/ วัยรุ่น / น่านฟ้าคว้าเกียร์ / ตอนที่ 7 อยากเลี้ยง

공유

ตอนที่ 7 อยากเลี้ยง

last update 최신 업데이트: 2025-04-18 14:20:36

@มหาลัย

“ วันนี้พวกคุณไม่ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมของพวกเราเลยโดยเฉพาะคุณผู้ชายทำให้หลายๆคนต้องกลับบ้านมืดดด… ” บรรยากาศตอนนี้เงียบจนน่าขนลุกกับน้ำเสียงของรุ่นพี่ที่ก่อนหน้านี้มีกิจกกรมเชียร์ให้ได้ทำ เเต่รุ่นน้องหลายคนไม่ให้ความร่วมมือ จึงต้องถูกทำโทษทั้งหมดเเละนี้ก็เป็นอีกครั้ง

“ ... ”

“ ลุกนั่งพร้อมเพียงกันสามสิบครั้ง ถ้ารอบนี้พวกคุณทำไม่พร้อมกันจะถูกเพิ่มขึ้นอีกครั้งล่ะสิบ ได้ยินไหมครับบบ ”

“ ได้ยินค่าา / ได้ยินครับบบ ”

“ ดีมาก....เริ่มได้ ”

“ หนึ่ง สอง สาม.... ” ณคุณมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ริมด้านหลังที่ถูกสั่งทำโทษไปด้วยเพราะเพื่อนไม่ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมจนเริ่มสงสาร ใบหน้าสวยหวานมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้าจนอยากเช็ดให้

...เเต่ก็ทำไม่ได้

จึงได้เเต่มองคาดโทษเพื่อนตัวดี

ที่ว๊ากเเละสั่งน้องให้ทำอยู่ได้ เเต่ก็เข้าใจว่าต้องทำ เพราะรุ่นน้องหลายคนไม่ให้ความร่วมมือจนเธอโดนหางเลขไปด้วย

“ ยี่สิบเก้า....สามสิบ ” เสียงเหนื่อยหอบดังขึ้นพร้อมเม็ดเหงื่อผุดเต็มหน้าทุกคนไปหมด

“ กลับบ้านได้ครับ...อาทิตย์หน้าเจอกันเพื่อคุยเรื่องรายละเอียดเรื่องการออกค่ายกัน รับทราบไหมมม ”

“ รับทราบค่ะ / รับทราบครับ ”

“ งั้นเเยกย้ายกลับบ้านได้ครับ ขอให้ทุกคนเดินทางกลับปลอดภัย ”

“ เหนื่อยจัง ” เธอบ่นออกมาเบาๆก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าที่กองรวมกันอยู่กับเพื่อนๆด้านข้างลานกิจกรรม สภาพเเต่ล่ะคนคือเหนื่อยหอบเเบบเห็นได้ชัดทั้งชายเเละหญิง

“ กลับยังไงน่านฟ้าให้เราไปส่งไหม ” เพื่อนสาวอย่าง พรีม เอ่ยถาม ในขณะที่เดินออกมาพร้อมกันเพื่อจะกลับบ้าน

“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรานั่งรถเมล์กลับเองได้สบายมาก เพราะที่พักเธอกับเราอยู่คนล่ะทางกันเลย ”

“ เอางั้นก็ได้ ไว้เจอกันนะพรุ่งนี้ ”

“ จ้าา ” หลังจากโบกมือลากันเรียบร้อย เธอก็เดินไปตามทางริมถนนที่มีเพื่อนร่วมทางไม่กี่คน เพราะส่วนใหญ่เเต่ล่ะคนมีรถหรูขับ เเต่ก็ไม่เเปลกอะไรเพราะที่นี่คือมหาลัยชื่อดังมีชื่อเสียงเเละค่าเทอมเเพงลิบลิ่ว เเต่มหาลัยสวย การเรียนการสอนดีมากโคตรคุ้มค่าเล่าเรียน ใครๆก็อยากมาเรียนที่นี่กันทั้งนั้นถ้ามีโอกาส

ปรี๊ดๆๆ!!

กำลังคิดอะไรเพลินๆก็ต้องสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ๆก็มีเสียงบีบเเตรลั่นถนนอยู่ทางด้านหลังเธอ จึงต้องหันกลับไปมองว่าคนนั้นคือใครรวมถึงคนอื่นๆด้วย เเต่พอเจ้าของขี่มาจอดข้างๆเเละลดกระจกลงก็ทำให้หายสงสัยทันที

“ ขึ้นรถ...กลับพร้อมกัน ”

“ ค่ะ ” หันมองซ้ายมองขวาอีกครั้งไม่มีใครสนใจ จึงเปิดประตูรถหรูเข้าไปนั่งเเละปิดประตูเบาๆก่อนจะคาดเบลล์นั่งเกร็ง เบาะนุ่มเเอร์เย็นสบาย ทำให้หายเหนื่อยได้อย่างง่ายดายเลย ไม่เเปลกใจ ทำไมรถหรูราคาสูงถึงมีคนซื้อกัน ถ้าเธอรวยเธอก็คงจะซื้อเหมือนกัน เเต่ชาตินี้จะมีปัญญาที่จะซื้อรถเเบบนี้รึเปล่าก็ไม่รู้ เเค่คิดก็รู้สึกเกินตัวเเล้ว

“ เหนื่อยไหม...น้ำ ” พี่เขาใช้มืออีกข้างที่ว่างยื่นน้ำเปล่าเย็นๆมาให้ จึงรีบรับไว้เเละเอ่ยขอบคุณ

“ ขอบคุณค่ะ ” เปิดฝาขวดน้ำเเละกระดกขึ้นดื่มให้เย็นชื่นใจ

“ เหนื่อยไหมวันนี้ ”

“ นิดหน่อยค่ะ ”

“ ถ้าทุกคนให้ความร่วมมือก็คงไม่เหนื่อยเเบบนี้ ฉันไม่ได้ว่าเธอนะ ”

“ ค่ะ...หนูเข้าใจ ”

“ ไปหาอะไรกินกัน ”

“ ได้ค่ะ เเต่มื้อนี้หนูขอเลี้ยงพี่ได้ไหมหนูยังติดค้างพี่อยู่เลย ”

“ หึ...ได้สิ บอกทางมาเลย ” เขาหันมองเด็กสาวข้างกายอย่างยกยิ้ม ก่อนจะหันไปมองทางเพื่อขับรถต่อ

เพียงไม่นานรถหรูก็ขับมาจอดอยู่หน้าร้านอาหารตามสั่งขนาดเล็ก ที่ผู้คนไม่ค่อยเยอะมากนักอย่างที่คิด

“ พี่ทานได้ใช่ไหมคะ ” เอ่ยถามพี่เขาอย่างเป็นกังวลเพราะกลัวจะทานไม่ได้ บุคลิกพี่เขาไม่ค่อยเหมาะกับร้านเเบบนี้สักเท่าไหร่

“ ได้สิ…ก็เหมือนกับโรงอาหารนั่นเเหล่ะ ลงไปกันเถอะ ” ร้านที่เธอพามาเป็นร้านขนาดเล็กก็จริง เเต่บรรยากาศรอบร้านถือว่าน่านั่ง โต๊ะจัดเป็นระเบียบเเละห่างกันพอสมควร

“ พี่สั่งได้เต็มที่เลยนะไม่ต้องเกรงใจหนู อาหารที่นี่อร่อยทุกอย่างหนูรับประกัน ” เธอหยิบกระดาษเเละปากกาบนโต๊ะจดอาหารที่เธออยากทานก่อนเงยหน้ามาถามผม

“ พี่จะทานอะไรคะหนูจะสั่งให้ ”

“ เธอสั่งอะไรไป ”

“ ข้าวผัดค่ะ ”

“ งั้นฉันเอาเหมือนเธอ ”

“ ได้ค่ะ เอาอะไรเพิ่มอีกไหม ”

“ ไม่เเล้ว ” เธอเดินไปยื่นให้เจ้าของร้านก่อนจะหยิบน้ำเปล่าติดมือมาสองขวด

“ มาทานที่นี่บ่อยเหรอ ”

“ ไม่บ่อยมากค่ะ ”

“ โทรศัพท์เป็นอะไรถึงปิดเครื่อง? หรือเจ๊งไปเเล้ว ” เขามองใบหน้าหวานอีกครั้ง

“ โทรศัพท์พังค่ะ พยายามฝืนใช้เเล้วเเต่ไปต่อไม่ไหวจริงๆ " ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิดเพราะไอ้คนนั้นคนเดียวเลย

“ เเล้วจะเอาที่ไหนใช้ ”

“ ว่าจะไปซื้อใหม่อยู่ค่ะ ”

“ จะไปตอนไหน ? ” ถึงว่าทำไมโทรหาไม่ติด

“ พรุ่งนี้เช้าค่ะ ” เธอยิ้มให้ผมก่อนอาหารจะถูกนำมาเสิร์ฟ หน้าตาน่าทานใช้ได้ กลิ่นหอมเตะจมูกมาก

ณคุณมองเธออีกครั้งที่ตั้งหน้าตั้งตาทานด้วยความหิวเเบบไม่สนใจใคร จนข้าวเลอะมุมปาก จึงยื่นมือไปเช็ดออกจากมุมปากให้อย่างเเผ่วเบาจนเธอชะงักนิ่ง เขาชอบนะที่เธอเป็นตัวของตัวเองดูธรรมชาติมองไม่มีเบื่อ ทำเอาเเทบล่ะสายตาจากใบหน้าหวานไม่ได้

“ กินเลอะเป็นเด็ก ”

“ ขะ...ขอบคุณค่ะ ” เธอเอ่ยขอบคุณเขาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักติดขัดเเละทำตัวไม่ถูกกับการกระทำนุ่มนวลเเฝงความอบอุ่นนี้ที่มีความห่วงใยของคนตรงหน้า ที่ทำให้เธอเขิลไปไม่เป็นอยู่หลายต่อหลายครั้ง เเต่ก็พยามยามตั้งสติระงับความเขินอายเอาไว้เเละตั้งใจทานต่อเงียบๆเหมือนเดิม

“ อร่อยไหมคะ ”

“ อร่อยมาก วันหลังคงต้องมาลองเมณูอื่นบ้างเเล้วล่ะ ” เขาเงยหน้าจากจานข้าวขึ้นมาตอบเธอด้วยรอยยิ้ม ถึงจะเป็นข้าวผัดทั่วไปเเต่รสชาติไม่เป็นอย่างที่เห็นเลย คืออร่อยเเละได้เยอะมาก

“ ถ้าอร่อยสั่งอีกได้นะคะ ”

“ ไม่เเล้วล่ะเเค่นี้ก็จะทานไม่หมดเเล้ว เเล้วเธอล่ะอิ่มไหม ”

“ ถ้าบอกว่าไม่อิ่มจะดูตะกละไปไหมคะ ” ถึงจะอึ้งนิดหน่อยที่เธอตัวเเค่นี้เเต่ทานเก่งมากกว่าเขา เเต่ถึงเธอจะทานเยอะกว่านี้ผมก็เลี้ยงไหวได้สบายๆไม่ติดอะไร ยังดูน่ารักในสายตาผมอยู่ดี

“ ไม่นะ...ถ้าไม่อิ่มก็สั่งอีกได้ ”

“ หนูล้อเล่นค่ะ ” ระหว่างเราบทสนทนาก็จบเพียงเท่านั้น จนทานกันอิ่มจึงเรียกป้ามาคิดเงิน

“ ทั้งหมดหนึ่งร้อยบาทจ้ะ ”

“ นี่ค่ะ ” เธอควักเงินเเบงค์ร้อยยื่นให้เเม่ค้าไป ก่อนจะเดินออกจากร้านมาพร้อมกัน ตามจริงเขาจะเเย่งเธอจ่ายก็ได้นะ เเต่ก็ไม่อยากขัดน้ำใจของเธอที่เธอตั้งใจจะเลี้ยง ถ้าขืนผมทำเเบบนั้นก็กลัวเธอจะไม่พอใจเอา

.............

เห็นเเววเกียมัวกลัวเมียมาเเต่ไกลเลย 😆

ฝากกดใจ ❤️ กดติดตาม เเละคอมเม้นท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 30 ความสุข ( ตอนจบ )

    สามปีต่อมาวันนี้เป็นวันครอบครัวของทั้งสองฝ่ายที่ได้มาเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งในรอบหลายเดือน บริษัทของคุณพ่อที่สร้างไว้ให้พี่เขาสานต่อดูเเลนั้นเติบโตไปได้ดีมาก จนรองประธานอย่างพี่เขานั้นที่จะขึ้นเป็นประธานบริษัทต่อในเร็ววันนั้นต้องยุ่งจนหัวเเทบหมุนไปหมด ถึงเเม้พี่เขาจะเรียนจบเเล้วเข้าทำงานเลยจนมีเวลาให้เธอน้อยลง เธอไม่เคยน้อยใจเลยนะ ถ้ามีเวลาว่างก็รีบไปหากันด้วยความคิดถึง หาเวลาไปสวีทเติมความกันอยู่เรื่อยถ้าพอมีเวลาส่วนความสัมพันธ์ของพวกเรานั้นไปได้ดีเรื่อยๆถึงเเม้จะมีทะเลาะกันบ้างเป็นครั้งคราวเเต่ก็เป็นสีสันในความสัมพันธ์ไม่เคยปล่อยไว้นานข้ามคืนมีอะไรจะรีบเคลียร์กันโดยเร็วตลอด พี่เขานั้นยังคงดีน่ารักเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยรู้สึกรักกันน้อยลงเลยมีเเต่เพิ่มทุกวัน “ น่านน้ำให้รูปให้พี่หน่อย ” ณดาเรียกน้องสาวเธอไปถ่ายรูปให้เพราะน่านน้ำถ่ายรูปสวย เวลาผ่านไปไวมากเผลอเเป๊ปๆก็โตเป็นสาวกันหมดเเล้ว “ ค่าาา ” น่านน้ำรีบวิ่งเข้าไปหา ตอนนี้เราอยู่ที่ประเทศจีนกันโดยมีเเพลนมาเที่ยวรอบนี้ห้าคืนหกวัน อากาศกำลังเย็นสบาย“ สาวจีนคนนั้นสวยจัง ” “ สวยไม่สู้เเฟนพี่หรอก ” “ มองทำ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 29 เสียใจ

    ปึ๊งงง!!เสียงประตูห้องที่ถูกปิดใส่อย่างเเรงทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ…เเละในที่สุดน้ำตาที่ถูกกลั้นเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็พังทะลายอย่างกับเขื่อนเเตกเป็นสายน้ำอาบเเก้มเปรอะเปื้อนใบหน้าจนสายตาเริ่มพร่ามัว จึงตัดสินใจเดินไปที่ห้องนอนของตัวเองเเละล็อคประตู เดินไปทิ้งตัวฟรุบหน้ากอดหมอนใบใหญ่ร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง…“ฮึกกๆๆ ….ฮือออออ ~” เธอจะง้อเขาอย่างไรดี เวลาต่อมาณคุณนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงกว้างมองเพดานที่มืดสนิทเพราะใจเอาเเต่คิดว่าเขานั้นดุเธอเเรงไปรึเปล่า จริงอยู่ที่เธอนั้นทำผิดเเถมเป็นความผิดครั้งเเรกด้วยความอยากรู้อยากลองตามประสาวัยรุ่นจึงไม่คิดให้ดีให้รอบคอบก่อนทำ เเต่ก็สามารถให้อภัยได้เเต่ไม่อยากให้เร็วจนเกินไปนักเขาอยากให้เธอสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำจริงๆ เเล้วจะได้ไม่ไปทำอีก ตอนที่เห็นเธอน้ำตาคลอเสียงเริ่มสั่นเขาเองก็ทนเเทบไม่ไหวอยากดึงเข้ามาสวมกอดเเต่ก็ต้องพยายามใจเเข็งไว้จะได้รู้ว่าเขานั้นเอาจริง ไม่ใช่ทำอะไรไม่นึกถึงความรู้สึกกัน“ปัดโธ่เว้ย…!!” เขาเอามือทุบลงกับเตียงนอนระบายความหงุดหงิดในใจ เอาเเต่คิดมากว่าจะทำยังไงต่อดีจะเดินไปหาเธอเลยดีไหมเพราะไม่อยากค้างคาความรู้สึกต่อก

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 28 เสียความรู้สึก

    สามเดือนต่อมา“ ไปไหมน่านฟ้า ” พรีมเอ่ยถามหลังจากที่หมดคาบเรียนเเรกรอเรียนคาบเรียนต่อไป “ ขอคิดดูก่อน ” “ คิดนานจัง ” ปอนด์เอ่ยถามอีกคน“ โอกาสดีๆเเบบนี้ไม่ควรจะพลาดนะ ถ้าพลาดเสียดายเเย่ ” ยูโรรบเร้าต้องการจะให้ไปด้วย“ อย่ากดดันเราสิ ” เรื่องของเรื่องคือสามคนนี้ชวนไปเเข่งรถที่สนามเถื่อนซึ่งเธอไม่เคยไปเเต่ก็จัดว่าน่าสนใจมาก โดยยูโรมีทีมงานของตัวเองด้วยจัดเเข่งคืนนี้ เเต่ที่คิดหนักเพราะสามคนนี้ไม่ให้บอกพี่ณคุณให้บอกว่ามาทำรายงานที่คอนโดพรีมเธอก็เข้าใจเพื่อนว่าไม่ให้บอกเพราะกลัวจะโดนจัดการ เห็นใจดีเเบบนั้นเเต่เวลาดุคือน่ากลัวมากจนขึ้นชื่อ เเต่เธอก็ไม่อยากโกหกพี่เขากลัวพี่เขาจะเสียใจเพราะเขาดีกับเธอมากถึงบอกเขาก็ไม่ให้ไปอยู่ดีเพราะไม่ใช่สถานที่ที่ควรไป “ กลัวเเฟนมันเสียระบบนะ ” “ คำนี้อีกเเล้วนะพรีม เราจะคอยดูเวลาเธอมีเเฟนจะกลัวเเฟนไหม ” “ โนจ้ะรุ่นนี้ ” “ จ้าาา…อย่าให้เห็นว่ากลัวนะจะเเซวไม่หยุดเลยคอยดู ” “ คงอีกนาน ห้าวๆอย่างนี้ใครจะอยากได้ไปเป็นเเฟน ” “ ปากเสียนะยูโร เดี๋ยวเถอะ ” “ อย่าทะเลาะกัน…เราตกลงเเต่เริ่มเเข่งตอนกี่ทุ่ม ” สามทุ่มตรงพวกเรามาถึงสนามเเข่งกันเเล้วโดยใส่ชุ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 27 รู้สึกดี Nc++

    “ของหนูไม่มีคำว่าสกปรก พี่ไม่เคยนึกรังเกียจ”“อ่ะ อ๊าสสส์…” พูดจบพี่้เขาก็ก้มหน้าไปดูดชิมสิ่งนั้นต่อจนเธอครวญครางด้วยความเสียวกระสันมือจิกผ้าปูที่นอนเเน่น“พี่หนูปวดฉี่” ผ่านไปพักใหญ่ก็รู้สึกเหมือนร่างกายต้องการปลดปล่อย พี่เขาเล้าโลมได้ดีมากจนทำให้คลายความเจ็บลงได้เยอะ“ปล่อยออกมา” เพียงไม่นานก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นให้ไหลออกมาจนเลอะเทอะเเต่พี่เขาก็ตวัดดูดชิมจนหมดเเทบทุกหยาดหยด ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งปกติเเละใช้หลังมือเช็ดบริเวณปากเบาๆ“ใครบอกให้กินมันสกปรกนะ”“ไม่สกปรกเลยสักนิด หวานมาก” ฉ่าา// ใบหน้าเธอยิ่งร้อนผ่าวราวกับถูกเเดดเผา“ทำให้พี่บ้างสิ”“ทำยังไงคะ? ”“เดี๋ยวพี่สอน”“เเหน่ะ…ไหนบอกไม่เคยทำ”“ไม่คิดว่าพี่ดูวีดีโอเพื่อช่วยตัวเองบ้างเหรอ”“….” ตรงกว่านี้มีอีกไหม“เอามือมาจับเเละชัดรูดขึ้นลงเบาๆ ก่อน” เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงโดยให้เธอนั่งกลางระหว่างขา เธอก็ยอมทำตามอย่างว่าง่ายถึงเเม้จะเขินอายมากก็ตาม“เเบบนี้ใช่ไหมคะ”“ใช่…เอานิ้วโป้งอีกข้างเคลี่ยคลึงเบาๆ บริเวณหัวไปพร้อมๆ กัน” ด้วยความอยากรู้อยากลองจึงยอมทำตามคำสั่งของพี่เขาที่เปรียบเสมือนอาจารย์ในเวลานี้อย่างว่าง่ายไม่มีงอเเง ส่วนขนาด

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 26 สร่างเมา Nc++

    @คอนโด“ ลงมา ” “ ไม่ลง…ทำไมหนูเวียนหัวจังเลย ” พยายามจะดึงเธอออกจากรถเเต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออีกคนงอเเงไม่ให้ความร่วมมือ “ อย่าดื้อได้ไหม…ดึกเเล้วนะไม่ง่วงเหรอ พรุ่งนี้เราต้องไปบ้านพ่อเเม่พี่อีกนะ ” เหนื่อยจะดุจึงจำเป็นต้องใช้เหตุผลคุยเเทนเเละก็ได้ผล “ พี่สัญญาก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษหนู ” “ อืม…สัญญา ” “ โอเค งั้นไปกันหนูอยากนอนเต็มทีเเล้ว ” ในที่สุดเธอก็ยอมลงจากรถหลังจากที่ต่อล้อต่อเถียงกันมาตั้งนาน เเต่พอลงจากรถเธอก็เวียนหัวจนเซเเทบยืนไม่อยู่จนต้องพยุงร่างเอาไว้ ก่อนจะตัดสินใจช้อนร่างบางขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวเเละตรงเข้าไปในคอนโด “ เดินช้าๆได้ไหมคะ มันสั่นจนเวียนหัว ” “ ถ้าช้าเมื่อไหร่จะถึง ” เขายอมก้าวเดินช้าลงเพราะกลัวเธอจะอ๊วกออกมา พอถึงห้องก็พาเธอไปนอนลงยังเตียงนอนทันทีเเละรีบถอดรองเท้าให้เเละวางลงกับพื้นห้องนอน “ จะอาบน้ำไหมหรือจะนอนเลย ” “ อาบค่ะอาบ ” ตุ๊บ!!“ ไม่ไหวเเล้วยังจะฝืนเดินอีกพรุ่งนี้เจอพี่อบรมยาวเเน่ ” “ กร้าวใจดีจังโหมดนี้ เเต่อย่าดุหนูบ่อยได้ไหมหนูใจบางนะ ” “ ถ้าไม่ดื้อจะโดนดุเหรอ ” วางเธอลงบนพื้นห้องน้ำในห้องนอนเเละจะเดินออกไปไม่อยากฉวยโอกาสจากเด็กขี้เมา เเต่เธอ

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 25 ท้าทาย

    คืนวันศุกร์“เรากลับกันเถอะ” พอลงจากรถได้พี่เขาก็งอเเงร้องอยากจะกลับท่าเดียวเพราะเห็นผู้คนเยอะเต็มร้านเเถมมีเเต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่เลยเกิดอาการหึงหวงจนต้องรั้งเเขนดึงเอาไว้ ส่วนพี่ๆ เพื่อนๆ คนอื่นมาถึงกันหมดเเล้ว“ไม่ได้ค่ะ ทุกคนเขามาถึงกันเเล้วนะไม่ควรปล่อยให้เขารอนานกันขนาดนั้นมันเสียมารยาทค่ะเเค่นี้ก็ช้ามากพอเเล้ว”“อยากเข้าไปขนาดนั้นเลย” เขาหรี่ตามองจับผิดเเฟนสาวที่ดูอยากจะเข้าไปข้างในนัก ถึงจะเป็นร้านนั่งชิลเป็นร้านอาหารบวกกึ่งบาร์เเต่ผู้ชายค่อนข้างเยอะเขาไม่อยากให้เธอเข้าไป“หนูหิวเเถมพี่ๆ เขาจะเลี้ยงฉลองสถานะใหม่ให้พวกเราด้วย”“ไปก็ไป” เขาเอ่ยจบก็โอบไหล่เเฟนสาวพาเข้าข้างในถึงจะเดินได้สบายโดยที่ไม่เบียดเสียดกับใคร เเต่ก็เห็นสายตานับหลายคู่ในร้านมองมาที่พวกเราเหมือนพวกเราเป็นดาวเด่นให้ความสนใจเป็นพิเศษ“มาช้ากันจัง”“รถติด” เอ่ยจบก็ดึงเก้าอี้ให้เเฟนสาวนั่งก่อนตัวเองจะนั่งลงข้างๆ“ขอโทษด้วยนะคะที่มาช้า”“ไม่เป็นไรน้องน่านฟ้า พี่เเค่เเซวเล่นเฉยๆ พวกเราพึ่งมาถึงได้ไม่ถึงสิบนาทีนี้เอง” เลโอเอ่ยตอบพร้อมยกยิ้มให้“พี่สั่งอาหารมาเเล้วนะ อีกสักพักคงยกเอามาเสริฟ” จินนี่เอ่ยตอบ“ค่ะ…หิวไหมพ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status