เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่2 จะจ้องข้าอีกนานหรือไม่ 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-21 16:39:15แม้แผ่นหลังของหงเหม่ยหลงจะเย็นเฉียบเพราะถูกบุรุษผู้หนึ่งจัดท่าให้นั่งพิงกับผนังถ้ำ แต่ด้านหน้าของนางกลับอบอุ่น เพราะเปลวไฟที่กำลังคุโชน
เขากำลังก่อไฟเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ตัวเขาเองและตัวนาง
แม้นตอนที่นางสติเลือนลางอยู่นั้น นางก็ยังสัมผัสได้ถึงเลือดอุ่นๆที่ไหลออกจากปากแผลของธนูนั่น
นางอยู่บนไหล่ข้างหนึ่งของเขา
เนื้อตัวของเขามีบาดแผลหลายแห่ง
ทั้งยังมีธนูปักอยู่กลางหลัง
แต่เขาก็ยังแบกนางมาด้วย
ที่จริงแล้ว ถ้าเขาทิ้งนางไว้ที่ริมแม่น้ำก็คงไม่เป็นไร
แต่เขาก็ยังพยายาม พานางมาด้วย
ทั้งๆที่ เขาบาดเจ็บสาหัสปานนั้น
“ถ้าทิ้งเจ้าไว้ที่เดิม เกรงว่าคนพวกนั้นฟื้นขึ้นมา เจ้าคงไม่รอด” เหมือนเขาเดาความคิดของนางออก จึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย เย็นชา ใบหน้าไร้อารมณ์
หงเหม่ยหลงลืมตาขึ้นอีกครั้งในจังหวะเดียวกับที่เขาหันหน้ามา
หญิงสาวถึงกับตะลังงันกับบุรุษตรงหน้าเมื่อได้มองเขาอย่างเต็มตา
ใบหน้าของชายหนุ่มแม้จะมอมแมมเต็มไปด้วยฝุ่นดิน เพราะผ่านการต่อสู้มาอย่างดุเดือด แต่ก็ยังคงความหล่อเหลาคมคายดูมีเสน่ห์ของบุรุษเพศเป็นอย่างยิ่ง
หงเหม่ยหลงเพียงเหม่อมองบุรุษตรงหน้าอย่างเผลอไผล
นางไม่เคยพบเจอบุรุษที่มีใบหน้างดงามปานเทพเซียนเช่นนี้มาก่อน
อันที่จริงนางก็สะดุดตากับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาตั้งแต่ที่ริมแม่น้ำแล้ว แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไร เพราะเหตุการณ์ที่ริมแม่น้ำทำให้นางไม่มีเวลาคิดสิ่งอื่นใด
ที่ๆนางจากมา สำนักหมื่นโลกันตร์ ไม่ใช่ว่าจะไม่มีบุรุษเพศ แต่ที่นั่นมีแต่บุรุษเพศที่หน้าตาโหดเหี้ยมดุดัน
โดยเฉพาะผู้เป็นบิดาของนาง นับได้ว่าหน้าเหี้ยมกว่าผู้ใด
แม้จะมีบางคนที่หน้าตาจัดได้ว่าหล่อเหลา แต่ก็ไม่มีใครเลยที่จะรูปงามเท่าบุรุษตรงหน้าของนางยามนี้ มิรู้ได้ว่าทำไม นางถึง...
“จะจ้องข้าอีกนานหรือไม่” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นอย่างเย็นชาเช่นเดิม แม้สายตาจะไม่ได้มองมาทางนาง
เขาเป็นองค์ชายของราชวงศ์ปัจจุบัน มีใบหน้าหล่อเหลาเป็นที่เลื่องลือ นามว่า หลี่ซ่งหมิน
เขามิได้แปลกใจอันใดเลยที่มักจะมีบรรดาอิสตรีมองเขาด้วยความหลงไหล แบบไม่วางตา เยี่ยงนางในยามนี้
เหล่าสตรีล้วนเป็นเช่นนี้เมื่อได้เจอะเจอกับเขา
ซึ่งเขาก็มิได้คิดที่จะสนใจอันใดกับสายตาเหม่อมองคล้ายหลงใหลเพียงแรกเห็นอย่างนั้น
เสียงของชายหนุ่มดึงหงเหม่ยหลงที่กำลังเหม่อมองเขาให้ออกจากภวังค์ในทันที
“อ้อ” นางร้องออกมาแค่นั้น พร้อมกับกระพริบตาถี่ๆ
“โทษที ข้าไม่เคยพบเจอบุรุษที่ เอ่อ...ดูดีเช่นท่าน...ท่านช่างดูดีหาใครเปรียบ”
บทล่าสุด
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่86 หลี่หงจินหยางวีรบุรุษแห่งแคว้นต้าหลี่ 3 (ตอนจบ)
ภายในตำหนักหลวงของแคว้นต้าหลี่..."สิบกว่าปีมานี่ หยางเอ๋อร์ของเรา ไม่เคยทำให้ผิดหวัง" หลี่ซ่งหมินเอ่ยขึ้นกับหงเหม่ยหลงที่นั่งเคียงข้างกันอยู่ตรงริมระเบียงของตำหนัก ชายหนุ่มยังคงประคองกอดหญิงสาวอันเป็นที่รักเอาไว้ในอ้อมแขนด้วยความรักไม่เสื่อมคลาย ขณะกล่าวต่อเนิบนาบน้ำเสียงเรียบเรื่อย "หยางเอ๋อร์เคยบอกกล่าวแก่ข้าว่าไม่จำเป็นต้องรับสนมเพื่อเสริมอำนาจแต่อย่างใด เพราะอำนาจเหล่านั้นเขาสามารถสร้างขึ้นมาได้" สีหน้าภาคภูมิใจในตัวของบุตรชายหนึ่งเดียวแสดงออกฉายชัดพร้อมๆกับประโยคที่เอื้อนเอ่ยหงเหม่ยหลงที่เพียงนั่งฟังเงียบๆจึงเอ่ยขึ้นอย่างเป็นกังวล "เป็นเพราะข้า หยางเอ๋อร์จึงต้องเหน็ดเหนื่อย เพราะข้าเห็นแก่ตัว ซ่งหมิน...ความรักของเราเป็นดาบสองคม" หญิงสาวหยุดคำอยู่อึดใจก่อนเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด "ปีนี้หยางเอ๋อร์อายุย่างเข้ายี่สิบห้าปีแล้ว เขายังคงครองตัวเป็นโสด ไม่สนใจอิสตรี ทำแต่ศึกสงคราม ไม่สนใจใคร สนใจแต่อำนาจ ทำตัวเหี้ยมโหดเย็นชา สร้างกำแพงให้ตัวเอง เพื่อเป็นเกราะป้องกันพวกเราผู้เป็นบิดามารดา"หลี่ซ่งหมินก้มหน้าน้อยๆยิ้มบางเบาใส่สตรีในอ้อมกอดก่อนเอ่ยถาม "เจ้าคิดเช่นนั้นหรือ
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่86 หลี่หงจินหยางวีรบุรุษแห่งแคว้นต้าหลี่ 2
"พวกเจ้า พวกเจ้า" เว่ยฟางเริ่มเอ่ยสิ่งใดไม่ถูกนางคล้ายจะเป็นลมจนสาวใช้คนสนิทที่ยืนอยู่ไม่ห่างต้องรีบเข้ามาประคองหยางเจียนเองก็มีอาการไม่ต่างกัน "พวกเจ้าอายุเพียงแค่นี้ มันเร็วไปหรือไม่ที่จะด่วนตัดสินใจ" แต่เหมือนอิ้งลี่จะมิได้ฟังคำห้ามปรามใดๆ หญิงสาวเพียงวิ่งออกไปก่อนจะกระโดดขึ้นม้าคู่ใจแล้วตะบึงควบออกไปจากกลุ่มของหยางเจียนและเว่ยฟาง ซักพักเสียงถกเถียงกันจึงตามมา"ใครเป็นคนรักของเจ้า อิ้งลี่" เสียงนั้นเป็นเสียงของเฟิงหลินนั่นเอง หนุ่มน้อยเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งควบม้าให้หนีออกห่างจากการตามติดของอิ้งลี่ "ข้าก็แค่พูดเอาไว้ก่อนล่วงหน้า 5 ปี มิได้รึ" อิ้งลี่ตะโกนขึ้นพลางควบม้าไล่ตามเฟิงหลิน"ไม่ได้" "ทำไมเล่า"และเสียงถกเถียงกันของหนุ่มน้อยกับสาวน้อยก็หายไปพร้อมกับคณะเดินทางขององค์ชายหลี่หงจินหยางท่ามกลางความสับสนงุนงงของผู้เป็นมารดาอย่างเว่ยฟางและหยางเจียนท่ามกลางร่มไม้ตรงทางเดินทอดยาวภายใต้ท้องฟ้าแจ่มใสโอบล้อมไปด้วยสายลมแผ่วเบา"เจ้าคิดว่าอย่างไร หลงเอ๋อร์" หลี่ซ่งหมินเอ่ยถามหงเหม่ยหลงขณะทั้งสองพากันเดินชมนกชมไม้ไปตามทางของอุทยานหลวง"ข้ารู้สึกกังวลเสียยิ่งกว่าการตั้งครรภ์ของตัวเองเ
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่86 หลี่หงจินหยางวีรบุรุษแห่งแคว้นต้าหลี่ 1
หนุ่มน้อยคนหนึ่งอยู่ในชุดสามัญชนทั่วไปแต่ด้วยใบหน้าที่สะอาดหมดจดงดงามปานเทพเซียน และดวงตาคมกริบฉายแววกล้าแกร่งเกินวัย กำลังควบม้าตะบึงมาก่อนจะผ่อนเป็นเชื่องช้าเดิน เหยาะ เหยาะ เข้ามาหาผู้เป็นบิดาและมารดาที่ยืนรอตนอยู่ด้านตรงลานกว้างกลางพระราชวังราศีของผู้นำผู้มีอำนาจบารมีได้แผ่ออกมาจากตัวหนุ่มน้อยอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะมีอายุเพียงสิบกว่าปีเท่านั้น หลี่ซ่งหมินและหงเหม่ยหลงยืนมองหลี่หงจินหยางที่กำลังนั่งงามสง่าอยู่บนอาชาคู่ใจ ยามนี้ได้เวลาที่บุตรชายหนึ่งเดียวของพวกเขาจะได้ออกเรียนรู้การเป็นผู้นำที่แท้จริง ศึกครานี้หลี่หงจินหยางได้รับหน้าที่ให้ไปเปิดศึกเพื่อที่จะทำการปิดศึกให้ได้อย่างถาวรกับพวกแคว้นเว่ยที่ยังคงหลงเหลือเมื่อหลายปีก่อน ถึงแม้ว่าพวกแคว้นเว่ยนั้นจะยังไม่มีการจู่โจมหรือเปิดศึกใดๆ กับแคว้นต้าหลี่ แต่จากข่าวกรองที่หลี่ซ่งหมินได้รับนั้น มิใช่ว่าพวกแคว้นเว่ยจะรามือจากการแก้แค้นแต่อย่างใด พวกมันยังคงก่อตั้งกลุ่มกำลังและขยายเพิ่มอำนาจอย่างต่อเนื่องเพื่อรอเวลาที่เหมาะสมสำหรับการกลับมายังดินแดนที่เคยเป็นของพวกมัน แต่การที่จะเป็นฝ่ายรอรับมิสู้เป็นฝ่ายรุกเสียก่อนยามที่
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่85 อย่าได้กังวล
และเสียงดาบฟาดฟันประสานกันก็ยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในเวลาต่อมาหงเหม่ยหลงเพียงนั่งชมภาพของสองพ่อลูกแลกหมัดประสานกระบี่กันไปมาอย่างนึกชื่นชม ยามนี้หญิงสาวตัดสินใจเอาไว้แล้วว่าจะพยายามตั้งครรภ์ด้วยตนเองโดยไม่สนใจบรรดาสนมนางใดอีกต่อไป แต่ถ้านางไม่สามารถมีลูกได้ดังใจหวังนางก็จะเป็นทุกอย่างให้บุตรชายหนึ่งเดียวของนาง หลี่หงจินหยางนั้น นางจะเป็นทั้งมารดา เป็นทั้งอาจารย์ เป็นทั้งสหายในทุกสถานการณ์ให้กับบุตรชายของนาง แต่การที่จะทำให้หลี่หงจินหยางอยู่ได้ด้วยหน้าที่อันหนักหน่วงในภายภาคหน้าได้นั้น การประคบประหงมย่อมเป็นการกระทำที่ผิดมหันต์ เขาต้องเรียนรู้ในทุกๆเรื่องตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ภายในตำหนักกลางบริเวณห้องรับประทานอาหารของครอบครัวสกุลหลี่ “ออกรบหรือเสด็จพ่อ” หลี่หงจินหยางเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นไปทางหลี่ซ่งหมินภายในตำหนักกลางหลังจากทานอาหารร่วมกันเป็นที่เรียบร้อย“ถูกต้อง” หลี่ซ่งหมินรับคำเรียบๆ ก่อนเอ่ยต่อเพื่อขยายความ“ขณะนี้มีข่าวกรองเกี่ยวกับพวกของแคว้นเว่ยที่สามารถหลบหนีไปได้เมื่อหลายปีก่อน พวกมันสามารถสร้างขุมกำลังเอาไว้ในเขตแดนต้าไห่ ข้าอยากให้เจ้
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่84 ความรัก 2
นางช่างโง่งมจริงดังคำเขากล่าว“ซ่งหมิน... ข้า...” หญิงสาวไม่รู้จะกล่าวสิ่งใด นางเพียงยืนก้มหน้าและเอ่ยออกมาได้เพียงแค่นั้น “หลงเอ๋อร์...” น้ำเสียงทุ้มนุ่มกว่าเดิมเรียกนางจนนางต้องเงยหน้าขึ้นมองสบสายตา “ข้าเองที่เห็นแก่ตัว” หลี่ซ่งหมินขยับเพียงนิดเพื่อดึงร่างบางของหงเหม่ยหลงเข้ามาโอบกอดอย่างนุ่มนวลพลางเอ่ยต่อ“ข้าเห็นแก่ตัวจนละเลยสิ่งที่ควรจะเป็นไปของเมืองหลวง และข้าก็เป็นเช่นนี้ ข้าเลือกเกิดไม่ได้ ข้าเกิดมาเป็นโอรสสวรรค์ ข้าเกิดมาพร้อมภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่และหนักหน่วง มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ข้าไม่อาจเห็นแก่ตัว ข้าย่อมต้องเห็นแก่ประโยชน์ของส่วนรวม มีเพียงแต่เจ้า แค่เรื่องของเจ้า ที่ข้ามักจะเห็นแก่ตัว”ชายหนุ่มเอ่ยพลางก้มมองใบหน้าของนางยามนี้เขายังคงเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง“การตั้งครรภ์ การสร้างทายาท เป็นเรื่องที่หนักหนาสาหัสสำหรับสตรี ข้าย่อมเข้าใจ แต่ข้าก็ไม่คิดจะให้ใครมาทำหน้าที่นี้แทนเจ้า มีเพียงเจ้า...”หลี่ซ่งหมินหยุดเว้นคำพูดเพียงนิดก่อนดันร่างของหญิงสาวออกก่อนก้มหน้ามองนางและให้นางได้เงยหน้าสบตาหงเหม่ยหลงทำได้เพียงเงยหน้าขึ้นมองไม่กล้ากล่าวสิ่งใดหลี่ซ่งหมินยังคงเอ่ยต
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่84 ความรัก 1
หลังจากที่หงเหม่ยหลงได้ตัดสินใจเป็นที่แน่นอนแล้วว่าจะต้องเห็นแก่ระบบเมืองหลวงตามกฎมณเฑียรบาลที่ควรจะเป็นเพื่อประโยชน์สูงสุดของหลี่หงจินหยางบุตรชายหนึ่งเดียวของนาง แต่ยามนี้ นางกลับทำใจไม่ได้ นางทำใจไม่ได้เอาเสียเลย เมื่อนึกถึงภาพของหลี่ซ่งหมินกำลังร่วมรักอยู่กับสตรีอื่น ใจของนางเหมือนจะขาดออกเป็นเสี่ยงๆในขณะที่หงเหม่ยหลงกำลังก้มหน้าก้มตากำหนดจิตใจไม่ให้ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ หญิงสาวรู้สึกได้ว่ามีคนผู้หนึ่งมาหยุดยืนอยู่ตรงแท่นที่นางกำลังนั่งหมกหมุ่นอยู่ เมื่อนางกำลังควบคุมสติและสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้น เสียงทุ่มต่ำคุ้นหูของบุรุษผู้หนึ่งพลันดังขึ้น “เจ้าต้องการอย่างนี้หรือ”ทั้งน้ำเสียงและประโยคนั้นทำหงเหม่ยหลงถึงกับชะงักงันหันไปสบตากับเจ้าของเสียงในทันที“เจ้าต้องการอย่างนี้จริงๆใช่หรือไม่ หลงเอ๋อร์” ประโยคนั้นของหลี่ซ่งหมินแม้จะเป็นน้ำเสียงราบเรียบแต่หงเหม่ยหลงสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจเจือจางผสมผสานอยู่“ท่าน...” หญิงสาวจึงเอ่ยเสียงเบา “ท่านควรจะอยู่ตำหนักของสนมมิใช่หรือ” และประโยคนั้นของหญิงสาวก็ทำหลี่ซ่งหมินชะงันไปในทันทีเช่นกัน ความเงียบงันเข้าปกคลุมทั้งสองโดย
บางทีคุณอาจจะชอบ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง177.0K viewsยามรักปักใจ
LiHong978 viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์421 viewsสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา573 viewsคุณหนูร้ายกาจวาดรักสามีคนสวน
มายารัตติกาล282 viewsเผลอใจรัก
LiHong274 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน260.3K viewsทะลุมิติมาช่วยชีวิตตัวร้ายคนโปรดของระบบ
zuey1.1K views
