ตอนที่ 9 แผนการชั่วร้าย2

“ใต้เท้าไป๋มู่รึ? อย่าบอกนะว่า เป็นเจ้าบ้าไป๋มู่เจ๋อ?” ฟ่านเจิ้งโวยวาย “เขากลับที่นี่ด้วยเหตุใด? มิใช่ขอย้ายตัวเองไปเป็นอาจารย์ประจำตัวท่านอ๋องน้อยหรอกหรือ?” 

“จะมาด้วยเหตุใดได้ หากมิใช่คิดร้ายน่ะ” ฟ่านเจินให้รู้สึกเข่นเคี้ยวเขี้ยวฟันแต่ก็รู้สึกครั่นคร้ามเช่นเดียวกัน “ต้องเป็นเพราะองค์ชายรองแน่เจ้าค่ะ พวกเขาต้องการกลับมาจับตาดูทุกความเคลื่อนไหวขององค์ชายสี่นั่นล่ะ”               พูดไปพูดมาก็อยากร้องไห้อีกแล้ว แค่นี้เจ้านายของนาง ก็ใช้ชีวิตลำบากมากพอแล้วนะ 

คู่แฝดพี่น้องตีโพยตีพายสีหน้าเคร่งเครียด

ในขณะที่จ้าวหมิงอวี่แค่นั่งนิ่งเงียบงัน มิเอ่ยคำใด เพียงจิบชาด้วยกิริยาเยือกเย็นดุจน้ำแข็งค้างเช่นเดิม

ชั่วครู่ให้หลัง เขาค่อยสั่งเสียงเรียบ “เพิ่มเวรยาม และคนคุ้มกันตำหนักให้แน่นหนาขึ้นแล้วกัน”

ฟ่านเจิ้งยังไม่วางใจ “แล้วที่สำนักศึกษาเล่าขอรับ”

“ธารกำนัลมีหลายดวงตาจ้องมอง เขาย่อมไม่ทำ พวกเจ้าอย่าได้กังวล” จ้าวหมิงอวี่เอ่ยเนิบนาบไร้อารมณ์

แต่ทว่าฟ่านเจินยังไม่เห็นด้วยนัก “องค์ชายสี่เพคะ พวกเราย้ายสถานที่เรียนดีหรือไม่?”

“เสด็จพ่อลงทัณฑ์ข้าให้อยู่ที่นี่ ยังจะย้ายได้หรือไร?” 

“แล้วพวกเราจะทำอย่างไรดีเพคะ?” 

จ้าวหมิงอวี่เปรยเสียงนิ่ง “ที่นี่เป็นเมืองหลวง หูตาของเสด็จพ่อมีมาก ต่อให้อยากฆ่าข้าให้ตายก็ใช่ว่าจะทำได้”

ฆ่าน่ะคงไม่ง่ายและไม่อาจทำ แต่หากเพื่อปองร้ายให้กลายเป็นสภาพอนาถาเล่า! ดูองค์ชายอื่นเป็นตัวอย่างได้

คู่แฝดรู้สึกขนลุกซู่ เช่นนี้มิใช่ว่าเป็นเป้านิ่งให้ศัตรูรึ? ต่อให้มิอาจลอบปลงพระชนม์แต่คนชั่วย่อมมีวิธีการมากมายทำร้ายให้อยู่มิสู้ตาย ไม่อาจแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทได้อีก

ฟ่านเจินพร่ำบ่นอย่างอดใจมิได้ “เมื่อก่อนองค์ชายสี่คือสุดยอดนักรบ ย่อมไม่คณามือเท่าใด แต่ตอนนี้...ฮึ! เพราะนางมารหลิ่งหลินแท้ๆ หลอกให้รักแล้วก็ทำลายชีวิต ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น”

“ไป๋มู่เจ๋อจะมาเมื่อใด?” ฟ่านเจิ้งชิงถามน้องสาว  เขาไม่อยากให้นางพูดถึงสตรีผู้นั้น แสลงหูยิ่งนัก!

มันสะกิดใจเจ้านายให้ยิ่งบอบช้ำรู้หรือไม่?

ฟ่านเจินสงบสติแล้วตอบพี่ชาย “เดินทางมาจากแดนเหนือแล้ว ไม่กี่วันก็ถึงที่นี่เจ้าค่ะ”

“เร็วเกินไป ข้าเสาะหายอดฝีมือเพิ่มทันหรือไม่?” ฟ่านเจิ้งเครียดหนักกว่าเดิม แค่ตัวเขากับน้องเอาไม่อยู่แน่!

ไป๋มู่เจ๋อฉายาบัณฑิตหน้าหยกคือคนขององค์ชายรอง ฉากหน้าถูกยกให้เป็นนักปราชญ์พรากวิญญาณทรราช             แต่ฉากหลังคือมัจจุราชหน้าหยกพรากทุกคนลงนรกต่างหาก

ส่วนองค์ชายรองจ้าวจื่อหวนเป็นคนโปรดของฮ่องเต้ ฝ่าบาททรงวางพระทัยมาก 

หากแต่พวกเขารู้ องค์ชายรองที่เก่งกาจแต่สุภาพและเป็นกลางระหว่างองค์ชายทุกคนผู้นี้แท้จริงมีนิสัยเช่นไร หมายมาดครอบครองตำแหน่งรัชทายาทแค่ไหน

เพียงแต่นั่นเป็นแค่ความรู้สึกมิอาจนำหลักฐานมาชี้แจงต่อพระพักตร์ได้

ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นโอรสของจักรพรรดิเช่นกัน ความรักความผูกพันและไว้วางใจล้วนเท่าเทียม ที่สำคัญ การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในโอรสนับเป็นเรื่องถูกต้องเหมาะสม