ความสุข

"อยู่ที่นี่เริ่มชินแล้วใช่ไหมครับ"

"คะ?" หญิงสาวเงยหน้าสบตาเขา

"พี่กลัวเราเบื่อ...เอางี้ไหมถ้าหายดีแล้วพี่จะพาออกไปเที่ยวเอง"

"เที่ยวหรอคะ...ม่านฟ้าต้องถามท่านนายพลก่อนว่าไปได้ไหม"

"ทำไมต้องถามด้วย"

"ก็ม่านฟ้ามาทำงานกับท่าน รับเงินเดือนจากท่าน ถ้าออกไปไหนมาไหนหรือหายไปโดยไม่บอกจะถือว่าผิดกฏค่ะ" เธอพยายามอธิบายให้ชายหนุ่มฟัง

"อย่างนี้นี่เอง"

"ที่นี่มีที่เที่ยวด้วยหรอคะ ม่านฟ้าคิดว่าจะมีแค่สนามรบซะอีก"

"มีสิครับ ที่ลับเฉพาะม่านคนเดียว..."

"อำเล่นหรือเปล่าคะ"

"พี่พูดจริง พี่ไม่เคยพาใครไป..."

"แฮ่ก" เธอเกือบสำลักข้าวที่กำลังเคี้ยวในปาก

"ไว้พี่พาไปนะ"

"ก็ได้ค่ะ แล้วนี่พี่จะกลับเลยไหมคะ"

"ยังไม่ใช่ตอนนี้ครับ พี่รอเช็ดตัวให้หนูก่อน"

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูว่าจะอาบน้ำแล้วค่อยนอนต่อ"

"ไม่ได้ครับ ถ้าเกิดไข้ขึ้นตอนพี่ไม่อยู่ล่ะ"

"ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะ หนูดีขึ้นแล้ว พี่ดูสิคะ"

เธอทำท่าทางยกแขนขึ้นโชว์ความแข็งแรง

"นี่ไม่รู้ตัวเลยสินะว่าหน้าเราตอนนี้ซีดขนาดไหน"

หญิงสาวยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับใบหน้าตัวเอง นี่หน้าเธอซีดขนาดนั้นเลยเหรอ หญิงสาวคิดในใจ

"อิ่มแล้วใช่ไหม มานั่งนี่ครับ"

เขาตบ