เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 55 มารับคน (ตอนต้น)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-21 22:09:25
บทล่าสุด
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 65 ภารกิจลักพาตัว (ตอนปลาย)
บทที่ 65 ภารกิจลักพาตัว (ตอนปลาย) เสนาบดีกลาโหมฮุยฟาเค่อในวัยหกสิบ รูปร่างสันทัดนอนกกกอดอนุ อายุคราวหลานอย่าหลงใหล ผ้าผ่อนของทั้งสองหลุดรุ่ย ซุกกายอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา "โห รุ่นนี้แล้วยังมีแรงทำเรื่องอย่างว่าอยู่อีกหรือเนี่ย ชิ ไม่กลัวหัวใจวายแล้วได้ตายคาอกเข้าสักวันหรือไงนะ" เซียวหนิงชิงส่ายหน้าให้กับความบ้าตัณหาของตาแก่บนเตียง อนุคนนี้ดูอย่างไรอายุไม่น่าถึงสิบแปด พรากผู้เยาว์ชัดๆ!! มือเรียวยื่นกระบอกควันยาสลบให้หลี่โหยว สิบลมหายใจต่อมาร่างชราของฮุยฟาเค่อ ก็ถูกเหลยเย่หัวหน้าองครักษ์แบกพาดบ่าออกมาจากห้องนอนของอนุ องครักษ์ชาวฮวาล่ารอบเรือนอนุต่างสลบไสลไม่สติ จากฝีมือลูกน้องกิตติมศักดิ์อย่างชิวเยี่ยและชิวยวี่ ครั้นจะไม่พาพ่อหนุ่มสองชิวมาด้วย ทั้งคู่ก็ทำหน้าหมาหงอยให้เห็น เซียวหนิงชิงเลยต้องพกพวกเขามาแทนองครักษ์อีกสองคนที่วางตัวไว้ทีแรก ตำหนักองค์หญิงลี่นาซา หน้าห้องใต้ดิน ลี่นาซาเดินกระวนกระวายไปมา จนเฉินชิงเหอต้องดึงมานั่งจิบสุราอุ่นเพื่อสงบสติอารมณ์ หนึ่งเค่อต่อมาเวลาแห่งการรอคอยก็สิ้นสุดลง เงาดำห้าเงาก็มาปรากฏตรงหน้าคนทั้งสอง "องค์หญิง ท่านพ่อ ข้าพาคนมาให้พวกท่านแล้วเจ้าค
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 65 ภารกิจลักพาตัว (ตอนต้น)
บทที่ 65 ภารกิจลักพาตัว (ตอนต้น) ผู้ติดตามของเซียวหนิงชิง ถูกตามตัวให้มาพบยังห้องที่ลี่นาซาและนายหญิงของพวกเขาหารือกันอยู่ แผนการลักพาตัวเสนาบดีกลาโหมนาม ฮุยฟาเค่อ เริ่มต้นขึ้น เซียวหนิงชิงขอรายละเอียดที่ตั้งของจวนเสนาบดีกลาโหม รวมถึงอายุรูปพรรณสัณฐานของฮุยฟาเค่อมาจากลี่นาซา หญิงสาวบอก ว่าที่แม่บุญธรรมคนใหม่ว่า คืนนี้ตนและลูกน้องจะพาตาแก่นั่นมาให้นางลงทัณฑ์ "คืนนี้? ชิงชิงเจ้าจะลงมือคืนนี้เลยหรือ!" ลี่นาซาร้องถามเสียงสูง คาดไม่ถึงว่าหญิงสาวจะใจร้อนเรื่องล้างแค้นเพื่อนางมากถึงเพียงนี้ "เพคะ หม่อมฉันต้องรีบเดินทางกลับต้าซวิน มีธุระอีกหลายอย่างที่ต้องกลับไปจัดการ จะมัวชักช้าไม่ได้ พระองค์รอมานานพอแล้ว ถึงเวลาสะสางบัญชีแค้นเสียที ทรงมอบธุระนี้ให้พวกหม่อมฉันจัดการเถิดเพคะ จะได้ไม่มีใครสงสัยตำหนักองค์หญิง" เซียวหนิงชิงอธิบายถึงเหตุผลอย่างรวบรัด เสร็จจากงานนี้นางต้องรีบกลับไปจัดการอสรพิษตัวแม่ทั้งสองตัวที่ต้าซวิน!! ก่อนถึงเวลากลับโรงเตี๊ยมเซียวหนิงชิงเข้าไปสนทนากับบิดา และขอให้เขารออยู่ที่ฮวาล่าชั่วคราวไปก่อน หมดฤดูหนาวเมื่อใดค่อยตามนางกลับต้าซวิน มีเรื่องสำคัญบางเรื่องที่นางต้องกล
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 64 หวนคืน (ตอนปลาย)
บทที่ 64 หวนคืน (ตอนปลาย) ฮั่นเหอเอื้อมมาจับมือของนางและตบเบาๆลงบนหลังมือ เขาพยักหน้ารับ เอ่ยตอบข้อสงสัยของลี่นาซาด้วยความซาบซึ้งในน้ำเสียง "ข้าจำได้หมดแล้ว ขอบใจมากนะนาซาที่เจ้ากับหยาอิน เสี่ยงชีวิตช่วยเหลือข้า เฉินชิงเหอผู้นี้โดยไม่ลังเล ขอบใจมากจริงๆ" ลี่นาซายิ้มทั้งน้ำตาขณะรับสั่งตอบร่างสูงเป็นนัยคล้ายกำลังสารภาพผิด "ท่านพี่เหอ ข้าขอโทษที่ปิดบังท่านมาหลายปี ข้า…" "เจ้ากับหยาอินทำเพราะหวังดีกับข้า อย่าได้คิดว่าตนทำผิดกับข้าเลย" "ขอบคุณเจ้าค่ะที่ท่านเข้าใจข้าและหยาอิน ว่าแต่ทำไมจู่ๆท่านถึงจดจำเรื่องราวในอดีตขึ้นมาได้เจ้าคะ" "นั่นซิเจ้าคะท่านพ่อ” ถึงเซียวหนิงชิงจะพอทราบถึงเหตุผลอยู่บ้าง แต่การที่คนคนหนึ่งความจำเสื่อม ลืมเลือนเรื่องราวของตนในอดีตมาสิบกว่าปี จู่ๆกลับจำได้ทั้งหมดในระยะเวลาอันสั้น ฟังดูแล้วราวกับมีปาฏิหาริย์ก็ไม่ปาน "มาเถิดข้าเล่าจะให้ฟัง" เฉินชิงเหอจูงมือหญิงสาวที่มีความสำคัญต่อเขาทั้งสองมานั่งที่ตั่งด้วยกัน ส่วนตนเองไปยกเก้าอี้อีกตัวมานั่งตรงข้ามพวกนาง เขาชี้ไปที่หยกเหอเถียนสีแดง ตราประจำตระกูลบนตัวของเซียวหนิงชิง "คงเป็นเพราะหยกประจำตระกูลชิ้นนี้ ที่
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 64 หวนคืน (ตอนต้น)
บทที่ 64 หวนคืน (ตอนต้น) ฟังจากน้ำเสียงของมามา ลี่นาซารู้แจ้งได้ทันทีว่ามีเรื่องไม่ปกติเกิดขึ้นกับฮั่นเหอ นางหันมาพยักหน้าให้เซียวหนิงชิง "มาเถอะ การที่ฮั่นเหอถามหาเจ้าเช่นนี้ ไม่แน่ว่าอาจมีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็เป็นได้" ภายในห้องบรรทมขององค์หญิงลี่นาซา ร่างสูงของฮั่นเหอนั่งพิงหัวเตียง เรียวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนเป็นปม หลังจากที่เขาได้เห็นหยกสีแดงห้อยคอของหญิงสาวผู้นั้น ก็เกิดอาการปวดศีรษะอย่างรุนแรงพร้อมกับภาพต่างปรากฏในขึ้นหัว ระหว่างที่หมดสติ เขาฝันเห็นหญิงสาวรูปงามพิลาสราวนางเซียน ยืนอยู่ท่ามกลางเมฆหมอกสีขาว นางคลี่ยิ้มงดงามให้เขาก่อนจะเดินเข้ามาหา ยกมือขึ้นมาสัมผัสใบหน้าของเขา กล่าววาจาด้วยน้ำเสียงไพเราะอ่อนหวาน ทว่าแววตากลับเศร้าสร้อยเหลือคณา "ท่านอ๋อง ถึงเวลาที่ทรงต้องรำลึกถึงเรื่องราวในอดีตแล้วเพคะ…ชีวิตใหม่บังเกิดอีกครั้ง หลังผ่านพายุเคราะห์กรรมแห่งชีวิต ฟ้าหลังฝนงดงามเสมอ คนคำนวณหรือจะสู้ชะตาฟ้าลิขิต ที่คิดว่าลาลับแล้วกลับยังอยู่ ตื่นเถิดเฉินอ๋อง เฉินชิงเหอ สวามีของข้า" สิ้นถ้อยคำของหญิงสาวในความฝัน ภาพทรงจำต่างๆ ปรากฏให้เห็น ชายหนุ่มนอนหลับดูกระสับกระส่าย พล
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 63 ความจริง (ตอนปลาย)
บทที่ 63 ความจริง (ตอนปลาย) "ได้ ข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง เพียงแต่เจ้าต้องสาบานกับข้าว่า จะปิดเรื่องสำคัญที่ได้ยินเป็นความลับตลอดชีวิต และให้มันตายไปกับตัวเจ้า หากเจ้าผิดคำสาบานวันใด ขอให้คนที่เจ้ารักทุกคนไม่ตายดี!!" เซียวหนิงชิงลงมาคุกเข่าตรงหน้านาง ดึงปิ่นปักผมกรีดลงฝ่ามือซ้ายจนเลือดซิบและชูขึ้นพร้อมกล่าวคำสาบาน "หม่อมฉันขอสาบานด้วยเลือดและชีวิต ว่าจะเก็บเรื่องสำคัญนี้ไว้กับตัวไปจนวันตาย หากผิดคำสาบานวันใด ขอให้หม่อมฉันและคนที่หม่อมฉันรักทุกคนไม่ตายดี ขอสวรรค์เป็นพยาน!!!" ครั้นได้ยินเซียวหนิงชิงกล้าเอ่ยสัตย์สาบานด้วยความหนักแน่น องค์หญิงลี่นาซาคลี่ยิ้มด้วยน้ำตาเอ่อท้น ก้าวลงมาประคองหญิงสาวให้ลุกขึ้นและพาไปนั่งบนตั่งด้วยกัน ใช้ผ้าเช็ดหน้าของตนซับเลือดอีกฝ่ายอย่างไม่รังเกียจ "เจ้าช่างมีนิสัยเหมือนบิดาของเจ้าจริงๆ ข้าจะเล่าเรื่องของพวกเราให้เจ้าฟัง" "พวกเราหรือเพคะ??" เซียวหนิงชิงเลิกคิ้วเอ่ยถาม "ใช่ พวกเรา เรื่องมีอยู่ว่า……" องค์หญิงลี่นาซาเริ่มต้นเล่าว่าในปีนั้น ตัวนางได้รับอนุญาตจากพระบิดา ให้เดินทางไปท่องเที่ยวแดนเหนือของแคว้นต้าซวิน กับขบวนคาราวานหลวงของฮวาล่า นางท่องเท
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 63 ความจริง (ตอนต้น)
บทที่ 63 ความจริง (ตอนต้น) รอยยิ้มผุดพรายที่มุมปากของเซียวหนิงชิง 'สำเร็จตามแผน' ร่างบางสาวเท้าตามพ่อบ้านของตำหนักไปยังโถงรับรอง ภายในโถงรับรองแขก องค์หญิงลี่นาซาผู้เป็นเจ้าของตำหนักอยู่ในชุดสีม่วงงดงาม พร้อมด้วยสวามีในชุดสีดำนั่งจิบชาอยู่บนตั่งใหญ่ ทั้งคู่มีรอยยิ้มบางประดับใบหน้ายามผู้มาเยือนก้าวเข้ามาในโถงรับรอง "เรียนองค์หญิง กระหม่อมพาแม่นางเซียวหนิงชิงมาเข้าเฝ้าตามรับสั่งแล้วพะย่ะค่ะ" พ่อบ้านโค้งศีรษะทูลเจ้าของตำหนัก "ถวายพระพรองค์หญิงเพคะ คาราวะราชบุตรเขยเพคะ" เซียวหนิงชิงประสานมือไว้ที่อก ย่อกายลงทำความเคารพตามธรรมเนียมของชนเผ่าฮวาล่า "ตามสบายเถิด มามาจัดที่นั่งให้แม่นางเซียวที" เสียงไพเราะนุ่มนวลขององค์หญิงลี่นาซาดังขึ้นบอกมามาข้างกาย วันนี้เซียวหนิงชิงสวมชุดสีขาวนวล เสื้อคลุมตัวนอกเป็นสีท้องฟ้าสดใส สายสร้อยที่ใส่ มีจี้หยกเหอเถียนสีแดงสดดูโดดเด่นอยู่บนเนื้อผ้าสีขาวนวล หลังจากเห็นว่าหญิงสาวนั่งลงเรียบร้อยลี่นาซาจึงเข้าเรื่องทันที "ข้าชอบอาหารที่แม่นางเซียวปรุงมากและชอบเหล้าองุ่นมากเช่นกัน ไม่ทราบว่าแม่นางจะขายเหล้าองุ่นชนิดนี้ที่นำมาทั้งหมดให้ข้าได้หรือไม่" อง
บางทีคุณอาจจะชอบ
บุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น11.1K viewsสามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ22.2K viewsกลวิธีหนีการเป็นนางร้าย
เสี่ยวชิงเทียน8.8K viewsองค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้130.9K viewsข้าจะเกี้ยวท่านมาเป็นสามี
องค์หญิงโนเนม2.1K viewsข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ
ป่าดอกท้อ6.4K viewsระบบเพิ่มพูนวาสนา บพิธมิสิ้นไร้วาสนาบุปผาตระการ
ดอกพลัมร่ำสุรา765 viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู705.8K views
