แชร์

ริมสระน้ำ 18+++

ผู้เขียน: ศานิชล
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-10-15 21:09:05

“อื้อ”

มือหนาขยับเข้าไปในกางเกงตัวจิ๋วของชุดว่ายน้ำของเธอ  ใช้มือนั้นบีบเคล้นไปเบาๆบนใจกลางสาวของเธอ  ก่อนจะใช้ปลายนิ้วไล่เขี่ยจุดรวมความเสียวของเธออย่างนึกอยากหยอกล้อเล่นกับมัน

ทำเอาหญิงสาวถึงกับกักเก็บเสียงครางเอาไว้ไม่อยู่  ส่งเสียงเล็กๆนั้นออกมาอย่างหน้าไม่อายริมสระน้ำที่อยู่กลางแจ้ง

“แฉะง่ายดีหนิ่”

เขาใช้มือกับเธอไม่นาน  ใจกลางสาวของเธอก็น้ำเยิ้มอาบนิ้วมือของเขาอย่างง่ายดาย  โดยที่เขาไม่ต้องออกแรงทำอะไรมากนัก  เพราะปกติเขาก็ไม่ชอบเล้าโลมผู้หญิงก่อนอยู่แล้ว  มันเสียเวลา

“รีบออกไปกันเถอะ  ก่อนที่พวกเราจะไม่มีเงาหัว”

หญิงสาวที่ถูกเรียกให้มาบริการมาเฟียทั้งห้าคนรีบวิ่งแจ้นกลับออกไปก่อนที่มาเฟียจะเล่นหนังสดให้พวกเธอได้ดู

ไอ้อิจฉาผู้หญิงคนนั้นก็อิจฉากันอยู่หรอก  แต่ทว่าถ้าเกิดทำให้มาเฟียไม่พอใจขึ้นมาพวกเธอได้จบชีวิตกันแน่ๆ

“ถอยไปให้หมด”

ส่วนลูกน้องของเซนต์พอเห็นว่าเจ้านายเริ่มต้องการพื้นที่ส่วนตัวกับนางบำเรอ  ก็พากันถอยหนีออกไปหมด  ไม่มีใครหลงเหลืออยู่ใกล้บริเวณสระน้ำแม้แต่คนเดียว  รู้หน้าที่กันเป็นอย่างดี  แม้เจ้านายจะไม่เคยนอกสถานที่กับหญิงสาวคนไหนมาก่อนก็ตาม  แต่เมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้นแล้วพวกเขาก็รู้ดีว่าควรทำยังไงเพื่อไม่ให้โดนเจ้านายตำหนิหรือลงโทษ

“คุณอย่าทำแบบนั้น”

เพียงพอใจนอนครางเสียงกระเส่าอยู่ใต้ร่างหนานั้นอย่าไม่อาจห้ามปากตัวเองได้  เคลิบเคลิ้มไปกับมือของเขาอย่างลืมตัว

แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังเอ่ยปากห้ามเขาไม่ให้ทำอะไรไปมากกว่าการใช้มือกับเธอ  เพราะเธออายด้วยตรงนี้มันไม่ใช่ห้องนอนส่วนตัว

“อืม”

ใบหน้าหล่อคมแสนร้ายของมาเฟียก้มลงหาอกอวบของเธอ  จรดริมฝีปากลงบนเนินเนื้ออวบอิ่มนั้นแล้วดูดดื่มเบาๆ  ไล่ไปรอบๆทุกสัดส่วนที่ชุดว่ายน้ำมันปิดไม่มิด

ก่อนมือหนาจะห้ามใจตัวเองไม่ไหว  ขยับออกมาปลดเอาชุดว่ายน้ำชิ้นล่างของเธอออกไปให้พ้นทาง

“อือ  อย่าถอดนะ”

เสียงหวานๆพยายามร้องห้ามเขาเอาไว้  แต่ร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรงขัดขืนเมื่อถูกเขาเล้าโลมจนแฉะไปหมดแล้ว

“อ้าส์”

เซนต์ไม่สนเสียงน่ารำคาญของเธอ  เขาถอดกางเกงว่ายน้ำของเธอออกจนหมดก็จับเรียวขาของเธอนั้นแยกออกจากกันให้กว้างที่สุด  ให้ใจกลางสาวของเธอพร้อมที่จะเปิดรับเขาเข้าไป

ถอดเอากางเกงว่ายน้ำของตัวเองออก  งัดเอาความใหญ่โตที่มันดันกางเกงตัวเล็กๆนั้นมาสักพักได้แล้วออกมา

เสียบแทงลำใหญ่ที่เกือบจะเท่ากับข้อมือของเธอเข้าไปในตัวเธอ  รวดเดียวมิดลำยาวตามนิสัยขี้ใจร้อนของเขา

“อื้อ  เสียว”

หญิงสาวครางรับความใหญ่โตนั้นเบาๆเมื่อรู้สึกถึงความเสียวปะปนความเจ็บเมื่อถูกความใหญ่โตเสียงแทงเข้ามาแบบนั้น

ใบหน้าสะสวยถึงกับเหยเกเล็กน้อยแต่ถึงกระนั้นก็ยังคงความสวยเอาไว้อยู่ดี  เมื่อจุกปลายๆเมื่อลำใหญ่เข้ามาจนสุด

“อ่า”

สะโพกแกร่งขยับเข้าหาเธอเบาๆเพื่อรับรสสัมผัสวาบหวามที่แปลกใหม่ไปกับน้ำหล่อลื่นที่เธอมีออกมา  เพราะส่วนมากเขาเคยสัมผัสแค่เลือดของเธอเสียมากกว่า

ทำเอาเขาเสียวหัวเห็ดไม่น้อยเลยทีเดียว  ทำให้เขาอยู่ในจังหวะเนิบนาบนั้นนานพอสมควร

“อื้อ  พอได้แล้ว  มันน่าอาย”

เพียงพอใจยกมือขึ้นมาปิดใบหน้าของเธอเอาไว้เพื่อหลีกหนีความอับอายที่เกิดขึ้น   โดยที่เธอไม่รู้จะทำยังไงให้มันดีกว่านี้  ด้วยท่อนล่างของเธอนั้นถูกเขากระแทกอยู่ไม่อาจขยับหนีไปไหนได้

“อ้าส”

ยิ่งเห็นเธออับอายเขาก็ยิ่งกระแทกกระทั้นใส่เธอรุนแรงขึ้นด้วยภาพตรงหน้ามันยั่วยวนเขาเสียเหลือเกินจนห้ามใจเอาไว้ไม่ไหว

เรี่ยวแรงของเขามีเท่าไหร่ก็โหมใส่กับร่างเล็กๆของเธอจนหมด  ใช้เวลาไม่รู้นานแค่ไหนก็ไม่หมดแรงสักที

“กรี๊ดดด”

ร่างเล็กๆเกร็งกระตุกใส่ร่างหนาของเขาเมื่อไม่อาจต้านทานความเสียวที่แสนดุดันของเขาเอาไว้ได้

น้ำของเธอไหลทะลักออกมาอีกระลอกพร้อมกับภายในที่บีบรัดเขาอย่างรุนแรงราวกับเรียกร้องอะไรบางอย่างจากเขา

“อ้าส์”

มาเฟียหนุ่มรีบดึงความใหญ่โตของเขาออกมาจากตัวเธอเมื่อถูกเธอบีบรัดรุนแรง  ชักรูดความใหญ่โตนั้นต่อที่ด้านนอกจนกระทั่งน้ำพุ่งใส่หน้าเธอ

แล้วเขาก็อุ้มร่างเล็กนั้นกลับขึ้นไปบนห้องของเธอ  ให้เธอทำหน้าที่นางบำเรอต่อกันที่บนนั้นจนหนำใจเขา  เขาถึงได้ปล่อยร่างเล็กนั้นให้เป็นอิสระแล้วกลับไปนอนพักที่ห้องของตัวเอง

“ครั้งนี้กูจะไปหลายวันหน่อย  ไอ้โจกับไอ้ลูคัสไปกับกู  ไอ้มาลิคมึงอยู่เฝ้าที่นี่ไว้ให้ดี  ถ้าคิดหนีก็ยิงทิ้งซะ”

เช้าวันรุ่งขึ้นเซนต์ที่ได้ปลดปล่อยไปอย่างสบายตัวตั้งแต่เมื่อวานก็ตื่นขึ้นแต่เช้า  เรียกประชุมลูกน้องในทันที  เมื่อเขานั้นต้องเดินทางไปต่างประเทศเพื่อดูแลกิจการธุรกิจมืดที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งเดือน

เขาแจกจ่ายงานให้กับลูกน้องคนสำคัญทั้งสามคน  โดยให้มาลิคผู้เป็นมือขวาอยู่เฝ้านางบำเรอของเขาที่นี่เพราะมาลิคค่อนข้างจัดการทุกอย่างเก่งกว่าโจและลูคัส

“ครับนาย”

มาลิคไม่ได้ยินดีสักเท่าไหร่ที่จะต้องอยู่ที่เมืองไทย  แต่ทว่าเมื่อเจ้านายมีคำสั่งออกมาแล้วเขาก็ขัดไม่ได้

“ลูกน้องคนไหนไม่น่าไว้ใจมึงก็จัดการได้เลย  ไม่ต้องรายงานกูก่อนให้ยุ่งยาก”

“ครับนาย”

“ถ้างานครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี  กูจะบอกไอ้บอนเนอร์จัดหารางวัลให้พวกมึงทุกคนอย่างเต็มอิ่ม”

เขาไม่ได้ใช้งานลูกน้องเปล่าๆ  นอกเหนือจากเงินค่าตอบแทนเขาก็มีโบนัสให้กับทุกคนเป็นพิเศษด้วย  เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจให้ลูกน้องตั้งใจทำงาน  และเขาก็รู้ดีว่าไอ้ตัวผู้สามตัวนี้ที่มันยังไม่มีเมียชอบอะไรแบบนี้เป็นที่สุด

แล้วมาเฟียหนุ่มก็ออกเดินทางไกลในทันทีเพราะทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมเอาไว้หมดแล้ว  โดยไม่ได้ร่ำลาหญิงสาวที่เมื่อคืนยังนอนครางอยู่ใต้ร่างเขาสักคำด้วยเธอนั้นยังหลับพักอยู่บนห้อง  อีกอย่างเธอก็ไม่ได้สำคัญจนถึงขั้นที่เขาจะต้องไปลา  เธอมีชีวิตอยู่ถึงตอนนี้ก็นับว่าบุญเท่าไหร่แล้ว

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • นางบำเรอของมาเฟีย   เซอร์ไพรส์

    “มีข่าวอะไรบ้างวะ”มาเฟียหนุ่มยังคงใช้ชีวิตของเขาเหมือนเดิม ตื่นกลางคืนนอนกลางวันสลับกับชีวิตมนุษย์ทั่วๆไปแต่ในวันนี้เขาตื่นขึ้นเร็วกว่าทุกวันเป็นการตื่นนอนตอนเกือบจะเที่ยงเพราะเมื่อคืนเมาหนักก็เลยกลับมานอนเร็วกว่าปกติทำให้ตื่นเร็วขึ้นอีกและดูเหมือนช่วงนี้ชีวิตของเขามันเงียบเหงาเกินไป งานก็ราบรื่นร่ำรวยกำไลเป็นอย่างดี ศัตรูก็หายหัวไปกันหมด จนเขานึกอยากหาเรื่องใครสักคนจนถึงขั้นเรียกลูกน้องมาถามหาข่าว“สายของเรารายงานมาว่า ไอ้อัลวินกำลังจะแต่งงานใหม่ครับ”มาลิคที่ได้ข่าวเรื่องนี้มาพอดีรีบรายงานออกไป เพราะเรื่องของคนในตระกูลแกรนด์เดย์ถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุด ไม่ว่าคนพวกนั้นจะขยับตัวทำอะไรเจ้านายของเขาต้องรู้ทุกความเคลื่อนไหวในทันที“ห๊ะ”เซนต์ตกใจไม่น้อยกับข่าวที่ได้ยินผ่านหูเมื่อตะกี้ เพราะเท่าที่เขาจำได้ไอ้อัลวินมันยังทำท่าเศร้ากับหลุมศพลูกสาวของมันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ แล้วนี่ผ่านมายังไม่ถึงปีมันจะแต่งงานใหม่“นี่ข้อมูลที่สายของเราส่งมาครับ”มาลิคยื่นข้อมูลที่สายของเขาส่งผ่านมือถือให้เจ้านายได้ดู เป็นภาพถ่ายของว่าที่คู่บ่าวสาวที่กำลังเตรียมงานแต่งด้วยกันและภาพถ่ายชุดแต่งงานที่

  • นางบำเรอของมาเฟีย   คนโง่

    “พระจันทร์จ๋า ครอบครัวของหนูอยู่ที่ไหนเหรอ ทำไมหนูถึงยังจำพวกเขาไม่ได้อีกล่ะ มันนานมากแล้วนะ หนูชักเริ่มคิดถึงพวกเขาแล้วซิ”ร่างเล็กของเพียงพอใจหย่อนก้นนั่งลงกับพื้นตรงริมระเบียงของห้องนอนที่เธอแอบอ้างสิทธิ์ว่าเป็นพื้นที่ของเธอนั้นอย่างเรียบง่าย ไม่มีแม้กระทั่งเสื่อปูรองพื้นใดๆเพราะเธอคงไม่อาจหาญไปถามหากับชายฉกรรจ์ที่เฝ้าอยู่หน้าห้องของเธอหรอกในหน้าสวยที่แม้จะไร้เครื่องสำอางแต่งแต้มก็ยังสวยสดใสด้วยได้เลือดของผู้เป็นแม่ที่สวยระดับเคยเป็นนางงามมาก่อนแบบร้อยเปอร์เซ็นต์เงยขึ้นมองดวงจันทร์ที่ในวันนี้ทอแสงสีทองอร่ามไปทั่วฟ้าตั้งแต่หัวค่ำผู้หญิงตัวคนเดียวในบ้านหลังใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้คนกำลังรู้สึกเหงาจนต้องมานั่งพูดกับดวงจันทร์ที่อยู่ไกลแสนไกลนั้นเมื่อเธอยังคงเฝ้าอยากจะได้ความจำที่สูญเสียไปกลับคืนมา อยากจะจำครอบครัวที่เคยจากมาให้ได้สักครั้งแม้อาจไม่มีโอกาสจะได้กลับไปหาพวกเขาก็ไม่เป็นไรแต่เมื่อหนทางในการที่เธอจะพบเจอความจำที่หายไปมันจะมืดมน ยิ่งพยายามคิดถึงมันก็ยิ่งไปกระตุ้นให้หยดน้ำตามันไหลออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ“อืม ไปนอนดีกว่า”เพียงพอใจปาดน้ำตาให้หมดไปจากใบหน้าในทันทีที่มันไหลออ

  • นางบำเรอของมาเฟีย   แอร์เสีย

    “หายหัวไปไหนวะ”เซนต์ตื่นขึ้นในช่วงเย็นของวัน นับเป็นเวลาปกติของเขาที่จะนอนในตอนเช้าและตื่นขึ้นในตอนเย็นเพื่อจะออกไปทำงานแต่ทว่าวันนี้กลับต่างออกไปเมื่อเขาไม่ได้จะรีบตื่นขึ้นไปทำงาน แต่กลับตื่นขึ้นเพราะรู้สึกว่าคนที่นอนกอดมาหลายชั่วโมงนั้นหายไป“คิดหนีเหรอวะ”คนตัวโตรีบหยิบฉวยเอาผ้าเช็ดตัวที่อยู่ใกล้มือมากที่สุดมาห่อคลุมร่างกายท่อนล่างเอาไว้ แล้วรีบเดินออกจากห้องไปในทันทีที่พอจะรวบรวมสติในตอนที่เพิ่งจะตื่นนอนได้ส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายดังออกไป เมื่อคิดว่านางบำเรอชั้นดีจะหนีไปจากสังเวียนบนเตียงนอนนั้น“นายครับๆ ตื่นหรือยังครับ”โจและลูกน้องอีกสองสามคนย่องเบาขึ้นมายังชั้นบนของบ้านเพื่อจะปลุกเจ้านายเมื่อเห็นว่าเมื่อเช้าเจ้านายเมาหนักแล้วก็หายตัวขึ้นมานอนข้างบนเลย และไม่ลงไปยังข้างล่างอีกเลย ดูผิดปกติเกินไปจนลูกน้องอย่างพวกเขานึกเป็นห่วง“ไอ้เหี้ย!!!”เซนต์ได้ยินเสียงเหมือนลูกน้องเรียกก็เลยหันหน้าไปตามเสียงเรียกนั้น ก็เห็นได้ชัดเจนเลยว่าลูกน้องนั้นพากันไปยืนอยู่หน้าห้องนอนของตัวเองแล้วเป็นตัวเขาที่มานอนค้างห้องของนางบำเรอทั้งที่เขาไม่เคยคิดจะนอนค้างกับผู้หญิงหน้าไหนมาก่อน ด้วยเข

  • นางบำเรอของมาเฟีย   คนในความลับ 25+++

    “เธออยู่ไหน”เซนต์กลับถึงบ้านหลังใหญ่ของเขาในเวลาหกโมงเช้าพอดิบพอดี เขานั้นเดินลงจากรถเข้าไปในบ้านเองได้ด้วยอาการเซไปข้างหน้าสามก้าวถอยหลังมาข้างหลังสองก้าว สลับกันไปมาจนกระทั่งก้าวเข้าไปภายในบ้านได้สำเร็จ“ในห้องครับ”ลูคัสผู้รับหน้าที่เฝ้าบ้านในค่ำคืนที่ผ่านมาและยังไม่ได้สับเปลี่ยนเวรกลับใครเป็นคนรายงานเรื่องที่อยู่ของเธอให้กับเจ้านาย ด้วยในเช้าวันนี้หญิงสาวผู้นั้นยังไม่ตื่นนอน“กูไม่เรียกไม่ต้องให้ใครขึ้นมา”เขาสั่งลูกน้องให้ออกห่างจากบริเวณชั้นสองของบ้านทั้งหมดเมื่อเขานั้นต้องการสนุกกับนางบำเรอของเขาให้เต็มที่แล้วร่างหนาแสนกำยำนั้นก็เดินขึ้นชั้นสองของบ้านด้วยอาการเมาแทบยืนไม่อยู่ เกาะราวบันไดขึ้นไปอย่างทุลักทุเลพอสมควร แต่ทว่าก็ไม่ได้ให้ลูกน้องเข้าช่วยเหลือเพราะเขาก็เมาแบบนี้บ่อยๆและก็ดูแลตัวเองได้ดีไม่เคยล้มลงไปให้ต้องเสียชื่อเสียงแม้แต่นิดเดียว“ครับนาย”“ตื่นหรือยัง”กว่าเขาจะเดินมาถึงยังห้องของนางบำเรอก็ใช้เวลาอยู่สักพักใหญ่นานกว่าปกติค่อนไปทางมากเลยล่ะพอมาถึงเขาก็เปิดประตูห้องเข้าไปภายในห้องที่ไม่ได้ถูกสั่งให้ล็อกเอาไว้เนื่องจากคนภายในห้องไม่ได้คิดหนีเลยไม่มีความจำเป็น

  • นางบำเรอของมาเฟีย   สะสาง 2

    “กลัวเด็กมันแจ้งความจับเอาอีกหรือไงวะ”เสียงแซวดังมาจากปากของบอนเนอร์ที่ในตอนนั้นเขาเป็นตัวตั้งตัวตีช่วยเพื่อนจากการนอนคุกมาได้“ไม่ได้กลัวโว้ย แค่กูอยากจะกินเหล้าให้สบายใจก็แค่นั้นเอง”ออสตินปฏิเสธการกลัวเมียเสียงแข็ง แต่เขาก็แค่เกรงใจไม่อยากทำอะไรที่มันจะทำให้เด็กมันไม่สบายใจก็แค่นั้นเอง“อืม”“นายขา เหล้าค่ะ”ส่วนเซนต์เขาก็ให้สาวๆหุ่นอวบๆบริการเขาได้อย่างเต็มที่ เพราะก็มีแต่สาวๆหน้าเดิมๆที่เคยถูกใจเขาเข้ามาบริการทั้งนั้นเลย“อืม”“ให้หนูนวดให้นะคะ นายจะได้สบายตัว”“อืม”“ใส่น้ำหอมอะไรมาวะ เหม็นฉิบหาย”แต่พอสาวๆพวกนั้นมานัวเนียกับเขาเข้าจริงๆเขากลับแทบอ้วกพุ่งออกมา เมื่อเหม็นน้ำหอมที่พวกเธอประโคมใส่บนตัวนั้น“ก็กลิ่นเดิมไงคะ ที่นายเคยชอบ”“กูเคยบอกหรือไง”“เปลี่ยนคนเข้ามาใหม่”เห็นเพื่อนเหมือนจะไม่ถูกใจสาวๆในชุดแรก บอนเนอร์ก็เรียกหาสาวๆชุดใหม่ให้เข้ามาแล้วเอาคนเก่าออกไประดับเจ้าของผับดังใจกลางเมืองอย่างเขาแล้วจะไม่มีวันเสียชื่อด้านบริการแม้แต่นิดเดียว“ครับนาย”“หนูรินเหล้าให้นะคะ”สาวๆชุดใหม่เข้ามาก็รีบเข้ามาบริการมาเฟียใหญ่อย่างเซนต์ในทันทีเพราะคาดหวังว่าคืนนี้จะได้ไปสาน

  • นางบำเรอของมาเฟีย   สะสาง 1

    “ใครเป็นสายให้ไอ้เวรอัลวิน จับพวกมันตัดลิ้นให้หมดแล้วส่งคืนไอ้อัลวินมันไป เพื่อว่ามันจะอยากใช้ประโยชน์จากไอ้พวกเหี้ยนี่อีก”เขาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านนานนับเดือนจนแผลหายสนิทถึงได้ออกจากบ้าน และกลับไปทำงานในทันทีงานแรกที่เขากลับมาเริ่มทำคือลากตัวไอ้พวกที่กล้าเป็นหนอนบ่อนไส้ที่เขาจับขังเอาไว้อย่างทรมานตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่เขาพักรักษาตัวออกมาลงโทษทีละคนอย่างสาสม ก่อนจะปล่อยพวกมันให้ไปหาเจ้านายของมันและไม่ต้องเดาว่าจุดจบของไอ้พวกสารเลวพวกนั้นจะเป็นยังไง พวกมันได้รับความทรมานจนร้องขอความตายจากเขาไปแล้ว ก็คงได้ไปตายต่อหน้าไอ้อัลวินที่มันฆ่าได้ทุกคนที่หมดประโยชน์กับมัน“ครับนาย”“แล้วมึงก็อย่าลืม เอาลิ้นของพวกมันส่งไปด้วยเป็นของขวัญให้ไอ้อัลวินมันด้วย”“ครับนาย”“เตรียมคนให้พร้อมเอาไว้ด้วย อีกไม่นานกูจะไปเอาคืนมันแน่นอน คราวนี้ต้องถึงตาย”แล้วเขาก็ไม่พลาดที่จะเตรียมตัวสำหรับการล้างแค้นอย่างสาสมที่จะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนเอาไว้ด้วยไอ้อัลวินมันทำเขาต้องนอนพักอยู่บ้านสนุกกับลูกสาวของมันอยู่เป็นเดือน มันจะต้องได้ชดใช้ทุกอย่างที่มันทำกับเขาเอาไว้และครั้งนี้จะเป็นการล้างแค้นครั้งสุดท

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status