นาสูร - 2 - เหมือนฝันแต่ไม่ใช่ฝัน 1

         ในเช้าต่อมา พุดซ้อนขยับไล่ความปวดเมื่อยของร่างกายตัวเองไปมาบนเตียงนุ่มพร้อมกับค่อยๆ ลืมตาตื่นและปรับการมองเห็นมองไปรอบๆ ห้อง ที่มันเป็นห้องนอนตัวเอง เธอจำได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมถึงมานอนอยู่ห้องนอนตัวเองล่ะ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนอยู่ในห้องนอนใหญ่ของบ้านหลังใหญ่ที่ดูน่ากลัวหลังนั้น

         “อ่ะ...อื้อ” พอจะลุกขึ้นก็ต้องร้องเจ็บกลางลำตัวของตัวเอง เธอเปิดเลิกผ้าห่มที่ห่อหุ้มตัวเองออกก็เห็นว่าตัวเองนอนเปลือยกาย ตามแขนขาและเนินอกที่ก้มมองเห็นเต็มไปด้วยร่องรอยของเมื่อคืน

         “ไม่ใช่ฝันเหรอ มันคือความจริงเหรอ เขาทำกับเราเหรอ” เมื่อคิดถึงหน้าหล่อราวเทพบุตรก็ต้องก้มหน้าเขินอาย เมื่อรู้ว่ารอยที่เกิดตามตัวคือรอยที่เขาทำกับตัวเอง แสดงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนคือความจริงไม่ใช่ฝันหรือมโนไปเอง

         ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

         แล้วเสียงรบกวนหน้าห้องก็เรียกสติเธอให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน

         “คะ...ใครคะ?” เธอตะโกนถามคนที่รบกวนทันที

         “หมอไม้ครับ พี่เองหมอน้อง” สัตวแพทย์หนุ่มร้องตอบกลับมา

         “พี่หมอไม้มีอะไรกับน้องรึเปล่าคะ” เธอร้องตะโกนถามกลับไปพร้อมกับดึงผ้าห่มมาห่อหุ้มตัวเองไว้เหมือนเดิม

         “พอดีวันนี้เห็นว่าสาย แต่หมอน้องยังไม่เข้าไปตรวจในฟาร์มเลยมาดูสักหน่อยครับ ไม่สบายรึเปล่าหมอน้อง” พลชตะโกนถามกลับมาอย่างห่วงใย

         “มะ...ไม่มีอะไรค่ะ ขอโทษนะคะ เดี๋ยวน้องอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปค่ะ พี่หมอไม้ไปตรวจพวกเด็กๆ ในฟาร์มรอเลยนะคะ” เธอร้องบอกตอบคนหน้าห้อง

         “ครับ งั้นพี่ไปนะ ว่าแต่หมอน้องโอเคแน่นะครับ”

         “นะ...น้องโอเคค่ะพี่หมอไม้” เธอตอบเขากลับไป

         “อือ...งั้นพี่ไปก่อนนะ หมอน้องไม่เป็นอะไร พี่ก็สบายใจแล้ว” แล้วสัตวแพทย์หนุ่มก็เดินจากไป ส่วนคนด้านในห้องก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาให้ตัวเองผ่อนคลาย

         เอ้อ!

         หากเป็นก่อนหน้าที่จะยังไม่เจอเจ้าของฟาร์มนาสูรผู้ลึกลับ เธอคงใจเต้นแรงและดีใจที่พลชมาเคาะห้องด้วยความเป็นห่วงแบบนี้ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเฉยไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิม จากเคยตื่นเต้นก็เป็นนิ่งเฉยๆ แปลกมาก แล้วพุดซ้อนก็พาร่างบอบช้ำของตัวเองก้าวลงจากเตียงเพื่อจะไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน

        

         ซ่า!

         ร่างเปลือยยืนใต้ฝักบัวพร้อมกับยื่นมือไปกดสบู่เหลวในขวดใส่ฟองน้ำที่จะนำมาขัดถูตัว แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่อคนเมื่อคืนมาโผล่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับยื้อแย่งฟองน้ำในมือไปถือเอง

         ว้าย!

         กรี๊ด!

         สองมือเล็กกอดปิดอกตัวเอง สองขาก็พาดไขว้ปิดความเป็นสาวตัวเองเมื่ออยู่ๆ คนลึกลับก็มาโผล่ตรงหน้าด้วยสภาพเปลือยไม่ต่างจากตนเอง

         หึหึ

         นาสูรทำเพียงขำในลำคอแล้วนำฟองน้ำในมือที่ตัวเองแย่งมาถูไถไปตามเนินอกอวบอูมพร้อมเคลื่อนตัวไปยืนใกล้ชิดร่างเปลือยแล้วจับแขนของเธอที่กอดตัวเองดึงออกเปิดเผยให้ตัวเองเห็น

         “คะ...คุณเข้ามาได้ยังไง คุณมาได้ยังไง” เธอรวบรวมสติตัวเองถามเขาพร้อมกับพยายามเบี่ยงตัวหลบฟองน้ำในมือเขาที่กำลังถูไถเนินอกตัวเองในตอนนี้

         “ฉันไปได้ทุกที่ในฟาร์มแห่งนี้แหละเด็กน้อย แค่คิดอยากไปก็ไปได้แล้ว”

         ว้าย!

         พุดซ้อนร้องตกใจเมื่อถูกวงแขนแข็งแรงตวัดรวบกอดเอวเล็กดึงรั้งเข้ามาปะทะกับอกเปลือยเปล่าของเขาแล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อหน้าท้องสัมผัสได้ถึงความแข็งแรงของเขาจนต้องก้มต่ำมองดูแล้วก็อ้าปากค้างตื่นตะลึงกับความใหญ่โต เมื่อคืนมันเข้ามาในร่างเธอ มันอัดกระแทกเข้าออกในร่างเธอได้ยังไง ‘แม่เจ้า...ใหญ่กว่าแขนฉันอีก ใหญ่จนน่ากลัว’ เธอกรีดร้องในใจพร้อมกับขืนดันตัวเองออกจากวงแขนแข็งแรงของบุรุษตัวโตตรงหน้า

         “มันไม่น่ากลัวหรอก และเมื่อคืนมันก็เข้าออกในตัวเธอไปตั้งกี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วนี่เด็กน้อย” เขาตอบความคิดในใจของเธอกลับ

         “คนบ้า ปล่อยนะ แล้วเนี่ยเข้ามาได้ยังไง คุณหายตัวมาเหรอ คุณไม่ใช่คนเหรอ”

เธอทุบอกแกร่งพร้อมกับขืนดันตัวเองไม่ให้หน้าอกตัวเองเบียดแนบไปกับอกแกร่ง เขาทั้งใหญ่และน่ากลัวนั่นแหละ และตัวตนของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดขดตัวตามลำกายด้วย ถึงว่าตื่นเช้ามาถึงเจ็บร้าวระบมกลางร่างแบบนี้ ก็โดนของใหญ่ของเขากระแทกอัดในตัวทั้งคืน

         หึหึ

         “ถ้าจะบอกว่าใช่ล่ะ ฉันไม่ใช่คน และฉันก็อายุเยอะกว่าเธอมากเด็กน้อย” เขาก้มหน้ามาเอ่ยกระซิบข้างแก้มนวลพร้อมกับเคลื่อนมาบดจูบปากช่างถามของหล่อน

         “อ่ะ...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งสอง นาสูรปล่อยฟองน้ำในมือทิ้งแล้วโอบกอดร่างเล็กลูบไล้มือหยาบกร้านไปกับแผ่นหลังนวลเนียนของสาวเจ้าที่กำลังเคลิ้มไปกับจูบตัวเอง

         ซ่า!

         น้ำในฝักบัวยังคงไหลอาบร่างเปลือยของทั้งสองที่โอบกอดจูบแลกลิ้นกันในตอนนี้ ทั้งสองจูบกันใต้ฝักบัวที่กำลังทำงานในตอนนี้ มือใหญ่ของนาสูรลูบไล้ผิวนวลเนียน ดูดเร่าคลึงลิ้นน้อยในโพรงปากเล็กแล้วถอดถอนออกมาซุกไซ้ซอกคอระหง สองมือใหญ่โอบลูบแผ่นหลังเนียนเคลื่อนมากอบกุมก้นกลมกลึงขยุ้มขยำหนักหน่วง

         “อ่ะ...อ่อย อื้อ...” พุดซ้อนรู้สึกเสียดายจูบร้อนก่อนหน้าเมื่อนาสูรผละจูบออกแล้วก็ต้องร้องเสียวสะท้านในอกเมื่อปากหนาเคลื่อนจูบไซ้ซอกคอระหงตัวเอง ยามนี้เธอรู้แล้วว่าห้ามตัวเองและเขาไม่ได้ เธอต้องการเขา ต้องการแบบเมื่อคืนอีกครั้ง เรียวแขนเล็กทั้งสองของหล่อนตวัดโอบกอดร่างใหญ่อย่างตอบสนอง

         นาสูรยิ้มกริ่มพึงพอใจกับการตอบสนองของพุดซ้อน แม้จะไร้เดียงสาแต่หล่อนก็หัวไวสมแล้วที่เรียนจบสัตวแพทย์มา เขาไม่รอช้าที่จะสานต่อความปรารถนาร้อนในครั้งนี้ภายใต้ฝักบัวที่น้ำไหลอาบร่างเปลือยเขาและหล่อนให้ความเย็นสบาย แปลกทั้งๆ เมื่อคืนเขาก็มีความสุขกับร่างกายเล็กตลอดคืนจนเกือบเช้า แต่พอเช้านี้เขากลับโหยหาอยากได้เธออีกครั้งจนต้องโผล่มาที่นี่แหละ

         “อ่ะ...อื้อ ไม่ไหวแล้ว อ่ะ...อื้อ” หล่อนครางกระเส่าพร้อมซบหน้าไปกับอกแกร่งกำยำแล้วก็กัดเม้มยอดอกสีกาแฟของนาสูรด้วยความมันเขี้ยว

         “อ่ะ...โอว์ ดื้อ อ่า...” เด็กดื้อนักเด็กคนนี้ ไม่รู้จักกลัวเขาเลย ทั้งๆ ที่ผ่านมาผู้หญิงทุกคนจะหวาดกลัวเขาแม้จะร่วมสวาทกันก็ตาม แต่พุดซ้อนกลับแก่นเซี้ยวเหลือเกิน

         “ก็น่ากัด” เธอตอบอายๆ แล้วก็กัดเม้มยอดอกของเขาอีกครั้ง

         “อืม...งั้นก็กัด ฉันก็จะกัดเธอบ้าง แต่ตอนนี้ยกขามากอดเอวฉันก่อนเด็กดี ฉันว่าเราควรจะเป็นหนึ่งเดียวกันแล้วตอนนี้” ตอนนี้ท่อนเนื้อของเขามันหงาดเต็มตัวแล้ว อยากกระแทกโยกเร่าในความคับแน่นของเจ้าหล่อนแล้ว

         “อ่ะ...อื้อ คุณไม่ใช่คนจริงเหรอ” เธอวกกลับมาถามเรื่องนี้อีก ด้วยคิดว่าเขาพูดเล่นกับตัวเอง

         “อือ...ฉันไม่ใช่คน และไม่ใช่เทพบุตรอย่างที่เธอคิดด้วย ฉันเป็นมากกว่านั้น” เขาตอบคนที่เงยหน้ามองตัวเองแล้วยกอุ้มเธอขึ้นมาสวมกอดเอวสอบตัวเองพร้อมกับท่อนเนื้อของเขาเบียดเข้าไปในร่างคับแน่นสอดประสานหลอมรวมเขาและหล่อนไว้ด้วยกัน

         “อ่ะ...อื้อ อึดอัด” เธอบอกเขาเสียงแผ่ว

         “อึดอัดเหรอ แล้วมีอะไรจะถามฉันอีกไหมเด็กน้อย ถ้าไม่มีแล้วก็ร้องครางให้ฉันตอนกระแทกเข้าออกแรงๆ แล้วกันน้อง” เขากัดฟันเอ่ยออกมาด้วยความลำบาก เพราะตอนนี้ความเป็นสาวภายในของพุดซ้อนกำลังตอดรัดเร่งเร้าให้เขาขยับตัวเข้าออกแรงๆ ในร่างเธอแทนที่จะนิ่งเฉยอยู่แบบนี้

         “งั้นเป็นซาตาน เป็นตัวร้ายเหรอคะ อ่ะ...อื้อ” เธอกลอกตาถามเขาอย่างไร้เดียงสา

         หึ!

         “ถ้าฉันบอกว่าฉันเป็นยักษ์ล่ะ ไม่ใช่ซาตาน”

         “ยักษ์แบบในละครพื้นบ้านนั่นเหรอคะ ไม่มีหรอก คุณนาสูรหล่อขนาดนี้ไม่ใช่หรอก”

         “สักวันเธอจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของฉัน ตอนนั้นเธอจะกลัวฉันไหม จะยังอยากอยู่กับฉันแบบนี้ไหม ยังอยากให้ฉันมีเซ็กซ์ด้วยไหม เด็กดีของฉัน” นาสูรเองก็ไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมคาดหวังและอยากให้หล่อนรับตัวตนที่แท้จริงของตัวเองได้ ทั้งๆ ปกติไม่เคยสนใจและนึกแคร์ใครด้วย เพราะมนุษย์ผู้หญิงเป็นเพียงที่รองรับความใคร่ตัวเองเท่านั้น

         “ก็ต้องมาลุ้นว่าเป็นอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้คุณหล่อมาก หล่อเหมือนรูปปั้น หล่อเหมือนหลุดมาจากเทพนิยายเลยรู้ไหมคะ”

         หึหึ

         ผู้หญิงที่เคยเจอมาจะมองข้ามหน้าตาราวรูปปั้นของเขา เพราะสนใจแก้วแหวนเงินทอง แต่กับพุดซ้อนหล่อนแปลกต่างจากผู้หญิงพวกนั้นที่ผ่านเข้ามาเพื่อหวังผลประโยชน์ เพราะหล่อนหวังในความหล่อที่เป็นภาพมายาที่เขาสร้างขึ้น ท่อนขาแข็งแรงเกร็งแน่นจิกเท้ากับพื้นแล้วโยกไหวแอ่นเด้งขึ้นหาความฉ่ำแน่นที่ตอดรัดเอ็นเนื้อของตนในตอนนี้ทันที

         “อ่ะ...อื้อ แน่น อึดอัด อ่า...” เธอบอกเขาพร้อมจิกทึ้งเล็บสั้นของตัวเองไปกับแผ่นหลังหนาที่ตัวเองโอบกอดแน่นในตอนนี้พร้อมปล่อยร่างกระเด็นกระดอนขึ้นตามแรงกระแทกของเอวสอบ

         “อ่า...เธอก็ตอดรัดฉันแน่นเหมือนกันเด็กน้อย อ่า...เสียว ซี้ด อื้อ...”

         พั่บ! ซ่า! พั่บ! ซ่า!

         เสียงน้ำไหลและเสียงกระแทกเนื้อของเขาและเธอดังสลับกัน และเสียงครวญครางของเขาและเธอเองก็เช่นกันที่ร้องรับกันได้อย่างลงตัว

         “โอว์...ดีมาก อ่า...จำไว้เธอเป็นของฉันต่อไปนี้น้อง อ่า...ไม่ใช่ของสัตวแพทย์หน้าอ่อนนั่น อ่ะ...อื้อ”

ความคับแน่นของหล่อนทรมานเขาทุกครั้งจนอยากแตกตั้งแต่ที่ได้สอดตัวลึกล้ำในร่างคับแน่นของหล่อน

         “อ่ะ...หมอไม้ พี่หมอไม้ค่ะ อ่ะ...อื้อ ทำไมคะ น้องเป็นอะไรกับคุณนาสูรคะตอนนี้ อ่า...อุ๊ย! อ่อย ไม่ไหวแล้ว อ่า...อือ”

         พั่บ! พั่บ! พั่บ!

         แม้ว่าจะยืนอยู่ใต้น้ำ แต่ทั้งสองก็ยังร้อน และยิ่งร้อนกว่าเดิมยามที่นาสูรกระแทกกายเข้าหาทางรักของพุดซ้อน สองมือใหญ่โอบอุ้มบีบแน่นกับก้นกลมกลึงของเจ้าหล่อนที่กระเด็นกระดอนขึ้นตามแรงกระแทกเสียวของเอวสอบของเขาในตอนนี้

         “อ่า...เป็นเมียฉัน เธอเป็นเมียฉันยังไงเด็กน้อย อ่า...อืม แน่นดีเหลือเกินน้อง อ่า...ไม่ไหวแล้ว อ่า...เสียว โอว์...”

         พั่บ! พั่บ! พั่บ!

         ก่อนหน้านี้นาสูรได้ยินทุกอย่างทุกคำพูดในบทสนทนาของทั้งคู่ และเขาก็รู้ด้วยว่าพลชนั้นคิดยังไงกับแม่คนตัวเล็กที่เขายกอุ้มขย่มในตอนนี้

         “อ่า...เมีย อ่ะ...อุ๊ย! เมียได้ยังไง เรายังมะ...อ่า...ไม่ไหวแล้ว ยังไม่ได้แต่งงาน และไม่ได้คบกันด้วย อูว์...ไม่ไหวแล้วคุณนาสูร อ่า...น้อง อ่ะ...อื้อ”

         ซ่า! พั่บ! ซ่า! พั่บ!