ใช้เวลาไม่นานในการทักทายกันก็ลงมือทำผมกัน ” “เรียบร้อยแล้วค่า มีจุดไหนต้องแก้และเพิ่มไหมค่ะ” “อ่อไม่ล่ะครับโอเคแล้วครับ ผมชอบครับ ” *** เวลาผ่านไปราวๆสักชั่วโมงกว่าๆ ทุกอย่างก็เรียบร้อยช่างสาวก็ได้หยิบกระจกบานเล็กแล้วกลางออกให้เห็นด้านหลังหัวทุยของลุกค้าเพื่อให้ลูกค้าเช็คความเรียบร้อยอีกทีเพื่อต้องมีการปรับแก้หรือเพิ่มเติม ด้านลูกค้าหนุ่มที่นั่งจ้องกระจกแต่กับกวาดสายตาตามช่างสาวในกระจกแบบไม่ละสายตา และได้เอ่ยปากตอบช่างสาวทันทีที่ช่างสาวคนนี้ถาม . “แล้วคุณกลับยังไงครับ แฟนคุณไม่มารับรอครับ” “ ฉันไม่มีแฟนค่ะ ฉันกลับบีทีเอสค่ะ” “ อ่ออ โทษทีครับพอดีวันที่เราเจอกันที่ธนาคารเห็นคุณบอกรีบกลับบ้านไปหาลูกผมก็นึกว่า..ยังไงต้องขอโทษอีกทีครับเข้าใจผิด. ^-^” “อ่อไม่เป็นไรค่ะ ฉันมีลูกจริงๆค่ะ ส่วนแฟนเลิกกันไปนานแล้วค่ะ” “ถ้างั้นคุณเสร็จจากผมแล้วกลับเลยหรือเปล่าครับ” “ก็เก็บของเสร็จแล้วกลับเลยค่ะ คุณดินมีอะไรอีกไหมค่ะ” “อ้อไม่มีแล้วครับ งั้นผมกลับก่อนนะครับ คุณกลับบ้านดีนะครับแล้วเจอกันใหม่ครับ” “แล้วเจอกันค่ะ สวัสดีค่ะ” ***หลังจากเช็คความเรียบร้อย จ่ายเงินเสร็จ ดินก็เอ่ยปากถามช่างสาวตรงหน้าด้วยความอยากรู้ หลังจากได้คำตอบใบหน้าคมค่อยกับดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันใด มุมปากคลี่ยิ้มจนจะถึงใบหู เหมือนภูเขาถูกยกออกจากอก จากนั้นก็ได้เอ่ยปากลาช่างสาวแล้วเดินออกจากร้านด้วยอารมณ์ที่เบิกบานใจ เหมือนว่าวันนี้เขาได้คำตอบที่เขาต้องการ คงจะนอนหลับฝันดีเลยล่ะคืนนี้. “ ตัวเล็ก รอบนี้หวังว่าพี่จะมาทันนะ ^_^” *** หลังจากช่างสาวปิดร้านเสร็จก็ได้เดินออกจากร้านเพื่อจะไปขึ้นวินที่หน้าปากซอยเพื่อจะไปลงบีทีเอส ทวานั้นเธอไม่ได้สักเกตุว่ามีคนกำลังจ้องเธออยู่ และก็ไม่ใช่ใครผู้จัดการหนุ่มลูกค้าของเธอวันนี้นั้นเองที่ตอนนั้นเดินออกจากร้านไปพักใหญ่แล้ว แต่ทวานั้นเขาไม่ได้กลับบ้านกับนั่งจิบชาอยู่คาเฟ่ ร้านตรงข้ามกับเธอนั้นเอง ค่อยๆมองตามเธอจนสุดสายตา. *** ย้อนกลับไป เวลา 09.30 น . “ เอ่อสวัสดีครับใช่ร้านทำผมเจ้สุไหมครับ พอดีจะถามว่าคิวช่างกะถินว่างอีกทีตอนไหนครับ ^_^”***คอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมืองย่านธุรกิจ ภายในตกแต่งด้วยโทนสีขาว เทา เฟอร์นิเจอร์ดีไซน์เรียบหรูแบรนด์ดัง ห้องครัวติดตั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าไฮเอนด์ครบครัน ห้องน้ำหินอ่อน พร้อมอ่างกุซซี่ ระเบียงกนะจกมองเห็นวิวตึกระฟ้าและแม่น้ำที่ทอดยาวผ่านกลางเมือง .“ ฮัลโหล คิว มึงว่างไหมตอนนี้ ปรึกษาอะไรหน่อย ”“กูว่าล่ะไม่มีอะไรดลใจมึงให้โทรหากูได้นอกจากมีปัญหาเรื่องความรัก อ่ะว่ามาครับเพื่อนรัก”“ คือกูพึ่งรู้ว่า น้องเขาเป็นครูสอนพิเศษศิลปะ”“แล้วคือแค่นี้ มึงตื่นเต้นอะไร ”“ มันมีมากกกว่านั้นไง คือแล้วนักเรียนที่เขาไปสอน คือหลานกูไง ”“ เอ้าก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ”“ ดีกับผีนะสิ วันนี้กูต้องไปรับเขาที่บ้านกูเอง มึงคิดว่าไง”“ เอ้าก็ดีไง นั่นบ้านมึง มึงกลัวอะไรเนี้ย”“ คือกูกับน้องเขากำลังคุยกัน แล้วถ้าเกิดแม่กูรู้เข้าเป็นเรื่องแน่ ”“ เรื่องอะไรว่ะ ก็ดีไม่ใช่หรอ จะหมดปัญหาเรื่องที่เขาจับคู่ให้มึงอ่ะ”“ มันดีตรงไหนว่ะ มึงอยู่โน้นจนสมองเสื่อมหรือไง ว่าแม่กูเขาซีเรียสเรื่องหน้าตา ฐานะขนาดไหน”“เออจริงว่ะ กูลืมไปเลย แต่น้องเขาก็มีฐานะไม่ใช่หรอได้ข่าวว่าที่บ้านเปิดบริษัท ไม่ใช่อ่อว่ะ“ตอนแรกกูก็คิดแ
“ก๊อกๆ ฉันขอเข้าไปนะค่ะ”“อ่อครับ”“รอนานไหมค่ะ พอดีไม่ทราบว่าคุณจะมาก่อนเวลา”“ไม่นานครับ เชิญนั่งครับ”“น้ำใสสวัสดีคุณอาสิลูก”“สวัสดีค่ะคุณอา”“สวัสดีครับน้ำใส อาชื่อดินนะ แต่ผมอายุเยอะกว่าคุณ ต้องเรียกลุงไหมครับ ““อายุเยอะกว่าฉันหรอค่ะ คุณอายุเท่าไหร่แล้วค่ะ ฉันก็ไม่เคยถามสักที”“ผมปีนี้สามสิบเอ็ดแล้วครับ ส่วนคุณน่าจะ ยี่สิบเจ็ดใช่ไหม ถ้าจำไม่ผิด”“ใช่ค่ะ ทำไมคุณรู้ค่ะ”“เอ่อ อ่อ ผมเห็นในใบฝากเงินของคุณนะครับมีประวัติอยู่ แหะๆ”“อ่อจริงด้วย”“เอ่อ อยากทานอะไรกันครับวันนี้ สั่งได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ น้ำใสอยากทานอะไรค่ะ”“พวกเราทานได้หมดเลยค่ะ แล้วแต่คุณดินเลยค่ะ”“ไม่สิคุณอยากกินอะไร คุณสั่งเลยครับ”“งั้นก็ได้ค่ะ คุณสั่งอะไรไปมั้งแล้วค่ะ”“ผมยังไม่ได้สั่งอะไรเลยครับ กลัวพวกคุณไม่ชอบ คุณสั่งเผื่อผมเลยครับ ผมทานง่าย”*** เสียงเคาะประตู จากข้างนอกทำให้คนที่นั่งรออยู่ด้านในถึงกับสดุ้ง คนตัวสูงที่นั่งอยู่ถึงกับใจเต้นเร็ว หลังจากนั้นก็ได้มีเสียงจากด้านนอกขออนุญาติเปิดประตู เป็นเสียงที่คุ้นเคย เขาจึงขานตอบรับออกไป ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก สองสาวค่อยเดินเข้ามายังช้าๆ แบบระมัดระวัง หลังจ
“มีอะไรติดหน้าผมหรือเปล่าครับ? ”“ค่ะ”“ผมเห็นคุณจ้องหน้าผมนานแล้วน่ะครับ”“อ้อ คือ เปล่าค่ะ ฉันก็มองไปรอบๆ น่ะค่ะ พอดีรถคุณสวยมากนะค่ะ แหะๆ”“อ้อ รถคันนี้หรอ ผมพึ่งออกมา คุณได้นั่งเป็นคนแรกเลยนะ”“อ้อ จริงหรอค่ะ ฮ่าๆ ”*** ผมสีดำถูกเสยขึ้นดูยุ่งเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย คิ้วเข้มพาดเฉียง ดวงตาสีดำกลมโตขนตายาวงอนเหมือนผู้หญิง ส่วนการแต่งกายของเขาก็ทันสมัยและมีสไตล์เฉพาะตัว ผสมผสานระหว่างความหรูหราและความเท่ได้อย่างลงตัว เอาเป็นว่าโดยรวมแล้ว เขามีเสน่ห์มากเลยทีเดียว ร่างบางที่ตอนนี้กำลังวิเคราะห์ ชายหนุ่มรูปงามที่นั่งฝั่งคนขับโดยอย่างละเอียด ดวงตาของเธอฉายแววมีชีวิตชีวา และใบหน้าของเธอก็เปี่ยมไปด้วยความสดชื่น ก็อย่างว่าแหละนะ ได้อยู่ใกล้ๆ คนหล่อ แถมรวยอีก แล้วดันคนหล่อคนนี้ยังมาจีบเธออีกด้วย เหมือนตอนนี้กำลังตกอยู่ในห้วงความฝันที่ไม่อยากตื่น .“บ้านคุณแยกข้างหน้านี่ใช่ไหมครับ”“อ้อใช่ค่ะ เลี้ยวซ้าย ตรงไปอีกประมานสองร้อยเมตรก็ถึงค่ะ”“อ้อครับ แล้วคุณอยู่กับใครหรอครับ”“ฉันหรอค่ะ เอ่อ ฉันอยู่กับ พ่อแม่และก็ลูกสาวค่ะ”“อ้อ ครับไม่เป็นไรใช่ไหมครับที่ถามเรื่องส่วนตัว เหมือนผมยุ่งไปหรือเปล
*** ณ ห้องตรวจ แผนกจิตเวช หรือ คลินิกสุขภาพจิต “ สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ วันนี้รู้สึกอย่างไรบ้างครับ”“ สวัสดีค่ะคุณหมอ วันนี้ก็รู้สึกดีนะค่ะ ไม่เลวร้าย ”“ วันนี้ทานข้าวอร่อยไหมครับ ”“ ก็ ปกตินะค่ะ พอได้ค่ะ” “ ทำงานเหนื่อยไหมครับวันนี้”“ เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ แต่ไหวค่ะ”“ โอเครครับ ถือว่าวันนี้เป็นที่ดีวันหนึ่งเลยนะครับ สีหน้าดูโอเคร ใช้ได้ครับ เก่งมากครับ เอ่อ แล้วยังฝันร้ายอยู่บ่อยๆไหมครับ “” ก็ยังฝันอยู่บ้างค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยบ่อยเท่าเมื่อก่อน”“ แล้วมีฝันเรื่องดีๆบ้างไหมครับ ”“ มีอยู่ประมาน สองถึงสามวันนะค่ะ แต่ก็ไม่เชิงดีไม่เชิงร้ายค่ะ ”“ จำได้ไหมครับ ว่าฝันว่าอย่างไร ลองเล่าให้หมอฟังหน่อยซิ”“ ฉันฝันว่ากำลังวิ่งหนีใครก็ไม่รู้ค่ะ ในฝันฉันกลัวมากนะค่ะ แต่ทว่าวิ่งไปไม่นานกลับมีคน คนหนึ่งยืนรอฉันอยู่ค่ะ พร้อมกลางแขนเพื่อรอรับฉัน แล้วกอดฉัน ตอนนั้นความรู้สึกกลัวก็หาไปหมดเลยค่ะ ”“ อืมถือว่าเป็นฝันที่ดีนะครับ ดูจากสีหน้าแล้วเหมือนจะโอเครขึ้นมากอยู่นะครับ มีอะไรอยากเล่าให้ผมฟังไหมครับ”*** ธีระ หรือ นายแพทย์ ธีระ วัฒนชัย อายุ 31ปี หมอหนุ่มไฟแรง หน้าตาดี ดีกรีนักเรียนนอก
*** วันเสาร์ “ ติ่ง ! ผมดินนะครับ คุณกะถินยุ่งอยู่ไหมครับรบกวนหรือเปล่า”“ ไม่รบกวนค่ะ คุณดินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ พอดี อยากทราบว่าพรุ่งนี้คุณกะถินหยุดหรือเปล่าครับ ”“ อ้อ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดค่ะ คุณดินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ ผมอยากจะชวนคุณทานข้าวมื้อเย็นน่ะครับ”“ ตอนเย็นฉันไม่ว่างเลยพอดีมีงานพิเศษที่ต้องไปทำค่ะ ”“ อ้อ งั้นเป็นตอนเที่ยงได้ไหมครับ ”“ พอดีแบบนี้นะค่ะคุณดินปกติวันหยุดฉันมักจะอยู่ดูแลลูกสาวอ่ะค่ะ คงไม่สะดวกไปกับคุณ ”“ งั้นเอาแบบนี้นะครับ เอาลูกสาวคุณมาด้วย ผมไม่มีปัญหา ผมไม่ติดอะไร”“ จะดีหรอค่ะ จะรบกวนคุณหรือเปล่า ”*** ร่างบางที่กำลังนั่งเช็ดอุปกรณ์ทำผม ที่พึ่งทำให้ลูกค้าเสร็จไป ก็มีเสียงแชทเด้งในโทรศัพท์ เธอจึงหยิบขึ้้นมาอ่าน เป็นแชทที่ไม่รู้จัก จึงเปิดเข้าไปดู และแล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผู้จัดการสุดหล่อนี่เอง เธอพึ่งนึกได้ว่าเธอพึ่งให้คอนแทคเขาไปเมื่อเช้าเองก็ไม่คิดว่าจะทักมาไวแบบนี้ แถมชวนเธอไปทานข้าวส่ะด้วย ทำให้กะถินคิดหนัก เธอจึงบอกปฏิเสธเขาไปเพราะเธอต้องดูแลลูกของเธอ แต่ไม่คิดว่าฝั่งนั้นก็ไม่ได้ลดระความพยายาม แถมยังชวนให้เธอเอาลูกสาวมาด้วยครานี้กะถิน
*** คลื่น..คลื่น ท่ามกลางท้องฟ้าสีดำมืดสนิท มองไม่เห็นแม้แต่ดวงดาวสักดวง เสียงฟ้าร้องมาเป็นระยะๆ บรรยากาศชวนหดหู่หญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง สายฝนที่กระหน่ำตกลงมาอย่างหนัก ลมพายุพัดโหมใส่อย่างไม่ปราณี ทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่นั้นแทบจะทรงตัวไม่ได้ เกร๊าะ! โค่ม! เสียงของวัตถุขนาดใหญ่ค่อยๆถล่มลงมาเศษฝ่นฟุ้งกะจาย เศษอิฐ เศษปูนร่วงล่นลงมาอย่างหนาแน่น ฝูงนกพากันแตกหึ่ง บินไปคนล่ะทิศคนล่ะทาง โอ๊ย! ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย เสียงร้องขอความช่วยเหลือตามมาติดๆ หญิงสาวที่ตอนนี้ยืนตั่วสั่นอยู่ในความหวาดกลัว สายตาคู่น้อยก็กวาดมอง เห็นตึกขนาดใหญ่ที่ถล่มลงมา มีผู้คนที่บาดเจ็บและเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก ~ หมาน้อย~ หมาน้อย เสียงเรียกดังมาจากมุมตึกที่ถล่มลงตรงนั้นเหมือนจะเป็นช่องลิฟท์ขนาดใหญ่ หญิงสาวที่ได้ยินเสียงเรียกก็ได้หันตาเสียงไป ภาพตรงหน้าที่เธอเห็น คือเด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาที่อาบไปด้วยเลือดเต็มตัว แต่มองไม่เห็นหน้าชัดเจนนัก หญิงสาวที่ได้เห็นแบบนั้น กลับกรีดร้องด้วยความตกใจ และหวาดกลัว .“ ฮึก! แฮ่กๆ ฝันไป ใช่ ฉันแค่ฝัน ฉันแค่ฝัน ไม่มีอะไรฉันแค่ฝันไป”*** เสียงหอบหายใจของเธอดังก้องอยู่