ตอนที่ 10 ปลอมตัว6

“ข้ากล้าแน่” ว่าแล้วก็ตบอีกทั้งแก้มซ้ายแก้มขวา

เพียะ เพียะ

“โอ๊ยๆ”

ผู้ตบเรี่ยวแรงเยอะนัก ชิงเอ๋อร์ล้มกลิ้ง แก้มแดงก่ำ ระบมไปหมด 

จังหวะนั้นหูซั่วได้ทีพลิกตัวลุกขึ้นมา ทำท่าเอาคืน แต่ถูกถีบอีกโครมใหญ่ “โอ๊ย” ชายหนุ่มลุกขึ้นมาอีกครั้ง เขาเป็นถึงองครักษ์จะเสียทีหลายกระบวนท่าได้อย่างไร

หูซั่วม้วนตัวผุดร่างขึ้นมายืนผงาดหมายฟาดฟัน

ทว่าผู้มาใหม่ฝีมือไม่ธรรมดา หูซั่วถูกเตะจนขาพับ ล้มแล้วล้มอีกจนเขาให้รู้สึกคาดไม่ถึง ชิงเอ๋อร์ก็เช่นกัน             นางทั้งทุบตีทั้งกางเล็บข่วน แต่กลับไม่โดนตัวอีกฝ่ายเลย กลายเป็นตบตีหูซั่วเต็มแรงเสียอย่างนั้น 

จ้าวหมิงอวี่เลิกคิ้วมองความชุลมุนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ และทึ่งกับผู้มาใหม่ 

อีกฝ่ายเป็นสตรีชุดแดง ปากแดง ค่อนข้างป่าเถื่อนและมีวรยุทธ!

นางคือ สวีหลิงเยี่ยน!

เสียงพลั่กๆ ผลัวะๆ ดังต่อเนื่อง ชุลมุนไม่หยุด

ยามนี้หูซั่วเริ่มไม่ไหว นึกแปลกใจในฝีมืออีกฝ่าย “โอ๊ย เจ้าเป็นใคร” หูซั่วละล่ำละลั่กถาม “บังอาจทำร้ายองครักษ์ตำหนักหมิงเฟิ่งขององค์ชายสี่ เจ้าเป็นนักฆ่า เข้ามาลอบสังหารใช่หรือไม่?”

“ใช่แล้วอย่างไร?” หลิ่งหลินเป็นนักฆ่าจริงแต่ยามนี้นางไม่ได้มาลอบสังหารใครเหมือนเช่นอดีตจึงเสียงสูงยิ่ง “ใช่แล้วเจ้าจะทำไม ห๊า”

หูซั่วเบิกตา นางเป็นนักฆ่าปลอมตัวเข้ามาจริงๆ คิดแล้วก็วิ่งหนีไปหมายตั้งหลักก่อน 

ชิงเอ๋อร์เห็นก็วิ่งด้วย “ท่านพี่หู รอข้าก่อนเจ้าค่ะ” 

“นักฆ่า มีนักฆ่า ช่วยด้วย” หูซั่วตะโกนเสียงดังลั่น “องค์ชายสี่มีนักฆ่าพ่ะย่ะค่ะ” ทำท่าวิ่งไปทางเรือนหมิงอันซึ่งเป็นเรือนพำนักของจ้าวหมิงอวี่

“แหกปากทำไม?” หลิ่งหลินเริ่มเลิ่กลั่กร้อนรนแล้ว แต่ก็รู้สึกเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันนักจึงไล่ตามไปตีไม่หยุด                 “หุบปากเดี๋ยวนี้!” เพราะคำว่าเด็กกำพร้าแท้เชียว ทำนางทนไม่ไหวถึงขั้นพลั้งมือไป 

“อ๊า! นางจะฆ่าคนปิดปากแล้ว” หูซั่วโวยวาย

“หากไม่หุบปาก ข้าจะฉีกปากเจ้าซะ” ท้ายที่สุด หลิ่งหลินที่ยั้งมือไม่ได้ก็จับหูซั่วโยนลงน้ำ ตามด้วยชิงเอ๋อร์

“กรี๊ดดดดด”

เสียงตู้มๆ ดังขึ้นติดกัน จากนั้นก็มีเสียงตีน้ำหนีตายของชายหญิงคู่หนึ่ง พอพวกเขาว่ายน้ำขึ้นไปอีกฝั่งของบึง

ความวุ่นวายพลันบังเกิด หูซั่วที่ขึ้นน้ำได้ไม่สนใจช่วยดึงชิงเอ๋อร์แล้ว เขารีบวิ่งวุ่นกระจายข่าวไปอย่างรวดเร็ว ว่า มีนักฆ่าๆ นางอุกอาจ จะฆ่าคนแล้ว 

หลิ่งหลินเห็นเรื่องราวบานปลายเช่นนั้นก็เบิกตาโต รีบหลบตามสัญชาตญาณ เห็นหลังพุ่มไม้มีถ้ำจำลองก็เข้าไป ฝังร่างไว้ในนั้นอย่างมิดชิด 

จ้าวหมิงอวี่นั่งมองเนิ่นนานคิ้วขมวดแน่นขึ้นทุกขณะ

นางมีพิรุธจริงๆ

 

---

[1]จุดป๋ายฮุ่ย จุดนี้อยู่สูงที่สุดในร่างกาย รวบรวมเส้นลมปราณทั้งหลาย เป็นจุดที่มีเลือดและพลังมารวมกันอยู่เยอะ เรียกว่ากระหม่อมหลังหรือก็คือสมองส่วนบน