Share

บทที่ 8

last update Terakhir Diperbarui: 2025-02-22 08:06:56

สิ้นคำว่าเธอได้เจ็บกว่านี้อีกเควิลก็ดึงนิ้วออกจากร่องสาว แล้วจับท่อนลำใหญ่ถูไถร่องหลืบชื้นแฉะ

"หนูกลัว ไม่ทำได้ไหมคะ" ยาหยีกลัวจับใจพยายามส่งสายตาเว้าวอนคนตัวโตสุดฤทธิ์ ขณะนั้นก็พยายามกระถดกายหนีสัมผัสจากเขาไปด้วย แต่ก็มิวายถูกมือหนาจับเอวคอดทั้งสองไว้

เควิลไม่คิดจะอ่อนโยนกับเด็กดื้อรั้นอีกต่อไป ใช้มือข้างหนึ่งจับท่อนลำใหญ่สอดใส่เข้าไปในร่องสาวบริสุทธิ์

"อึก จะ..เจ็บหนูเจ็บ" แม้มันจะเข้ามาแค่ส่วนหัวแต่ก็สร้างความเจ็บให้ยาหยีเป็นอย่างมากเธอร้องบอกปากคอสั่นพร้อมกับน้ำสีใสที่ไหลออกทางหางตา สองมือน้อย ๆ ก็ยื่นไปดันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ "มะ..มันเข้ามาไม่ได้หรอก ของคุณใหญ่เกินไป"

"ฉันบอกว่าเข้าได้มันก็ต้องเข้าได้" เควิลไม่สนใจความเจ็บปวดของร่างบาง ว่าจบก็เดินหน้าฝากฝังตัวตนเข้าสู่ร่องสาวคับแน่นต่อแม้จะรู้สึกปวดหนึบจากแรงบีบรัดมากก็ตาม

มือก็จับสองมือน้อย ๆ ที่พยายามผลักเขาออกไปกดตรึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียว ขณะที่อีกมือจับเอวคอดไว้มั่นใจ สายตาจับจ้องท่อนลำใหญ่ที่ค่อย ๆ จมหายเข้าไปในร่องสาวคับแน่น

"หนูไม่ไหวมันเจ็บมาก ฮึก" ยาหยีน้ำตาไหลพราก ใบหน้าบิดเบ้สั่นส่ายไปมาด้วยความเจ็บปวด ยิ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • นางบำเรอคนโปรด   บทส่งท้าย

    หลายปีต่อมา"มาให้แด๊ดดี้หอมหน่อยสิครับ" เควิลร้องเรียกลูกชายตัวน้อยที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับพี่เลี้ยงบนพื้นในห้องนั่งเล่นทันทีที่กลับมาถึงบ้าน"แด๊ดดี้กลับมาแล้ววว" เด็กน้อยหน้าตาหล่อเหลาอายุย่างเข้า 5ขวบฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นพ่อ รีบดีดตัวลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้ากอดผู้เป็นพ่อที่กำลังนั่งยองๆอ้าแขนรอกอดด้วยความดีใจ "คิดถึงแด๊ดดี้ที่สุดเลยครับ""แด็ดดี้ก็คิดถึงลูกครับ วันนี้ทำงานมาเหนื่อยขอหอมให้หายเหนื่อยหน่อย" เควิลกอดบุตรชายแนบแน่นพลางกระหน่ำหอมแก้มกลม ๆ ทั้งซ้ายทั้งขวาฟอดใหญ่"หอมจนแก้มลูกช้ำหมดแล้วไหมคะนั้นแด๊ดดี้" ยาหยีที่กำลังถือจานผลไม้ออกมาจากในครัวเอ่ยแซวคนเป็นสามียิ้ม ๆ"ก็ลูกน่าหอมนิ" คนถูกแซวเงยขึ้นมองเมียสาวด้วยใบหน้าเคลือบรอยยิ้ม ก่อนจะผละกอดจากลูกเดินไปโอบกอดเมียสาว"แม่ก็น่าหอม" เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพร้อมหอมแก้มขาวผ่องฟอดใหญ่ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาด้วยกลัวว่าลูกจะได้ยิน "น่าเย็..*ด้วย""คนทะลึ่ง ในสมองมีแต่เรื่องพันนี้รึไงคะ" ยาหยีตีอกคนเป็นสามีไปหนึ่งทีโทษฐานที่พูดจาทะลึ่ง แต่ก็มิวายรู้สึกเขินอายไม่ได้แม้เธอกับเขาจะแต่งงานกันมาสี่ปีแล้ว หรือนับตั้งแต

  • นางบำเรอคนโปรด   บทที่ 22 (จบ)

    สามเดือนต่อมา..เวลาล่วงเลยมาได้สามเดือนเต็มนับจากวันนั้นเหมือนความสัมพันธ์ของเควิลกับยาหยีจะแนบแน่นขึ้นเรื่อย ๆยาหยีได้รู้ซึ้งกับคำว่าชอบของเควิลแล้วว่าเป็นอย่างไง และเธอก็ต้องหนักใจมากกับคำว่าเวอร์วังของเขา ซึ่งเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะมีมุมแบบนั้นเพราะทำเอาเธอปรับตัวแทบไม่ทันในช่วงอาทิตย์แรกนอกจากอีกฝ่ายจะป่าวกล่าวประกาศกับเหล่าบอดี้การ์ดและเหล่าแม่บ้านว่าเธอไม่ใช่ลูกหนี้ แต่เขากับเธอกำลังดูใจกันอยู่แล้วเขายังยกหนี้จำนวนหนึ่งล้านถ้วนที่พ่อเธอได้สร้างไว้เขาก็ยกให้ฟรี ๆ เพื่อเป็นการบอกว่าเธอไม่ใช่คนที่มาที่นี่เพื่อใช้หนี้อีกต่อไปไม่เพียงเท่านั้นเขายังพาเธอไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารหรูแทบทุกวัน และทุกครั้งจะมีช่อดอกไม้มอบให้เสมอจนห้องนอนของเธอมันเต็มไปด้วยดอกไม้ของเขาเขาตามใจเธอสุดฤทธิ์เพียงแค่เอ่ยปากบอกสิ่งนั้นก็จะมาวางตรงหน้า เธออยากจะไปเที่ยวที่ไหนเขาก็ไม่เคยขัดเธอรู้ซึ้งแล้วว่าการได้รับความรู้สึกพิเศษจากมาเฟียที่เย็นชามันเป็นแบบไหน ถึงเขาจะไม่มีคำพูดแสนหวานเพื่อเอาใจ ทว่าการกระทำของเขามันบ่งบอกให้เธอได้รู้ได้รู้ว่าเขาชอบเธอจริง ๆ..."หึ.." พอคิดถึงสิ่งดี ๆ ที่เขาคอยทำให้เธอ

  • นางบำเรอคนโปรด   บทที่ 21

    "ไม่เอาเสียเวลา..ฉันใจร้อน"สิ้นเสียงพูดเควิลก็จับร่างบางกดให้นอนหงายบนโซฟาด้วยความเร็วแล้วตามลงไปทาบทับเอาไว้ สองมือจับมือเล็กที่พยายามดันอกไปกดเหนือศีรษะเล็กทุยแน่นอนว่ายาหยีสู้แรงคนตัวโตกว่าหลายเท่าไม่ได้ทำได้แค่ทำหน้าคว่ำร้องโวยวายออกไปเสียงดังลั่น"คุณขี้โกง หนูยังไม่อนุญาตเลยนะคะ""เธออย่าผิดคำพูดสิที่บอกว่าถ้าฉันให้คำตอบแล้วจะให้เอา""หนูไม่ได้ผิดคำพูดสักหน่อย" คราวนี้ยาหยีถึงกับเอ่ยเสียงอ่อยเพราะเถียงไม่ออกเธอดันพูดแบบนั้นไปจริง ๆ นี่น่าทำให้อีกคนได้ทีใช้โอกาสที่เธอนิ่งสงบก้มลงประกบจูบริมฝีปากอิ่มดูดเม้มกลีบปากบนล่างสลับกันแผ่วพลิ้วต้องการตะล่อมเธอให้คล้อยตามสองมือคลายพันธนาการจากข้อมือเล็กเลื่อนลงลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งสุดยั่วยวนที่อยู่ภายใต้ชุดเดรส ขณะที่สะโพกขยับบดเบียดกับเนินเนื้อสาวอวบอูมทำคนที่ยังด้อยประสบการณ์อยู่มากเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัส หลับตาพริ้มจูบตอบอย่างดูดดื่ม ปากอ้าเผยอให้เรียวลิ้นสากสอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดหยอกเย้ากับเรียวลิ้นนุ่ม สองมือเคลื่อนไปโอบกอดลำคอแกร่งแน่น ส่งเสียงครางในลำคออื้ออึงด้วยความรู้สึกวาบหวาม"อื้อ.."ไม่ต่างจากชายหนุ่มที่อารมณ์เริ

  • นางบำเรอคนโปรด   บทที่ 20

    คำถามจากริมฝีปากอิ่มทำเควิลนิ่งไปเพราะเขาเองก็ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองเลยว่ารู้สึกยังไงกันแน่ เขาเองก็กำลังหาคำตอบให้ตัวเองเหมือนกัน แต่ที่แน่ ๆ เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นนางบำเรอเลย"ฉันยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง ไว้ฉันมั่นใจเมื่อไรจะบอกนะ แต่ที่แน่ ๆ ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นนางบำเรอหรือผู้หญิงขัดดอกเลย อาจจะมีบ้างครั้งที่ฉันพูดจาไม่ดีแต่ทั้งหมดเป็นเพราะอารมณ์ล้วน ๆ ไม่เคยคิดจริง ๆ""ค่ะ.." ยาหยีเพียงขานรับเสียงแผ่วและไม่คิดจะซักไซ้อะไรต่อถึงแม้เธออยากรู้ใจแทบขาดถึงความรู้สึกที่ชายหนุ่มมีต่อตัวเองซึ่งลึก ๆ ในใจเธอก็เกิดความหวังขึ้นมาน้อย ๆ ว่าเขาอาจจะรู้สึกอะไรกับเธอบ้างถึงต้องใช้เวลาคิด จากที่เคยพยายามจะตัดใจก็เริ่มลังเลขึ้นมาจะว่าเธอใจง่ายก็ได้ก็คนมันรักมาตั้งนานแล้วนิ..ภายในรถตกอยู่ในความเงียบนานนับนาที ก่อนเควิลจะเอ่ยทำลายความเงียบ สายตาจ้องมองใบหน้าหวานอย่างอ่อนโยน"เราเข้าใจกันแล้วนะ กลับมาเป็นยาหยีเด็กน้อยทึ่น่ารักของฉันได้แล้ว""ก็ได้ค่ะ แต่หนูมีข้อแม้หากคุณไม่ได้เห็นหนูเป็นนางบำเรอ หรือผู้หญิงขัดดอกจริง ๆ จนกว่าคุณจะให้ตอบว่ารู้สึกยังไงกับหนู เราห้ามมีอะไรกันตกลงไหมคะ

  • นางบำเรอคนโปรด   บทที่ 19

    วันต่อมา.."เดี๋ยววันนี้เลิกเรียนแล้วฉันไปรับ" เควิลที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ในห้องโถงเปล่งเสียงขึ้นทันทีที่หญิงสาวเดินลงจากบันไดทำให้ยาหยีถึงกับชะงักมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างสงสัยเพราะน้อยครั้งที่เขาจะไปรับเธอด้วยตัวเองที่มหาวิทยาลัย แต่เธอก็ไม่คิดจะถามหาเหตุผลเพียงขานรับ แล้วเดินออกไปขึ้นรถตรงไปมหาวิทยาลัยครั้นเลิกเรียนเธอก็มายืนรอชายหนุ่มตรงที่ที่ยืนรอรถมารับประจำ รอเพียงไม่นานรถแลมโบกีนี่ราคาหลายสิบล้านก็เคลื่อนตัวมาจอดลงตรงหน้านักศึกษาที่อยู่บริเวณต่างพากันมองมาด้วยสายตาลุกวาวอดทำให้เธอประหม่าไม่ได้จริง ๆ จนต้องรีบวิ่งไปขึ้นรถเพื่อหลบหลีกสายตาหลายคู่ที่จ้องมอง"เป็นอะไร ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น" ทำคนที่นั่งหลังพวงมาลัยขย่นคิ้วด้วยความสงสัยกับท่าทางรีบร้อนของเธอ"คนมองหนูไม่ชอบค่ะ" ยาหยีตอบไปตามจริงพลางมองไปยังกลุ่มนักศึกษาที่มองมา พอได้ฟังคำตอบของหญิงสาวเควิลก็ยกยิ้มมุมปากน้อย ๆ หากเป็นคนอื่นคงจะเดินยืดอกมาขึ้นรถอย่างภาคภูมิใจ แต่เธอกลับไม่ชอบเสียอย่างนั้น"เธอนี่ก็แปลกคนนะยาหยี" มือหนายื่นไปยีศีรษะเล็กทุยด้วยความเอ็นดูจนเรือนผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิง"อย่ามายุ่งกับผมหนู" ยาหยีทำหน้าคว่ำใส่เจ

  • นางบำเรอคนโปรด   บทที่ 17

    นับตั้งแต่วันที่เธอถูกชายหนุ่มลงโทษอย่างหนักเวลาก็ผ่านมาหนึ่งเดือนเต็ม ๆ และแน่นอนว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปความสุขที่เธอเคยมีมันหายไปหมดสิ้น คฤหาสน์แห่งนี้กลายเป็นที่จองจำสำหรับเธอทั้งที่เมื่อก่อนมันเป็นสถานที่ที่น่าอยู่สำหรับเธอมาก ๆเธอต้องทนอยู่ด้วยความเจ็บปวดจากการที่พยายามหักห้ามใจไม่ให้รักชายหนุ่ม ต้อนทนขมขืนยามขึ้นเตียงกับเขาด้วยสถานะนางบำเรอเด็กสาวที่เคยสดใสในเมื่อก่อนกลายเป็นคนเงียบขรึม รอยยิ้มบนใบหน้าแทบไม่มีให้เห็น แววตาแสนสดใสมีแต่ความหมองหม่นเธอไม่มีความสุขอีกต่อไปในคฤหาสน์หลังใหญ่โตนี้...เฉกเช่นเดียวกับเควิลที่รู้สึกหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหญิงสาวเปลี่ยนไปนับตั้งแต่วันนั้นเธอก็ทำตัวห่างเหินเขาเข้าไปเรื่อย ๆ ไม่เข้าใกล้ถ้าเขาไม่เรียก ไม่ออดอ้อน ไม่มาวอแว ไม่สดใสเหมือนในเมื่อก่อน บ่อยครั้งที่เขาเห็นเธอแอบนั่งเหม่อลอยบอกตามตรงว่าเขาไม่ชอบเลยที่เห็นเธอดูเศร้า และยิ่งพานหงุดหงิดทุกอย่างรอบตัวเมื่อเธอทำตัวเย็นชา ห่างเหินเขา เวลามีอะไรกันก็ไม่มีอารมณ์ร่วมเหมือนเป็นแค่หน้าที่ที่จำเป็นต้องทำให้เสร็จ ๆ ไปซึ่งเขาไม่โอเคเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status