LOGINไม่นานนัก ‘The Queen’s Kiss’ ก็ถูกนำมาเสิร์ฟโดยบาร์เทนเดอร์ระดับหัวหน้าด้วยตัวเอง เขาวางแก้วมาร์ตินี่ทรงสวยลงตรงหน้าจีน่า เครื่องดื่มสีชมพูใสราวกุหลาบแรกแย้มถูกประดับด้วยกลีบกุหลาบสีแดงสดลอยอยู่บนผิวหน้า และมีเชอร์รี่สีเข้มเสียบไม้อยู่ที่ขอบแก้ว มันดูงดงามและเลอค่า... สมกับชื่อของมันทุกประการจีน่ายกแก้วขึ้นจิบช้าๆ รสชาติหวานอมเปรี้ยวที่ซับซ้อนของมันแผ่ซ่านไปทั่วลิ้น มีกลิ่นหอมจางๆ ของลิ้นจี่และกุหลาบ ผสมกับความร้อนแรงของวอดก้าคุณภาพเยี่ยมที่ซ่อนอยู่ มันอร่อยจนเธอต้องหลับตาพริ้ม“ดื่มช้า ๆ” อัคนีเตือนเสียงต่ำ “แก้วนี้… เฮียตั้งใจทำให้คนเมาง่ายเป็นพิเศษ”จีน่าหลิ่วตายิ้ม “งั้นก็แปลว่า… เฮียตั้งใจให้จีน่าเมาใช่ไหมคะ”“ตั้งใจให้เมาเฮีย” เขาตอบสั้น ๆ ไม่หลบสายตาเธอสำลักหัวเราะเบา ๆ “โห… ใจร้ายจัง”“ชอบไหม?” อัคนีถามเสียงทุ้ม เขานั่งพิงโซฟาอย่างสบายอารมณ์ ข้อศอกข้างหนึ่งวางบนพนักพิง เท้าคางมองเธอไม่วางตา“อร่อยมากค่ะ... แต่ก็แรงเหมือนกันนะคะเนี่ย” เธอบอกพลางหัวเราะคิกคัก แก้มของเธอเริ่มขึ้นสีระเรื่อหลังจากดื่มไปได้ไม่กี่อึกบรรยากาศเริ่มผ่อนคลายลง ทั้งสองนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จีน่าเล่า
คำพูดที่เด็ดขาดและเยียบเย็นของอัคนีดังก้องอยู่ในความเงียบงันของโซนวีไอพี มันหนักแน่นราวกับตราบาปที่ประทับลงบนหน้าผากของผู้จัดการหนุ่มไปตลอดชีวิต“ก็ไปเก็บของของแกซะ...แล้วไสหัวออกไปจากคลับของกู...เดี๋ยวนี้”เอกทรุดฮวบลงกับพื้นราวกับคนไร้เรี่ยวแรง! ขาของเขามันอ่อนเปลี้ยจนไม่สามารถรองรับน้ำหนักตัวเองได้อีกต่อไป ใบหน้าของเขาซีดขาวราวกับกระดาษ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความสิ้นหวังอย่างที่สุด คำพูดของอัคนีไม่ต่างอะไรกับคำตัดสินประหารชีวิตในโลกการทำงานของเขา การถูกไล่ออกจาก ONYX Club ด้วยเหตุผลว่า "ล่วงเกินผู้หญิงของนายใหญ่" หมายความว่าเขาจะไม่มีวันได้ทำงานในวงการสถานบันเทิงยามค่ำคืนของกรุงเทพฯ ได้อีกเลย... ไม่มีใครกล้าจ้างคนที่ทำให้นายใหญ่อัคนีไม่พอใจ“นะ...นายใหญ่... ผม... ผมขอโทษครับ! ผมไม่รู้จริงๆ! ได้โปรด... ได้โปรดให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะครับ!” เขาร้องอ้อนวอนเสียงสั่นเครือ ยกมือไหว้ปลกๆ อย่างน่าเวทนา น้ำตาลูกผู้ชายเริ่มไหลรินออกมาอย่างไม่อาจกลั้นเวคินที่ยืนอยู่ไม่ไกลขยับตัวเล็กน้อย เตรียมพร้อมจะเข้ามาลากผู้จัดการที่หมดสภาพคนนี้ออกไปตามคำสั่งแต่อัคนีกลับไม่สนใจเสียงร้องขอของเอกเลยแม้แต่น้อย
เสียงดนตรีดังกระหึ่มจนสั่นสะเทือน แสงเลเซอร์หลากสีสันสาดส่องไปมา ตัดกับความมืดสลัวภายใน ONYX Club สร้างบรรยากาศแห่งความลุ่มหลงและปลดปล่อย ผู้คนมากมายกำลังโยกย้ายร่างกายไปตามจังหวะเพลงอย่างเมามันส์แต่บนชั้นลอย... ในโซนวีไอพีที่ถูกกั้นไว้เป็นสัดส่วน บรรยากาศกลับแตกต่างออกไปโซฟาหนังตัวใหญ่ที่สุดและอยู่ในมุมที่ดีที่สุดของร้าน... ที่ที่สามารถมองเห็นทุกอย่างได้โดยไม่มีใครมารบกวน... เป็นที่ที่ไม่เคยมีใครกล้านั่งนอกจากเจ้าของคลับแห่งนี้... บัดนี้กลับมีร่างบางในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำเรียบหรูนั่งอยู่จีน่าจิบน้ำส้มในแก้วทรงสูงอย่างเชื่องช้า พยายามทำตัวให้เป็นธรรมชาติที่สุด แม้ว่าหัวใจของเธอจะเต้นรัวแข่งกับเสียงเบสที่ดังตุบๆ อยู่ก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มาเหยียบที่นี่ในฐานะแขกไม่ใช่พนักงานเธอกวาดสายตามองไปรอบๆ... มองดูผู้คน... มองดูอดีตเพื่อนร่วมงานที่กำลังวิ่งวุ่นเสิร์ฟเครื่องดื่ม... ทุกอย่างเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกของเธอไม่เหมือนเดิมอัคนีขอตัวไปคุยธุระกับหุ้นส่วนคนสำคัญที่หลังร้านชั่วครู่ โดยทิ้งเวคินมือขวาคนสนิทไว้เป็นการ์ดส่วนตัวให้เธอ เวคินยืนกอดอกนิ่งๆ อยู่ในมุมมืดห่างออกไปไม่ไกล เขา
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่มีใครรู้... ภายใต้แสงสุดท้ายของวันที่กำลังจะลับขอบฟ้า ร่างเปลือยเปล่าสองร่างยังคงนอนกอดก่ายกันอยู่บนโซฟาหนังที่ผ่านสมรภูมิรักอันดุเดือดมาหมาดๆ ความเงียบสงัดเข้าครอบคลุมไปทั่วทั้งห้องจีน่านอนซบอยู่บนแผงอกกว้างของอัคนี ปลายนิ้วเรียวของเธอวาดวนเป็นวงกลมอยู่บนผิวเนื้อที่ชุ่มเหงื่อของเขาอย่างเหม่อลอย เธอรู้สึกอ่อนเพลียจนแทบจะขยับตัวไม่ไหว แต่ในขณะเดียวกัน หัวใจของเธอกลับพองโตและเปี่ยมล้นไปด้วยความสุขเธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมคายที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างอ่อนล้า “เฮีย...” เธอเรียกชื่อเขาเสียงแผ่วเบาราวกระซิบอัคนีลืมตาขึ้นช้าๆ ดวงตาสีดำที่เคยลุ่มลึกและน่าเกรงขาม บัดนี้กลับทอประกายอ่อนโยนและอบอุ่นเมื่อมองมาที่เธอ “...ว่าไง”“...หนูรักเฮียที่สุดในโลกเลย”คำสารภาพรักที่ตรงไปตรงมาและเปี่ยมไปด้วยความจริงใจนั้น มันเหมือนน้ำทิพย์ที่ชโลมลงบนหัวใจที่แห้งผากของเขา อัคนียิ้ม... เป็นรอยยิ้มจางๆ ที่มุมปาก แต่สำหรับจีน่าแล้ว มันคือรอยยิ้มที่สว่างไสวที่สุดในโลก เขาโน้มใบหน้าลงมาจุมพิตที่หน้าผากมนของเธอเบาๆ จูบที่ไม่ได้มีความปรารถนาเจือปน แต่เต็มไปด้วยความรักและความทะนุถนอมอย่างแท้จ
แล้วเขาก็กระแทกมันเข้าไปในคราวเดียว! อย่างรุนแรงและไม่ปรานี!สวบ!“อร๊ายยยย!!”จีน่าหวีดร้องสุดเสียง! ใบหน้าสวยซบลงกับพนักพิงโซฟาอย่างหมดแรง การถูกรุกรานจากทางด้านหลังอย่างกะทันหันเช่นนี้มันสร้างความรู้สึกที่แตกต่างออกไป... มันทั้งจุกเสียด รุนแรง และกระตุ้นเร้าความรู้สึกดิบในกายของเธอให้ลุกโชนขึ้นมาอย่างกะทันหันอัคนีกดสะโพกเธอไว้แน่น เสียงหัวเราะต่ำดังในลำคอ“ตกใจแบบนี้… แปลว่ายังจำได้อยู่ใช่ไหม”มันลึก... ลึกกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา... เหมือนกับว่าแก่นกายของเขากำลังจะทะลวงผ่านร่างกายของเธอไปรวมเป็นหนึ่งเดียวกันอัคนีคำรามในลำคออย่างพอใจ เขาเริ่มขยับกายเข้าออกทันทีโดยไม่รอให้เธอได้ปรับตัว จังหวะของเขารวดเร็ว รุนแรง และไม่มีการผ่อนปรนใดๆพั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วห้องอย่างดุดัน ทุกครั้งที่เขากระแทกเข้าไป หน้าอกอวบอิ่มของจีน่าก็จะกระเพื่อมไหวไปตามแรงกระแทก เสียดสีกับเบาะจนเกิดเสียงดังอี๊ดอ๊าดผสมปนเปไปกับเสียงครางที่ไม่เป็นศัพท์ของเธอ“อ๊ะ... อื้อ... เฮีย... บะ...เบาหน่อย... อ๊า!” เธอร้องขอเสียงสั่น แต่ก็รู้ดีว่ามันเปล่าประโยชน์อัคนีหัวเราะต่ำในลำคอ“ขอแบบนี้…
ความเงียบเข้าครอบคลุมอีกครั้ง มีเพียงเสียงหอบหายใจของคนสองคนที่ค่อยๆ ผ่อนลงสู่จังหวะปกติ และเสียงหัวใจที่เต้นระรัวอยู่ในอกของกันและกันเท่านั้น อัคนีนอนกอดร่างบางที่อ่อนระทวยของจีน่าไว้แนบอก ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนลื่นของเธออย่างทะนุถนอม ขณะที่จีน่าเองก็ซุกไซ้ใบหน้าอยู่กับแผงอกกว้างที่ชุ่มเหงื่อของเขาอย่างออดอ้อนทุกอย่างควรจะจบลงตรงนี้...แต่สำหรับจีน่าแล้ว... เธอค่อยๆ ผละตัวออกจากอ้อมกอดที่อบอุ่นของเขาอย่างช้าๆ แววตาที่เคยอ่อนล้าและฉ่ำเยิ้มเมื่อครู่ บัดนี้กลับมีประกายของความซุกซนและเจ้าเล่ห์อย่างที่อัคนีไม่เคยเห็นมาก่อนฉายชัดขึ้นมา“จะไปไหน?” เขาถามเสียงพร่า มือยังคงวางอยู่ที่เอวบางของเธอจีน่าไม่ตอบ แต่ส่งยิ้มหวานหยดย้อยมาให้เขาแทน ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เลื่อนกายลงไปที่ปลายเท้าของเขา...แล้วสิ่งที่เธอทำต่อจากนั้นก็ทำให้อัคนีต้องเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง!เธอใช้มือทั้งสองข้างจับแก่นกายของเขาที่อ่อนตัวลงเล็กน้อยหลังจากการร่วมรัก แต่ยังคงมีขนาดใหญ่โตน่าเกรงขามและชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรักของพวกเขา... แล้วก้มลงครอบริมฝีปากอิ่มนุ่มของเธอลงบนส่วนปลายของมัน"อึก"อัคนีสะดุ้งสุดตัว! ร่







