บทที่ 2 มิติของมู่หนิงชิง (ตอนปลาย)

บทที่ 2 มิติของมู่หนิงชิง

ข้อกำหนดและกฎเกณฑ์การใช้มิติแห่งนี้

- ท่านสามารถเข้าออกมิติได้ทุกเวลาไม่จำกัดจำนวนครั้ง

- สินค้าทุกชิ้นในมิติแห่งนี้ขายตามราคาที่ระบุไว้ จะมีการลดราคาเกิดขึ้นในช่วงเทศกาลต่างๆ ซึ่งทางเราจะแจ้งให้ท่านทราบล่วงหน้า

- สินค้าทุกชิ้นรับประกันคุณภาพและความสดใหม่ ไม่สดยินดีคืนเงิน!

- สินค้าทุกชิ้นมีรหัสพิเศษควบคุม อย่าคิดจะขโมยออกไป หากทำผิดกฏท่านจะถูกยกเลิกมิติแห่งความอิ่มหนำทันที

- สินค้าที่จะนำออกจากมิติได้คือสินค้าที่ชำระเงินแล้วเท่านั้น

หมายเหตุ : ท่านสามารถนำสินค้าเข้ามาขายให้มิติแห่งความอิ่มหนำได้ แต่ต้องผ่านการประเมินและตรวจสอบคุณภาพจากระบบเสียก่อน

เนื่องจากท่านเป็นลูกค้าใหม่ ทางเราจึงขอสมนาคุณด้วยการมอบสินค้าทุกชนิดในมิติแห่งนี้ ให้ท่านฟรีชนิดละสิบชิ้นไม่จำกัดระยะเวลา จำกัดเพียงจำนวนสินค้าที่มอบให้

หมายเหตุ : ทางมิติแห่งความอิ่มหนำได้จัดกิจกรรมท้าทายทุกสิบวัน ท่านจะเข้าร่วมการท้าทายวันไหนก็ได้ตามที่ท่านสะดวกเพื่อรับรางวัลพิเศษ แต่ต้องอยู่ในระยะเวลาสิบวันที่กำหนดไว้ตามรอบ

กิจกรรมท้าทายของรอบนี้

ต้มไข่ให้เป็นระดับยางมะตูมสิบใบ ระยะเวลาที่กำหนดคือสิบนาที

รางวัลที่ได้รับหากทำสำเร็จ : แม่ไก่พันธุ์ไข่สายดุ จำนวนสามตัว

ความพิเศษ : ออกไข่เบอร์หนึ่งวันละสองฟองต่อหนึ่งตัว หากไม่ใช่เจ้าของมาสัมผัสตัวแม่ไก่หรือเก็บไข่ของมัน แม่ไก่ของเราจะกลายร่างเป็นไก่ปีศาจไล่จิกคนผู้นั้นจนหน้าแหกทันที!!

“…” นั่นไก่หรือหมา

ล้มเหลว : ถูกปรับตามราคาสินค้าที่ท่านใช้ทำกิจกรรม

พรืดดด…มู่หนิงชิงแอบขำคุณสมบัติของแม่ไก่ ดุสมชื่อสายพันธุ์จริงๆ! ขอนางเดินดูมิติแห่งนี้จนทั่วก่อนเถอะ แล้วนางจะร่วมกิจกรรมท้าทายของรอบนี้ทีหลัง

สิ่งที่มู่หนิงชิงทำถัดมา คือรีบมุ่งหน้าไปยังมุมในสุดของห้องแช่เย็น เอื้อมมือไปกดก้อนอิฐหลายก้อนบนผนังหลังตู้แช่แข็งอย่างตื่นเต้น เมื่อใส่รหัสถูกต้อง ผนังทางด้านซ้ายมือก็แง้มออก

ตู้เซฟใบหนึ่งถูกซ่อนไว้ในนั้น มู่หนิงชิงดันผนังให้เปิดกว้างขึ้น กดใส่รหัสบนตู้เซฟอย่างคุ้นเคย เสียงประตูตู้เซฟเปิดออก กริ๊ก!

ดวงตาเมล็ดซิ่งของหญิงสาววาวโรจน์ อุปกรณ์จารกรรมสุดล้ำยุคแสนรักของนางยังอยู่ครบ รวมถึงทองคำอีกหลายแท่งที่ทอประกายสว่างจนแสบตา!!! หุหุหุ จะใช้เมื่อไหร่ค่อยแวะมาหยิบก็แล้วกัน

ติ้ง!! หน้าจอดิจิตอลปรากฏขึ้นอีกครั้ง

- วัตถุที่อยู่ในตู้เซฟใบนี้ให้ถือว่าเป็นสินค้านอกข้อตกลง ท่านสามารถนำไปใช้ได้ตามสะดวก ไม่เกี่ยวข้องกับทางมิติแห่งความอิ่มหนำ

ฟู่ววว “ค่อยยังชั่ว นึกว่าต้องจ่ายเงินซื้อด้วยซะแล้ว” มู่หนิงชิงพรูลมหายใจด้วยความโล่งอก

นางปิดตู้เซฟโดยไม่ได้ใส่รหัส จากนั้นจึงก้าวตรงไปหาเนื้อวากิวทันที

“ทุกอย่างหยิบได้สิบชิ้น ถ้าอย่างนั้น…”

ครู่ต่อมา กลิ่นหอมยั่วน้ำลายของอาหารที่เรียกว่า สเต็กเนื้อวากิวระดับมีเดี่ยมแรร์ ก็ลอยฟุ้งอยู่ในห้องครัวมิติ โจ๊กที่กินไปก่อนหน้านี้ไม่ต่างจากน้ำ ไม่รู้สึกอยู่ท้องเลยสักนิด

มู่หนิงชิงนั่งกินเนื้อสเต็กชิ้นใหญ่ มีมันฝรั่งและถั่วลันเตาผัดเนยเป็นเครื่องเคียงอย่างหิวโหย

ระหว่างที่กินก็ครุ่นคิดไปด้วย หากต้องการนำอาหารเหล่านี้ ออกไปให้ครอบครัวได้กิน นางสมควรยกเหตุผลใดมาอ้างกับพวกเขาดี

มู่หนิงชิงยังมีความคิดที่จะใช้สินค้าสมนาคุณนี้ เริ่มต้นหาเงินให้กับครอบครัว จะนำทองคำแท่งที่มีออกไปขาย ก็เกรงว่าทุกคนจะแตกตื่นกันเสียก่อน เรื่องนี้ต้องวางแผนอย่างรอบคอบ

หลังจากกินเสร็จและเก็บล้างอุปกรณ์เรียบร้อย นางจึงเดินเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัวของเชฟใหญ่ ซึ่งมีห้องอาบน้ำฝักบัวและห้องสุขาอยู่ในนั้น เมื่ออาบน้ำทำธุระส่วนตัวส่วนตัวเสร็จจึงออกมาจากมิติ

สภาพภายในห้องนอนซ่อมซ่อของนาง ทุกอย่างยังคงเป็นปกติ มือผอมบางลองวัดอุณหภูมิน้ำในอ่าง ที่ซูซื่อยกมาให้ ปรากฏว่ามันยังคงอุ่นมิต่างจากก่อนหน้านี้

“เวลาข้างในมิติผ่านไปเกือบสองชั่วโมง แต่ข้างนอกนี่กลับยังเป็นเวลาเดิม เยี่ยมไปเลย”

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า มู่หนิงชิงจึงออกมาจากห้อง ซูซื่อและมู่หนิงอันกำลังช่วยกันเตรียมแป้ง เพื่อทำอาหารเย็นอยู่ในครัว มู่เฟิงและมู่หนิงเฉิงออกไปตกปลาที่ลำธาร

"ท่านแม่นวดแป้งจะทำอาหารอะไรหรือเจ้าค่ะ" มู่หนิงชิงก้าวเข้าไปในครัว มองซูซื่อที่กำลังนวดแป้งเนื้อหยาบอย่างตั้งใจ ข้างๆกันคือผักกาดขาวและผักป่าที่ถูกหั่นไว้เป็นชิ้นเล็กๆ

"อ้าว ชิงเอ๋อร์ออกมาทำไมล่ะลูก น่าจะนอนพักอีกสักหน่อยระวังเวียนหัว อันเอ๋อร์เอาเก้าอี้ตัวนั้นให้พี่ใหญ่นั่งที"

เจ้าตัวเล็กรีบกุลีกุจอ ไปยกเก้าอี้หัวโล้นมาให้พี่สาวตามคำสั่งมารดา "พี่ใหญ่นั่งเจ้าค่ะ"

"ขอบใจนะ น้องกับท่านแม่กำลังนวดแป้ง สำหรับทำอาหารอะไรกันหรือเจ้าหัวผักกาดน้อย”

ผู้เป็นพี่สาวยกมือลูบศีรษะทุยของน้องสาวที่ถูกเรียกว่า เจ้าหัวผักกาดน้อยอย่างเอ็นดู

มู่หนิงอันหัวเราะคิกคัก ชอบใจคำเรียกขานของพี่สาว

"คิกๆๆ ซาลาเปาไส้ผักเจ้าค่ะ ท่านพ่อกับพี่รองจะได้เอาไปกินเป็นมื้อกลางวันพรุ่งนี้ด้วย"

รอยยิ้มบางประดับใบหน้าของมู่หนิงชิง ยามมองเห็นช่องทาง ที่จะช่วยให้คนสกุลมู่บ้านรองอิ่มท้อง

'เยี่ยม! คนสวยรู้แล้วว่าจะเอาอาหารออกมาจากมิติในรูปแบบไหน‘

หากเอาของสดออกมา เวลาทำให้สุกก็จะส่งกลิ่นไปถึงบ้านอื่น จนอาจเป็นที่สงสัย แต่ถ้าเอาอาหารที่ปรุงสุกแล้ว ทว่าคุณภาพยอดเยี่ยมเต็มเปี่ยมไปด้วยสารอาหารมาให้ทุกคนได้กินก็จะง่ายขึ้น

ในเมื่อปาฏิหาริย์ส่งนางมายังมิตินี้ นางก็ใช้ปาฏิหาริย์นี่แหละมาเป็นข้ออ้าง!!!

มู่หนิงชิงยิ้มในหน้าให้กับความคิดอันฉลาดล้ำของตน

เริ่มจากคืนนี้เลยแล้วกัน...