LOGINShare
หวานหวงรัก 8
Last Updated:
2025-02-06 19:00:41“ถ้างานนี้สำเร็จ เต็นขอโบนัสหนักๆสักก้อนนะคะ”
“ยัยเต็นขี้งก!” เพชรนิลว่าเสียงดัง ยังไม่ทันออกจากบ้านไปทำงาน ยัยนกกระเต็นก็ร้องขอโบนัสซะแล้ว
“งกอะไรกัน โบนัสเป็นสิ่งที่ควรได้ เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจในการทำงานนะคะ”
“เหรอ” เพชรนิลส่ายหน้ากับการแถของน้องสาว สองพี่น้องคงจะลับฝีปากกันต่ออีกหลายประโยคเป็นแน่ หากรถแลนด์โรเวอร์ ดิสคัฟเวอรี่สีขาวรุ่นใหม่ล่าสุดไม่แล่นผ่านประตูรั้วเข้ามาเสียก่อน
“รถมารับแล้ว” เพชรนิลบอกยิ้มๆ
“แล้วเต็นต้องบอกให้เขาไปรับคุณนิดที่ไหนคะ”
“คุณนิดไปรอที่รีสอร์ตตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” พลอยไพลินพยักหน้ารับทราบ หญิงสาวยืนมองรถคันงามแล่นเข้ามาใกล้ด้วยความรู้สึกแปลกๆ
เมื่อรถยนต์แล่นมาจอดเทียบประตูหน้าบ้าน เพชรนิลสั่งให้คนรับใช้ยกกระเป๋าของน้องสาวขึ้นรถ เขาเดินไปเปิดประตูข้างคนขับให้ ส่งน้องสาวขึ้นไปนั่ง แล้วกำชับคนขับรถด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“ฝากดูแลน้องสาวผมด้วยนะครับ”
พลอยไพลินโบกมือให้พี่ชาย ก่อนเขาจะปิดประตูรถให้เธอ หญิงสาวขยับตัวนั่งตรง และกำลังจะดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดเพื่อความปลอดภัย แต่คนขับรถกลับไวกว่า เขาโน้มตัวมาดึงเข็มขัดนิรภัยคาดให้เธออย่างรวดเร็ว
“อุ๊ย! นี่คุณ!...” พลอยไพลินนึกเคืองที่เขาเข้าใกล้เธอเกินความจำเป็น หญิงสาวรีบดันบ่าเขาสุดแรง ทว่าเมื่อเขาเงยหน้าขึ้น ทำให้เธอได้เห็นใบหน้าคนขับรถซึ่งพี่ชายแจ้งว่าเป็นหนึ่งในทีมบอดี้การ์ดชัดเจน เธอก็ต้องตกใจ ดวงตาคู่งามเบิกกว้างจ้องมองใบหน้าคมคายที่อยู่ห่างแค่คืบด้วยอาการตกตะลึง
“พี่โย!”
วาโยยิ้มหวานใส่นัยน์ตากลมโต ก่อนขยับตัวหันไปทำหน้าที่คนขับรถ เขาไม่ยินดียินร้ายกับใบหน้าตื่นๆของหญิงสาว เพราะคาดเดาได้ว่า เธอคงไม่พอใจเท่าไรที่เห็นเขาในวันนี้
เมื่อรถเริ่มเคลื่อนตัว พลอยไพลินหันรีหันขวางด้วยความตกใจ เธอไม่อยากไปกับเขา เธออยากขอเปลี่ยนตัวคนขับรถ
“พี่โยจอดรถเลยนะคะ เต็นไม่ไปกับพี่โย” พลอยไพลินแหวเสียงดัง เธอเหลียวหลังไปมองพี่ชายที่กำลังเดินกลับเข้าไปในบ้าน อยากตะโกนบอกให้พี่ชายมาช่วยพาเธอลงไปจากรถคันนี้ที พี่กระต่ายน้อยจะรู้ไหมว่ากำลังส่งนกกระเต็นน้อยเข้าปากเสือ
“อย่าทำตัวเป็นเด็กไม่รู้ความ เต็นไปทำงานของเต็น พี่ก็ไปทำงานของพี่ เราต่างมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ โตแล้วควรรู้จักแยกแยะ ไม่ควรเอาอารมณ์ส่วนตัวมาเป็นที่ตั้ง” น้ำเสียงจริงจัง และใบหน้านิ่งขรึมของวาโยทำให้คนดื้อดึงนิ่งเงียบ และเมื่อรถแล่นพ้นประตูรั้ว พลอยไพลินก็หันกลับมานั่งตัวตรงตามเดิม หมดสิ้นความหวังที่จะได้ลงจากรถคันนี้แล้ว
เมื่อนั่งนิ่งมาได้สักระยะ ความโมโหอัดแน่นจนได้ที่ เธอไม่สามารถสะกดกลั้นความรู้สึกไม่พอใจได้อีกต่อไป พลอยไพลินจึงหันไปมองหน้าคนหน้ามึนอย่างเอาเรื่อง อยากจะกรีดร้องใส่หน้าเขานัก เธอรู้ว่าเธอมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ มีงานต้องทำ แต่เขาล่ะ เขาเป็นถึงเจ้าของบริษัท จำเป็นด้วยหรือที่จะต้องมาทำหน้าที่คนขับรถแทนลูกน้องแบบนี้ เขาต้องมีแผนการที่ไม่น่าไว้ใจอยู่ในหัวแน่ๆ ขนาดนานๆเจอกันที เขายังจับเธอจูบเอาๆ แล้วนี่ต้องอยู่ด้วยกันตั้งหลายวัน เธอมิเสียจูบให้เขาเป็นร้อยครั้งพันครั้งหรอกเหรอ แต่เมื่อคนที่เธอเอาแต่จ้องมองด้วยสายตาเคืองขุ่นไม่ยอมหันมาสบตาด้วย คนโมโหได้แต่กะบึงกะบอนต่อว่าเขาด้วยความเจ็บใจ
“พี่โยร้ายที่สุด” พลอยไพลินเบี่ยงตัวหันหน้าหนีไปด้านข้าง ไม่อยากเห็นหน้าคนเจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการ
วาโยชำเลืองตามองแผ่นหลังของคนงอน เขายิ้มบาง ส่ายหน้าด้วยความเอ็นดู ถึงจะโมโหปั้นปึ่งอย่างไร น้องก็น่ารักน่าจูบสำหรับเขาเสมอ
"พี่โยคะ นี่ไม่ใช่รีสอร์ตที่เลขาของเต็นแจ้งไว้นี่คะ" หลังจากนั่งเงียบมาตลอดทาง คนขับรถพูดอะไรด้วย เธอก็ไม่หือไม่อือ แต่พอเห็นป้ายรีสอร์ตตรงทางเข้า พลอยไพลินก็รีบหันไปถามหน้าตาตื่น
“แต่พี่ได้รับข้อมูลมาว่าเป็นที่นี่นะครับ” วาโยตอบเสียงราบเรียบ ทว่าสายตาเขากลับส่อแววมีพิรุธ ชายหนุ่มบังคับรถเลี้ยวเข้าไปจอดบริเวณลานจอดรถของรีสอร์ต แล้วหันมายิ้มให้คนที่เขาต้องดูแลความปลอดภัยตลอดสามวัน
“ไม่ใช่ที่นี่ค่ะ” เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของเขาแล้ว พลอยไพลินชักเอะใจ หญิงสาวจึงพยายามใช้เสียงเข้มเข้าข่ม เขามากับเธอในฐานะบอดี้การ์ด เขาต้องเชื่อฟังเธอในฐานะที่เป็นคนจ้างงานสิ
“แต่พี่จะพักที่นี่” คนหน้ามึนบอกแบบมึนๆ
“เต็นจะไม่พักที่นี่ค่ะ ในฐานะที่เต็นเป็นนายจ้าง เต็นขอสั่งให้พี่โยพาเต็นไปพักรีสอร์ตที่คุณนิดพักอยู่ค่ะ”
เมื่อเห็นท่าทางขึงขัง หน้าตาบึ้งตึงของแม่นกกระเต็นน้อย วาโยจึงขยับตัว หันมาจ้องหน้าเธอด้วยสายตาดุจริงจัง
“พี่มีทางเลือกให้เต็นเลือกสองทาง หนึ่ง...พักอยู่ที่นี่โดยนอนคนละห้องกับพี่ หรือสอง...พี่จะพาเต็นไปพักรีสอร์ตเดียวกับคุณนิดก็ได้ แต่เต็นต้องนอนห้องเดียวกับพี่”
พลอยไพลินอ้าปากค้างกับทางเลือกที่ไม่น่าเลือกสักทางของเขา หญิงสาวเม้มปากแน่น โมโหจอมบงการ คนเอาแต่ใจ เรื่องอะไรเธอจะต้องเลือกด้วย เธอจะไม่มีวันเลือกเด็ดขาด เธอจะโทรฟ้องพี่ชายว่าเขาคิดมิดีมิร้ายกับเธอ คนไม่อยากเลือกอะไรสักอย่างล้วงมือลงในกระเป๋าถือบนตัก เพื่อควานหาโทรศัพท์ ทว่ามือบางก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินคำพูดขู่ขวัญจากปากคนเสนอทางเลือกให้เธอ
“ถ้าเต็นคิดจะโทรฟ้องใครสักคน กว่าใครคนนั้นจะตามมารับเต็นถึงที่นี่ก็คงใช้เวลาหลายชั่วโมง ระหว่างที่รอ พี่ไม่รับประกันนะว่าเยื่อพรหมจรรย์ของเต็นจะปลอดภัยหรือเปล่า”
“พี่โย!”
“ถ้าคิดว่าพี่พูดเล่น เต็นก็ลองโทรออกสิ แล้วเต็นก็จะได้รู้ว่าพี่แค่ขู่หรือเอาจริง”
พลอยไพลินสบสายตาคนที่กล้าเอาเรื่องเยื่อพรหมจรรย์ของเธอมาขู่หน้าตาเฉย สายตาคมดุของเขาทำให้เธอร้อนๆหนาวๆ ชำเลืองมองรอบกายก็เห็นแต่ป่าไม้ ขุนเขา บรรยากาศแบบนี้หากมากับคนที่ไว้ใจได้ คงทำให้ผ่อนคลายไม่น้อย แต่นี่เธอมากับเสือ และเสือก็เพิ่งขู่ว่าจะกินตับเธอเสียด้วย ใครอารมณ์ดีได้ก็บ้าแล้ว
Related chapters
นิยายชุดหวานรัก หวานหวงรัก 9
เมื่อมองไปทางไหนก็เห็นแต่ทางจะเสียเปรียบ พลอยไพลินจึงชักมือออกมาจากกระเป๋าถือของตน หญิงสาวเม้มปากแน่น สะบัดหน้าหนีสายตาคมดุวาโยยิ้มพอใจกับท่าทางอ่อนข้อของหญิงสาว เขาดับเครื่องยนต์ เปิดประตูลงจากรถ เดินอ้อมไปเปิดประตูให้คนที่นั่งหน้าบึ้งตึงไม่ยอมขยับตัวอีกด้าน“ลงมาได้แล้วครับ ช่วงบ่ายเราต้องไปที่เหมืองพลอย”“เต็นจะนั่งรออยู่บนรถ ว้าย!” พูดยังไม่ทันขาดคำ ร่างอรชรก็ถูกช้อนอุ้มแนบอกแกร่ง พลอยไพลินดิ้นยุกยิก แต่ไม่กล้าทุบตีคนหน้ามึน เธอกลัวเขาทำโทษ“พี่โย! ปล่อยเต็นนะ”“อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก” วาโยเอ็ดเสียงเข้ม แล้วหันไปสั่งให้พนักงานรีสอร์ตจัดการกระเป๋าของเขาและเธอคนถูกเอ็ดยอมให้เขาอุ้มดีๆ เธอสงบปากสงบคำ กระทั่งเขาอุ้มเธอเดินตามพนักงานจนมาถึงทางเดินไปยังวิลล่าลอยน้ำในลำน้ำแควน้อย“ไม่นอนห้องเดียวกันนะคะ” พลอยไพลินบอกน้ำเสียงจริงจัง“พี่โย! เต็นไม่นอนห้องเดียวกับพี่โยนะ” เมื่อคนอุ้มไม่สนใจสิ่งที่เธอพูด เขายังคงก้าวเดินไปเรื่อยๆ กระทั่งมาหยุดอยู่วิลล่าหลังริมสุด พลอยไพลินจึงย้ำอีกครั้ง คราวนี้เธอทำร้ายร่างกายเขาด้วยการทุบแผ่
Last Updated : 2025-02-07นิยายชุดหวานรัก หวานหวงรัก 10
วาโยเอนกายกึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟาเบด สองมือประสานวางไว้บนหน้าอก เขาชันหัวเข่าด้านที่ติดพนักพิงขึ้น ขาอีกข้างเหยียดตรงตามความยาวของโซฟา ชายหนุ่มหลับตา ทว่าใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มน่าหมั่นไส้ พลอยไพลินเดินมาเข้ามาหยุดยืนเท้าสะเอวอยู่ข้างๆ เวลาโกรธ เธอมองเห็นเสือตัวเท่ามด ความระวังตัว และความหวาดหวั่นก่อนหน้านี้หายไปไหนหมดก็ไม่รู้ ตอนนี้เธออยากจะฉะกับคนที่นอนอยู่ตรงหน้ามากกว่า“พี่โย! ไม่ต้องทำเป็นหลับตาเลยนะคะ เพิ่งเดินเข้ามาเมื่อกี้เอง หลับไวขนาดนี้เลยเหรอ ลุกขึ้นมาเคลียร์เลยนะ” พลอยไพลินคว้าข้อมือข้างหนึ่งของคนแกล้งหลับดึงขึ้นมา ทว่าร่างใหญ่ไม่ขยับเขยื้อน ยิ่งเขานอนนิ่งเธอก็ยิ่งโมโห จึงออกแรงดึงสุดกำลัง“อุ๊ย!” ไม่เพียงแต่เขาไม่ลุกขึ้นดั่งใจเธอต้องการ แต่เขายังใช้มืออีกข้างคว้าหมับที่ข้อมือเล็กของเธอ แล้วออกแรงดึงเพียงนิด ทำให้ร่างนุ่มนิ่มปลิวติดมือเขา ล้มฟุบลงไปเกยอยู่บนอกกว้าง แถมยังถูกวงแขนแข็งแรงรวบกอดไว้แน่นหนา“พี่โย! ปล่อยเต็นนะ” พลอยไพลินใช้สองมือยันอกแกร่งไว้ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองคนที่เอาแต่หลับตานิ่ง แต่วงแขนกลับรัดเธอไว้เสียแน่น“พี่อยากให้เต็
Last Updated : 2025-02-07นิยายชุดหวานรัก หวานหวงรัก 11
“เรียบร้อยดีไหม”“มีปัญหานิดหน่อยครับคุณโย” วัลลภตอบไม่เต็มเสียง ก้มหน้าหลบสายตาเจ้านาย ด้วยเพราะทำงานกับเจ้านายหนุ่มมานาน เขาจึงรู้ดีว่า คำว่าปัญหานั้นไม่ควรเกิดขึ้น ไม่ว่าจะนิดหน่อยหรือใหญ่โตก็ตาม แล้วยิ่งมาเกิดกับผู้หญิงของเจ้านายด้วยแล้ว ยิ่งเป็นเรื่องไม่สมควรอย่างยิ่ง“ว่ามา” วาโยหันหลังให้คนสนิท เขาเดินห่างออกไปเพื่อสงบสติอารมณ์ ชายหนุ่มไม่ชอบใจที่มีปัญหาเกิดขึ้นกับแผนการที่เขาวางไว้อย่างรัดกุม ร่างสูงสมาร์ตเดินไปหยุดอยู่ริมแม่น้ำ ล้วงมือสองข้างลงในกระเป๋ากางเกง สายตาคมคมกริบกวาดมองไปทั่วบริเวณ เขาจดจำรายละเอียดทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในครรลองสายตาได้อย่างแม่นยำ มันคือนิสัยและความเคยชินของผู้ที่ผ่านการฝึกฝนทักษะการต่อสู้ชั้นสูงมาอย่างหนัก“มีคนตัดหน้า เขาให้ราคาสูงกว่าครับ” วัลลภบอกด้วยน้ำเสียงกริ่งเกรง เขาเดินตามเจ้านายไปห่างๆ และหยุดยืนในระยะที่ไม่ใกล้และไม่ไกลจนเกินไป“แล้วไง” วาโยถามกลับเสียงราบเรียบโดยไม่หันกลับไปมองลูกน้อง“เอ่อ...”“นายรู้ว่าต้องทำยังไง ไปทำให้สำเร็จก่อนที่ฉันจะไปถึงที่นั่น”เป็นไปตามที่วัลล
Last Updated : 2025-02-08นิยายชุดหวานรัก หวานหวงรัก 12
วัลลภรับหน้าที่ขับรถของเจ้านาย นิตยานั่งเบาะด้านหน้าหน้าคู่คนขับ พลอยไพลินจำใจต้องนั่งคู่กับบอดี้การ์ดผู้อ้างว่า เขาต้องการดูแลเธออย่างใกล้ชิด ไม่อยากให้มีข้อผิดพลาดในการดูแลเธอ“มีร้านไหนที่มีพลอยไซซ์นี้อีกไหมคะคุณนิด”“ไม่มีเลยค่ะคุณเต็น อย่างที่รู้กันว่าไพลินไซซ์ใหญ่ขนาดนี้แทบหาไม่ได้แล้ว ตอนนี้มีที่ร้านนี้ร้านเดียวเท่านั้นค่ะ” นิตยาเบี่ยงตัวมาคุยกับเจ้านาย ผู้จัดการแผนกจัดซื้อมีสีหน้าไม่สู้ดีเท่าไรนัก เพราะพลอยเม็ดสวยที่มั่นใจว่าจะได้กลับไปทำเครื่องประดับเพื่อส่งเข้าประกวดงานอัญมณีและเครื่องประดับประจำปี กลับเกิดมีปัญหาขึ้นมาเสียได้ อีกทั้งดีไซเนอร์ของบริษัทได้ออกแบบเครื่องประดับไว้เรียบร้อยแล้ว ที่ประชุมก็มีมติเป็นเอกฉันท์ว่าจะใช้เครื่องประดับเซตนี้ส่งเข้าประกวด แต่หากไพลินเม็ดนี้หลุดลอยไป ทุกอย่างจะต้องเริ่มต้นใหม่จากศูนย์ และอาจจะส่งเข้าประกวดไม่ทัน“แล้วเม็ดเล็กที่เราสั่งไว้ล่ะคะ เขามีปัญหาอะไรไหมคะ”“ไม่มีค่ะ เขาจัดเตรียมไว้ให้เราตามที่สั่ง พร้อมกับใบรับรองเรียบร้อยแล้วค่ะ”พลอยไพลินถอนหายใจเฮือกใหญ่ หนักใจไม่น้อยกับสถานการณ์ที่กำลังเผชิญอ
Last Updated : 2025-02-08นิยายชุดหวานรัก หวานหวงรัก 13
พลอยไพลินทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เธอยังไม่พร้อมจะสูญเสียความสาวในตอนนี้ พี่โยนี่ก็กระไร รุกเธอหนักเหลือเกิน เล่นเจ้าล่อเอาเถิดอยู่ได้ ทั้งที่ไม่มีอะไรชัดเจนกับเธอเลย“เต็นไม่ยอมนะ พี่โยจะมาทำกับเต็นแบบนี้ไม่ได้” น้ำเสียงสั่นๆ ตัดพ้อน้อยใจ“เต็นคิดว่าพี่จะทำอะไร” วาโยถามเสียงเข้ม ทว่าใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม“ทำ เอ่อ...”“คิดไปไกลนะเรา เดี๋ยวพี่ก็ทำตามที่เต็นคิดจริงๆซะหรอก” วาโยว่ายิ้มๆ“คิดอะไร เต็นไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย ปล่อยเต็นได้แล้วค่ะ เต็นจะไปอาบน้ำ” พลอยไพลินเปลี่ยนเรื่อง ไหนๆเธอก็ต้องจำใจอยู่กับเขาต่อ เพราะรู้ดีว่าต่อให้ยกแม่น้ำทั้งโลกมาอ้าง เขาก็ไม่มีทางพาเธอกลับแน่ๆ“ตกลงจะไม่แลก” วาโยถามเสียงทุ้ม คิ้วเข้มข้างหนึ่งเลิกสูง สายตาคมปลาบจับจ้องดวงหน้าหวานซึ้งไม่วางตาพลอยไพลินถอนหายใจสุดแรง มองค้อนคนที่ยังคงกอดรัดเธอไว้แนบกายแกร่ง“จะนอนกี่คืนก็เรื่องของพี่โยเถอะค่ะ เต็นรู้หรอกว่า ถึงเต็นจะเอาอะไรมาแลก ถ้าพี่โยคิดจะพักที่นี่ต่อ พี่โยก็จะพัก ไม่ว่ายังไงพี่โยก็จะเอาแต่ใจ ดังนั้นจะนอนกี่คืนก็แล้วแต่เลยค่ะ นอนกันสักเดือนหนึ่งก็ได้ งา
Last Updated : 2025-02-09นิยายชุดหวานรัก หวานหวงรัก 14
เมื่อฝ่ายรุกได้ดั่งใจ ฝ่ายรับก็ยอมโอนอ่อนทำตาม ต่างฝ่ายจึงต่างผลัดกันป้อนอาหารให้กัน ใบหน้าชายหนุ่มนั้นอิ่มเอิบ แต่งแต้มไปด้วยความสุข หากแต่ใบหน้าสาวนั้นงอหงิก ปากจิ้มลิ้มยื่นออกมาน้อยๆเป็นบางครั้ง ด้วยเพราะไม่ค่อยพอใจเท่าไรนักแม้จะโมโหที่เขาเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจ แต่พลอยไพลินก็ไม่คิดจะเอาความโมโหเป็นที่ตั้ง เธอยอมกินอาหารที่เขาป้อน และยอมป้อนเขาอย่างที่เขาต้องการ ผลัดกันป้อนไปมาสักพัก คนที่ถูกบังคับในคราแรกก็เริ่มสนุก กินได้เยอะ เพราะเขาเอาอกเอาใจ และดูแลเธออย่างดี“เต็นจะกินปลาจานนี้ พี่โยแกะให้เต็นกินหน่อย ไม่เอาหนังปลานะคะ” พลอยไพลินชี้นิ้วไปยังจานปลากะพงนึ่งมะนาว หญิงสาวเผลออ้อนโดนไม่รู้ตัว แถมยังยิ้มหวาน กะพริบตาปริบๆ อย่างที่เคยทำเวลาอ้อนพี่กระต่ายน้อยประจำวาโยพยักหน้ายิ้มๆ พลอยไพลินยิ้มกว้างกว่า ใบหน้าแย้มยิ้มกระจ่างใสของน้อง ทำให้คนเป็นพี่ลอบถอนหายใจด้วยความรู้สึกปั่นป่วน น้องน่ารักน่าจับจูบ และน่าจับทำอะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่างจนเขาแทบอดใจไม่ไหวแล้วพนักงานของรีสอร์ตมาเก็บสำรับอาหารกลับออกไปแล้ว ความมืดโรยตัวเข้าปกคลุมไปทั่วบริเว
Last Updated : 2025-02-09นิยายชุดหวานรัก หวานหวงรัก 15
“อืม...” พลอยไพลินครางเบาๆในลำคอ หญิงสาวรู้สึกก้ำกึ่งอยู่ระหว่างความฝันกับความจริง หากนี่คือฝัน มันคือความฝันอันแสนหวามไหว รสจูบหวานซาบซ่านเคยคุ้นทำให้เธอจูบตอบทั้งที่ยังหลับตา แต่หากนี่คือความจริง ช่างเป็นความจริงที่น่าเคลิบเคลิ้ม เธอมิอาจปฏิเสธได้เลยว่า บทจูบอ่อนหวานซ่านอารมณ์กำลังปั่นหัวเธอให้หลงละเมอ จนมิอาจถอนตัวถอนใจผลักไสคนที่มอบจูบให้เธอได้วาโยแทบคลั่งเมื่อน้องเริ่มจูบตอบ ชายหนุ่มพลิกกายขึ้นทาบทับอยู่เหนือร่างสาว ความหวานล้ำที่ได้รับ บวกกับความใกล้ชิดมากกว่าครั้งไหน อีกทั้งบรรยากาศก็เป็นใจทำให้เลือดในกายหนุ่มร้อนฉ่า เขาไม่รู้เลยว่าครั้งนี้เขาจะหยุดตัวเองได้หรือเปล่า ไม่รู้เลยว่ามันจะเลยเถิดไปไกลถึงจุดไหน วาโยรู้เพียงว่า หากให้ถอนจูบออกมาตอนนี้ เขาต้องลงแดงตายแน่ๆความอึดอัดเพราะโดนโถมทับไว้ทั้งตัว กับจูบที่ค่อยๆทวีความดุดันขึ้นเรื่อยๆทำให้สติที่พร่าเลือนเริ่มชัดเจนขึ้นทีละน้อย พลอยไพลินเบิกตาโพลงในความมืด หัวอกหัวใจสั่นไหวระรัว กลัวพี่ชายเจ้าเล่ห์จะทำมากกว่าที่เคยทำอาการขัดขืนโวยวาย การดิ้นยุกยิก และความพยายามเบี่ยงหน้าหนีทำให้วาโยครางขัดใจ ทว่าชายหนุ่
Last Updated : 2025-02-10นิยายชุดหวานรัก หวานหวงรัก 16
พลอยไพลินถอนหายใจแรง เขาต้อนเธอให้จนมุมจนได้ แต่หญิงสาวยอมแต่โดยดี เมื่อเขาขยับกายลงจากร่างเธอ แล้วกกกอดเธอไว้แนบอก แม้จะหวาดหวั่น เกรงว่าเขาจะทำอะไรเกินเลย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า อ้อมกอดพี่โยอบอุ่นและเธอรู้สึกปลอดภัยจากอันตรายภายนอก เพียงแต่ไม่รู้สึกปลอดภัยต่อหัวใจเท่านั้นเอง“สาบานเลยว่า ครั้งต่อไปที่เราได้นอนเตียงเดียวกัน พี่จะไม่ปล่อยให้เต็นได้นอนสบายแบบนี้แน่”คำขู่แสนวาบหวามของคนเป็นพี่ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวสั่นไหว พลอยไพลินไม่กล้าแย้ง ไม่กล้ากระดุกกระดิกร่างกาย ตอนนี้เธอตกเป็นรองอยู่ การสงบปากสงบคำไว้ดีที่สุดแล้ว แต่...สาบานเลยว่า เธอจะไม่มีวันนอนเตียงเดียวกับเขาอีกครั้งแน่นอนพลอยไพลินรู้สึกเหมือนจะละลาย เพราะสายตาร้อนแรงของคนเป็นพี่ เธอกับเขากำลังนั่งรับประทานอาหารเช้าที่ระเบียงส่วนตัว ท่ามกลางบรรยากาศสายน้ำไหลเอื่อย อ้อมกอดขุนเขาป่าไม้ แต่แทนที่จะสนใจมื้อเช้าแสนอร่อยตรงหน้า เขากลับเอาแต่จ้องมองเธออยู่ได้“พี่โยไม่หิวเหรอคะ” พลอยไพลินถามและจ้องมองสบตาเขาตรงๆ คนถูกน้องจ้องตอบยิ้มกรุ้มกริ่ม“ไม่
Last Updated : 2025-02-10
Latest chapter
นิยายชุดหวานรัก หวานพลอยรัก 37
ใบหน้าที่หลับตาพริ้ม อ้าปากเผยอครางเสียงหวานดังผะแผ่ว ทำให้พบรักเร่งมือเพื่อส่งเธอไปสุดปลายทางล่วงหน้าก่อน เขาสอดนิ้วกลางเข้าสู่ร่องสาวคับแน่น ชักเข้าออกกระทุ้งแรง รับรู้ได้ถึงกล้ามเนื้ออ่อนที่บีบรัดรอบจากปลายสุดโคนนิ้ว ชายหนุ่มสูดลมหายใจยาว เขาแข็งขึงทรมาน อยากจะพาสัดส่วนที่ขยายใหญ่โตสอดลึกในตัวเธอแล้ว ทว่าก็ได้แต่ยับยั้งใจไว้ก่อน ความสดใหม่ของเธอทำให้เขาต้องรีดเค้นน้ำหวานออกมาให้ได้มากที่สุด เพื่อไม่ให้เธอต้องเจ็บตัวมากเหมือนครั้งแรก“คุณพบ!” พลอยชมพูหลับตาแน่น เงยหน้าขึ้นครวญครางเรียกชื่อคนที่กำลังปรนเปรอเธอด้วยนิ้วมืออย่างดุดัน เมื่อไม่อาจต้านทานบทเพลงกามาที่บรรเลงโดยนิ้วเรียวยาวที่พร่างพรมลงใจกลางความเป็นหญิง สะโพกสวยก็ขยับเร็วเพื่อจะไปให้ถึงบทสุดท้ายของเพลงรัก เผลอให้ความร่วมมือไปโดยไม่รู้ตัว“กระติ๊บ...” พบรักจับจ้องมองใบหน้าน่ารักไม่วางตา เขากระซิบเรียกเธอซ้ำๆ จูบปลายคางเล็ก แล้วอ้าปากงับเบาๆ เร่งขยับซอยนิ้วมือกระทั่งส่งเธอข้ามพ้นขอบเขตความอดกลั้น หญิงสาวระเบิดตัวเองหยาดน้ำใสฉีดล้นซอกขาเปรอะเปื้อนเต็มหน้าตักเขาพลอยชมพูหอบหายใจแฮกๆ หญิงสาวเอนกายซวนซบอกกว
นิยายชุดหวานรัก หวานพลอยรัก 36
“อุ๊ย!” พลอยชมพูมัวแต่โมโหคนที่ไม่ยอมปล่อยเธอสักที หญิงสาวเลยมองเมินไปยังพื้นที่สีเขียวโล่งกว้างตรงหน้า โดยไม่ทันระวังตัว พบรักก็รวบเอวคอดดึงตัวเธอขึ้นไปนั่งบนตักเขา แล้วกักกอดไว้แน่น แผ่นหลังนุ่มแนบไปกับอกกว้างกำยำ“คุณพบ! จะทำอะไรคะ ปล่อยนะ” พลอยชมพูหันหน้าไปต่อว่าเขา ใบหน้าสาวบูดบึ้งไม่พอใจอย่างที่สุด“นั่งพักสักหน่อย เดี๋ยวค่อยกลับ”“จะนั่งก็นั่งดีๆสิคะ ทำไมต้องมากอดคนอื่นแบบนี้”“คนอื่นที่ไหน เมียทั้งคน”ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง มองหน้าคนที่เรียกตัวเองว่าเมียด้วยสายตาแตกตื่น พบรักมองสีหน้าตกใจของเธอแล้วยิ้มขำ พอเห็นคนที่เอาแต่ตกตะลึงตาค้างกับตำแหน่งใหม่ที่เขามอบให้ แถมริมฝีปากอิ่มที่เผยอน้อยๆนั่นก็ยั่วใจเขาเหลือเกิน ชายหนุ่มจึงอดใจไม่ไหว เขาโน้มใบหน้าลงไปใกล้อีกนิด หวังจะชิมความหวานจากปากนุ่ม แต่ดูเหมือนคนกำลังจะถูกเขารังแกจะรู้ตัวเสียก่อน มือบางสองข้างจึงถูกยกขึ้นมาปิดกั้นปากเขาไว้แล้วดันออกสุดแรงจนหน้าแทบหัน“จะทำอะไรคะ” พลอยชมพูถามเสียงขุ่น หญิงสาวดึงมือกลับมาเช็ดๆถูๆกับกางเกง มองค้อนคนจ้องจะเอาเปรียบเธอปากเขานุ่มชะมัด บ้าจริ
นิยายชุดหวานรัก หวานพลอยรัก 35
“ไอ้หมอนั่นใคร”เสียงเข้มไม่พอใจที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้พลอยชมพูสะดุ้ง หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนหมุนตัวกลับไปยืนประจันหน้ากับเจ้าของรีสอร์ตนิสัยเสียที่กล้าเรียกลูกค้าว่าไอ้หมอนั่น“ลูกค้าค่ะ”“รู้แล้วว่ามันเป็นลูกค้า มันรู้จักกระติ๊บด้วยเหรอ”“เป็นเพื่อนกันสมัยเรียนปอโทค่ะ”“เมื่อกี้มันขอเบอร์ด้วย”“ค่ะ” พลอยชมพูตอบแล้วหันไปคว้าถาดมาถือ เดินหนีคนช่างซัก“จะไปไหน” พบรักเดินตามติดต้อยๆ“เอาถาดไปเก็บค่ะ”“ผมช่วย” พบรักแย่งถาดจากมือบาง แต่ลูกจ้างสาวไม่ยอม พลอยชมพูดึงเอาไว้แน่น“ไม่ต้องค่ะ”“ต้อง” พบรักใช้แรงที่มีมากกว่าดึงถาดมาจากมือเธอจนได้ พลอยชมพูมองหน้าเขาด้วยความไม่พอใจ คนบ้าอะไรเนี่ย คนจะทำงาน เขาจะมาวุ่นวายวอแวอะไรกับเธอนักหนา“งั้นก็ฝากไปเก็บด้วยนะคะ ติ๊บจะไปช่วยพี่น้ำตาลค่ะ” พลอยชมพูสะบัดหน้าเดินหนีเอาดื้อๆ พบรักมองตามเธอ แล้วก้มมองถาดในมือ เรื่องอะไรจะเอาไปเก็บ เธอไม่ไป เขาก็ไม่ไป ชายหนุ่มพยักหน้าเรียกพนักงานที่ยืนอยู่ไม่ไกลให้มารับถาดไปเก็บ แล้วเดินตามไปยังเคาน์เตอร์ที่พลอยชมพูยืนอยู่กับกลุ่
นิยายชุดหวานรัก หวานพลอยรัก 34
“ผมก็เป็นเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเหมือนกัน” คนไม่อยากให้สาวทำงานลำบากรีบเอ่ยอ้างพลอยชมพูเงยหน้าขึ้นสูดลมหายใจลึก นี่เธอกำลังคุยกับผู้ใหญ่อายุสี่สิบหรือเด็กอายุสิบขวบกันแน่นะ“ติ๊บจะไปช่วยงานคนอื่นแล้ว ห้ามตามมานะคะ ไม่อย่างงั้นติ๊บจะหนีกลับบ้านจริงๆด้วย” พลอยชมพูหันหลังเดินออกจากห้องไปทันทีที่พูดจบ คนที่ถูกเธอขู่ไม่กล้าลุกเดินตามไป พบรักทำได้เพียงถอนหายใจมองตามตาละห้อย เขากลัวเธอหนีกลับบ้าน กลัวเธอไม่อยู่ให้เขารับผิดชอบเมื่อเดินออกมาจากห้องทำงานเจ้าของรีสอร์ตได้แล้ว พลอยชมพูถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก บางทีเธอก็ไม่เข้าใจว่า การที่เธอเอาเรื่องนี้มาขู่เขานี่ถูกต้องแล้วใช่ไหม คือเธออดสงสัยไม่ได้ว่าตรรกะการได้เสียระหว่างเธอกับเขามันดูเพี้ยนๆ เขาต้องการรับผิดชอบ ในขณะที่เธอยังไม่แน่ใจอะไรทั้งนั้น และยังไม่อยากตัดสินใจอะไรตอนนี้ ไม่ใช่ว่าไม่เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอเสียใจ แต่ที่มากกว่าความเสียใจคือ เธอกลัวครอบครัวรู้ กลัวพวกท่านจะผิดหวังในตัวเธอ แต่จะให้ร้องไห้คร่ำครวญจมอยู่ในห้วงทุกข์ตลอดเวลาก็ดูจะไม่ใช่ ไม่น่าทำ เธอโตมาในครอบครัวที่อบอุ่น มีภูมิคุ้มกันภาวะจิตใจและอาร
นิยายชุดหวานรัก หวานพลอยรัก 33
“ยังไม่หิวค่ะ” พลอยชมพูบอกเสียงเบา หญิงสาวไม่รู้จะทำตัวเช่นไร จึงได้แต่ยืนขัดเขินทั้งกังวลอยู่กลางห้อง รอให้เขาเริ่มพูดเรื่องนั้นขึ้นก่อน“กระติ๊บ”“คะ” คนถูกเรียกสะดุ้ง หันไปมองเจ้าของห้องที่นั่งอยู่ปลายเตียงของเขา“มานั่งตรงนี้ เราต้องคุยกัน” พบรักตบมือลงข้างๆที่ตัวเองนั่งอยู่“คุณพบพูดมาเลยค่ะ ยืนอยู่ตรงนี้ ติ๊บก็ได้ยิน”“ถ้าไม่มานั่งดีๆ ผมจะเดินไปอุ้ม”คำขู่ด้วยน้ำเสียงราบเรียบทำให้ใบหน้างามงอง้ำ พลอยชมพูพ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่ ก่อนจะยอมเดินไปนั่งข้างเขา ซึ่งหญิงสาวทิ้งระยะห่างพองาม พบรักเองก็ไม่ได้คะยั้นคะยอให้เธอมานั่งชิดตัวติดกัน“กระติ๊บอยากให้ผมรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นยังไง” พบรักเอ่ยถามตรงๆไม่อ้อมค้อม คนที่ต้องตอบคำถามอึ้งไปไม่เป็น รับผิดชอบอย่างไรงั้นหรือ แต่งงานคงไม่ใช่คำตอบที่ดีเท่าไรนัก เพราะหากชีวิตคู่ของเธอเริ่มต้นจากการเสียตัวเพราะความเมา มันก็คงจบไม่สวยเท่าไรหรอกมั้ง เธอกับเขายังรู้จักกันไม่ดีพอ ยังไม่มากพอที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน“อย่าเพิ่งปฏิเสธความรับผิดชอบจากผม เราค่อยๆเรียนรู้กันไปก่อนได้ไหม”พลอยชมพูเ
นิยายชุดหวานรัก หวานพลอยรัก 32
เพลิงตะวันจับตามองน้องสาวตั้งแต่เธอเดินออกจากประตูบ้านมา กระทั่งเดินมานั่งที่เก้าอี้ซึ่งอยู่ในซุ้มไม้ที่เขากับภรรยานั่งอยู่ก่อนแล้ว“ช้า!” คนใจร้อนและหัวร้อนง่ายว่าน้อง แล้วมองอย่างจับพิรุธ“ติ๊บเป็นผู้หญิงนะพี่เพลิง จะให้วิ่งผ่านน้ำหรือไงเล่า มันก็ต้องให้เวลากันหน่อยสิคะ” พลอยชมพูว่าแล้วทำปากยื่นให้พี่ชาย“น้ำฝนไม่เห็นอาบนานเหมือนติ๊บเลย” คนข้องใจยังคงหาเรื่องจับผิดน้องต่อ“ที่อาบไม่นานเพราะพี่เพลิงเข้าไปอาบด้วยหรือเปล่าคะ อาบไม่นาน เพราะทำอย่างอื่นด้วย” ถึงเธอจะเพิ่งเสียพรหมจรรย์มาเมื่อคืนนี้เอง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้อะไรเลย เรื่องแบบนี้ถึงไม่อยากรู้แต่ก็ได้รู้ เพราะทั้งเพื่อนฝูงคุยกัน ทั้งหนังทั้งละครมีฉากแบบนี้ออกเยอะแยะ และพลอยชมพูก็ฉลาดพอที่จะดึงน้องสาวเข้ามาจัดการพี่เพลิง“พี่ติ๊บ!” หยาดพิรุณอุทานเรียกพี่สาวด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วหันไปมองสามีด้วยสายตาดุ เพราะเขานั่นแหละไปจุกจิกวุ่นวายถามจับผิดพี่สาวเธออยู่ได้ พี่ติ๊บเลยสวนหมัดกลับมา แต่แทนที่หมัดนี้จะโดนเขา กลับมาฮุกเข้าใต้ลิ้นปี่เธอเสียนี่“ตื่นสายโด่งขนาดนี้ พี่พบเขายังจ
นิยายชุดหวานรัก หวานพลอยรัก 31
หยาดพิรุณมองตามหลังสามีแล้วได้แต่ส่ายหน้า หญิงสาวหันมายิ้มให้พี่สาว แล้วเดินเข้าไปสวมกอดด้วยความคิดถึง “ขอโทษแทนพี่เพลิงด้วยนะคะพี่ติ๊บ พี่เพลิงเนี่ยไม่ค่อยเข้าใจคำว่าเกรงใจใครหรอกค่ะ นี่มันห้องส่วนตัวของพี่ติ๊บ ก็ยังดื้อรั้นจะเข้าไปอีก เดี๋ยวกลับถึงไร่ น้ำฝนจะจัดการให้นะคะ” “ขอบใจมากนะน้ำฝน ถ้าไม่ได้น้ำฝนพี่คงแย่” หยาดพิรุณคลายอ้อมกอด ผละออกมาจ้องมองหน้าพี่สาวอย่างแปลกใจ คิ้วเรียวขมวดมุ่นด้วยความสงสัย อดไม่ได้ที่จะชะเง้อคอมองเข้าไปในห้อง แย่อะไร...พี่ติ๊บมีอะไรซ่อนไว้ในห้อง คนที่เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอพูดประโยคชวนสงสัยออกไปรีบขยับตัวบังสายตาน้อง “เอ่อ...น้ำฝนไปรอพี่ข้างล่างก่อนนะ พี่ขอเวลาอาบน้ำแต่งตัวแป๊บเดียว เดี๋ยวพี่ตามลงไปคุยด้วย” “ค่ะ” แม้จะสงสัยเพียงใด แต่หยาดพิรุณก็เคารพความเป็นส่วนตัวของพี่ เมื่อน้องสาวเดินลงบันไดไปแล้ว พลอยชมพูจึงรีบปิดประตู ลงกลอนแน่นหนา หญิงสาวพิงหลังกับบานประตู ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดวงตาที่มีแววกังวลม
นิยายชุดหวานรัก หวานพลอยรัก 30
“คุณพบไปหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้าก่อน แล้วก็ห้ามส่งเสียง ห้ามออกมาจนกว่ากว่าติ๊บจะเปิดประตูให้” พลอยชมพูลุกขึ้นจากเตียง เธอไม่สนหรอกว่าจะโป๊เปลือยอยู่ เพราะตอนนี้เธอกังวลอยู่เรื่องเดียว คือกลัวว่าพี่เพลิงจะรู้ว่าเธอกับเจ้านายมีอะไรเกินเลยกันแล้ว คนตัวเล็กลากร่างสูงกำยำลงมาจากเตียง พบรักลงมาแต่โดยดี ไม่ได้กลัวไอ้หมาบ้าเพลิงที่เคาะประตูอยู่หรอก แต่เขายอมลุกดีๆก็เพราะมีอาหารตาให้มองต่างหาก“เอาเสื้อผ้าคุณพบเข้าไปด้วย” พลอยชมพูก้มลงเก็บเสื้อผ้าของเขา แล้วยัดใส่มือให้ หญิงสาวรุนหลังเขาไปหน้าตู้เสื้อผ้า เปิดประตูตู้แล้วออกแรงผลักเขาให้เข้าไป ทว่าคนตัวโตกลับไม่ยอมขยับ“สัญญามาก่อนว่าจะไม่หนีกลับบ้าน”“โอ๊ย! ไม่มีเวลามาสัญญิงสัญญาอะไรแล้วค่ะ คุณพบหลบเข้าไปอยู่ในตู้ก่อนนะคะ”“ไม่! ผมจะไม่เข้าไปอยู่ในตู้ จนกว่ากระติ๊บจะสัญญามาก่อนว่าจะไม่หนีกลับบ้าน”พบรักมองสบตาคู่สวยแน่วแน่ พลอยชมพูถอนหายใจแรง คนขี้โกงมาบังคับเอาคำสัญญาตอนหน้าสิ่วหน้าขวานนี่นะ“ค่ะ ติ๊บจะไม่หนีกลับบ้าน”พบรักยิ้มในหน้าเขาสวมกางเกงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบพาตัวเองเข้าไปหลบอยู่ในตู้
นิยายชุดหวานรัก หวานพลอยรัก 29
“อยู่กับผมนะครับ” เสียงกระซิบทุ้มนุ่มของพบรักทำให้คนที่หลับอยู่บนอกเขาครางงึมงำขยับตัวเล็กน้อย คนเข้าข้างตัวเองตีความเอาว่านั่นคือเสียงตอบรับจากเธอ พลอยชมพูขยับตัวไล่ความเมื่อยขบที่เกาะกินไปทั้งสรรพางค์กาย ความอบอุ่นที่แนบชิดอยู่ทำให้เธอไม่อยากตื่น ในห้วงฝันเลือนรางเธออิ่มเอมสุขล้ำเสมือนจริงเสียจนไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นเพียงความฝัน หญิงสาวถอนหายใจบางเบา ซุกตัวเข้าหาความอบอุ่นอีกนิด ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มหวานละมุน จนคนที่ตื่นก่อนและแอบมองเธออยู่นานแล้วพลอยยิ้มตามไปด้วย “ตื่นได้แล้วครับ สายแล้ว” เสียงกระซิบอยู่เหนือศีรษะทำให้คนที่กำลังจะเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้งขมวดคิ้วมุ่น พลอยชมพูลืมตาขึ้นแล้วกะพริบปริบๆ หญิงสาวกลอกตาไปมาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนก้มสำรวจมองตัวเอง แต่เพียงแค่ขยับก็รับรู้ได้ว่าเธอไม่ได้นอนอยู่คนเดียว ใบหน้างามค่อยๆแหงนเงยขึ้นมองเจ้าของเสียงที่ปลุกเธอเมื่อครู่ ใบหน้าคุ้นเคยที่อยู่ห่างไม่ถึงคืบทำใ
