ตอนที่ 143

ตั้งแต่หิมะแรกของปีตกลงมาในวันนั้น ถือเป็นการบ่งบอกว่าฤดูหนาวมาเยือนแล้ว ทว่าจนถึงตอนนี้ ผ่านไปแล้วสามเดือน ก็ไม่มีทีท่าว่าหิมะจะหยุดตกและไม่มีทีท่าว่าฤดูหนาวจะหมดสิ้นไป ทั้งที่ฤดูใบไม้ผลิกำลังจะมาเยือน ฤดูกาลผิดเพี้ยนยาวนานเกินกำหนดเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

อาหารและเชื้อเพลิงที่ชาวบ้านหลัวถงสะสมไว้เริ่มร่อยหรอ แต่มิใช่กับครอบครัวจาง เนื่องจากจางอี้หมิงได้สะสมไว้อีกมากในอาคารของกลุ่มการค้าหลัวถง แต่อี้หมิงลืมไปหนึ่งอย่างนั้นคือ เขามัวแต่กังวลเรื่องอาหารแต่ลืมนึกถึงเรื่องเชื้อเพลิง ดังนั้นหากฤดูหนาวยังลากยาวออกไปอีก ครอบครัวจางก็อาจจะเกิดภาวะขาดแคลนเชื้อเพลิงได้เช่นกัน

“หมิงเอ๋อร์ นี่คือสิ่งที่เจ้าวิตกกังวลเมื่อหลายเดือนก่อนใช่หรือไม่” จางอี้เทาเอ่ยถามบุตรชายในเช้าวันหนึ่งหลังจากที่ไปดูต้นผักมาแล้ว

“ขอรับท่านพ่อ ข้ากลัว กลัวว่ามันจะเกิดเหตุการณ์ตามที่ข้าฝันถึง” จางอี้หมิงเอ่ยตอบบิดาเสียงสั่นไหว เด็กน้อยเดินไปนั่งลงบนตักจางอี้เทาหวังยึดเอาอ้อมกอดของบิดาเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวในตอนนี้

จางอี้เทาโอบกอดเอาบุตรชายตัวน้อยไว้พลางลูบหลังอย่างปลอบโยน ผ่านไปไม่นานก็มีเสียงเรี