MasukShare
ตอนที่ 24 คำสั่งให้ออกเดินทาง
Terakhir Diperbarui:
2025-10-20 16:01:05
Bab terbaru
นางร้ายอย่างข้าขออยู่คนเดียวเงียบ ๆ เถอะ ตอนที่ 24 คำสั่งให้ออกเดินทาง
ตอนที่ 24 คำสั่งให้ออกเดินทางในห้องโถงของตำหนักองค์รัชทายาท แสงแดดยามสายส่องลอดเข้ามาทางบานหน้าต่างโปร่ง ทำให้บรรยากาศภายในดูสว่างและอบอุ่นกว่าทุกวัน แต่กลับไม่มีใครกล้าหลุดหัวเราะหรือพูดคุยส่งเสียงดัง เพราะภายในห้องนี้มีทั้งองค์รัชทายาท องค์ชายสามหลี่อี้เหิง ขุนนางจากสามกรม และคุณหนูเฟิงเหม่ยหลินหญิงสาวในชุดสีเรียบ ๆ ทว่าสะอาดสะอ้านยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะกลางห้อง ก่อนจะยื่นรายงานม้วนสุดท้ายให้ขันทีประจำราชสำนักนำไปวางต่อหน้าองค์รัชทายาท“รายงานชุดสุดท้าย หม่อมฉันรวบรวมรายละเอียดเรียบร้อยแล้วเพคะ” องค์รัชทายาทรับม้วนรายงานเปิดออก และเพียงไม่กี่อึดใจก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจตัวอักษรที่เรียงกันอย่างเป็นระเบียบ สะอาด สวยงามจนแทบจะเป็นแบบอย่างให้เหล่าขุนนางชายได้เรียนรู้ บรรจุทั้งข้อมูล ภาพรวม และแนวทางแก้ไขโดยละเอียด กระชับ ไม่เยิ่นเย้ออ่านแล้วเข้าใจง่าย“รายงาน ช่างครบถ้วนและเรียบเรียงได้น่าอ่านนัก” องค์รัชทายาทพึมพำเบา ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปยังเหม่ยหลินฝั่งของหลี่อี้เหิงที่กำลังพลิกดูรายงานอีกชุด ก็อดเอ่ยถามขึ้นมาไม่ได้ด้วยรอยยิ้มบาง“เจ้าทำรายงานชุดนี้ด้วยตัวเองจริงหรือ ดูแล้
นางร้ายอย่างข้าขออยู่คนเดียวเงียบ ๆ เถอะ ตอนที่ 23 ภาระกิจที่ไม่ต้องการ
ตอนที่ 23ภาระกิจที่ไม่ต้องการท้องพระโรงยามสาย แสงอ่อนจากหน้าต่างสูงสาดเข้ามาต้องพื้นหินอ่อนเย็นเฉียบ บรรยากาศรอบกายเงียบสงบแต่กดดันอย่างประหลาดเฟิงเหม่ยหลินยืนอยู่กลางท้องพระโรง เบื้องหน้าคือองค์รัชทายาทผู้สง่างามและฮ่องเต้ผู้ทรงอำนาจ ข้างพระราชบัลลังก์ องค์ชายสามหลี่อี้เหิงยืนอยู่ในชุดขุนนางเต็มยศ ดวงตาของเขาฉายแววจริงจัง และจดจ่อไปยังหญิงสาวที่ยืนอยู่กลางท้องพระโรงนั้น“เจ้าคือผู้เสนอแนวคิดเรื่องกองเสบียงกลางสำหรับเมืองชายแดนใช่หรือไม่” เสียงของฮ่องเต้แม้จะเรียบนิ่ง แต่ทุกถ้อยคำกลับหนักหน่วงราวกับคมดาบเธอก้มศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะตอบด้วยเสียงชัดเจน “เพคะ หม่อมฉันเป็นผู้เสนอความคิดนั้นเอง”“และเจ้าคิดว่าวิธีนี้จะช่วยลดความสูญเสียจากภัยหนาวในแต่ละปีได้จริงหรือ”เธอยืนหลังตรงด้วยท่าทางสง่างาม แม้ในใจกำลังอยากหันไปจ้องหน้าใครบางคนด้วยสายตาเข่นเขี้ยว แต่ปากก็เริ่มเอ่ยอธิบายอย่างเป็นระบบ“หากจัดตั้งคลังเสบียงกลางไว้ล่วงหน้า และมีการควบคุมปริมาณเสบียงที่หมุนเวียนเข้าออกอย่างเป็นระบบ เมื่อถึงฤดูหนาว เสบียงเหล่านี้สามารถกระจายไปยังพื้นที่ที่ขาดแคลนได้ทันที โดยไม่ต้องรอคำสั่งจากส่วนกลาง นอกจ
นางร้ายอย่างข้าขออยู่คนเดียวเงียบ ๆ เถอะ ตอนที่ 22 ศาลานี้จะไม่เงียบเหงาอีกต่อไป
ตอนที่ 22 ศาลานี้จะไม่เงียบเหงาอีกต่อไปในเช้าวันที่อากาศสดชื่น แสงแดดอ่อนสาดผ่านม่านบางๆ บนศาลาหลังเล็กที่ตั้งอยู่กลางสวนดอกไม้ของจวนเฟิงเฟิงเหม่ยหลินนั่งสงบนิ่งอยู่ตามลำพัง ริมฝีปากสัมผัสขอบถ้วยชาเบาๆ กลิ่นหอมอ่อนของใบชาพัดพาให้จิตใจเธอคลายจากเรื่องราววุ่นวายในค่ำคืนที่ผ่านมา ไม่มีเสียงเพลง ไม่มีสายตาเสียดสี ไม่มีข่าวลือ ไม่มีรถม้า มีแค่เธอกับความเงียบสงบที่เธอปรารถนา แต่สวรรค์ก็มักใจร้ายเสมอ“คุณหนูเจ้าคะ” เสียงของสาวใช้คนสนิทดังขึ้นขัดจังหวะความสงบ นางเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มแปลก ๆ บนใบหน้า “มีแขกมาเยือนเจ้าค่ะ”เหม่ยหลินเลิกคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจเท่าไร “ซูเยี่ยนกับเหวินซีอีกแล้วสินะ” เธอบ่นเบา ๆ พลางยกถ้วยชาขึ้นจิบอีกครั้งแต่เมื่อเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ เธอหันกลับไปอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนที่ภาพตรงหน้าจะทำให้เธอชะงักไปครู่หนึ่ง เพราะไม่ใช่แค่ซูเยี่ยนกับเหวินซี แต่ข้างหลังของพวกนางยังมีองค์ชายสามหลี่อี้เหิง และแม่ทัพซูหมิงเฉินติดสอยห้อยตามมาด้วยอีกสองคน“พวกท่านมาทำอะไรที่นี่” เหม่ยหลินถามเสียงเรียบ ดวงตาเต็มไปด้วยความงุนงงและระแวดระวังเล็กน้อยอี้เหิงยักไหล่แบบไม่ทุกข์ร้อ
นางร้ายอย่างข้าขออยู่คนเดียวเงียบ ๆ เถอะ ตอนที่ 21 กลับถึงวังหลวง
ตอนที่ 21กลับถึงวังหลวงในที่สุดหลังจากการเดินทางอันยาวนานและเต็มไปด้วยเหตุการณ์มากมาย ล้อรถม้าก็เคลื่อนเข้าสู่เขตเมืองหลวง ท่ามกลางเสียงจอแจของผู้คนและแสงแดดที่ส่องผ่านยอดหลังคา บรรยากาศคุ้นตาของเมืองที่ไม่เคยหลับใหลก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าและคนที่ดูจะตื่นเต้นที่สุด ก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เฟิงเหม่ยหลิน เมื่อรถม้าจอดลงที่หน้าจวนตระกูลเฟิง เธอก็ยื่นหน้าออกไปมองอย่างตื่นเต้นปนโล่งใจ ก่อนจะหันกลับมาโบกมือให้ทุกคนแบบง่าย ๆ พร้อมรอยยิ้มจาง ๆ“ข้าอข้าจวนก่อนนะ”ไม่มีคำร่ำลาอันซาบซึ้ง ไม่มีพิธีรีตอง มีเพียงน้ำเสียงสบาย ๆ และสีหน้าโล่งอกเหมือนเด็กที่ได้กลับบ้านหลังจากค่ายฤดูร้อน“ขอบคุณที่เดินทางด้วยกัน ไว้เจอกันใหม่ก็แล้วกัน”ยังไม่ทันให้ใครตอบอะไร เธอก็หมุนตัวอย่างรวดเร็ว แล้วเดินดุ่ม ๆ เข้าประตูจวนไปทันที ไม่มีแม้แต่จะหันกลับมามองทุกคนที่ยืนอยู่หน้ารถม้าต่างก็อึ้งไปชั่วครู่ ก่อนที่ซูเยี่ยนจะหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ “นางเหมือนแมวได้กลับบ้านเลยนะ”เหวินซีก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย “หรือไม่ก็เจ้าปีศาจน้อยที่ได้กลับถ้ำ”แม้แต่อี้เหิงก็ยังหัวเราะออกมา ขณะที่เหล่าสาวใช้กับทหารต่างพากันอมยิ้มกับภาพที่เพิ่ง
นางร้ายอย่างข้าขออยู่คนเดียวเงียบ ๆ เถอะ ตอนที่ 20 คำปลอบใจจากแม่ทัพ
ตอนที่ 20คำปลอบใจจากแม่ทัพแสงแดดยามเช้าส่องลอดม่านผ้าของรถม้าเข้ามาอย่างแผ่วเบา ทอแสงอบอุ่นให้กับบรรยากาศเงียบงันภายในเหม่ยหลินนั่งอยู่ตรงมุมหนึ่งของเบาะรถม้า ใบหน้าเรียบเฉย สายตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย เธอไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่เช้า ไม่แม้แต่จะสบตากับใคร แม้ซูเยี่ยนและเหวินซีจะพยายามพูดคุย เปลี่ยนเรื่องเล่า หรือหยอกล้อคลายความตึงเครียด แต่เธอก็ยังคงนิ่งเหมือนวิญญาณบางส่วนของเธอ ยังคงติดอยู่ที่บ้านร้างเมื่อคืน“เหม่ยหลิน” เสียงของซูเยี่ยนดังขึ้นเบา ๆ ขณะที่จับมือเธอไว้แน่น “เจ้าทำเพื่อช่วยข้า ข้ารอดเพราะเจ้า”แต่เหม่ยหลินกลับค่อย ๆ ก้มหน้าลงมองมือของตนเอง ที่แขนเธอยังมีผ้าพันแผลสีขาวสะอาดหุ้มบาดแผลเอาไว้เธอขยับริมฝีปากช้า ๆ “ข้าฆ่าคนไปแล้วจริง ๆ” เสียงแผ่วเบาแต่ชัดเจน ราวกับลมที่พัดผ่านกลางใจคนทั้งรถม้าซูเยี่ยนชะงัก หันไปมองเหวินซี ก่อนทั้งสองจะพุ่งเข้ากอดเธอแน่นในเวลาเดียวกัน“เจ้าทำไปเพราะไม่มีทางเลือก เพราะเจ้าปกป้องพวกข้า” เสียงทั้งสองคนดังสลับกัน พยายามกล่อมความรู้สึกในใจของหญิงสาวผู้กำลังสั่นเทาอยู่เงียบ ๆและเมื่ออ้อมกอดอบอุ่นโอบเธอไว้ สิ่งที่เธอกดไว้ในใจมาต
นางร้ายอย่างข้าขออยู่คนเดียวเงียบ ๆ เถอะ ตอนที่ 19 โจรป่าบุก
ตอนที่ 19 โจรป่าบุกเสียงฝนที่เคยซัดสาดตลอดคืนเริ่มเบาลงจนกลายเป็นเสียงพรำเบา ๆ ก่อนจะหยุดลงในที่สุด เหลือเพียงกลิ่นดินเปียกชื้นที่โชยเข้ามาทางช่องหน้าต่างที่ผุพังท่ามกลางความเงียบสงัดยามค่ำคืน ภายในบ้านร้างหลังเก่าที่เต็มไปด้วยผู้คนที่หลับใหลบนที่นอนที่ทำอย่างง่าย ๆ กลับมีเพียงชายคนหนึ่งที่ยังคงลืมตาหมิงเฉิน ยังคงนั่งนิ่งอยู่ในเงามืด ใกล้กับองค์ชายอี้เหิง สายตาของเขาหลุบต่ำอย่างใจเย็น แต่ในความนิ่งนั้นกลับเต็มไปด้วยแรงตื่นตัว เขาเคยอยู่ในสนามรบมาก่อน เขารู้จัก “ความเงียบผิดปกติ” ได้ดีเสียงฝีเท้าเบา ๆ แว่วมาแทบจะไม่ต่างจากเสียงฝนหยด แต่สำหรับเขา มันชัดเจนราวกับเสียงฟ้าร้อง“มีคนกำลังมา” เขากระซิบเบา ๆ ให้กับอี้เหิง ก่อนจะขยับมือทำสัญญาณไปทางทหารองครักษ์ที่อยู่อีกฝั่งทันใดนั้น กลุ่มทหารเริ่มตื่นตัวอย่างเงียบเชียบ มือข้างหนึ่งเลื่อนไปจับด้ามดาบ แต่อีกข้างยังไม่ยกขึ้นรอคำสั่งหมิงเฉินขยับลุกขึ้น ก่อนจะเดินเบา ๆ ไปยังมุมที่เหล่าหญิงสาวนอนอยู่ เขาหยุดอยู่หน้าเหม่ยหลิน และโน้มตัวลงแตะไหล่เธอเบา ๆเธอลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ แต่ทันทีที่เห็นแววตาจริงจังของเขา เธอก็เงียบลง“ท่านมีอะไร” เธ
Anda juga akan menyukai
เสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก80.2K Dibacaวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์57.2K Dibacaน้องเมีย (Secret)
ลำเจียก27.0K Dibacaประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่200.3K Dibacaพันธการสายใยรัก
อัญชัญสีทอง135 Dibacaกับดักรักวิศวะตัวร้าย
นานิซัง1.0K Dibacaแด๊ดดี้ลีลาร้อน
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ6.3K Dibacaเกิดใหม่ทั้งทีเป็นนางเอก AV ซะงั้น
เพลงมีนา546 Dibaca
