Mag-log inพนันร้ายมาเฟียเถื่อน เพราะอยากได้เธอ เขาเลยวางพนันครั้งนี้ไว้สูงและต้องชนะอย่างเดียว!! คอยหลอกล้อเหยื่อให้ติดกับที่ละนิดจนสุดท้ายก็กลายเป็นของเขา ชายหนุ่มมองผลงานตัวเองก็ก้มลงประทับจูบหน้าผากซับเหงื่อของอีกฝ่ายที่ไหลรินลงมา มองดูแก้มชมพูระเรื่อริ้วยาวบนใบหน้างามด้วยความเขินอายจากนั้นเขาก็ค่อยๆ ดึงนิ้วของตัวเองออกมา "ช่วยผมหน่อย" ********** พนันร้ายรักคนลวง หวังเทียนเป็นหนุ่มเพลย์บอย เป็นลูกชายคนรองของสกุลหวัง เจ้าพ่อกาสิโนแห่งเกาะฮ่องกง อาชีพของเขาคือเกาะพี่ชายกิน ดังนั้นชีวิตประจำวันของเขาคือ เที่ยว และใช้เงินนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า วันหนึ่ง พี่ชายเขาก็มาขอให้ไปหลอกฟันผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนแรกเขาคิดจะเลิกติดต่อ แต่สุดท้ายก็ตัดใจทิ้งไม่ได้ และไม่คิดว่านั่นจะทำให้เขามีปัญหาในอนาคต ความวายป่วงยังไม่จบแค่นั้น เมื่อเขาเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีลูกชายอายุห้าขวบกับหญิงสาวที่ทำให้เขาเจ็บปวด จนกลายเป็นหนุ่มเพลย์บอย อย่างทุกวันนี้ ทั้งรักเก่าและรักใหม่กำลังคืบคลานเข้ามา คุณชายรองแห่ง สกุลหวังจะทำเช่นไรกับปัญหานี้...
view moreพนันร้ายมาเฟียเถื่อน
“อ๊ะ อร๊าก ฉันเสียวมากเลยค่ะคุณหวัง กระแทกเข้ามาแรงๆ เลยฉันไหว” เสียงแง่งอนเอาแต่ใจทำให้คนที่โยกเอนอยู่ด้านหลังกระแทกเข้าไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เสียงแห่งความสุขดังออกมาประสานกับจังหวะโยกเอนของหญิงสาว ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังจับสะโพกนั้น จากนั้นก็กระแทกเข้าไปอย่างแรง
“เอาอีก” เธอต้องการอีก ทำไมไม่อิ่มสักที
ส่วนเขาที่ได้ระบายหลังจากที่ไม่ได้ทำเรื่องพวกนี้มาหลายเดือนกิจการกาสิโนตอนนี้กำลังเติบโต นักท่องเที่ยวเริ่มเข้ามาหลังจากที่โรคภัยร้ายหายไป
และเพราะความเครียดที่สะสมมาหลายวัน ทำให้เขาต้องมาลง กับผู้หญิงที่หลับนอนด้วยเพียงครั้งเดียว เขาจับผู้หญิงคนนั้นนอนหงายโดยไม่ปรานี ความหยาบนั้นทำให้ร่างบางที่อยู่เบื้องล่างถึงกับโอดโอย
“คุณหวัง เบาหน่อยค่ะ”
“แค่นอนทำไมต้องเบา เบาแล้วเมื่อไหร่จะเสร็จ” เขาไม่ชอบอ่อนโยนกับผู้หญิงที่นอนด้วยแค่คืนเดียว คิดแค่ว่าเอาให้จบๆ เขาจะได้กลับไปทำงาน
พอได้ยินอีกคนดุใหญ่ คนที่นอนอยู่ก็เบาเสียงลง จะทำท่าทางอะไรก็เกรงใจคนให้เงินที่อยู่ข้างหน้า หญิงสาวลุกขึ้น และกอดคออีกฝ่าย หวังจะลุกขึ้นไปโยกเอนบนกายเขา
แต่ก็ถูกมือหยาบนั้นผลักลงนอนอีกครั้ง “เธอมีหน้าที่ตามไม่ใช่หน้าที่นำ อะไรที่ฉันไม่ชอบ เธอห้ามทำเด็ดขาด”
เห็นเขาทรงอำนาจ และเต็มไปด้วยความเอาแต่ใจ หญิงสาวก็เริ่มหวาดกลัว ยิ่งเห็นปืนที่อยู่ตรงหัวเตียงก็ยิ่งรู้ว่าเธอจะขัดใจเขาไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ได้เดินออกจากห้องนี้แบบมีชีวิตแน่นอน
ยิ่งผู้หญิงคนนั้นจับจ้องมองเขามากเท่าไร ชายหนุ่มก็ยิ่งไม่ชอบเอาเสียเลย เขาจึงหันไปหยิบเนกไทขึ้นมาปิดตาเธอเอาไว้
“คุณหวังจะทำอะไร”
“ฉันรำคาญเธอ เกลียดสายตาคู่นั้น เธอมีหน้าที่นอนก็หุบปาก” พูดจบเขาก็ใช้ท่อนเอ็นกระแทกเข้าไป ในความคิดนั้นรู้สึกว่าผู้หญิงพวกนี้น่ารำคาญ สำหรับเขาแล้วมีไว้แค่ระบายเท่านั้น
เอวหนากระแทกท่อนเอ็นแทรกเข้าไปในร่องรัก แม้คนที่ถูกกระทำจะอยากร้องออกมาแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าร้องดัง ทำได้แค่ส่งเสียงอยู่ในลำคอ
สุดท้ายแล้วร่างบางนั้นก็สั่นกระตุกไปถึงสามครั้ง ความอัดอั้นที่เก็บมาหลายเดือนทำให้ยืดยาวไปถึง 3 ชั่วโมง สุดท้ายแล้วเขาก็กระแทกเข้าไปในเนื้ออุ่น จากนั้นก็ดึงออกมาจนเอ็นนั้นกระตุก ขยับพ่นน้ำสีขาวใส่ในถุงยาง เขาถอดมันออกมาแล้วโยนทิ้งใส่ถังขยะ
“ได้เงินแล้วก็รีบไปซะ”
หญิงสาวที่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียงรีบลุกขึ้นจากเตียง แล้วรวบเสื้อผ้าที่อยู่ปลายเตียงขึ้นมาปิดหน้าอกเอาไว้ หันมองกองเงินที่วางอยู่ ก็รีบคว้ามัน แม้เธอไม่มีแรงก็ต้องมีแรงขึ้นมาตอนนี้ เพราะเธอกลัวตาย
ชายหนุ่มเดินไปที่ระเบียง จากนั้นก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ สายตานั้นมองไปยังหน้าต่างชั้นหนึ่งของโรงแรม ตรงนั้นมีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ ในมือของเธอมีหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง สายตาคู่นั้นกำลังสนใจหนังสือเล่มนั้น โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
ปกติแล้วเขาไม่เคยเห็นแขกแบบนี้มาก่อน แขกที่มาพักที่โรงแรม ของกาสิโนนั้นส่วนมากมานอนแล้วก็รีบลงไปเล่นการพนัน แต่หญิงสาวที่เขาจับจ้องมองอยู่นั้นกลับสนใจหนังสือมากกว่า
“น่าสนใจ” เขาพ่นควันบุหรี่ออกมา และยืนมองภาพนั้นอยู่นาน ก่อนที่จะกลับลงไปยังชั้นกาสิโนด้านล่าง ซึ่งเป็นกิจการของเขา กิจการของสกุลหวัง
เสียงดนตรีดังมาจากห้องอาหารบนสุดของกาสิโน กลุ่มแขกที่ได้รับชัยชนะในวันนี้ต่างขึ้นมาฉลองกันเสียงดังพอสมควร แต่ก็มีห้อง VIP ที่แยกต่างหาก และสามารถมองเห็นวิวมาเก๊าได้อย่างชัดเจน ในห้องนั้นมีสองคนกำลังนั่งรออยู่ “แล้วทำไมเขาต้องนัดพี่ด้วย” นาคินมองมินตรา ชักสีหน้าใส่เหมือนไม่พอใจคำถาม ก่อนจะปรับสีหน้าใหม่ เพราะคิดว่ามินตราเป็นตัวนำโชคที่ทำให้เขาได้ถอนทุนในครั้งนี้ “ในเมื่อมีคนเลี้ยงก็ดีอยู่แล้ว จริงสิ น้องตาอยากกินอะไรพิเศษไหมอย่างพวกล็อบสเตอร์ หรือคาเวียร์พวกนั้น” มินตราส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนจะนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา ท่าทางเรียบร้อยพูดน้อยแบบนี้ เมื่อก่อนเขาก็ชอบหรอกนะ แต่มาตอนนี้เริ่มรู้สึกรำคาญ เพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดหรือต้องการอะไร ถ้าไม่เพราะต้องพาเธอมาเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน เขาก็ไม่คิดจะพามาให้เสียอารมณ์เด็ดขาด ชายหนุ่มมองมือหญิงสาวก็คิดจะจับมือเอาไว้ แต่มินตราหวงตัวมาก แม้จะอยู่ห้องเดียวกัน แต่เขากลับต้องนอนโซฟาด้านนอก ส่วนหญิงสาวกลับล็อกประตูห้องอยู่คนเดียว ความอยากเอาชนะก็เรื่องหนึ่ง ความ
“ผมขอแค่ก้อนเดียวก่อน” ลองดูกับโชคของตัวเองในคืนนี้ และหนี้ก็จะได้ไม่เยอะเกินไป หยางเจินยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็เปิดกระเป๋าหยิบเงินปึกหนึ่งส่งให้เขาเอาไปแลกชิป เมื่อเหยื่อเดินหันหลังให้เขาก็หันมองคนคุมโต๊ะพนัน สบสายตากันอย่างรู้งาน แน่นอน ก้อนแรกเขาก็ได้รับชัยชนะ ได้เงินกลับมาถึงสามเท่า ในใจนาคินก็คิดว่าอาจจะเป็นความโชคดีแค่ครั้งเดียว จึงเล่นต่อในตาต่อไป แต่ไม่ว่าวางไปเท่าไรเขาก็ชนะ จนสุดท้ายความโลภทำให้เขาหันไปหยิบเงินในกระเป๋าที่หยางเจินถือเอาไว้ วางกองลงไปบนโต๊ะ ในใจก็คิดว่าหากชนะตานี้ เขาจะมีเงินนับสิบล้านหยวน เท่ากับว่าเขาจะกลายเป็นเศรษฐีในชั่วพริบตา มินตราจะต้องชอบแน่ๆ ในใจคิดเพียงเท่านี้ ลูกกลมหมุนไปยังวงล้อ รอบข้างตอนนี้เหมือนเงียบสนิท สายตาเขาจับจ้องมองแค่ตัวเลขที่ตัวเองพนัน สุดท้ายเมื่อลูกกลมหยุดลง หัวเข่าเขาก็ทรุดลงพื้นอย่างรวดเร็ว หมดแล้ว... หมดตัวจริงๆ แถมตอนนี้เขาเป็นหนี้ก้อนโตอีก หยางเจินมองชายหนุ่มที่ล้มอยู่บนพื้นอย่างหมดสภาพ สีหน้าเต็มไปด้วยความพอใจ “ไม่ต้องกังวลไปครับ วันนี้
เสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาทำให้เขารีบยกมือขึ้นปิดปากเธออีก กลิ่นบุหรี่ที่ติดมือทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ จึงพ่นลมหายใจขัดออกมา คนที่อยู่ด้านหลังจึงขยับแผ่นอกชิดแผ่นหลังเธอมากกว่าเดิม ริมฝีปากกระซิบอยู่ข้างหู “รังเกียจผม?” แน่นอนว่าเธอต้องรังเกียจคนที่กำลังพูดอยู่ แต่สิ่งที่รังเกียจยิ่งกว่าที่สุดก็คือ “ฉันไม่ชอบกลิ่นบุหรี่” โชคดีที่นาคินแฟนหนุ่มเป็นคนไม่สูบบุหรี่ทำให้เธอพยายามมองเห็นข้อดีของเขาที่เธอชอบจนมองข้ามนิสัยแย่ๆ อีกหลายอย่างไป เสียงหึในลำคอดังขึ้นเหมือนกำลังหัวเราะเยาะเธออยู่ มุมปากก็ขยับใกล้แนบชิดกว่าเดิมเหมือนกำลังสนุกที่ได้แกล้งคนที่บอกว่าไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ มินตราพยายามเบือนหน้าหนี ตอนนี้เธอสัมผัสได้ถึงความอันตรายจึงพยายามบิดตัวให้หลุดจากเขา แต่มือหนาก็กอดรัดแน่นจนเธอขยับไม่ได้ สุดท้ายก็หมดความพยายาม รอคอยจนเสียงด้านนอกเงียบสงบเขาจึงยอมปล่อยมือเองพอเป็นอิสระเธอก็รีบขยับหนีไปยังประตู ไม่ทันเปิดออกเขาก็ผลักปิดเอาไว้ มินตราหันกลับไปมอง“พวกเขาไปหมดแล้วปล่อยฉันไปได้แล้ว” น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย แต่เหมือนพยายามฝืนไม่ให้แสดงออกมา
มาเก๊า ฮ่องกง เสียงที่ดังอยู่รอบกายทำให้คนที่อยู่ในมุมหนึ่งของบาร์ด้านในสุดรีบขยับเสื้อกันหนาวให้กระชับกว่าเดิม สายตานั้นเหมือนกับกระต่ายน้อยที่ไม่คุ้นชินกับสถานที่ตอนนี้ มินตราหันมองโดยรอบอีกครั้ง เมื่อมีคนเดินใกล้เข้ามาเธอก็รีบหลบสายตาแล้วขยับชิดบาร์มุมสุดมากกว่าเดิม เวลาล่วงมาครึ่งค่อนคืนแล้ว แต่ชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของเธอก็ยังไม่เสร็จภารกิจ เธอหันมองโต๊ะที่อยู่มุมฝั่งตรงข้าม อีกฝ่ายกำลังวางชิปเดิมพันชุดสุดท้ายลงไป เจ้ามือก็หมุนรูเล็ตต์แล้วปล่อยลูกบอลลงไป จากนั้นผู้คนรอบโต๊ะก็ต่างลุ้นว่ามันจะตกไปยังเลขที่ตัวเองคิดไว้หรือเปล่า เธอมองอย่างเบื่อหน่าย คิดว่ารอบนี้คงเป็นรอบสุดท้ายแล้ว เพราะเงินพนันที่แฟนหนุ่มเอามาตอนนี้ไม่เหลือให้แลกอีก และเธอจะได้กลับขึ้นไปนอนด้านบนเสียที อันที่จริงเธอไม่เห็นด้วยกับการเล่นพนันครั้งนี้ แต่นาคินบอกว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เขาจะเล่นพนัน เพราะหากไม่เล่นก็จะไม่มีเงินไปใช้ในวันแต่งงานของเรา ทางบ้านของเธอเร่งเขามาหลายเดือน แม้จะพยายามทุกวิถีทาง แต่การหาเงินในเศร