LOGINShare
บทที่ 11 ใต้ร่มองุ่น หญิงสาวนั่งใจลอย...
Last Updated:
2025-10-18 21:30:11เช้าวันต่อมา แสงแดดทอดผ่านช่องหน้าต่างกระทบเรือนเบา ๆ จนเกิดไอละมุนบนขอบไม้ ไม่มีเสียงทหารเดิน ไม่มีเสียงจากอาวุธ มีเพียงกลิ่นหอมบาง ๆ ของขิงอ่อน กับกลิ่นซุปกระดูกที่เคี่ยวช้า ๆ ในครัวด้านใน
ไป๋หลินในชุดผ้าไหมเรียบง่าย แขนเสื้อถูกรั้งขึ้นสูง มือเล็กจับมีดหั่นผักมั่นคง ไม่ได้งดงามราวภาพวาดในวัง แต่ดวงตาเธอ… กลับมีประกายที่ต่างไปจากทุกวัน
เพราะวันนี้ เธอไม่ได้ทำเพื่อเอาตัวรอดไม่ได้ทำเพราะ เขาบังคับ เธอกำลัง “ลงมือปรุง” อาหารเช้าให้ชายผู้หนึ่ง… ที่ไม่เคยมีใครบอกเขากินข้าวให้ตรงเวลา
"เขาไม่ชอบรสจัด…" เธอพึมพำ ขณะตักน้ำแกงขึ้นชิม
"ตอนกินมื้อก่อน เขาหยุดคิ้วตอนข้าปรุงเผ็ดเกิน"เธอเปลี่ยนพริกเป็นพริกหอมใส่ผักน้อยลงซอยขิงบางคั่วปลาให้กรอบแต่ไม่ไหม้แล้วจัดเรียงทุกอย่างลงถาดเอง ไม่ให้สาวใช้แตะ
"เอาไปวางไว้ที่โต๊ะในเรือนห้องตำราของนายท่าน" เธอสั่งสาวใช้อย่างนุ่ม" และอย่าเอ่ยว่านี่ข้าทำ"
"เจ้าคะ?"
"...ข้าไม่อยากให้เขาคิดว่าข้าทำเพื่อตอบแทน" เพราะจริง จริงแล้ว เธอทำเพราะรู้ว่าเขาจะยุ่งจนลืมทานข้าวเช้าเสมอ ลืมกระทั่งน้ำชา ลืมว่าต
Latest chapter
นิยายเรื่องนี้ข้ามีสามีถึง 7 คน บทที่ 27 พิษหวานใต้หน้ากากดำ
อวี้หลันสะดุ้งเธอได้ยินเพียงบางคำ ร่างกายยังเต้นตุบ จากฤทธิ์ยาแต่หัวใจเริ่มตื่น เซี่ยหลินหันกลับไปมือของเขาแตะปลายนิ้วของนาง ไม่พูดอะไรแต่แววตาคู่นั้น… สั่นสะเทือนยิ่งกว่าเสียงฆ้องสนามรบ“ข้าจะกวาดล้างหอนี้ทั้งหมด…และหากมันผู้ใดเกี่ยวข้อง ……ข้าก็จะลากพวกมันออกมาเองกับมือ”นางเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงรื้นกลีบปากเธอขยับจะเอ่ยอะไรบางอย่าง แต่เสียงม้าเหยียบดินดังขึ้นอีกครั้งรายงานจากสายข่าวอีกสายกำลังมา…ไอน้ำในห้องบ่อหยกหนาทึบราวม่านหมอกจากหุบเหว น้ำร้อนล้อมร่าง “ฮั่นหยางเทียน”เหมือนอ้อมแขนของสัตว์ร้ายที่เขาเลี้ยงไว้เอง ผิวแกร่งเปียกชุ่มเป็นเงา สายน้ำไล้ผ่านแผงอกและหน้าท้องแข็งเป็นลอน แต่ความร้อนจากบ่อยังสู้ความเดือดในอกไม่ได้เขาคือเจ้าลัทธิมารผู้ครองเงามืด ภายใต้หน้ากากสีดำ เขาปลดสายรัดอย่างเนิบช้า เสียงโลหะกระทบกัน ก่อนหน้ากากเลื่อน เผยใบหน้าคม คิ้วเข้มได้รูป ดวงตาลึกละเมียดแฝงแววลึกลับ จมูกโด่งรับกับริมฝีปากหยักบางที่โค้งขึ้นเพียงน้อย ก็เหมือนเชื้อเชิญให้จิตใจสตรีละลายในรอยยิ้มแผ่วมีเงาเย็นของ
นิยายเรื่องนี้ข้ามีสามีถึง 7 คน บทที่ 26 โต๊ะของแขก กับหัวใจที่เดือดกว่าสุรา… เมื่อ “เธอ” ถูกเลือกโดยบุรุษหน้ากากดำ
เมื่อใครต้องตา…พวกนางจะเดินเข้าไปมอบตราให้หญิง ผู้นั้นและพาเข้าด้านใน ที่ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรต่อจากนั้นโต๊ะที่เซี่ยหลิง จ้าวอี้หาญ และอวี้หลันนั่งอยู่แม้จะหลบมุมแต่ก็ “งามเกินไปที่จะมองข้าม”อวี้หลัน… ในชุดโบตั๋นโปร่งใบหน้าที่กำลังซับเหงื่อดวงตาแดงเรื่อจากยาปลุกอารมณ์ที่แทรกมากับสุราและกลิ่นกำยานริมฝีปากที่ขบไว้แน่นจากความร้อนในกายทั้งหมดนั้น…มันสั่นไหวในตาทุกบุรุษรวมถึง “เขา” บุรุษในหน้ากากดำเสียงฝีเท้าเขาหยุดลงตรงหน้าโต๊ะพัดในมือเคาะเบา ๆ บนผิวไม้ขณะที่แผ่นหยกสลักลายเสือถูกวางลงตรงหน้าอวี้หลัน… ด้วยมือของข้ารับใช้ในผ้าไหมดำ เซี่ยหลิงเงยหน้าขึ้น ช้า นิ่ง เย็นเฉียบ“ของใคร”บุรุษในหน้ากากพูดเพียงคำเดียว “ของข้า”จ้าวอี้หาญขำเบา ๆ แต่ขำแบบคนที่พร้อมฟาดพัดใส่หน้าคู่ต่อสู้ “ดูเหมือนเจ้าคงยังไม่ได้อ่านกฎของงานนี้สินะ“นาง… มากับข้า”“มากับท่าน… ไม่ใช่ของท่าน”เสียงอีกฝ่
นิยายเรื่องนี้ข้ามีสามีถึง 7 คน บทที่ 25 เสียงกระซิบในคืนไร้สติ…จากสองบุรุษ บทละคร..ราวภาพฝันตื่นหนึ่ง
เขากระแทกเข้าไปลึกสุด แช่ไว้ ขณะที่อวี้หลันร้องลั่น สะโพกกระตุกแตกซ้ำอีกครั้งในอ้อมแขนทั้งสองน้ำรักทะลักล้น จนหยดลงเสื่อเป็นทางเขาถอนตัวช้า ๆ เสียงเนื้อหลุดจากกัน เฉาะ! ดังลั่น แล้วเซี่ยหลินก้าวเข้าต่อทันทีไม่แม้แต่รอให้เธอได้พัก...เสียงใหม่ ฉึก! ก้องกังวานอีกครั้ง ความร้อนระลอกใหม่แทรกเข้ากาย กลีบที่เพิ่งปล่อยแตกกลับต้องรับลำใหม่ที่แข็งขึงไม่แพ้กัน“ข้า… จะขยี้เจ้าอีกครั้ง อวี้หลัน…” เสียงเขากัดฟัน ขณะที่สะโพกเริ่มกระแทกอย่างแรงร่างนางโยนขึ้นลงตามจังหวะตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! หน้าอกกระเพื่อม เสียงครางดังต่อเนื่องจากลำคอจนหลุดเสียงพูด“ข้า… ไม่ไหว… ได้โปรด…!”แต่ไม่มีใครหยุด ไม่มีใครใจดี ไม่มีแม้แต่วินาทีให้เธอหายใจความใคร่จากฤทธิ์ยา ผสานแรงกระแทกจากทั้งสองชาย หลอมรวมจนไฟใต้ผิวเธอลุกพรึ่บ ลนจิตไม่เหลือสติเซี่ยหลินเร่งจังหวะสุดแรง กลีบนางตอดรัดแน่น มือของเขาตีสะโพกเธอจนแดงก่อนจะกระแทกครั้งสุดท้าย—แล้วปล่อยน้ำร้อนข้นเข้าโ
นิยายเรื่องนี้ข้ามีสามีถึง 7 คน บทที่ 24 เสียงกระซิบในคืนไร้สติ…จากสองบุรุษ บทละคร..ราวภาพฝันตื่นหนึ่ง
“ข้าขออนุญาตนะ… อวี้หลันคนงามเพื่อความสมจริง”อวี้หลันเบิกตานิดหนึ่ง แต่ไม่ขัดขืนใบหน้าแดงซ่านจากสุรา และบางสิ่งที่ไหลอุ่นขึ้นจากในอกมือของเขาลูบผ่านเนินอกแล้ว ปลดสายผ้าแพรฟึบ…ผืนผ้าบางร่วงลงพื้นหน้าอกเปลือยขาวละมุนสั่นระริกอยู่ตรงหน้ายอดอกชูชันจากอากาศเย็นผสมฤทธิ์บางอย่างที่ปะทุจากภายในร่าง อี้หานโน้มตัวลงช้า ๆ ปลายนิ้วลูบผ่านเนินเนื้อ แล้วใช้สันจมูกถูไล้เบา ๆอวี้หลันกลั้นหายใจมือเกาะบ่าชายหนุ่มแน่น… เขาไม่ให้โอกาสนางถอยริมฝีปากเขาบดจูบลงตรงยอดอกดูด… ขบ…ลิ้นเขาตวัด…ลากช้าๆ….นางสะอื้นในลำคอ“อื้อ…!”เสียงผ้าด้านหลังขยับเซี่ยหลินลุกเข้ามาเงียบ ๆ นั่งคุกเข่าด้านหลังนาง มือหนาแตะแผ่นหลังแล้วค่อย ๆ ประคองไหล่เปลือยของนางไว้เสียงเขาแหบแผ่ว“หากเจ้าเล่นละคร… จงเล่นให้เหมือนตายไปแล้วเพื่อมัน”ขณะอี้หานยังคลอเคลียยอดอกเซี่ยหลินก้มลงจูบที่ท้ายทอยนางลมหายใจเขาร้อนผ่าวปลายนิ้วลูบผ่านซี่โครงนางจากด
นิยายเรื่องนี้ข้ามีสามีถึง 7 คน บทที่ 23 คืนที่แสนเลวร้าย...ใต้ร่างสาวงาม
ข้างเสาไม้ด้านหนึ่ง เด็กสาวชุดเขียวถูกอุ้มขึ้นตักโดยพ่อค้าหนุ่มที่ในยามปกติพูดจาเคร่งเครียด แต่ยามนี้ เขาเลียซอกคอเธอแล้วบีบหน้าอกด้วยสองมือ ราวกับกำลังนวดผลไม้อุ่นจัดตรงซอกม่านด้านใน ขุนนางชราผู้มากบารกาศกำลังกดหญิงสาวต่ำกว่าเขาหลายวัยลงกับเบาะเสียงดูดเนื้อดัง จ๊วบ! จ๊วบ! จนนางครางข้างเตียงเตี้ย พ่อค้าหนุ่มพลิกตัวทับบัณฑิตหนุ่ม ก้นเปลือยกระแทกสะโพกเขารัวไม่หยุดเสียงครางซ้อนกันเป็นบทประสานวาบหวิวจนแม้เหล่าขันทีที่แอบมองอยู่มุมห้องยังต้องกลืนน้ำลายกลิ่นเหงื่อ กลิ่นน้ำสวาท คละคลุ้งในห้อง ไม่ต่างกับควันจากเตาโอสถกลิ่นดอกไม้ยิ่งดึก ทุกคนก็ยิ่งถลำ บางคู่รักกันต่อหน้าทุกคนบางคู่ลากกันไปซอกม่านบางคนแม้ไม่รู้ชื่ออีกฝ่าย ก็พร้อมจะกลืนกินกันให้หมดทั้งร่าง“อื้ออ… นายท่านเจ้าค่ะ…! ตรงนั้น—อ๊าาาา!”เสียงนั้นดังข้ามห้องตามด้วยเสียงเนื้อกระแทกเนื้อตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!บนชั้นสาม ราชวงศ์หนุ่มนั่งกอดหญิงในอ้อมแขนมองทุกอย่างเบื้องล่างอย่างสงบแต่ใต้ผ้าคลุม แขน
นิยายเรื่องนี้ข้ามีสามีถึง 7 คน บทที่ 22 หอเงาจันทร์ คืนนี้เกมที่เลวร้ายที่สุดเพิ่งจะเริ่ม...
หอเงาจันทร์ไม่ได้ต้องการแค่หญิงชาวบ้าน มันต้องการ “เลือดบริสุทธิ์ที่มีมูลค่า” เพราะบางขุนนาง ไม่ได้จ่ายเพื่อความใคร่แต่จ่ายเพื่อ “ล้างแค้นตระกูลศัตรู” โดยไม่ต้องลงมือเองและในคืนเดือนนี้…ชื่อของหญิงสาวปริศนาที่ผู้ว่าการแคว้นเพิ่ง “แนะนำ” เข้ามาถูกเขียนไว้ท้ายสุดในรายชื่อ “ผู้ร่วมงานชมจันทร์”** “อวี้หลัน” ใบหน้าสะอาด ดวงตาว่างเปล่า น่าสนใจอย่างประหลาดสันนิษฐานว่าอาจไร้พื้นเพปลอดภัยที่จะลอง”พวกมันไม่รู้เลยว่าหญิงผู้นั้น คือ หัวใจของแม่ทัพชายแดนผู้เหี้ยมที่สุดในแคว้นนี้และเป็น อดีตนางเอกที่ครั้งหนึ่งเคยมีสามีทั้งเจ็ดในโลกที่พวกมันไม่มีวันเข้าใจหญิงงามในเงาโบตั๋นที่ไม่รู้ว่าตนคือดอกไม้พิษ... และชายสองคนที่หลงลมหายใจตนเองไปในคืนที่พระจันทร์สวยเกินกว่าจะไว้ใจคืนนั้น หอเงาจันทร์แต่งแสงแพรจนสว่างไสวโคมแดงแขวนเรียงร้อยตามทางเดินกลีบดอกเหมย ลอยในอ่างทองเหลืองกลิ่นเครื่องหอมจาง ๆ คลุกเคล้าอยู่ในอากาศงานเลี้ยงชมจันทร์หนึ่งคืนในหนึ่งเดือน สำหรับคน ชนชั้น
You may also like
พระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น39.5K viewsทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์16.9K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่123.7K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว366.8K viewsข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ
หลิวซินอี้3.9K viewsฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น
บ้านเขมปัณณ์4.9K viewsทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์
ฮาจิฮาจิ6.7K viewsสนมวังเย็นที่แสนรัก
Lovedee913 views
