ตอนที่ 6 เขาเรียกว่าตกหลุมรัก

หลังเลิกเรียนตอนเย็นๆ น่านฟ้าก็เดินตามทางไปเรื่อยเพื่อหางานใหม่ให้ใกล้ที่พักมากขึ้นจะได้ประหยัดเงินค่าเดินทาง เหมือนจะหาง่ายเเต่ไม่ง่ายเลยสักนิด เพราะพนักงานพาสไทม์เต็มทุกร้าน

ความใฝ่ฝันของเธอคืออยากสอบเข้ามหาลัยดีๆที่มีชื่อเสียง เรียนจบจะได้หางานดีๆทำเเละเงินเดือนสูงๆ ครอบครัวจะได้สุขสบายมากขึ้นทั้งการกินการอยู่เเละการใช้ชีวิต เเละน้องจะได้เรียนที่ดีๆที่อยากเรียนเเละมีอนาคตที่ดีจะได้ไม่ลำบากเหมือนกับเธอเอง

เธอนั่งลงที่เก้าอี้ว่างหน้าร้านขายน้ำปั่นเพราะเริ่มเหนื่อยจากการเดินหางาน จึงอยากหาน้ำปั่นเย็นๆชื่นใจกินสักเเก้ว ซึ่งราคาก็ถือว่าไม่เเพงมากจนเกินไป เเก้วล่ะห้าสิบบาท อาจจะถูกกว่าหลายๆร้านด้วยซ้ำ ราคาอาจจะปกติดีหรือถือว่าถูกสำหรับเมืองกรุง เเต่สำหรับเธอนั้นถือว่าสูงกว่าราคาเเถวบ้านอยู่พอสมควร เเต่ก็พอจะเข้าใจได้ว่าค่าเช่าที่เเละหลายๆอย่างอาจจะเเพง

...การเเข่งขันก็สูงเช่นกัน

เธอเลือกจะสอบติดมหาลัยดีๆในเมืองกรุง เพราะว่าจะได้หางานทำง่ายๆด้วยระหว่างเรียน เเต่พอมาใช้ชีวิตที่นี่เองจริงๆกับพบว่าต่างจากที่เธอคิดเลย ทุกคนดูเร่งรีบไปหมด จนเเทบไม่ได้สนใจกัน เเต่ก็ดีตรงต่างคนต่างอยู่ เเต่ก็ต้องระมัดระวังตัวเองให้สูงด้วยเพราะหาความปลอดภัยเเละความจริงใจจากผู้คนนั้นไม่ง่ายเลย

“ ได้เเล้วค่ะน้ำมะนาวปั่น ”

“ นี่ค่ะ ”

“ ขอบคุณนะคะ เเล้วมาอุดหนุนใหม่นะ ” พี่คนขายยื่นเเก้วน้ำเเละรับเงินจากมือฉันไปเเละกล่าวขอบคุณเธอจึงยกยิ้มบางๆให้ เเต่โทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นจึงหยิบออกมาดูก็เห็นว่าคนเป็นเเม่โทรมาจึงรีบกดรับสาย

....ที่นี่ไม่เห็นสนุกเหมือนที่คิด เธอโคตรคิดถึงบ้านเเละเเม่กับน้องเลย

...เเต่ก็ต้องอดทนไว้เพราะนี่คืออนาคตของตัวเอง

“ ฮัลโหลจ้ะเเม่ ”

( เกิดเรื่องเเล้วลูก.... )

ติ๊ง~

ยอดเงินในบัญชีคงเหลือ 1,000 บาท

เธอได้เเต่ถอนหายใจอีกครั้งกับยอดเงินคงเหลือที่เก็บสะสมมาเหลือหนึ่งพันสุดท้าย ก่อนหน้านี้เเม่โทรมาบอกว่าน้องป่วยหนักเเต่โรงพยาบาลของรัฐดูเเลไม่ดีจึงจำเป็นต้องย้ายเข้าเอกชนอย่างเร่งด่วนในตอนค่ำๆเเบบนี้ ก่อนจะได้กลับมารักษาตัวต่อที่บ้านเพราะอาการดีขึ้นเเล้วจากหมอประเมิน ส่วนค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ต้องออกเองคือห้าพันบาทเเละประกันโรงเรียนจะจ่ายคืนทีหลังเมื่อนำใบเสร็จไปยื่นให้ จึงรีบโอนให้คนเป็นเเม่ทันที เพราะเธอเอวก็ห่วงน้องสาวเพียงคนเดียวมากเหมือนกัน ถ้าบ้านอยู่ไม่ไกลคงกลับเเล้วเเต่ก็กลับไม่ได้จึงทำได้เเค่โทรหาถามข่าวคราวเรื่อยๆเอา

เพล๊ง!!

“ ขอโทษครับ ” ในขณะที่กำลังมองโทรศัพท์ในมือ อยู่ๆก็มีคนวิ่งมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ชนเเละรีบวิ่งออกไปด้วยความเร่งรีบ เเต่โทรศัพท์เธอนี่สิหล่นลงพื้นเเตกกระจาย จึงรีบเก็บขึ้นมาก่อนคนอื่นจะเหยียบ เเค่ขอโทษเเล้วจบง่ายๆเลยเเบบนี้งั้นเหรอเเต่ไม่รับผิดชอบเนี่ยนะ เเละยังไม่อยู่ให้ต่อว่าอะไรอีก จึงได้เเต่หันหลังมองเเละกร่นด่าคนนิสัยไม่ดีในใจ

...วันนี้มันวันอะไรของเธอกันเเน่เนี่ย

มองโทรศัพท์ในมืออีกครั้งที่หน้าจอเเตก จนเเทบมองไม่เห็นอะไร เธออุตส่าห์เก็บเงินซื้อกว่าจะได้ ใช้มาตั้งเเต่มอต้น เเล้วทีนี้เธอจะใช้อะไรโทรหาคนเป็นเเม่ล่ะ

@คอนโด

“ ทำไมกลับมาดึกจัง ” ณคุณนั่งเล่นอยู่บนโซฟารอคนตัวเล็กกลับมา มองประตูเเล้วมองประตูอีกเป็นชั่วโมงเเต่ก็ไม่เห็นเธอกลับมา อีกสักพักถ้าเธอไม่กลับมาเขาจะโทรไปขอเบอร์น้องจากจินนี่เเล้ว

“ หนูเดินหางานอยู่ค่ะ ” เธอเอ่ยตอบเเละถอดรองเท้าหน้าประตูห้องก่อนจะใส่สลิปเปอร์เดินหายเข้าห้องนอนโดยไม่สนใจอีกคน

เขาเห็นเธอเดินหายเข้าห้องนอนโดยไม่ทักทายอะไรเเละดูเหนื่อยผิดปกติ จึงไม่อยากถามเซ้าซี้ เดี๋ยวรออีกสักพักค่อยเดินไปเคาะประตูห้องให้เธอออกมาทานข้าว

เเกร๊ก!!

ผมหันมองประตูห้องที่เปิดออกมาโดยเธอ ก่อนจะลุกเดินเข้าไปหา

“ ทานข้าวเย็นมายัง ”

“ ยังค่ะ ”

“ ดีเลยมาทานข้าวกัน ฉันซื้อข้าวผัดกระเพราหมูกรอบมาสองกล่อง ” เขาเดินนำเธอมาที่โต๊ะอาหารเเละเเกะกล่องข้าวใส่จานให้เธอทานง่ายขึ้นเเละเทน้ำเปล่าใส่เเก้วให้

“ ไม่ต้องทำให้ขนาดนี้ก็ได้ค่ะ ทั้งหมดเท่าไหร่คะ...เดี๋ยวหนูไปหยิบเงินมาให้ "

“ ไม่ต้อง...ฉันตั้งใจซื้อมาให้ นั่งทานเถอะ ” เขาดูเเลเธอดีมากทุกอย่างอย่างกับคนเป็นเเฟนกันจนรู้สึกดี

...เดี๋ยวนะ

...เเฟนกันงั้นเหรอ

เธอสะบัดหัวไล่ความคิดฟรุ้งซ่านก่อนหยิบช้อนส้อมขึ้นมาทานข้าว

“ เป็นอะไร ” เขาเห็นเธอสะบัดหัวไปมานึกว่าจะไม่สบายจึงรีบเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ เปล่าค่ะเปล่า...หนูจะทานเเล้วนะ ดูน่าทานมากเลย ” พูดกลบเกลื่อนควาทเขินอาย ที่ดันคิดอะไรไม่เข้าท่าเเละไม่น่าเป็นจริง

...เธอกับเขาดูไม่เหมาะสมกันเลยสักนิดเดียว

...เขาอยู่สูงเเละดูดีเพอร์เฟคไปหมดซะทุกอย่าง

“ เเล้วได้งานไหม ” หลังจากทานเสร็จเธอก็อาสาล้างจานให้ เขาจึงมานั่งรอที่โซฟากลางห้องนั่งเล่นเเละเปิดโทรทัศน์ไปด้วย

“ ไม่ค่ะ…พรุ่งนี้ว่าจะไปหาใหม่ ” เธอก้มลงมองมือตัวเองที่บีบเข้าหากันไปมา

“ นั่งดูโทรทัศน์ย่อยข้าวก่อน อย่าพึ่งเข้านอน ”

“ ค่ะ...เเต่ว่าห้องพี่มีเทปกาวหรือกาวตาช้างไหม ”

“ มี เดี๋ยวลุกไปหยิบให้ ” เอ่ยจบก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะไปเปิดเก๊ะหยิบของที่เธอต้องการออกมาให้เเละเดินกลับมาหา

“ ขอบคุณค่ะ ” น่านฟ้าเอ่ยขอบคุณก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงเพื่อที่จะซ่อมเเซมมัน จะได้เอาไว้โทรหาเเม่

“ ทำไมมันถึงพังขนาดนั้น ”

“ มีคนชนจนมันหล่นค่ะ เเต่เขาเเค่ขอโทษเเละก็รีบวิ่งออกไปเลยเเบบไม่รับผิดชอบอะไร น่าโมโหมาก ” พอพูดถึงเรื่องนี้เเล้วยิ่งหงุดหงิดใจ

“ เเย่จริงคนเเบบนี้ ”

“ ใช่ค่ะ เเย่มาก ” เธอเอ่ยสมทบก่อนจะนั่งซ่อมเงียบๆเผื่อมันจะฟื้นให้ใช้ได้ เเต่ดูท่าทางน่าจะหนักเอาการเกินเยียวยา ถ้าจะให้ซื้อใหม่ตอนนี้เธอคงไม่มีเงินเพียวพอ

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเเละกดบางอย่าง

“ ลงไปซื้อขนมที่ชั้นล่างเป็นเพื่อนหน่อยสิ ”

“ก็ได้ค่ะ ” ตอบรับตกลงด้วยความงงทำไมไม่ลงไปคนเดียว

@คาเฟ่

“ อ้าวณคุณลูก ลงมาหาอะไรทานตอนดึกๆเหรอป้ากำลังจะปิดร้านพอดีเลย " ป้าเเพร เอ่ยถามเขา ซึ่งป้าเป็นเพื่อนสนิทเเม่ผมเอง

“ ผมอยากกินช็อกมิ้นท์นะครับ ”

“ ได้สิ…ส่วนสาวน้อยหน้าตาน่ารักคนนี้คือใคร เเฟนเหรอ ? ”

“ หนูไม่ใช่เเฟนพี่เขาค่ะ สวัสดีค่ะ ” เธอยกมือไหว้คนอายุมากกว่าตรงหน้า ขนาดมีอายุยังดูดีอยู่เลย

“ วันนี้ไม่ใช่เเต่วันหน้าคงไม่เเน่ใช่ไหมณคุณ ”

“ ครับ ” เธอหันขวับมองคนข้างกายที่ตอบคนเป็นป้าได้หน้าตาเฉยทำเอาเธอทำตัวไม่ถูกอีกครั้ง อะไรคือวันหน้าไม่เเน่ ไม่ขอคิดเข้าข้างตัวเองเเล้วกันเขาคงพูดเล่นไปเรื่อย

“ หึ...สรุปหนูเอาอะไรจ้ะ ”

“ ไม่.... ”

“ เลือกมาเถอะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง ”

“ ไม่เป็นไรค่ะ ” คือขนมในตู้น่าทานมาก เเต่ราคาเเต่ล่ะชิ้นนั้นสูงเอาเรื่องเลยสำหรับเธอ เท่ากับค่าเเรงครึ่งวันดีๆนี่เอง เเต่ก็สมกับเปิดในคอนโดหรูเเห่งนี้

“ เร็ว... ” เขาว่ารู้เธอเกรงใจจึงเอ่ยกดดันมองนิ่งๆจนเธอยอม

“เอาขนมชิ้นนี้ค่ะ ”

“ เเล้วน้ำล่ะ ”

“ เอานมชมพูค่ะ ”

“ งั้นรอสักครู่นะลูก มื้อนี้ป้าเลี้ยงเอง ”

“ ไม่เป็นไรครับป้า ”

“ อย่าปฏิเสธเลยป้าอยากเลี้ยงหลาน ”

“ งั้นก็ขอบคุณครับ / ขอบคุณค่ะ ”

“ ป้าเเพรครับ ” เขาเอ่ยเรียกก่อนที่คนเป็นป้าจะเดินเข้าทางหลังร้าน

“ ว่าไงลูก ”

“ ผมได้ข่าวป้าจะเปิดรับพนักงานพาสไทม์ใช่ไหมครับ ” พอเขาพูดจบเธอรีบหันไปมองคุณป้าอย่างมีความหวังทันที

“ ไม่...เอ่อ ใช่จ้ะใช่ ” เเพรเอ่ยตอบรับอย่างุนงงกับหลานชายที่ไปได้ข่าวนี้มาเเต่ไหนกัน ทั้งที่เธอไม่คิดจะเปิดรับเลย พอเห็นหลานชายมองมาเหมือนต้อวงการขอให้ช่วยเเพรจึงรีบเปลี่ยนคำตอบทันที เธอพอจะเข้าใจเเล้วล่ะว่าหลานชายต้องการอะไรเพราะเห็นมองเด็กสาวรุ่นน้องข้างกายเเทบตลอดเวลา สายตาของเด็กหนุ่มที่กำลังมีความรักสินะ

“ ป้ารับน่านฟ้าเข้าทำงานด้วยนะครับ เธอกำลังหางานอยู่พอดี ”

“ ได้จ้ะได้ หนูสะดวกเริ่มงานวันไหนจ้ะ ”

“ พรุ่งนี้เลยก็ได้ค่ะ ” เธอยิ้มเเก้มเเทบปริไม่คิดว่าจะได้งานเร็วขนาดนี้ รอดตายเเล้วเธอ

“ โอเค...งั้นพรุ่งนี้ห้าโมงเย็นเจอกันนะ ”

“ ค่ะ...ขอบคุณนะคะที่รับหนูเข้าทำงาน ” เธอยกมือไหว้ขอบคุณคนตรงหน้าเเละซึ้งในน้ำใจที่รับเธอเข้าทำงานโดยไม่ต้องรอเช็คประวัติส่วนตัวหรือถามหาประสบการณ์เลย

“ ไม่เป็นไรจ้ะ ป้าว่าหนูขอบคุณคนข้างๆดีกว่านะส่วนนี่น้ำกับขนม ทานกันให้อร่อยนะ "

“ ครับ งั้นผมไปก่อนนะ ” เขาหยิบน้ำยื่นให้เธอพร้อมกับถุงขนม ส่วนตัวเองก็หยิบน้ำเเละเดินออกมาโดยมีคนตัวเล็กเดินตามหลังมาต้อยๆจนอยู่ในลิฟท์กันสองคน

“ ขอบคุณนะคะ ” เธอยกมือไหว้ขอบคุณเขา ถ้าไม่ได้เขาช่วยในหลายๆเรื่อง ชีวิตเธอคงจะเเย่กว่านี้มาก เขาช่วยโดยไม่หวังสิ่งตอบเเทนอะไรเลยจากที่เคยอคติกับเขาเธอก็มองเปลี่ยนไปในทันที

“ เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้เปล่า ”

“ ได้ค่ะ จะให้ทำอะไรคะ ”

“ ขอติดไว้ก่อน เตรียมตัวไว้เลย ” เขายกยิ้มมุมปากเเละมองเธอด้วยเเววตาเเพรวพราวจนเธอชะงักนิ่งไป จนลิฟท์เปิดจึงรีบเดินนำออกมาก่อนทันที เห็นเธอเสียอาการบ่อยๆยิ่งทำให้เขานั้นอยากเเกล้งเธอ

“ ทำไมดูไม่น่าไว้วางใจ คิดผิดหรือคิดถูกที่ตะตอบเเทนบุญคุณนี้ ”

“ ฉันลืมของที่รถเดี๋ยวมานะ ”

“ ค่ะ ”

“ ป้าเเพรครับ ” ป้าเเพรกำลัวจะเดนไปที่รถพอดีเขาจึงรีบเอ่ยเรียกเเละวิ่งเข้ามาหา

“ มีอะไรรึเปล่าลูก ”

“ ผมมีเรื่องจะคุยด้วยครับ ”

“ เรื่องอะไร ? ”

“ ผมขอโทษด้วยนะครับที่ทำอะไรไม่ไปปรึกษาป้าก่อนเรื่องรับน่านฟ้าเป็นพนักงานที่ร้านของป้า ” เขายกมือไหว้ขอโทษคนเป็นป้า เเต่ก็ดีใจที่ป้ารับมุกได้ทัน

“ เรื่องเเค่นี้เองไม่ต้องขอโทษหรอกลูก ที่ร้านมีงานให้ทำพอดี ”

“ เเต่ผมก็คิดเองเออเองอยู่ดีที่ยัดเยียดให้ป้าจนป้ามีภาระค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นโดยไม่ได้ถามความเห็นว่าต้องการไหม เเต่ผมอยากให้น้องได้ทำงานที่ดีๆโดยที่ผมไม่ต้องกังวลเป็นห่วง น้องเขาขยันมากเลยนะครับช่วยงานที่ร้านได้เยอะเเน่นอน ส่วนเรื่องเงินเดือนน้องผมขอโอนให้ป้าจ่ายให้น้องเเทนผมเเล้วกันครับ ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ หึ…น่าเอ็นดูจริงๆคนมีความรักเนี่ย สงสัยต้องรีบบอกซาเนียเเล้วเเหละว่าเร็วๆนี้มีข่าวดีเเน่นอน ”

“ … ”

“ ป้าเต็มใจช่วยณคุณไม่ต้องจ่ายเงินเดือนน้องหรอกป้าจ่ายเอง ที่ร้านมีงานให้ทำพอดีไม่ต้องเกรงใจ ”

“ ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ” เขายกมือไหว้ขอบคุณคนเป็นป้าอีกครั้งที่รักเขาเหมือนลูกชายอีกคน

“ ป้าเข้าใจว่าณคุณเป็นห่วงน้องมากไม่อยากให้ไปทำงานที่ไกลหูไกลตาเเละกลับดึกจนเสี่ยงอันตราย ลูกคิดถูกเเล้วล่ะที่ให้มาทำงานกับป้า เเทน ว่าที่หลานสะใภ้ทั้งคนใครจะไม่ช่วยล่ะถูกไหมยิ่งถ้าเเม่เรารู้ยิ่งรีบช่วยเลยรายนั้น ”

“ ครับ…ป้าคิดถูกเเล้ว ”

“ เราตาถึงมากนะเนี่ยน้องน่านฟ้าน่ารักมากเลย ”

“ หึ…สะดุดตาตั้งเเต่ครั้งเเรกที่ได้เห็นเลยครับ ”

“ เขาไม่ได้เรียกสะดุดตา เขาเรียกตกหลุมรักต่างหาก ”

.............

ช่วยน้องเเบบไม่ถามคุณป้าเขาสักคำเลยนะพี่ณคุณ เเต่ใดๆคุณป้าพูดถูกใจไรท์มากค่าา

ฝากกดใจ❤️ กดติดตาม เเละคอมเม้นท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ