“อ่ะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่ นาสูรเริ่มสอดเร่าเรียวลิ้นตัวเองและสอนให้เธอปรับการหายใจ และเหมือนว่าคนใต้ร่างจะหัวไวใช้ได้ หล่อนไม่ได้โหยหาอากาศที่จะเข้าไปเติมเต็มปอดเหมือนคราแรก มือใหญ่ยังคงกอบกุมสองเต้าทั้งสองแล้วเคลื่อนไปลูบไล้เอวเล็กคอดที่แอ่นเด้งบิดพลิ้วไหวไปมาใต้ร่างตัวเองในขณะนี้ด้วย
“อ่า...เก่งมาก เก่งมากน้อง อ่า...อืม”
เขาดูดริมฝีปากอวบอิ่มที่บวมเจ่อทันทีเมื่อผละจูบร้อนออกมา สองมือใหญ่ที่ลูบไล้เอวเล็กคอดก็เคลื่อนมาสัมผัสความเป็นสาวพร้อมตัวเขาเองเคลื่อนตัวไปซุกหน้าอยู่ระหว่างเรียวขาเล็กมองจ้องความสวยงามที่อวบฉ่ำแฉะของพุดซ้อน
“อ่ะ...อื้อ ยะ...อย่ามองนะ”
เจ้าหล่อนพยายามเบียดเรียวขาตัวเองให้ปกปิดความเป็นสาว แต่ก็ยากเมื่อมีร่างใหญ่ของนาสูรปักหลักอยู่กลางหว่างขา
“อย่าอายและกลัวไปเลยเด็กน้อย เธอสวยขนาดนี้ควรจะภูมิใจนะ อืม...หอม”
น้ำเสียงทุ้มพร่าดังขึ้นกับหว่างขาเล็กพร้อมก้มหน้าลงไปสูดกลิ่นกายสาวที่ชื้นแฉะของเธอเข้าปอด สองมือหยาบกร้านดันเรียวขาเล็กทั้งสองของพุดซ้อนแยกกว้างออกแล้วก้มซุกหน้าลงไปหาความอวบฉ่ำกลางหว่างขาอีกครั้ง
“อ่ะ...อื้อ ยะ...อย่า อ่า...”
มือน้อยที่กำผ้าห่มที่นอนทับนั้นเคลื่อนมาดันหัวของคนตัวโตออกจากหว่างขาตัวเอง แต่เหมือนยิ่งพยายามก็ยิ่งเป็นการกระตุ้นให้เขาทำการรุกเร้าปลายลิ้นเข้าหาความเป็นสาวฉ่ำแฉะตัวเอง
“อ่า...อย่าพยายามเลยน้อง คนเรามันต้องเจอแบบนี้กันทั้งนั้นอยู่แล้ว ยิ่งชายหญิงยิ่งไม่ต้องพูดถึง อืม...หอมมาก เธอทั้งหอมและฉ่ำมากเด็กดีของฉัน”
เขาผละเงยหน้าขึ้นจากหว่างขาเล็กไปสบตาคนที่กำลังจ้องมองตัวเองในตอนนี้ ดวงตาสวยของหล่อนมันพร่าเลือนไปด้วยไฟสวาท เขารู้ว่าเธอไม่ได้ต้องการให้เขาหยุด แต่ตรงกันข้ามอยากให้เขากระแทกตัวเข้าออกในความคับแน่นมากกว่า
“อือ...แต่มันน่าเกลียด อ่ะ...อื้อ”
แล้วก็ต้องแอ่นเด้งเร่ายกเอวเล็กขึ้นตอบสนองเรียวลิ้นสากที่สอดแทรกตามกลีบสวาทตัวเอง เธอรู้สึกเหมือนมีคลื่นลูกยักษ์ก่อตัวในท้องน้อย สองมือกลับไปกำผ้าห่มแน่นเกร็งร่างข้างลำตัวเหมือนเดิม และยิ่งไปกว่านั้น เธอรับรู้ได้ถึงความร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นกลางหว่างขาได้ดีในตอนนี้
“น่าเอ็นดูต่างหากเล่า อ่า...หวานเหลือเกินน้อง เธอหวานและฉ่ำมากเด็กน้อย”
เขาผละหน้าออกมาชื่นชมเจ้าของน้ำแฉะที่ได้ดูดเลียกินก่อนหน้านี้ทันที เขาชอบความเหนียวหนืดของมันและกลิ่นหอมๆ ของมัน มันช่างหวานยั่วยวนเหลือเกิน นาสูรตักตวงน้ำหวานที่อาบล้นออกมาจากปากทางรักของพุดซ้อนเข้าปากอย่างตะกละตะกลามทันที
“อ่ะ...อื้อ ยะ...อย่า พอเถอะ อื้อ...” เธอยังคงห้ามให้เขาหยุด แต่เอวเล็กกลับแอ่นเด้งไหวตอบสนองอย่างเรียนรู้
หึหึ
นาสูรขำลอดออกมาขณะดูดเร่าคลึงกลีบสวาทอวบอูมสีหวานฉ่ำของหล่อนพร้อมกับดุนดันเรียวลิ้นหยอกเย้าไปกับเม็ดเกสรเต่งตึงกลางหว่างขา ก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นคร่อมทับเจ้าหล่อนอีกครั้งเมื่อตอนนี้พุดซ้อนนั้นพรั่งพร้อมจะให้เขาได้สอดกายเข้าหาแล้วในตอนนี้
“เธอพร้อมแล้วเด็กน้อย พร้อมจะเป็นของฉันแล้ว อืม...”
พูดจบเขาก็กดแนบบดเบียดความใหญ่โตแข็งร้อนดุจดั่งเหล็กกล้าของตัวเองไปกับความเป็นสาวอวบฉ่ำทันที และแน่นอนว่าเขาใจร้อนอยากสอดกายเข้าไปในร่างเล็กจนเผลอลืมไปว่าควรอ่อนโยน เพราะนี่คือครั้งแรกของเธอ ทันทีที่กดแนบเบียดกระแทกกายเข้าไปลึกสุดทางรักคับแน่น เขาก็รับรู้ได้ทันทีว่าตัวเขานั้นใหญ่เกินกว่าจะกระแทกครั้งเดียวสุดโคนเนื้อแบบนี้
“อ่ะ...เจ็บ! อะ...ออกไปเถอะ น้องเจ็บ ฮือๆๆ”
เธอกัดเม้มปากแน่นปล่อยน้ำใสๆ ไหลออกทางหางตาด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับบิดเอวเล็กส่ายหนี แต่ก็ถูกคนตัวโตตวัดโอบกอดร่างเธอไว้แน่น
“อ่า...ผ่อนคลายเด็กน้อย ผ่อนคลาย อย่าดิ้นแบบนี้ มันจะทำให้เจ็บมากกว่านี้น้อง”
นาสูรจูบซับเหงื่อที่หน้าผากมนของเธอปลอบโยนให้สาวเจ้าผ่อนคลายไปกับตัวเอง ส่วนพุดซ้อนพอได้รับคำปลอบโยนและจูบปลอบโยน เธอก็ผ่อนคลายตามเขาบอก น้ำเสียงของเขามันช่างมีมนต์ขลังเหลือเกิน น้ำเสียงที่เหมือนจะเย็นชา แต่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นในหัวใจแบบไม่เคยเป็นมาก่อน
“อ่า...นั่นแหละ เด็กดีของฉัน ผ่อนคลายแล้วไปพร้อมกัน อ่า...” ความคับแน่นของพุดซ้อนกำลังเร่งเร้าให้นาสูรขยับเขยื้อนตัวบดเอวคลึงเอวโยกเร่า แต่ยังก่อน เขายังไม่อยากทำให้เธอเจ็บไปมากกว่านี้
“อือ...น้องอึดอัด อ่า...”
เธอบอกคนตัวใหญ่เมื่อปรับตัวให้คุ้นชินกับความเจ็บปวดกลางตัวได้แล้ว แต่ยังคงเจ็บอยู่ และพอพูดแบบนั้น นาสูรก็เริ่มขยับเอวสอบตัวเองทันที ด้วยรู้ดีว่าเธอต้องการอะไรตอนนี้ เรียวแขนเล็กที่กำเกร็งข้างลำตัวก็เปลี่ยนมาโอบกอดลำคอหนาเขาแทน
“อึดอัดมากไหมเด็กน้อย อ่า...อูว์ แน่นเหลือเกินน้อง อ่า...ไม่ไหวแล้ว อึดอัดใช่ไหม ซี้ด โอว์...”
พั่บ! พั่บ! พั่บ
เสียงจังหวะของทั้งสองร่างที่สอดประสานกลืนกินกันและกันดังหนักหน่วงขึ้นเป็นจังหวะเร่าสวาทอุ่นร้อนยามที่นาสูรเคลื่อนไหวสอดเร่าบดเอวสอบคลึงกระแทกเอ็นเนื้อร้อนเสียดสีเข้าออกในความคับแน่นแสนหฤหรรษ์ของสาวเจ้าตัวเล็กใต้ร่างที่กำลังแอ่นเด้งเร่าบิดเอวคลึงเสียวไร้เดียงสาตอบสนองตนเองในตอนนี้
“โอว์...แน่นเหลือเกินน้อง อ่า...เสียวมาก อือ...เธอแน่นมากเด็กน้อย อ่า...เก่ง แบบนั้นแหละเด็กดีของฉัน อ่า...”
นาสูรรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเพิ่งจะเริ่มมีเซ็กซ์ครั้งแรกก็มิปานในตอนนี้ พุดซ้อนให้ความรู้สึกตื่นเต้นและหวงแหนแปลกๆ ในอก เขาโอบกอดร่างเล็กใต้ร่างยกขึ้นหาตัวเองจนสองเต้าเบียดแนบไปกับอกแกร่งตัวเอง เอวสอบยังคงเคลื่อนไหวบดกระแทกดุดันเข้าออกเป็นจังหวะเสียวซ่าน
“อ่ะ...อ่อย อ่า...ไม่ไหวแล้ว น้องไม่ไหวแล้วคุณนาสูร อืม...อ่า”
ความเจ็บปวด ความอึดอัดได้เปลี่ยนไปเป็นความร้อนทรมานกลางร่างแทน ทั้งเสียวทั้งร้อนในตอนนี้ พุดซ้อนรู้ดีว่ามันคืออะไร เธอไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาที่จะไม่รู้สึกอะไร แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรก พรหมจรรย์ของเธอถูกนาสูรพรากจากไปไม่มีวันหวนกลับคืนมาอีกแล้ว แต่เธอก็ได้แต่ยิ้มรับเมื่อคนที่ได้ครอบครองนั้นหล่อราวเทพบุตรมาจุติ
“อ่า...โอว์ ดีมาก เก่งมากเด็กน้อยของฉัน อ่า...เสียว อ่า...ซี้ด ตอดรัดดีเหลือเกินน้อง อูว์...”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เสียงจังหวะยังคงดุดันหนักหน่วง นาสูรเคลื่อนไหวเร่าร้อนบดเอวสอบคลึงกระแทกเข้าออกในความเป็นสาวอย่างขยันขันแข็ง วงแขนใหญ่โอบกอดร่างเล็กจนกลืนหายไปกับร่างใหญ่ตัวเอง ก่อนจะปล่อยเธอนอนราบไปดิ้นเร่าครางเสียว สองมือก็กอบกุมสองเต้า ปากหนาเคลื่อนโน้มลงไปไล้เลียดูดเร่ายอดอกสีหวานระเรื่อทั้งสองสลับไปมาพร้อมเอวสอบยังคงทำงานหนักหน่วง
“อ่ะ...อุ๊ย ไม่ไหวแล้วค่า...น้องไม่ไหวแล้ว อ่า...”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
พุดซ้อนรู้แล้วว่าตอนนี้คือบทเรียนใหม่นอกห้องเรียนในคณะสัตวแพทย์ที่เรียนมา มันคือบทเรียนที่ครูสอนให้ไม่ได้ แม้จะเรียนเพศศึกษามา แต่ในทางปฏิบัติตอนนี้เธอยอมรับว่าเขิน ตื่นเต้นและเจ็บปวดมาก แต่ความเจ็บปวดในตอนแรกถูกแทนที่ด้วยความร้อนวูบไหวแปลกๆ แทน ร่างเล็กแอ่นเด้งบิดเอวเล็กคอดตอบสนองกลับ แรงกระแทกหนักหน่วงของเอวสอบของนาสูร
“อ่า...แน่นมาก อ่า...อือ ฉันรู้ว่าเธอไม่ไหว และฉันเองก็ไม่ไหวจะแตกแล้วเด็กน้อย อ่า...เสียว ซี้ด อื้อ...”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
จังหวะที่หล่อนเด้งเร่าตอบสนองมันเงอะงะไร้เดียงสาและนั่นแหละคือเสน่ห์ของพุดซ้อนในตอนนี้ เขารู้ดีว่าเธอกำลังพยายามจะตอบสนองยามเขาไหวเด้งกดคลึงเอว นาสูรไม่ปล่อยให้ความพยายามของสาวน้อยใต้ร่างเสียเปล่า เขาให้เธอแสดงฝีมือไปกับตัวเอง
“โอว์...อ่า เสียว พร้อมกันเด็กน้อย อืม...”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
ท่อนเนื้ออุ่นร้อนกระแทกสุดโคนเนื้อพร้อมถอดถอนออกมาแล้วเด้งกระแทกกลับเข้าไปใหม่อย่างเป็นจังหวะ พร้อมกับเอวเล็กแอ่นเด้งเร่าตามมาทุกครั้งยามเขาถอดถอนตัวเอง นาสูรยกยิ้มปลื้มปริ่มกับเซ็กซ์ในครั้งนี้ มันไร้เดียงสาแต่ก็ทำให้เขาตื่นเต้นและอบอุ่นหัวใจแปลกๆ ตลอดระยะเวลาหนึ่งพันสามร้อยปี ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนให้ความรู้สึกแบบนี้กับเขามาก่อนเลยสักครั้ง แต่นี่คือครั้งแรกในรอบพันปีก็ว่าได้
“โอว์...ดีมากเด็กน้อยของฉัน อ่า...เสียว อื้อ...”
“อ่ะ...อื้อ มะ...ไม่ไหวแล้ว ได้โปรด...ได้โปรด...ช่วยน้องด้วยคุณนาสูร อ่า...อ่อย”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“ชูว์...เด็กน้อยใจเย็นๆ อ่า...ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอต้องการมากแค่ไหน อ่า...อืม”
เขาจูบซอกคอระหงของเธอพร้อมกับขบเม้มแล้วเคลื่อนมาบดจูบปากอวบอิ่มที่กำลังอ้าปากร้องครางหวานในตอนนี้ ท่อนแขนทั้งสองตวัดเกี่ยวร่างเล็กขึ้นมากอดแนบแน่นเบียดร่างกลืนกินไปกับตัวเองอีกครั้งพร้อมเอวหนากระแทกกายรัวถี่หนักหน่วงเพื่อนำพาตัวเองและสาวเจ้าไปให้ถึงความสุขที่เฝ้ารอตรงหน้า
“อ่ะ...โอว์ แน่น อือ...”
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เจ้าตัวเล็กอายุในครรภ์ได้หกเดือน แต่พ่อคนประหลาดของเธอก็ไม่เคยให้เธอได้พักกิจกรรมบนเตียงเลยสักคืน เขาก็อ้างแต่เติมน้ำเชื้อให้ลูก ลูกจะได้แข็งแรง แข็งแรงน่ะคือเขา ส่วนเธอน่ะอ่อนเพลียจนจะซีดตอนนี้ ก็เล่นให้เธออดหลับอดนอนทุกคืน “ไม่เอาแล้วนะคะคุณมังกรกัณฐ์”เธอผลักหน้าสามีออกห่าง เธอกับเขาอยู่กันแบบสามีภรรยาโดยไร้ทะเบียนสมรส ด้วยสามีของเธอเป็นคนเหนือคนจึงไม่ได้ไปจดทะเบียนสมรส แม้ว่าเขาอยากจะจดทะเบียนสมรสให้เธอก็ตาม แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาเดือดร้อน เพราะอายุของเขากับหน้าตาของเขามันสวนทางกัน “ไม่เอาอะไรฮึ” เขารั้งร่างอวบอิ่มของเจณิสาเข้ามากอด “ก็เชื้อยักษ์ของคุณมังกรกัณฐ์ยังไงคะ” เธอบอกเขาเขินๆ “แต่ลูกของเราอยากได้น้ำเชื้อของฉันนี่เจณิสา” มังกรกัณฐ์เอ่ยพร้อมกับกัดงับหูของภรรยาหยอกเล่น “อือ...คุณมังกรกัณฐ์มากกว่าอยากปล่อยน้ำเชื้อยักษ์แล้วเอาลูกมาอ้างณิสา” เธอดันหน้าของเขาออกจากซอกคอของตัวเอง “แต่ฉันถอดเสื้อผ้าและเธอก็ถอดเสื้อผ้าแล้วนะเจณิสา” เขาบอกเธอ “ขี้โกง ณิสาบอกแล้วไงคะ เวลาอยู่ด้วยกันอย่าเล่นใช้พลังแบบนี้” “ก็ไม่ทันใจ นะ...เ
พอเดินออกมาจากห้องรับแขก สรวงก็หยุดเดินแล้วมองลูกสาวกับหน้าภรรยาสลับกัน “ลูกแน่ใจแล้วใช่ไหมณิสา” สรวงถามลูกสาว “นั่นสิลูกแม่” “พ่อสรวง แม่ทิพย์ ณิสาแน่ใจแล้วค่ะ ไม่มีอะไรแน่ใจกว่านี้แล้ว ณิสารักคุณมังกรกัณฐ์” เธอบอกพ่อกับแม่เต็มน้ำเสียงและแววตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นหนักแน่น และนั่นทำให้สรวงกับทิพย์หันมาสบตากันแล้วเอ่ยตอบลูกสาว “ถ้าลูกเลือกแล้ว พ่อกับแม่ก็พร้อมจะสนับสนุน” “แม่กับพ่อพร้อมสนับสนุนลูกเสมอ แต่ที่แม่กับพ่อเรียกมาคุยเพราะอยากถามลูกให้แน่ใจว่าคิดดีแล้วใช่ไหมกับเรื่องนี้ ถึงแม่กับพ่ออยากมีหลาน แต่ก็ไม่คิดว่าจะรวดเร็วปานนี้ ลูกแม่ไม่เคยเล่าถึงเรื่องแฟนสักครั้ง แต่มาวันนี้พาแฟนมาบ้านพร้อมกับพาผู้ใหญ่ฝั่งนั้นมาสู่ขอ” ทิพย์พูดกับลูกสาว “คิดดีแล้วค่ะแม่ พ่อ และตอนนี้ณิสาก็กำลังท้องด้วยค่ะ” เธอบอกท่านทั้งสอง “หนูไม่ได้แต่งงานเพราะท้องใช่ไหมลูก” สรวงถามและไม่อยากเชื่อว่าลูกสาวที่แสนดี ใสซื่อของตัวเองจะตั้งครรภ์ ทิพย์เดินมาโอบกอดลูกสาวให้กำลังใจ “ไม่ค่ะ หนูรักคุณมังกรกัณฐ์ และหนูอยากบอกพ่อกับแม่ว่าไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ หนูรั
ในคืนนี้พระจันทร์เต็มดวงและดาวเต็มฟ้า พาทีแหงนเงยหน้ามองบนฟ้าและมองดาวประจำตัวเองที่ส่องแสงกว่าทุกค่ำคืนแล้วถอนหายใจออกมา เขาอยากจะหนี แต่ก็คงหนีไม่พ้นแล้ว เมื่อคนที่โชคชะตากำหนดได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว เขานึกถึงคำพูดของนายท่านตัวเองแล้วก็ถอนหายใจออกมา เฮ้อ! “อะไรทำให้นายหนักใจจนต้องถอนหายใจแล้วถอนหายใจเล่าพาที” เสียงทุ้มเข้มดังขึ้นพร้อมกับร่างใหญ่ปรากฏตัวอยู่ข้างๆ เขา “คุณท่าน” พาทีหันมาหาเจ้าของต้นเสียงพร้อมก้าวถอยไปยืนอยู่ด้านหลังจากที่ยืนเสมอเคียงข้างกัน “กลับมายืนที่เดิม นายไม่ใช่ทาสรับใช้ฉัน นายเป็นน้องชายของฉันพาที” เขาบอกอีกฝ่ายพร้อมตบมือกับไหล่หนาของคนที่ขยับเดินกลับมายืนที่เดิม “คุณท่าน” “ว่ามา อะไรทำให้นายหนักใจจนมายืนแหงนมองพระจันทร์ที่ระเบียงฮึ” นาสูรรู้อยู่เต็มอกว่าพาทีหนักใจเรื่องอะไร แต่ก็อยากได้ยินจากปากของอีกฝ่าย “เด็กคนนั้นเกิดแล้ว” เขาบอกตอบ “แล้วยังไง แล้วนายจะหนักใจอะไร” “ผม...” แล้วเขาก็เงียบไปพร้อมกับยกมือขึ้น แล้วแก้วน้ำสีอำพันก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาแล้วยกขึ้นจิบดื่ม “หึหึ...นายจะคิดมากกับเ
“แต่บางทีก็เกินไปนะคะแม่น้อง” ได้ทีเธอก็ถือโอกาสฟ้องท่านซะเลยว่าลูกชายท่านน่ะร้ายกาจแค่ไหน “ยังไงหนูณิสา เกินไปยังไงลูก” นางถามซักอย่างอยากรู้ “ก็...” แล้วเธอก็ก้มหน้าซ่อนความอาย แต่ใบหน้าของเจณิสาก็เป็นปื้นแดงขึ้นจนลามถึงหูและโคนหู “หน้าแดงเชียว ไม่เล่าให้แม่ฟังก็ได้จ้ะ” เธอบอกหญิงสาว “ณิสาเล่าได้ค่ะแม่น้อง คือว่า...คุณมังกรกัณฐ์เขานิสัยเหมือนเด็ก เอาแต่ใจ คิดอยากอุ้มณิสามาบ้านก็ไปอุ้มและชอบโผล่ไปโผล่มา ไม่ไปหาแบบคนปกติธรรมดาทั่วไปเลยค่ะ บางครั้งณิสาก็ตกใจและนึกกลัว” “แม่เข้าใจ เพราะเมื่อก่อนสมัยแม่กับคุณนาสูร เขาก็ทำแบบนี้กับแม่เหมือนกัน พอคิดย้อนถึงอดีตแล้วมันก็เป็นสิ่งที่น่าจดจำและสวยงามนะหนูณิสา และรู้อะไรไหม เมื่อก่อนแม่กับคุณมังกรกัณฐ์เกือบตายไปแล้ว ตอนนั้นเขาอยู่ในท้องแม่ แต่แม่ประสบอุบัติเหตุสาหัส แต่คุณนาสูรช่วยเราสองคนแม่ลูกไว้ และตั้งแต่นั้นมาชีวิตแม่ก็เปลี่ยนไป แม่เป็นมนุษย์ธรรมดา แต่ชีวิตของแม่ก็เปลี่ยนเป็นอมตะ พอแม่กับคุณมังกรกัณฐ์ปลอดภัย คุณนาสูรก็หายไปนานถึงหกปี แม่ต้องเลี้ยงคุณมังกรกัณฐ์ลำพัง แต่โชคดีมีคุณพาทีช่วยดูแล และแม่ก็เชื่
เจณิสาไม่อยากเชื่อว่ากลางภูเขาลึกในป่าดงดิบจะมีคฤหาสน์หลังใหญ่ซ่อนอยู่ เธอเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่มังกรกัณฐ์พามาแบบที่มนุษย์ธรรมดามาไม่ได้ หากมนุษย์อย่างเธอจะมาต้องใช้เวลาเดินเท้ามาหลายวัน แต่มังกรกัณฐ์พามาเพียงแค่กะพริบตาก็ว่าได้ “พ่อกับแม่คุณอยู่ที่นี่เหรอคะ?” เจณิสาหันมาถามบุรุษที่เดินตามหลังตัวเองเข้ามาในบ้าน “ใช่ พ่อกับแม่ฉันอยู่ที่นี่” เขาตอบแล้วก็คว้ามือเล็กแล้วพาเดินไปยังห้องรับแขกของบ้านที่แม่และพ่อของเขารออยู่ “ไม่ต้องกลัวหรอกนะ พ่อของฉันไม่กินมนุษย์” เขาบอกเธอเมื่อเห็นสีหน้าที่กังวลและความคิดวุ่นวายในใจของเธอ “ณิสา...” แล้วเธอก็หยุดพูดเมื่อมือใหญ่บีบมือเธอให้คลายความกังวลพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น เธอมองไปในห้องนั่งเล่นเห็นพ่อกับแม่ของเขามองมาทางตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตรและมันทำให้เธอลดความกังวลหวาดกลัวในใจขึ้น “เอ๊ะ! คนที่ตลาดนี่คะคุณมังกรกัณฐ์” เธอมองหน้าของผู้หญิงที่ดูละอ่อนที่เคยเห็นที่ตลาดสดก็ตกใจ “นั่นน่ะแม่ฉันเอง ไม่ต้องตกใจหรอก เดี๋ยวเธอก็จะรู้ทุกอย่างเองเจณิสา” แล้วเขาก็พาเธอเดินไปหยุดยืนต่อหน้าพ่อกับ
ค่ำคืนหวามที่ผ่านมาทำให้มังกรกัณฐ์คลายความเดือดดาลที่มี เขานอนตระกองกอดร่างเปลือยเปล่าของเจณิสาที่หลับสนิทอ่อนเพลียจากการบรรเลงกามกันมาตลอดทั้งคืนจนสาย มือใหญ่สากกร้านลูบไล้ไปมากับนวลแก้มขาวผ่องพร้อมกับหยิกหยอกเล่น อือ! เจณิสาที่หลับสนิทยกมือขึ้นปัดป้องหน้าตัวเองอย่างรำคาญสิ่งรบกวนและนั่นทำให้มังกรกัณฐ์เอ็นดูจนต้องหอมแก้มนุ่มนิ่มแรงๆ “เธอทำให้ฉันมีชีวิตชีวารู้ไหมเจณิสา” เขาจูบหน้าผากมนของเธอแล้วก็ผละลุกขึ้นจากเตียง ปล่อยให้เธอนอนหลับสบาย พาทีมองหน้านายน้อยของตัวเองแล้วก็อมยิ้ม ถึงอีกฝ่ายไม่บอกไม่พูดอะไร พาทีก็พอจะรู้ว่าวันนี้อารมณ์ดีเพราะเรื่องอะไร “ลุงพาที” “ครับ คุณมังกรกัณฐ์” “ผมกำลังจะเป็นพ่อคน” เขาบอกพาทีและหน้าตาของเขาก็แสดงถึงความดีใจจนพาทียิ้มตาม “ยินดีด้วยครับ” “ขอบคุณครับลุงพาที ผมไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะได้เป็นพ่อคน ผมไม่อยากเชื่อว่าร้อยแปดปีที่ผ่านมาชีวิตผมมันว่างเปล่ามาก แต่พอผมเจอเจณิสาและรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคน ทำให้ผมมีเป้าหมายในชีวิตขึ้นมา” เขาบอกพาที “ผมดีใจด้วยครับ แต่ก็อย่าลืมเซ็นเอกสารบ