EP 1 แป้งอยู่ไหน!

บทนำ

'ความกังวล ช่างเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ' 

'เพราะเธอมักจะได้รับความสนใจจากทุกคนโดยที่ไม่ต้องทำอะไรยิ่งใหญ่น่าสนใจ แต่ความเป็นธรรมชาติกลับสามารถเรียกพวกแมลงเม่าให้มาเกาะแกะอยู่บ่อยครั้ง ผมเลยติดนิสัยชอบสังเกตสีหน้า และ สายตาของคนอยู่เสมอ ถึงแม้จะโชคดีที่เธอไม่ค่อยสนใจอะไร นอกจากสิ่งที่ใส่ใจจริง ๆ เพราะงั้นเธอเลยไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองมีเสน่ห์มากแค่ไหน การกำจัดพวกสิ่งรบกวนใจจึงสามารถทำได้โดยง่าย แต่จะสามารถวางใจได้ยังไง ไม่มีอะไรการันตีได้เลยว่าเธอจะไม่ถูกใครแย่งไป ใจมันสงบไม่ลงเลยจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ตอนแรกคิดว่าความคิดที่มีต่อเธอมันเป็นแค่ความสนใจใคร่รู้เฉย ๆ แต่ทว่าพอเอาเข้าจริงกลับถอนตัวไม่ขึ้น ได้พบ ได้พูดคุยกับเธอมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกปรารถนาในตัวเธอมากขึ้นเท่านั้น แค่คิดว่าอาจมีคนที่เป็นแบบผมเหมือนกัน แค่นี้ก็ทำให้วางใจไม่ลงแล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากให้ใครรับรู้ถึงเสน่ห์ของเธอตลอดไป อยากให้มีแค่ผมคนเดียวที่ได้รู้ และ ให้เธอเป็นของผมแค่คนเดียวเท่านั้นก็พอ เสน่ห์ของเธอน่ะ ให้มีแค่ผมคนเดียวที่รู้ก็พอแล้ว'

'ซึ่งก่อนที่ใครจะได้แย่งเธอไป ผมก็แค่ต้องทำให้เธอมาเป็นของผมก่อนก็หมดเรื่องแล้ว'

'ส่วนความว้าวุ่นใจนี้อาจเป็นเพราะผมหมกมุ่นอยู่กับเธอจนเกินไป จนผมเริ่มสงสัยว่าได้สัมผัสเธออย่างลึกซึ้งสักครั้ง ความยึดติดของผมนี้จะลดลงบ้างหรือเปล่ากันนะ.....ผมอยากรู้จริง ๆ เลย'

"ไหนพี่มังกรบอกว่าจะรอให้แป้งเรียนจบก่อนไงคะ?"

"พี่เปลี่ยนใจแล้วครับ.....เรามาเริ่มตอนนี้กันเลยเถอะ"

"พี่รอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว"

EP 1

แป้งอยู่ไหน!

..................................

07.00 น.

สวบ สาบ

ผมเงาสีดำขลับความยาวถึงเอวมีความหยักศกตรงปลายเล็กน้อยถูกมือบางสางอย่างแผ่วเบา ก่อนจะใช้มือจัดแต่งผมหน้าม้าที่ไว้มาตั้งแต่ประถม และไม่มีความคิดที่จะทำสี หรือ เปลี่ยนทรงในตอนนี้

ฟึบ ๆ

ร่างเล็กที่มีส่วนสูง 165 เซนติเมตรยืนขึ้น ก่อนจะสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองที่หน้ากระจก โดยภาพเงาสะท้อนในกระจกตอนนี้ก็คือหญิงสาวที่มีผิวขาวนวลตัดกับสีผมดำขลับทำให้ดูน่ามอง เธอเป็นคนมีแก้มน่าบีบ ดวงตากลมโตราวกับลูกแมว แต่ทว่ากลับสวมแว่นกรอบหนาเอาไว้ เนื่องจากค่าสายตาสั้นมาก ซึ่งกรอบแว่นหนาก็สามารถบดบังความสวยของดวงตาได้เล็กน้อย

"เอ๊ะ?" หญิงสาวอุทานออกมาเบา ๆ เมื่อหางตาดันเหลือบไปเห็นรอยแดงเป็นจ้ำที่ต้นคอตัวเอง ก่อนจะพึมพำและส่ายหน้าไปมาเบา ๆ และหยิบรองพื้นสีเนื้อมาแต้มที่คอเพื่อปกปิดร่องรอยที่ใครบางคนฝากเอาไว้

"พี่มังกรเนี่ยจริง ๆ เลย ทั้ง ๆ ที่แป้งบอกตั้งหลายครั้งแล้วว่าห้ามทำรอยที่คอ"

07.00 น.

"คงเหนื่อยน่าดูเลยสินะคะ (^_^) " แป้งร่ำพึมพำเมื่อมองไปยังเตียงแล้วพบว่าพี่มังกรแฟนหนุ่มของเธอกำลังหลับเป็นตายด้วยความอ่อนเพลีย ซึ่งต่อให้เสียงดังยังไงก็ไม่ยอมตื่น ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนเอาแต่บอกว่าจะไปส่งเธอแท้ ๆ

สวบ สาบ ~

คนตัวเล็กปีนขึ้นไปบนเตียงนุ่ม ก่อนจะบรรจงหอมแก้มแฟนหนุ่มอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวจะทำดารานักแสดงที่คิวงานแน่นตลอดทั้งปี แต่ทว่าก็ยังพยายามหาเวลาที่จะมาอยู่กับเธอตื่น

จุ้บ ~

"นอนให้สบายนะคะพี่มังกือของหนู นาน ๆ จะได้หยุดสักที (^_^) " แป้งคลี่ยิ้มบาง ๆ ออกมา ก่อนจะลุกขึ้นจัดชุดนิสิตถูกระเบียบของตัวเองให้เข้าที่ และ เดินออกจากห้องไปทันที เพราะมีเรียนตอนแปดโมงเช้า

07.30 น.

 (P UNIVERSITY) 

แป้งร่ำก้าวเดินเข้ามาในมหาลัยด้วยท่าทางสบาย ๆ ไม่ได้รีบร้อนเหมือนอย่างเคย ในระหว่างทางก่อนถึงคณะตัวเองก็มีทักทายเพื่อนต่างคณะที่เคยทำกิจกรรมด้วยกันบ้างพอเป็นพิธี ถึงแป้งจะเป็นคนเงียบ ๆ แต่ทว่ากลับมีบางอย่างที่ย้อนแย้งอยู่ในตัวเอง พูดน้อย ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเกินจำเป็น แต่ทว่าเพื่อนเยอะ ดูเหมือนจะมีโลกส่วนตัวสูง แต่ก็ทำกิจกรรมไม่ขาด ทั้งถือป้ายงานมหาลัย เป็นหลีด เป็นดรัมเมเยอร์ 

แป้งร่ำเป็นคนซื่อ ดูเรียบร้อย พูดน้อย มักแสดงสีหน้าตายด้านได้อย่างเป็นธรรมชาติ แป้งคิดเอาเองว่าตัวเองเป็นคนเฉิ่มเชย แต่ทว่าทุกคนรอบตัวของเธอกลับคิดต่าง ถึงแป้งจะเป็นคนหน้าตาน่ารักระดับปานกลาง ไม่ได้สวยตรึงตราขนาดที่เห็นปุ๊บต้องเหลียวมองจนคอหัก แต่ทว่ากลับมีเสน่ห์โดยธรรมชาติ ทั้งหน้าตา และ ท่าทางที่แสดงออกมา ถึงจะไม่ได้สวยมาก แต่น่ามองจนไม่อาจละสายตา ยิ่งได้รู้จัก ยิ่งรู้สึกว่าเธอน่าค้นหา และ มีอะไรดึงดูดใจอย่างน่าประหลาด เธอจึงถูกนิยามว่าเป็นคนที่มี Sex appeal  สูง คนที่มีเสน่ห์ทางเพศ แรงดึงดูดทางเพศ ทั้งท่าทาง สีหน้า แววตา เสียง คำพูดคำจามันช่างน่าดึงดูดใจ แต่ทว่าเจ้าตัวกลับไม่รู้ตัวเลยสักนิด

ตึก

ตึก

ตึก.....

หงืดดด.....

หงืดดด.....

โทรศัพท์ที่กำลังสั่นอยู่ในกระเป๋าหยุดชะงักเท้าเล็กที่กำลังจะก้าวเดินเข้าคณะเอาไว้ และเมื่อแป้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าคนที่โทรมาก็คือพี่มังกือแฟนหนุ่มของเธอนั่นเอง

ติ๊ด!

“ค่ะ.....พี่มังกร” ยังไม่ทันที่แป้งจะได้พูดอะไรต่อ คนในสายก็รัวคำพูดใส่เธอทันที

“แป้งอยู่ไหน!”

“แอบหนีไปมหาลัยก่อนงั้นหรอ พี่บอกแล้วไม่ใช่หรอว่าพี่จะไปส่ง”

“...................” แป้งนิ่งไป เธอไม่ได้ตอบอะไรคนในสาย และ พอเธอทำแบบนั้นคนในสายก็เหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าได้ทำอะไรที่ไม่ควรลงไป

“ขอโทษครับ” คำขอโทษเสียงอ่อยจากแฟนหนุ่มดังขึ้น เมื่อครู่เขาพูดไปด้วยความโมโห ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าแป้งไม่ชอบให้เขาเสียงดังใส่ เธอไม่ชอบทะเลาะ และ รักสันติ

“ค่ะ.....ตอนนี้แป้งอยู่มหาลัย”

“พี่มังกรตื่นแล้วหรอคะ” เมื่อแฟนหนุ่มดูเหมือนจะได้สติแล้ว แป้งจึงยอมพูดคุยกับเขาโดยดี

“ครับ.....พี่ตื่นแล้ว”

“ทำไมแป้งไม่รอพี่ล่ะ” คนในสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงแง่งอนใส่แฟนสาว

“ก็แป้งอยากให้พี่มังกือนอนให้เต็มอิ่มนี่คะ (^_^) ” แป้งร่ำคลี่รอยยิ้มบาง ๆ ออกมาเล็กน้อยในยามที่เอ่ย

“แต่พี่อยากอยู่กับแป้ง.....ก็นาน ๆ เราจะได้อยู่ด้วยกันสักที”

“วันนี้แป้งมีเรียนแค่ครึ่งวันค่ะ เรียนเสร็จแล้วจะรีบกลับไปหานะคะ”

“เป็นเด็กดี แล้วก็รอแป้งอยู่ที่ห้องนะ (^_^) ” แป้งเอ่ยราวกับกำลังหลอกล่อเด็กน้อยก็ไม่ปาน

“ครับ พี่จะเป็นเด็กดี (^_^) ” มังกรเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ยามที่เขาอยู่กับแฟนสาว เขาราวกับสัตว์ที่ถูกฝึกจนเชื่อง ไม่ว่าแป้งจะบอกอะไรเขาก็ยอมไปซะหมด เขาไม่เคยโกรธเธอได้นานเลยสักครั้ง 

12.00 น.

ด้านแป้งร่ำ ตอนนี้เธอกำลังเก็บกระเป๋าเตรียมกลับคอนโด เพราะแฟนหนุ่มเอาแต่ส่งสติ๊กเกอร์รัว ๆ ส่งมาให้ แล้วก็เอาแต่บอกว่าคิดถึง อยากกอด อยากจูบ จนเธอแทบไม่มีสมาธิเรียนเลย

“แป้งไปดูหนังด้วยกันไหมครับ (-/////-) ” ชายหนุ่มเพื่อนร่วมชั้นนามว่าอิฐเอ่ยถามคนตัวเล็กกว่าตรงหน้า

“พอดีเพื่อน ๆ ในห้องนัดกันไปร้องคาราโอเกะ แล้วก็ดูหนังกันน่ะครับ”

หมับ

“หนังเรื่องอะไรหรอจ๊ะที่จะชวนเพื่อนเราไปดู” พิม เพื่อนสนิทของแป้งร่ำที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมปลายเอ่ยแทรกขึ้น ก่อนจะกอดคอเพื่อนสาวของเธอเอาไว้ เพราะดูจากท่าทางก็รู้แล้วว่าเพื่อนชายร่วมคณะกำลังหมายปองน้องแป้งสุดเนิร์ดอยู่ เพราะงั้นเธอจึงมีหน้าที่คอยสกัดดาวรุ่งแทนใครบางคนที่เอาแต่กำชับเรื่องนี้กับเธอเป็นร้อย ๆ ครั้ง ว่าให้คอยกันพวกแมลงเม่าออกไป

“หนังเรื่องใหม่ที่ดราก้อนเล่นน่ะ”

“ตอนนี้เห็นว่าทุบสถิติทำรายได้หนังเข้าฉายใหม่ไปกว่าร้อยล้านแล้ว” อิฐเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“อ๋อออ.....ที่แท้ก็ดราก้อนซุปตาตัวท็อปนี่เอง (¯︶¯) ” พิมเอ่ยเสียงยาน ก่อนจะเหลือบมองเพื่อนตัวเองด้วยสายตาล้อเลียน

“ (-_-) ” แป้งได้แต่ทำหน้าตาย เพราะเบื่อกับการหยอกเย้า ของเพื่อนทุกครั้งที่มีใครพูดถึงดราก้อน หรือ ก็คือ มังกร แฟนหนุ่มลับ ๆ ของเธอ พิมก็จะทำการแกล้งเธอแบบนี้ทุกครั้งไป เพราะพิมคือคนที่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของเธอ และ มังกร เพราะทั้งสามคนเรียนโรงเรียนมัธยมที่เดียวกัน

“ว่าไงครับ ไปด้วยกันไหม (^_^) ”

“แป้งเป็นแฟนครับดราก้อนไม่ใช่หรอครับ” ชายหนุ่มเอ่ย เพราะเขาคิดว่าแป้งเป็นแฟนคลับของดราก้อน เพราะสติ๊กเกอร์รูปดราก้อนที่หลังโทรศัพท์ของเธอ แต่ใครจะรู้ว่าแป้งไม่ใช่แฟนคลับ แต่เป็นแฟนครับต่างหาก

“คงไม่ได้หรอกจ้ะอิฐ เพราะเพื่อนของพิมน่ะ ต้องรีบกลับไปดูมังกรที่ห้องน่ะ”

“พอดียัยนี่เลี้ยงมังกรเป็นสัตว์เลี้ยง” 

“แล้วมังกรที่ยัยแป้งร่ำเลี้ยงไว้ก็ทั้งขี้หึง ขี้หวงเอามาก ๆ เลยนะ” พิมทำท่าป้องปากกระซิบบอกด้วยท่าทางกวน ๆ

“ (-_-) ?” อิฐดูงงเล็กน้อยกับเรื่องที่พิมพูด

“เพ้อเจ้อจริง ๆ เลยพิม” แป้งส่ายหน้าไปมาอย่างปลง ๆ ก่อนจะเอาแขนเพื่อนออกจากคอ และหันไปปฏิเสธอิฐด้วยรอยยิ้มบาง ๆ

“โทษทีนะอิฐ พอดีวันนี้แป้งต้องรีบกลับคอนโดน่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ.....เอาไว้คราวหน้าก็ได้” อิฐหน้าจ๋อยเล็กน้อย แต่ทว่าเขาก็ยิ้มบาง ๆ ส่งมาให้

“ไปก่อนนะ” แป้งเอ่ย ก่อนจะโบกมือลาอิฐ และ พิม

“ทำไมใคร ๆ ต่างก็ชอบยัยนั่นนะ”

“หน้าตาก็บ้าน ๆ แต่งตัวก็เชย ๆ เหมือนพวกเนิร์ดสี่ตาทั่วไป” เสียงซุบซิบของหญิงสาวกลุ่มหนึ่งดังขึ้นทันทีที่แป้งคล้อยไป

“ชิ! ยัยพวกขี้อิจฉา” พิมเอ่ยลอย ๆ แต่ทว่าเสียงกลับดังฟังชัด ก่อนจะเดินออกจากห้องเรียนมา เพราะกลัวว่าหากอยู่อีกนิดอาจได้มีเรื่องวิวาทกันแน่ ๆ

“เพราะเพื่อนฉันน่ะเป็นของแรร์จ้ะ ไม่งั้นจะคว้าหัวใจซุปตาคนดังมาได้ยังไง ถ้าทุกคนได้รู้ว่าดราก้อนที่ทุกคนชื่นชอบ หลงเพื่อนฉันจนโงหัวไม่ขึ้นก็คงจะตลกน่าดู แต่ที่น่าตลกกว่าก็คือไอ้พี่มังกร เพราะที่ปิดเรื่องเป็นแฟนกันเอาไว้นั้นไม่ได้กลัวเป็นข่าว แต่เพราะดันกลัวโดนแย่งซะอย่างนั้น”

..................................

เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์

= กำลังใจ(◕‿< ❀ )