09 นางร้ายตัวจริง

เสียงดนตรีคลอเบา ๆ แขกในชุดราตรีหรูหราเดินไปมา ทุกคนดูอบอุ่น ยิ้มแย้ม… ยกเว้นเธอ มินนี่เดินตรงไปยังมุมบาร์เล็ก ๆ เพียงลำพังหลังจากแยกกับพีท เธอไม่อยากไปนั่งดื่มกับ พิมพ์ และ ก๊อต กลัวจะเกิดเรื่อง

แต่สายตาหลายคู่จ้องมาที่เธอ บ้างกระซิบ บ้างถอนหายใจ บ้างเบือนหน้า ราวกับกลัวจะเปื้อนชื่อเพียงเพราะอยู่ใกล้เธอ

“นี่ไง คนที่ทำคลิปหลุดอะ…”

“หมั้นเพราะเสียตัวก่อน แหม รู้สึกภูมิใจมั้ยนะ?”

“ได้ข่าวว่าพีทถูกเธอวางยา น่าสงสารนะ…”

มินนี่หยิบแก้วแชมเปญขึ้นจิบเบา ๆ ดวงตาสงบนิ่ง ไม่มีคำโต้ตอบ ไม่มีแววอวดดี มีเพียงเงาสะท้อนของเธอในแก้วไวน์ ที่มองย้อนกลับมาอย่างเงียบงัน

‘ฉันเข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องนี้แล้วจริง ๆ… นี่มันฉากงานวันเกิดที่มินนี่ในนิยายไม่ได้รับเชิญ… ตอนนั้นเธอบุกมาสร้างเรื่อง… แต่ครั้งนี้ฉันมาในฐานะคู่หมั้น’

‘ฉันต้องไม่เหมือนเดิม’

ทันใดนั้น…

“พี่มินนี่~ มาอยู่ตรงนี้เองเหรอคะ”

เสียงใสหวานดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมรอยยิ้มสดใสของเด็กสาวในชุดลูกไม้สีชมพูหวาน แพรวาเดินเข้ามาพร้อมเพื่อนสาวสองคน สาวไฮโซหน้าเรียบ ที่แอบยิ้มกันเอง

‘แพร… น้องสาวบุญธรรมของพีท… ในเรื่องเธอแสนดี น่ารัก เรียบร้อย… ตอนอ่านยังสงสารที่ถูกนางร้ายอย่างมินนี่กลั่นแกล้ง… แต่ทำไม… อยู่ต่อหน้าแล้ว ฉันไม่รู้สึกแบบนั้นเลย’

แพรวาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ แล้วทำเป็นสะดุด จนหกใส่มินนี่

“อุ๊ยย! ขอโทษค่ะ พี่มินนี่ แพรไม่ได้ตั้งใจเลยนะคะ!”

ของเหลวสีแดงสดสาดใส่ชุดของมินนี่จนชุ่ม ชุดราตรีเนื้อแพงเปียกชื้นจนแนบเนื้อ แต่พวกเธอไม่มีท่าทีว่ารู้สึกผิด ยังยกยิ้มใส่เธอ

เสียงเพื่อนแพรวารีบประสานเสียง ราวกับนักแสดงรางวัลออสการ์

“โอ๊ยตายจริง แพรวาเธอซุ่มซ่ามจังเลย!”

“พี่มินนี่คงไม่ว่าอะไรหรอกมั้ง ใจดีออกนี่นา”

“พี่มินนี่ หนูขอโทษนะคะ...”

เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังคล้ายซ่อนรอยเหยียดหยันมินนี่ยิ้มบาง ๆ

เธอไม่หลบ ไม่ด่า ไม่วีน ไม่มีคำพูดแรง ๆ ใดหลุดออกจากปาก 

‘คนพวกนี้ต้องการเห็นฉันโกรธ ต้องการให้ฉันเป็นนางร้ายที่พวกเขาคุ้นตา… แต่ฉันจะไม่ให้พวกเธอสมหวัง’

เธอยิ้มสวย ๆ แล้วตอบกลับเสียงเรียบ

“ไม่เป็นไรค่ะ... แค่เปื้อนชุดนิดหน่อย”

“โชคดีที่มันไม่ลวกใครตาย”

น้ำเสียงของเธอนิ่งจนน่าขนลุก  คนฟังสะอึกกันทั้งกลุ่มแพรวายิ้มค้างไปวูบหนึ่ง ก่อนปรับสีหน้าให้สดใสอีกครั้ง ไม่คิดว่าคนที่จัดการง่าย ๆ จะกลายเป็นยุงยาก ปกติแผ่นแบบนี้เธอไม่เคยพลาด

แต่แผนแรกพัง เธอไม่หยุดแค่นั้น แพรหันไปสัญญาณให้เพื่อน ก่อนที่พวกเขาจะเดินเข้ามาใกล้กว่าเดิม และเอ่ยขึ้นเสียงดัง

“เธอใช่ไหม ที่ตั้งใจให้คลิปหลุดออกมา เพื่อจับคุณพีทน่ะ!”

“แถมยังวางยาเขาอีก” 

“รู้ไหมว่าเพื่อนแพรก็ชอบพีท! แต่เธอ... เธอแย่งเขาไปด้วยวิธีต่ำ ๆ!”

มินนี่หันมาช้า ๆใบหน้าเรียบสงบ แต่สายตาคมกริบ เธอไม่สนใจคำพูดพวกนี้ และยิ้มอย่างผู้ชนะ 

‘นี่มันฉากในนิยายจริง ๆ ใช่ไหม… ฉันเคยอ่านว่ามินนี่ตบน้องสาวพีทกลางงานนี้…’

ทันใดนั้น…

เพื่อนแพราหยิบแก้วน้ำ จะสาดใส่มินนี่แต่ก่อนจะถึงตัว มินนี่ยกมือขึ้นห้ามทันที แพรวาได้จังหวะรีบแกล้งล้มลงอย่างจงใจ พร้อมเสียงกรีดร้อง

“กรี๊ดดด! พี่มินนี่ทำร้ายแพร!!”

เพื่อนแพรวารีบโวยวาย เพื่อเรียกคนมาดู 

“ใครก็ได้ช่วยด้วย! เธอลงมือกับแพร!!”

แขกเริ่มรุมล้อม สายตาจับจ้อง เสียงกระซิบเปลี่ยนเป็นเสียงดังมากขึ้น 

“อีกแล้วเหรอ…”

“ก็ว่าอยู่! พวกทำตัวแรง ๆ แบบนี้น่ะ…”

แม่พีทเดินเข้ามาพร้อมเสียงตำหนิอ้อม ๆ แต่ชัดเจน

“มินนี่... หนูยังไม่เปลี่ยนนิสัยเลยนะ ลูกผู้ดีเขาไม่ตบตีใครต่อหน้าผู้ใหญ่หรอก”

“ถ้าอยู่กับพีทแล้วต้องมีเรื่องเสื่อมเสียแบบนี้ แม่คงต้องกลับมาคิดใหม่แล้วล่ะ”

แม่ของมินนี่รีบโต้ตอบทันควัน ใครจะยอมให้ลูกสาวโดนเอาเปรียบ

“ลูกฉันไม่ใช่คนแบบนั้นค่ะ ไม่คิดจะถามหรอว่าใครเริ่มก่อน”

มินนี่ยืนนิ่ง สูดลมหายใจเข้าลึก

“ฉันไม่ได้ทำ... พวกเขาหาเรื่องฉันก่อน”

แต่ไม่มีใครฟัง สายตาทุกคู่มองดูเธอราวกับว่าเธอทำผิด นี้สินะสิ่งที่มินนี่ต้องแบกรับ เธอต้องถูกใส่ร้ายซ้ำ  เป็นฉันก็ทนไม่ได้หรอก ส่วนเขาคงไม่คิดจะเชื่อเธออยู่แล้ว ไม่คาดหวังอะไรจากเขา 

มินนี่ยืนอยู่ท่ามกลางสายตาเกลียดชังเธอกลายเป็นคนผิด โดยไม่มีหลักฐาน ไม่มีใครเชื่อยกเว้นแค่พ่อแม่ของเธอ... กับปู่ของพีทพีทยืนอยู่ไม่ไกล สายตาเขาเคลือบแคลงเขาไม่พูด ไม่เข้าไปห้าม แต่ก็ไม่ร่วมซ้ำเติม

‘เขารู้ว่าน้องสาวตัวเองมีนิสัยยังไง… แต่เขาก็รู้... ว่าผู้หญิงตรงหน้านี้ เคยร้ายไม่แพ้กัน’

พีทเข้าไปพยุงน้องสาวลุกขึ้น ก่อนจะเห็นรอยช้ำที่ข้อมือ ชายหนุ่มหันมามองมินนี่พร้อมกับคำถามมากมาย

 “เธอทำแบบนั้นจริง ๆ เหรอ แพรนิสัยดีขนาดนี้ ยังทำร้ายได้ลง จิตใจเธอทำด้วยอะไร” 

เขาพูดเสียงแข็ง ไร้เยื่อใยต่อเธอ ไม่ถามว่าเธอเป็นอะไรไหม ทั้งที่ตอนนี้เธอเปียกไปทั้งตัว แต่เขาก็ไม่สนใจ เอาแต่คิดถึงนางเอกจอมปลอมอย่างแพร

“อย่าโทษพี่เขาเลยค่ะ พวกหนูผิดเองที่พูดเรื่องพี่ก๊อต ไม่คิดว่าจะทำให้พี่มินนี่โกรธ ขอโทษด้วยนะคะ" 

พีทรู้สึกเหมือนถูกไฟร้อนจี้เข้าไปในอก หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมด สุดท้ายเพราะก๊อต เธอจึงลงมือแบบนี้ แล้วคนอื่นก็รู้ว่า มินนี่ยังสนใจผู้ชายคนอื่น ทั้งที่หมั้นกับเขา แล้วเขาเป็นตัวอะไร

“อย่ามาปั้นเรื่องให้คนอื่นนะ เธอไม่ได้...” 

“พอเถอะ...ไม่ต้องแก้ตัวแล้ว”

พีทพาน้องสาวต่างสายเลือดขึ้นไปพักในห้อง ปล่อยให้มินนี่ถูกสายตาคนในงานดูถูก แต่ที่เจ็บไปกว่านั้นคือเขามันคนตาบอด มินนี่จึงไม่สนใจเขา ขอตัวกลับไปพร้อมพ่อกับแม่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ห่างกันสักพัก

เธอเหม่อลอยมองสิ่งที่รถขับผ่านนอกกระจก ทำให้นึกถึงขวัญข้าวที่เป็นตัวเธอ ตอนนี้น่าจะหางานทำได้แล้ว ส่งเงินให้ยายได้บ้าง แต่ไม่รู้ว่าที่ตรงนั้นจะเป็นยังไง 

น้ำตาใส ๆ ไหลอาบสองแก้มนวล แววตาของเธอเศร้าหมองจนพ่อกับแม่รู้สึกเสียใจที่ให้ลูกสาวหมั้นวันนั้น เพื่อชื่อเสียง เพื่อธุรกิจพวกเขายอมแลกความสุขของผู้เป็นที่รักยิ่ง รู้สึกเจ็บแปล๊บที่อกซ้ายจนต้องกุมมือเอาไว้

“แม่ขอโทษนะ ไม่ควรบังคับหนูให้หมั้นเลย ในเมื่อลูกชอบคนอื่นอยู่” 

“พ่อจะถอนหมั้นเอง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม” 

มินนี่สะดุ้งหลุดออกจากห้วงฝัน พอได้ยินแบบนั้นก็ดีใจอยู่หรอก แต่เรื่องราวไม่ใช่อย่างที่พวกท่านคิด เธอหันมาพูดกับทั้งสองคนอย่างจริงจัง

“ลูกไม่ได้รักคนอื่น เมื่อก่อนใช่ค่ะ แต่ตอนนี้ไม่รักแล้ว”

“เรื่องวันนี้เป็นพวกเขาที่มาหาเรื่อง แถมยังเล่นละครให้ตัวเองน่าสงสาร แถมก็ยังมีคนเชื่อ”

มินนี่ใช้มือเรียวปัดน้ำตาออกก่อนจะพูดต่อ “หนูไม่อยากทำให้คุณพ่อคุณแม่ต้องลำบาก ที่ผ่านมาก็มากพอแล้วค่ะ หนูทนได้รอให้เรื่องเงียบค่อยถอนหมั้นก็ได้”

คำพูดนี้พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะได้ยิน ในสายตาทั้งสองตอนนี้เด็กน้อยมินนี่ได้เติบโตแล้ว ไม่มีคำพูดใด มีเพียงอ้อมกอดจางทั้งสองคน 

‘ดูเหมือนจะมีเรื่องเข้ามาให้ปวดหัวอีกสินะ เนื้อเรื่องนิยายไม่เหมือนเดิม เดาอะไรไม่ได้เลย’

‘แต่สิ่งที่ไม่เปลียนคือคนโง่อย่างพีท และตัวร้ายอย่างแพร ที่ไม่รู้ว่าเข้ามาเพราะอะไร ใส่ร้ายเธอเพื่ออะไรกันแน่’

มินนี่สับสนไม่น้อย แต่ก็ได้พักผ่อนบนเตียงนุ่ม ๆ ไม่มีพีทมากวนประสาทก็พอแล้ว