บทที่ 20

โหลวฉางเยว่รีบพูดไกล่เกลี่ยขึ้นว่า “ประธานเสี่ยวจินก็มาทานอาหารด้วยเหรอคะ? ซุปเห็ดในร้านนี้ก็ค่อนข้างอร่อยเลยนะคะ เดี๋ยวคุณลองสั่งดูได้เลยค่ะ ยังมีเรื่องที่คุณคุยกับฉันในวันนั้น ฉันยังพิจารณาอยู่นะคะ รอให้พิจารณาเสร็จแล้ว ฉันจะติดต่อคุณไปอีกทีนะคะ”

จินอี้เฟยยังเห็นแก่หน้าของโหลวฉางเยว่อยู่ เขาเหลือบมองไปที่ซูหยุน ก่อนจะพูดกับเธอต่อว่า “ครับ ผมจะลองสั่งดูแน่นอน และผมก็รอคำตอบของคุณอยู่นะครับ”

จากนั้นก็พาเพื่อนร่วมงานสาวไปยังอีกโต๊ะทันที

โหลวฉางเยว่มองไปที่ซูหยุน ซูหยุนก็รีบพูดขึ้นว่า “ไม่นะครับ ฉางเยว่ คุณอย่าไปพิจารณาเขาเลย ผมเองก็จริงใจจริง ๆ นะครับ”

โหลวฉางเยว่ “จริงใจอะไรเหรอคะ?”

“จริงใจอยากจะจ้างคุณมาเป็นเลขาของผมจริง ๆ ครับ! ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วจะไปบริหารบริษัทของพ่อผมได้ดีอย่างไรล่ะครับ ผมต้องการคุณมากกว่าใคร” ซูหยุนกล่าวอย่างจริงใจ

“คุณวางใจได้เลยครับ ผมก็เป็นเพียงเจ้านายประเภทนั้น ประเภทที่ใช้แต่เงินมาจ้าง ไม่บีบบังคับ คุณไม่ต้องกังวลว่าผมจะไปเจ้ากี้เจ้าการผู้เชี่ยวชาญนะครับ คุณทำงานกับผมที่นี่ ก็เป็นผู้อำนาจเหนือคนทั้งปวงครับ!”

ตอนแรกโหลวฉางเยว่โกรธกับเมื่อกี้ที่เขาพูดขนาดนั้นอยู่เล็กน้อย แต่ดูตอนนี้แล้ว คนคนนี้ก็มีนิสัยเป็นแบบนี้ และรู้สึกว่าตลกอยู่นิด ๆ และตอบไปว่าตัวเองจะตั้งใจพิจารณาดู

ประโยคที่ว่าจะพิจารณาดูก็ทำให้ซูหยุนดีใจเป็นอย่างมาก และยืนกรานจะถ่ายรูปกับโหลวฉางเยว่ให้ได้ ถ่ายเสร็จก็โพสต์ลงในหน้าฟีดไทม์ไลน์ ซึ่งแคปชั่นก็คือ——ฉันต้องการเก็บเกี่ยวทั้งความรักและอาชีพการงานที่ดีพร้อม ๆ กัน!

โหลวฉางเยว่จนถึงวันนี้เพิ่งจะมีเบอร์โทรของเขา และแน่นอนว่าไม่มีไลน์ของเขา และยิ่งไม่รู้ด้วยว่าเขายังโพสต์แคปชั่นที่ดูคลุมเครืออย่างยิ่งนี้ลงบนหน้าฟีดไทม์ไลน์

ซิ่วอวี้เหลือบมองไปที่โทรศัพท์มือถือแล้วเห็นเข้า เขาเลิกคิ้วขึ้น และยื่นให้เหวินเหยียนโจวที่อยู่ตรงข้ามดูทันที

เหวินเหยียนโจวมองดู และไม่แสดงออกใด ๆ

กินข้าวเสร็จ ซูหยุนก็ยังอยากจะไปส่งโหลวฉางเยว่กลับบ้าน ไม่ว่าโหลวฉางเยว่จะปฏิเสธอย่างไร เขาก็วิ่งไปที่ลานจอดรถแล้วขับรถอย่างมีความสุข

โหลวฉางเยว่ทำได้เพียงรอเขาอยู่ตรงหน้าทางเข้าร้านอาหาร

ผลคือรออยู่สิบกว่านาที ซูหยุนก็ไม่ขับรถออกมา เธอกำลังจะโทรไปหา ก็เห็นรถตำรวจมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถ เธอขมวดคิ้วขึ้นมา และรีบไปที่ลานจอดรถทันที

จากนั้นก็เห็นซูหยุนกับจินอี้เฟยจมูกเขียวและหน้าบวมฟกช้ำไปหมดกำลังโดนตำรวจนำตัวขึ้นรถ ในข้อหาทำร้ายร่างกายกัน

โหลวฉางเยว่ “……”

ซูหยุนเห็นเธอเข้า ก็รีบตะโกนขึ้นทันที “เลขาโหลว! โทรหาพี่โจวให้หน่อยสิครับ! ให้เขามาช้อนผมออกไปที!”

ตำรวจเอ็ดขึ้นว่า “ช้อนเชิ้นอะไรกัน! อยู่นิ่งๆหน่อยสิ!”

โหลวฉางเยว่ “……”

จินอี้เฟยก็เรียกขึ้นว่า “คุณโหลว! คุณต้องมาประกันตัวผมนะครับ เรื่องนี้จะให้พ่อผมรู้ไม่ได้!”

โหลวฉางเยว่ “……”

เธออยากจะเพิกเฉยใส่มาก ๆ แต่ทำไม่ได้ เธอแบกรับข้อกล่าวหาที่ว่าสาวงามผู้เป็นต้นตอของปัญหานี้เอาไว้ไม่ได้จริง ๆ

สองคนนี้เป็นไปได้ว่าทะเลาะวิวาทกันก็เพราะเธอ ในตอนที่พวกเขาอยู่ในร้านอาหารกลิ่นมาคุก็แรงอยู่

ถ้าเรื่องมันลามไปถึงพ่อแม่ของพวกเขา และทำให้พวกเขารู้ว่า ลูกชายของตัวเองทะเลาะวิวาทกับทายาทเศรษฐีอีกคนเพราะผู้คนหนึ่งจนต้องเข้าคุก ก็คงไม่สนข้อเท็จจริงใด ๆ และเลือกที่จะจัดการกับเธอ——ขับไล่เธอออกไปจากเมืองเซินเฉิงหรืออื่น ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคตแน่นอน

เธออยู่กับเหวินเหยียนโจวมาสามปี ได้เห็นอำนาจของเงินมาก็ตั้งมากมาย คนรวยก็คือคนที่สามารถทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ

ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องหาทางมาแก้ไขปัญหาก่อนที่จะลุกลามไปใหญ่โต

และในที่สุดโหลวฉางเยว่ก็โทรไปหาซิ่วอวี้

เพื่อนสนิทของเหวินเหยียนโจว เธอนั้นมีช่องทางติดต่ออยู่ทั้งหมด ยังไง ๆ ก่อนหน้านี้เธอก็ต้องรับผิดชอบเรื่องชีวิตของเขา เธอจึงเลือกติดต่อไปหาซิ่วอวี้ เพราะว่าซิ่วอวี้เป็นคนเดียวในหมู่ของพวกเขาที่เธอคิดว่าเหมาะสมที่สุด

จุดนี้เห็นได้จากที่เขาคบกับแฟนสาวมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เลิกกับแฟนสาวคนนี้

แต่เธอคิดไม่ถึงว่า คนที่มาถึงสถานีตำรวจพร้อมกับซิ่วอวี้ด้วย จะยังมี เหวินเหยียนโจว

เมื่อเธอเห็นชายหนุ่มทั้งสองคนลงมาจากรถพร้อมกันหน้าสถานีตำรวจ เดิมทีขาที่อยากจะเดินเข้าไปทักทายซิ่วอวี้ก็หยุดชะงักลงไปครู่หนึ่ง

ไม่รู้ว่าพวกเขามาจากไหน เพราะแต่งตัวค่อนข้างสบาย ๆ สายตาที่เหวินเหยียนโจวมองมาที่เธอนั้นกลาง ๆ ไม่เย็นชาไม่อบอุ่น ซึ่งไม่เหมือนแบบเมื่อก่อนทั้งสองอย่าง และสังเกตไม่เห็นอารมณ์ใด ๆ ที่เจาะจง

โหลวฉางเยว่เผลอสำรวจอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ทักทายเพียงแค่คนเดียว “ประธานซิ่วคะ”

ซิ่วอวี้รีบก้าวเข้ามาข้างหน้าสองก้าว “คุณโหลวขาบาดเจ็บอยู่ไม่ค่อยสะดวกอย่าเข้าไปเลยครับ ผมไปจัดการเองก็ได้แล้ว”

หน้าสถานีตำรวจยังมีบันไดราว ๆ สิบยี่สิบขั้น เดินขึ้นไปค่อนข้างลำบาก

โหลวฉางเยว่พยักหน้าอย่างขอบคุณ แต่ก็พูดขึ้นอย่างลังเลอีกว่า “คนที่ทะเลาะวิวาทด้วยคือจินอี้เฟย ประธานเสี่ยวจินค่ะ น่าจะประกันตัวได้ด้วยค่ะ”

เธอค้นกระเป๋า ก่อนจะหยิบบัตรธนาคารตัวเองออกมา “ถ้าต้องจ่ายเงินประกันตัว รหัสคือแปดหกตัวค่ะ”

ซิ่วอวี้เลิกคิ้วขึ้น และดันบัตรธนาคารของเธอกลับไป “ผมจะจัดการเองครับ”

จากนั้นก็ก้าวขึ้นเดินบนบันได

เหวินเหยียนโจวไม่ได้ตั้งใจจะตามเข้าไปด้วย และอยู่ดี ๆ ก็พูดขึ้นว่า “เธอเรียกซิ่วอวี้มาแทนซูหยุน ทั้งยังจะจ่ายค่าประกันให้แทนจินอี้เฟยอีก ได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง ไม่ผิดกับทั้งสองฝ่าย ไม่น่าแปลกใจที่สามารถก่อดราม่าผู้ชายสองคนต่อสู้กันเพื่อผู้หญิงคนเดียวขึ้นมาได้”