ตอนที่ 4 มูเตลู

ตอนที่ 4 มูเตลู

ค่ำคืนนั้น อิงฟ้ายังคงนอนไม่หลับ หัวใจเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและคาดหวังกับแผนการพิชิตใจดลภพหนุ่มในฝัน เธอนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ก่อนจะตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทรหา เจนนิสา เพื่อนสนิทที่คิดว่าน่าจะยังไม่หลับเช่นกัน

“เจนแกหลับยัง” อิงฟ้ากรอกเสียงลงไปในสายทันทีที่ปลายทางกดรับ

“ยัง” เจนนิสาตอบกลับมา น้ำเสียงสดใสบ่งบอกถึงความอารมณ์ดี

“แล้วไลน์ไปทำไมไม่ตอบล่ะ” อิงฟ้าอดไม่ได้ที่จะบ่นเล็กน้อย เธอส่งไลน์ไปหาเพื่อนเมื่อช่วงหัวค่ำ แต่ก็เงียบฉี่

“ก็เพิ่งคุยกับคุณตรีทศเสร็จนะสิ” เจนนิสาตอบด้วยน้ำเสียงเนือยๆ แต่ก็แฝงความสุขเล็กๆ ไว้

“แหม่!!.. คุณมาราธอนเป็นชั่วโมงขนาดนี้ ฉันว่าแกรีบ ๆ แต่งเถอะ” อิงฟ้าแซวกลับไปพลางอมยิ้ม

“อย่ามัวแซวฉ้าน แกมีอะไรก็รีบบอกมา” เจนนิสาตัดบท เพราะรู้ดีว่าเพื่อนโทรมาตอนดึกดื่นแบบนี้จะต้องมีเรื่องสำคัญแน่ๆ

“พอดีฉันไปค้นเจอสถานที่มูแห่งใหม่มานะสิ ได้ทั้งงานทั้งความรักเลยนะแก” อิงฟ้าบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“จะหว่านแหนะสิ ทำไม่ไม่เจาะจงด้านได้ด้านหนึ่งล่ะ” เจนนิสาถามกลับอย่างรู้ทัน เพราะเมื่อช่วงกลางวันเธอเพิ่งแนะนำไป แต่อิงฟ้ากลับไปหาที่อื่นมาแทน

“ฉันกลัว ย่านาก ไม่เอาอะ” อิงฟ้ารีบปฏิเสธเสียงหลง แค่คิดถึงเรื่องราว ก็ขนลุกซู่แล้ว

“แล้วที่แกจะไปคือที่ไหน” เจนนิสาถามอย่างสนใจปนขบขัน

“ศาลเจ้าแม่ทับทิม” อิงฟ้าบอกชื่อสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เธอไปค้นเจอมาด้วยความมั่นใจ

เจนนิสาถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะพรืดออกมา

“อ๋อ...แต่ส่วนใหญ่ที่นี่ จะเป็นการงานแล้วก็สุขภาพมั้งที่คนส่วนใหญ่ไปขอกัน ส่วนความรักก็พอมีบ้างแต่ไม่แน่ใจนะว่า..จะได้ผลหรือเปล่า”

“ฉันไปหาข้อมูลแล้วเห็นว่าสวยดี คนก็ไปเยอะแยะ ไม่น่ากลัวเหมือนศาลแม่นาก” อิงฟ้ารีบบอกเพื่อน

“ก็เอาสิ! จะให้ฉันไปเป็นเพื่อนวันไหนดีล่ะ” เจนนิสาถามอย่างยอมแพ้ในความดื้อของเพื่อน

“อื้มมมม!!! วันเสาร์นี้แกว่างป่ะล่ะ” อิงฟ้ารีบถามทันที เพราะอยากไปขอพรให้เร็วที่สุด

“ว่าง!!!.. แต่แค่ช่วงเช้านะ” เจนนิสาบอกเงื่อนไข เพราะช่วงบ่ายมีนัดกับคุณตรีทศ

“เอ่อๆ ๆ ฉันไม่กล้าพาแกไปนานหรอก เดี๋ยวคุณตรีทศได้มาฉีกอกฉันพอดี” อิงฟ้าหัวเราะหลังพูดจบ

“บ้า!!!!...แกก็พูดเกินไป” เจนนิสาปฏิเสธ พลางอมยิ้มกับ

บทสนทนาจบลงด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ ของทั้งสองสาว อิงฟ้าวางสายโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มกว้าง เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมาก การได้พูดคุยกับเพื่อนรักและมีเพื่อนคอยสนับสนุน ทำให้เธอมีกำลังใจที่จะเดินหน้าทำตามความปรารถนาของหัวใจ

เช้าวันเสาร์อากาศสดใส อิงฟ้ากับเจนนิสาออกเดินทางไปยังศาลเจ้าแม่ทับทิม สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เลื่องลือเรื่องการขอพรให้สมหวังในความรักและการงาน

เมื่อเดินทางมาถึงสถานที่จริงอิงฟ้าก็ถึงกับตาโต ศาลเจ้าแม่ทับทิมสวยงามกว่าในรูปที่เธอดูซะอีก เป็นสถานที่ที่งดงามและสงบเงียบ ตัวศาลเจ้าสีแดงสดตัดกับสีทองอร่าม ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงา บรรยากาศภายในเต็มไปด้วยกลิ่นธูปควันเทียนที่อบอวลปะปนกับกลิ่นหอมของดอกไม้บูชา ผู้คนมากมายต่างมาขอพรและแก้บนกันอย่างเนืองแน่น แสดงให้เห็นถึงความศักดิ์สิทธิ์ของที่นี่

“อีกไม่กี่วันหวังว่าแกคงจะมีข่าวดีนะ” เจนนิสาแซวเมื่อเห็นแววตาตื่นเต้นของเพื่อน

“ถ้าฉันได้งานนี้ ฉันสัญญาว่าจะเลี้ยงชาบูเป็นการตอบแทนแกมื้อหนึ่งเลยอะ” อิงฟ้าตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินนำเข้าไปยังจุดบูชา เธอกับเจนนิสาช่วยกันซื้อชุดธูปเทียน ดอกไม้ พวงมาลัย และผลไม้ตามคำแนะนำ แล้วเดินไปจุดธูปเทียนด้วยท่าทางที่จริงจัง

อิงฟ้าพนมมือหลับตาลงก่อนจะตั้งจิตอธิษฐานอย่างแน่วแน่ ดวงตาคู่สวยหลับพริ้ม ใบหน้าหวานซึ้งดูสงบเยือกเย็น ก่อนจะเอ่ยปากขอพรด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่เปี่ยมไปด้วยความตั้งใจ

‘เจ้าแม่ทับทิมเจ้าขา... ลูกช้างชื่ออิงฟ้า ที่มาวันนี้ก็อยากขอพรจากเจ้าแม่ให้ลูกช้างได้ทำงานเป็นเลขาฯ ของคุณดลภพด้วยเถิดเจ้าค่ะ’ เธอเริ่มอธิษฐานถึงเรื่องงานเป็นอันดับแรก เพราะนั่นคือประตูบานแรกที่จะพาเธอไปหาเขา

‘ถ้าเขาเป็นเนื้อคู่ของลูกช้างจริง ๆ ก็ขอให้ลูกช้างได้ทำงานและอยู่ใกล้ชิดกับเขาด้วยเถิดเจ้าค่ะ’ เธอกล่าวต่อถึงความปรารถนาในความรัก

‘ลูกช้างขอให้เขามองเห็นความรักที่ลูกช้างมีให้ ขอให้คุณดลภพใจอ่อนและตกหลุมรักลูกช้างด้วยเถิดเจ้าค่ะ’

อิงฟ้าหยุดอธิษฐานไปครู่หนึ่ง ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ

‘ถ้าลูกช้างได้งานนี้ และได้พิชิตใจคุณดลภพให้ตกหลุมรักลูกช้างได้สำเร็จในเร็ววัน... ลูกช้างจะมาแก้บนด้วยการรำถวายหน้าศาลเจ้าแม่ เลยเจ้าค่ะ!’ อิงฟ้าอธิษฐานจบก็ลืมตาขึ้นมา มองรูปปั้นเจ้าแม่ทับทิมด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวัง เธอเชื่อมั่นว่าเจ้าแม่จะต้องรับรู้ถึงความตั้งใจอันแรงกล้าของเธอ

หลังจากอธิษฐานเสร็จ อิงฟ้าก็เดินไปปักธูปในกระถางใหญ่ แล้วเดินวนรอบศาลเจ้าสามรอบตามธรรมเนียม โดยมีเจนนิสาเดินตามติดไม่ห่าง ก่อนจะกลับมาไหว้ลาเจ้าแม่เป็นครั้งสุดท้าย

“แกขอว่าไงบ้าง อิงฟ้า”

“เอ้า!!!...ถามแปลกนะแกเนี่ย..ก็ขอให้ความรักสมหวังไง”

“แค่นั้นจริง ๆ อะ”

“ฉันขอว่าถ้าประสบผลสำเร็จ ฉันจะมารำแก้บนที่นี่” อิงฟ้าแอบกระซิบกับเพื่อนเบาๆ พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่มุมปาก

“ห๊า!!! เอาจริงดิ แล้วแกรำเป็นเหรอ”

“ก็ได้นิดหน่อย ตอนเรียนนาฏศิลป์สมัยมัธยมไง”

“แกจะรำแก้บนด้วยตัวเองจริง ๆ ใช่มั้ย!” เจนนิสากระซิบถามเสียงเบา พร้อมกับมองใบหน้าของเพื่อนที่ตอนนี้มีแต่ความมุ่งมั่น โดยไม่มีความกังวลเลยแม้แต่น้อย

“ก็ตามนั้นแหละ ฉันขอเจ้าแม่ไปแล้วนี่” เธอรู้สึกมั่นใจขึ้นมาอีกหลายเท่าตัว ราวกับว่าคำขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้เติมเต็มพลังบวกให้เธอ

อิงฟ้าและเจนนิสาใช้เวลาอยู่ที่ศาลเจ้าอีกครู่หนึ่ง เพื่อดื่มด่ำกับบรรยากาศอันศักดิ์สิทธิ์ ก่อนจะเดินทางกลับบ้าน อิงฟ้ากลับบ้านด้วยหัวใจที่พองโต เพื่อรอคอยข่าวดีจากบริษัทของดลภพในเร็ว ๆ นี้