Mag-log inShare
EP 1/5 นางเช่าแสบสะเด็ด
Huling Na-update:
2024-12-15 01:00:05เสียงที่ออกแนวทะลึ่งทะเล้นดังมาจากรถที่จอดเทียบรถหญิงสาวอยู่ ปรายรุ้งกลอกตามองฟ้า อีตาบ้านี่จะอะไรกับเธอนักหนานะ ชอบกวนประสาทจริงๆ ทำไมสวรรค์ต้องบันดาลให้เขามาเจอเธอในสภาพนี้ด้วย โธ่เอ๊ย!
“อย่าเพิ่งกวนประสาทฉันได้ไหม ไหนๆ คุณก็แวะมาดูแล้ว พอจะรู้จักเบอร์อู่ซ่อมหรือเปล่า ฉันต้องรีบใช้รถ” ปรายรุ้งร้องขอดีๆ เขายังอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตแบบทันสมัยแต่สภาพยับหน่อยๆ คงเพิ่งออกมาจากโรงแรมกับอีหนูสักคนละมั้ง เมื่อคืนเขานั่งดื่มที่ DC จนผับเกือบปิดถึงค่อยกลับ “ก็พอจะรู้จักละนะ แต่คงอีกนานกว่าจะเรียบร้อย เธอจะอยู่ที่นี่ในสภาพนี้เหรอ เพิ่งไปปาร์ตี้ชุดนอนมาหรือไง” ชลกร วัฒนากูร บุรุษหนุ่มรูปงามวัยยี่สิบหกเศษๆ แกล้งแซวแล้วอมยิ้ม ด้วยขำแม่สาวร่างบางที่อยู่ในชุดนอนเหมือนสาว หล่อนเหมือนเด็กมัธยมที่ไร้ความเซ็กซี่ในชุดนอนลายการ์ตูน “แล้วมันนานไหม กว่าจะเสร็จ” “ไม่รู้สิ ตอนนี้ฉันยังไม่ได้โทรเรียกช่างเลย เธอคิดว่ามันจะนานไหมล่ะ” ปรายรุ้งหลับตาแน่นเพื่อระงับโทสะจากวาจาพ่อพลเมืองดี “โธ่...เอาไงดีนะ เอาไงดี” ถามตัวเองรัวๆ แล้วหันไปหาที่พึ่งสุดท้ายที่สวรรค์ส่งมาให้ “เอ่อ...คุณโชกุนคะ คุณจะกรุณาไปส่งฉันหน่อยได้ไหม” “โอ...ได้สิ ที่ไหนดีล่ะ หึๆๆ” ตอบแล้วหัวเราะน้อยๆ ราวอยากแกล้งให้หล่อนประสาทแตก ปรายรุ้งพลิกข้อมือดูนาฬิกา และมันทำให้เห็นว่าเธอสายแล้ว หญิงสาวรีบกลับไปเอาข้าวของในรถตัวเอง จัดการปิดล็อกรถให้เรียบร้อยแล้วรีบมาขึ้นรถของเขา “เธอจะไปไหน” “ไปมหาลัย...” “หือ? เธอยังเรียนอยู่เหรอ ว่าแต่...จะไปชุดนี้เนี่ยนะ” เขาท้วงแล้วกวาดตามองคนที่นั่งข้างๆ ปรายรุ้งหน้าเง้า หันมาจ้องตาเขาพอดี “เถอะน่า ออกรถได้แล้ว เร็วสิ ฉันรีบ!” เธอสั่งพลางเปิดกระเป๋าเครื่องสำอางแล้วละเลงครีมลงบนหน้า ในขณะที่ชลกรยังขับรถไปตามถนนที่คับคั่งด้วยยวดยานพาหนะ ปรายรุ้งจัดการแต่งหน้าทาปากเขียนคิ้ว ในเวลาไม่ถึงห้านาที มันเป็นการแต่งหน้าเพียงบางๆ ไม่ให้ดูโทรมเกินไปในวันที่สองตาคล้ำเป็นหมีแพนด้าอย่างนี้ “กี่โมงแล้วคุณ” “อีกสิบนาทีแปดโมง” “เชี่ยละ!! ฉันจะไปทันไหม ถึงไหนแล้วเนี่ย” ถามเขาพลางเก็บเครื่องสำอางเข้ากระเป๋าแล้วเอากล่องดินสอออกมาเช็กความเรียบร้อย ดินสอ ปากกา บัตรนักศึกษาพร้อม แต่สิ่งที่ขาดไปก็คือ “ตายห่า!” “อะไร! นี่เธอด่าฉันเหรอ” สารถีหันมาถามอย่างงงๆ “เปล่า! ฉันลืมเอากระเป๋าสตางค์มา โอ๊ย...เวรกรรมแท้ๆ วันนี้มันวันซวยอะไรเนี่ย ตื่นก็สาย รถก็เสีย ดันลืมกระเป๋าตังค์อีก” ปรายรุ้งสาธยายแล้วเพลียใจ ชลกรหันมองแล้วส่ายหน้าช้าๆ “มัวแต่โทษเวรกรรม เธอต่างหากที่ทำให้มันเป็นอย่างนี้ เธอตื่นสายเองนะ แถมลืมกระเป๋าเงิน ของสำคัญด้วย ส่วนเรื่องรถน่ะมันเป็นอุบัติเหตุ” เขาสั่งสอน อาการเมาค้างแทบจะหายเป็นปลิดทิ้ง “บ้าจริง! รถดันมาติดอีก แล้วฉันจะถึงห้องน้ำตอนไหนเนี่ย” บ่นๆ แล้วชั่งใจ หันมองท้องถนนสลับกับนาฬิกาข้อมือและสารถีจำเป็น ก่อนจะโยนชุดนักศึกษาไปข้างหลังแล้วปีนไปนั่งตรงนั้น “อะไรของเธอฮะ ฉันไม่ใช่คนขับรถนะ มานั่งข้างหน้าเลย” “เถอะน่า แป๊บเดียว คุณหันไปสิ ห้ามหันมองมานะ!” บอกเขาเสียงเขียวขณะเริ่มแกะกระดุมชุดนอน ทว่าคนที่อยู่ข้างหน้าหาได้ทำตามไม่ ก็นะ...มีผู้หญิงมาแก้ผ้าอยู่บนรถจะให้เขามองถนนกับผีอะไรล่ะ “คุณโช! ฉันบอกให้มองข้างหน้าไงเล่า!” ตะโกนบอกเขาแล้วกุมสาบเสื้อเอาไว้ เขายกมือยอมแพ้แต่อมยิ้มแก้มปริ เหลือบตามองถนนสลับกับกระจกมองหลัง หล่อนเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้ว อย่าให้บรรยายถึงหน้าอกหน้าใจที่โผล่แพลมให้เขาเห็น เพราะมันกำลังทำปฏิกิริยาบางอย่างกับเจ้าสิ่งที่อยู่ระหว่างซอกขาเข้าแล้ว และก่อนที่ชลกรจะได้เลือดกำเดาไหลกับภาพตรงหน้า ภาพต่อมาที่ปรากฏแก่สายตาก็ทำเอาชายหนุ่มแทบจะลืมไปแล้วว่าการขับรถมันคืออะไร! “โอ...คุณพระ!?” “อ๊าย! อีตาบ้า! บอกว่าอย่ามองไงโว้ย!” ร้องด่าแล้วรีบดึงชายกระโปรงให้ลงมาปิดสะโพกขาวๆ มันทำได้ยากนักเพราะสถานที่ไม่ค่อยอำนวยแถมรถยังวิ่งอยู่ตลอด “ไม่มองได้ยังไงก็เธอใส่จีสตริง!” เขาตะโกนก้องรถแล้วยิ้มกว้าง ไม่น่าเชื่อว่าแม่สาวเสิร์ฟในผับที่เขาชอบกวนประสาท หล่อนจะมีรสนิยมอย่างที่เขาชื่นชอบ มันน่าตื่นเต้นดีออกเวลาได้เห็นแม่สาวผิวขาวนุ่งห่มเสื้อผ้าน้อยชิ้น ยิ่งเป็นคนที่ไม่เคยร่วมเตียงด้วยแล้วละก็ มันยิ่งชวนให้เขาอยากเลี้ยวรถเข้าม่านรูดเสียจริงๆ “โอ๊ย! ทำไมสวรรค์ต้องส่งคุณมาให้ฉันด้วยนะ! เป็นผู้ชายคนอื่นไม่ได้หรือไง!” ว่าเขาอย่างเดือดดาลแต่สองแก้มกลับแดงเรื่อ รีบเอาชายเสื้อสีขาวยัดเข้าไปในกระโปรง ใส่เข็มขัดแล้วหยิบรองเท้ามาสวมเป็นอันเสร็จเรียบร้อย ท่ามกลางเสียงหัวเราะหึๆ ของชายที่สวรรค์ส่งมาโปรดตัวเอง “เลี้ยวซ้ายตรงนี้ได้ไหม” เขาถามเมื่อพารถเลี้ยวเข้ามาภายในมหาวิทยาลัยของปรายรุ้งแล้ว “เออ!” ตอบห้วนๆ หน้ายังบูดเป็นตูดลิง ก้าวขาลงจากรถอย่างเคืองๆ ทว่าเดินไปยังไม่ทันถึงสามก้าวก็เดินกลับมา กึกๆๆ เสียงเคาะกระจกรถ ทำให้ชลกรต้องกดเลื่อนมันลง “มีอะไรให้รับใช้ครับคนสวย” เขาบอกยิ้มๆ แต่เป็นยิ้มที่ปรายรุ้งอยากเอาปูนมาโบกปากเขาไว้เสีย “รอฉันด้วย” ยังบอกด้วยเสียงห้วนๆ เช่นเดิม “เพื่อ?” เมื่อเขาย้อนเช่นนั้นปรายรุ้งจึงต้องยอมอ่อนข้อ “ฉันไม่มีตังค์กินข้าวน่ะสิ ไม่มีค่ารถกลับบ้านด้วย ฉันสอบสองชั่วโมงเอง” ชลกรส่ายหน้า เพราะยังไม่มีเหตุผลที่ดีพอ “ขออะไรที่สมน้ำสมเนื้อหน่อย” ปรายรุ้งเม้มปากแน่น รู้ละว่าเขาต้องการสิ่งใด เสือผู้หญิงอย่างชลกรน่ะ คงไม่ต้องการอย่างอื่นหรอก นอกจาก... “ให้ยืมนักศึกษาสาวควงเล่นวันหนึ่งก็ได้เอ้า” ชลกรกวาดตามองคนที่ยืนก้มๆ เงยๆ อยู่ข้างรถแล้วส่ายหน้า “ไม่ไหวล่ะ หน้าตาก็งั้นๆ ตูดก็เล็ก นมก็แฟบ ขาใหญ่อีก” ปรายรุ้งกัดฟันดังกรอดๆ ยืดตัวตรงแล้วนับหนึ่งถึงสิบอยู่ในใจ อย่างต้องการระงับโทสะ ก่อนจะก้มลงมาอีกรอบ “เลี้ยงข้าวมื้อหนึ่งก็ได้เอ้า” “โอเค...พอได้ รีบไปสิ เดี๋ยวก็สายหรอก” ปรายรุ้งสะบัดก้นจากไปอย่างงอนๆ หล่อก็หล่อดีอยู่หรอกแต่เรื่องมากชะมัด อีตาลูกค้าจอมกวน ป่วนประสาท!
Pinakabagong kabanata
นางเช่า บทส่งท้าย
บทส่งท้าย___________ทรายทองนั่งป้อนข้าวสองแฝด ในตอนที่อังเดรเดินลงบันไดมา นิคยืนอยู่ไม่ไกล รอรับคำสั่งเจ้านายอย่างเอลฟ์ตัวยักษ์ผู้ภักดีอยู่เช่นเดิม ผิดก็แต่ช่วงนี้ เอลฟ์ตัวยักษ์มักเปลี่ยนฝ่ายย้ายข้างมาภักดีต่อคุณหนูตัวแสบแสนซนอยู่บ่อยๆ แน่ละ สองแฝดน่ารักและน่าเอ็นดูเหลือเกิน“โอย...สายๆๆ สายแล้วที่รัก” เขาบ่นขณะเดินรีบๆ มาหาภรรยากับลูก ก้มลงหอมแก้มสองแฝดแรงๆ ลูกน้อยที่หน้าเหมือนเขาอย่างกับแกะ ก่อนจะหันมาจุมพิตภรรยาที่ข้างขมับ“รีบก็ไปสิคะ เดี๋ยวรถติดนะคุณเอื้อ”อังเดรพยักหน้า ก็อยากจะไปละนะแต่ว่า...“อะไรคะ” ถามสามีเพราะเขาก้มลงมาใกล้เธอแล้วแบมือขออะไรสักอย่าง“ก็ตังค์ไปทำงานไง”ทรายทองทำหน้ายุ่ง “ให้แล้ว วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงเหมือนทุกวันไงคะ” บอกเหมือนรำคาญ ก็แหม...สามีที่รักทำเหมือนจำวันสำคัญวันนี้ไม่ได้นี่นา“แต่มันไม่พอนี่ที่รัก” ก้มลงมากระซิบอีก อายเจ้านิคเกินจะกล่าวยามต้องแบมือขอเงินภรรยา“โอ๊ยคุณเอื้อ จะเอาอะไรนักหนาคะ อาหารการกินทรายก็สั่งเลขาจัดให้แล้ว แทบไม่ต้องซื้ออะไรเลยนะ แถมที่ให้ไปก็ตั้งเยอะ” บ่นอย่างงอนๆ“สองร้อยเนี่ยนะที่รัก!” อังเดรร้องออกมาอย่างสุดจะทน ได้ยินเสีย
นางเช่า EP 20/3 กรงขังผีเสื้อ
คนถูกทักสะดุ้งโหยงรีบซ่อนถุงยางอนามัยกับเข็มไว้ข้างหลัง สองตามองไปที่หน้าประตูห้องน้ำ ปรายรุ้งโผล่แค่ส่วนหน้ากับไหล่ขาวๆ ออกมานิดหน่อยแต่ช่างยั่วคนมองสิ้นดี“อ่า...ก็...หะ...หา หากรรไกรตัดเล็บไง”“หรือคะ...ฉันถูหลังไม่ถึง มาถูให้หน่อยสิ” คนสวยมียั่ว คนถูกยั่วหูผึ่ง “อ๊ะๆ หยิบถุงยางมาด้วยสิคะที่รัก”“จ้า...ไม่ลืมจ้าไม่ลืม หึๆๆ” บอกว่าไม่ลืมแต่น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เหลือร้าย ทว่าปรายรุ้งไม่ทันได้สังเกต เพราะเพียงแค่ชลกรถอดเสื้อผ้าแล้วเดินเข้ามาในห้องน้ำในสภาพเปลือยเปล่า หญิงสาวก็ลืมไปแล้วว่าการถูหลังมันคืออะไร_____________สองเดือนต่อมางานเลี้ยงครบรอบการแต่งงานของทรายทอง ถูกจัดขึ้นที่คฤหาสน์อัชวินอย่างเป็นกันเองที่สุด ทว่าแขกที่มาร่วมงานก็ยังต้องแต่งตัวสวยแบบว่าผูกเนกไทใส่สูท ทั้งสหายและญาติๆ ของครอบครัวอัชวินและครอบครัววัฒนากูร ต่างถูกเชิญมางานเลี้ยงอย่างอบอุ่น งานเลี้ยงแบบที่มีการเปิดฟลอร์เต้นรำจึงดูหรูหราอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทุกคนในงานต่างมีรอยยิ้มพร่างพราย ซุ้มอาหารและเครื่องดื่มถูกจัดไว้อย่างสวยงามและพรั่งพร้อมอย่างที่สุด สองแฝดของทรายทองถูกพาเข้านอนตั้งแต่ยังไม่สองทุ่ม ทั้งสองหลับสนิทรา
นางเช่า EP 20/2 กรงขังผีเสื้อ
“เป็นอะไรไปคะ แค่จะมีน้องต้องงอนพ่อแม่ด้วยเหรอ ไม่ใช่เด็กสามขวบนะคะ” ทรายทองติงสามี ไม่ได้เอ่ยอย่างตำหนิมากมาย แค่อยากให้เขาเข้าใจว่าทุกสิ่งมันเกิดขึ้นได้เสมอ คนเราไม่สามารถบงการทุกอย่างได้หรอกคนถูกติงถอนหายใจอีกครั้ง สองตาทอดมองออกไปยังชายหาด สองแขนโอบเอวภรรยาไว้แน่น“ก็ห่วงนี่นา แม่ไม่ใช่สาวรุ่นแล้วนะ อีกไม่กี่ปีก็ห้าสิบแล้ว มันอันตราย ฉันเคืองพ่อด้วย อะไรจะฟิตขนาดนั้น”“โธ่คุณเอื้อ พวกเขาก็เหมือนคู่แต่งงานใหม่ดีๆ นี่เอง อย่าไปงอนพวกเขามากเลย ชีวิตคนเรามันสั้นนะคะ ให้พวกเขาได้อยู่ดูแลกันไปอย่างมีความสุขเถอะ อีกอย่างน่ะ มีเด็กเยอะๆ ครอบครัวจะได้อบอุ่นไม่ใช่หรือคะ”“มีปัญหาตั้งมากกับการมีลูกในตอนอายุเยอะแล้ว” เขายังท้วงติงไม่เลิก“งั้นคุณก็ช่วยพ่อคุณดูแลแม่สิคะ เราอาจต้องมีหมอประจำบ้านที่เป็นหมอสูติก็คราวนี้แหละ ยิ่งอายุเยอะยิ่งอันตราย แต่ถ้าเรารู้วิธีดูแลแก้ไข มันก็ไม่น่าห่วงไม่ใช่หรือคะ แม่คุณไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ มันเป็นความผิดพลาดเหมือนกัน แต่มันเป็นความผิดที่งดงามเหลือเกินคุณเอื้อ มันเป็นเรื่องดี แทนที่จะงอนพวกเขา ทรายว่ามาเอาใจช่วยพวกเขาดีกว่านะคะ”อังเดรกอดภรรยาแน่นขึ้นไปอีก ทรา
นางเช่า EP 20/1 กรงขังผีเสื้อ
[20]กรงขังผีเสื้อ_________“พี่ทราย...พี่คะ!”ทรายทองสะดุ้งโหยง กะพริบตาปริบๆ รู้สึกถึงมืออุ่นของน้องสาวที่จับมือตนอยู่“เอ่อ...ขอโทษที มันแค่คิดอะไรเพลินๆ น่ะ” ตอบออกไปแล้วเหลือบมองสามีแวบหนึ่ง อังเดรเดินเข้ามาหาเธอ วางมือบนไหล่บางอย่างต้องการให้กำลังใจปรายรุ้งยิ้มให้พี่สาว “บอกหนูหน่อย ทำไมพี่ไปอยู่กับคนอื่น ทำไมไม่อยู่กับหนูคะ แล้วทำไมแม่ต้องบอกว่าพี่ตายแล้ว”“เรื่องมันยาวน่ะปราย แต่ว่า มันไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่สองผัวเมียที่มีลูกไม่ได้ มาเจอพี่ เห็นพี่แล้วคงนึกเอ็นดูเลยขอไปเลี้ยง พ่อแม่เอง ก็คงอยากให้ลูกมีความเป็นอยู่ที่ดีละมั้ง ก็แค่นั่นแหละ”“หรือคะ ดีจัง...แม่เคยเล่าว่าตอนหนูเด็กๆ บ้านเราจนมากๆ เพิ่งพอมีใช้บ้างตอนที่พ่อมีเรือเป็นของตัวเอง แล้วพี่ละคะ พี่เป็นยังไงบ้าง”“ก็สบายดี คนฐานะดีย่อมเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งได้ดีอย่างใจพวกเขา เสียก็แต่พวกท่านอายุสั้นไปหน่อย”ปรายรุ้งพยักหน้าเข้าใจ แต่ก็ยังมีอีกหลายข้อที่ยังไม่ได้บทสรุป“แล้วทำไมพี่ไม่มาหาเราบ้าง”“เพราะว่า เอ่อ...เรื่องมันยาวไงปราย คร้านจะเล่า เอาไว้ว่างๆ จะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน” ทรายทองปฏิเสธ เงยหน้ามองสามีก็เห็นเขามองลงมาอย่
นางเช่า EP 19/4 ผู้ชายที่ไม่เคยถูกรัก
สองสาวต่างกอดกันแล้วร่ำไห้ ทรายทองรู้สึกเหมือนว่าความลับที่แบกมานานได้ถูกทำลายให้สูญสลายไป ด้วยคำถามเพียงไม่กี่คำของน้องสาว ส่วนปรายรุ้งนั้นสุดแสนจะดีใจ ดีใจยิ่งกว่าถูกบอกรักจากชลกรเสียอีก“พี่ทราย พี่รู้ไหมว่าหนูดีใจแค่ไหน...ฮึกๆ ในที่สุดพี่ก็เป็นพี่สาวหนูจริงๆ ฮึกๆ”“อือ...แกอย่าร้องสิ ร้องทำไม เลยทำให้ฉันร้องด้วย” ว่าพลางปาดน้ำตาป้อยๆ รอยยิ้มแห่งความยินดีปรากฏบนใบหน้าของทั้งสอง สองบุรุษที่ยืนดูอยู่ อดยิ้มออกมาไม่ได้ทั้งอังเดรและชลกรต่างรู้ว่าสองสตรีรักกันมากแค่ไหน มันเป็นเรื่องดีที่ทั้งคู่กลายมาเป็นพี่น้องกันจริงๆ แต่ลึกๆ แล้วอังเดรยังข้องใจ เหตุใดทรายทองถึงไม่บอกเรื่องนี้ให้ปรายรุ้งรู้ตั้งแต่แรกปรายรุ้งผละจากการกอดพี่สาว“พี่ปิดบังหนูทำไม ทำไมไม่บอกล่ะ”“มัน...ไม่มีจังหวะน่ะ” ทรายทองแก้ต่างไปเรื่อย เธอกลัวต่างหาก กลัวความจริง ไม่อยากให้ปรายรุ้งต้องเจ็บปวดไปกับตัวเอง“ทำไมละคะ ทำไมพี่ถึงไม่อยู่กับหนู ไม่อยู่กับพ่อแม่ ทำไม”ปรายรุ้งถามรัวๆ นั่งถามพี่สาวจริงจัง ไม่หวั่นแม้ว่าใต้เข่าของตัวเองจะเป็นเม็ดทราย หยดน้ำตาบนใบหน้ายังมีอยู่ แต่หญิงสาวไม่สนใจจะเช็ดมันแล้วนัยน์ตาของตาทรายทองไ
นางเช่า EP 19/3 ผู้ชายที่ไม่เคยถูกรัก
“ฉันจะใส่”“ไม่เอา อายเขา เอารองเท้าคุณคืนไปนะตาบ้า ฮ่าๆๆ” เธอหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่ มองเท้าเขาแล้วขำแรง เหมือนเอารองเท้าเด็กมาสวมให้ช้างอะไรอย่างนั้น“ใส่เถอะน่า ถ้าฉันใส่แล้วเธอหัวเราะ ฉันจะใส่มันให้เธอดูทุกวันเลย”“โอ๊ย...คุณโช...แค่นี้ก็รักจะตายอยู่แล้ว...” บอกเขาแล้วเกาะแขนประจบ เอาแก้มถูๆ ต้นแขนเขาเหมือนอย่างที่เคยเห็นทรายทองทำกับอังเดร“ก็อยากให้รักมากๆ นี่นา เอาละ เราจะไปซื้อรองเท้าหรือว่าจะขึ้นไปหาพี่สาวเธอก่อนดี”“ไปซื้อรองเท้าค่า อย่าไปห่วงพี่ทรายเลย สามีนางมาค่ะ เราเข้าไปก็เป็นส่วนเกิน”“ดีจริง...เราไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่า...หึๆ”“อย่านะคุณโช ไม่ต้องเลย” บอกเขาอย่างนั้นแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ สุดท้ายก็โดนชลกรลากแขนไปขึ้นรถ และไม่ได้กลับมาที่โรงพยาบาลอีก แม้ว่าจะถึงเวลาที่ทรายทองต้องกลับบ้านก็ตาม___________หลายเดือนต่อมากลิ่นน้ำทะเลเค็มๆ ลอยมาปะทะประสาทรับกลิ่นของทรายทองอย่างจัง ทว่านั่นไม่ทำให้คุณแม่มือใหม่สนใจมันได้เท่ามะม่วงเปรี้ยวในตะกร้าที่แม่ค้าหิ้วมาขาย ลูกชายฝาแฝดของเธอตอนนี้อายุได้สิบเดือนแล้ว และกำลังนั่งเล่นกองทรายอยู่กับบิดาของแกและนิค น้ำทะเลตอนบ่ายคล้อยเริ
Maaari mong magustuhan
คลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.17.9K viewsหย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า20.0K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี56.7K viewsภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น40.1K viewsเล่ห์รักร้าย
หงส์ จันรัญจวน แม่พลอยหุง867 viewsดวงใจ คิมหันต์
โอชิม่อน40 viewsเลขาหน้าคุ้นๆของคุณท่านประธาน
ทรายแมว117 viewsพันธะร้ายหมอ(เลว)ที่รัก
ชาไทยเย็น1.3K views
