8

เจ้าสรุศักดิ์ได้พบกับแก้วกัลยาและรู้สึกชื่นชมในความงดงามของเธอ

การสนทนาที่คั่งค้างระหว่างแก้วกัลยาและหม่อมราชวงศ์รวิถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเรียกของพ่อเลี้ยงอินทา ทั้งสองจึงเดินกลับไปยังเรือนเพื่อรับประทานอาหารเช้า บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเป็นไปอย่างอบอุ่น พ่อเลี้ยงอินทาสอบถามสารทุกข์สุกดิบของหม่อมราชวงศ์รวิด้วยความเป็นกันเอง

ในระหว่างที่รับประทานอาหารเช้าอยู่นั้นเอง เจ้าสรุศักดิ์ก็เดินทางมาถึงเรือนของพ่อเลี้ยงอินทาอีกครั้ง เขานำผลไม้สดจากสวนมาฝาก

“สวัสดีครับคุณพ่อเลี้ยง สวัสดีครับแม่แก้ว” เจ้าสรุศักดิ์กล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มสุภาพ

“อ้าว คุณสรุศักดิ์ มาแต่เช้าเลยนะ” พ่อเลี้ยงอินทากล่าวทักทายกลับ

“ครับ ผมนำผลไม้มาฝากครับ” เจ้าสรุศักดิ์ยื่นตะกร้าผลไม้ให้

แก้วกัลยารับตะกร้าผลไม้มาด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณค่ะคุณสรุศักดิ์ ผลไม้น่าทานมาก”

เจ้าสรุศักดิ์หันมายิ้มให้แก้วกัลยา ดวงตาของเขาเป็นประกายอ่อนโยนเมื่อมองเธอ “ยินดีครับแม่แก้ว”

หม่อมราชวงศ์รวิสังเกตการณ์ปฏิสัมพันธ์ระหว่างแก้วกัลยาและเจ้าสรุศักดิ์ด้วยความสนใจ เขาสัมผัสได้ถึงความสุภาพและความปรารถนาดีที่เจ้าสรุศักดิ์มีต่อแก้วกัลยา

หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ พ่อเลี้ยงอินทาได้ชวนหม่อมราชวงศ์รวิและเจ้าสรุศักดิ์ไปเดินชมสวนด้วยกัน แก้วกัลยาเดินตามไปด้วยอย่างเงียบ ๆ

ขณะที่เดินชมความงามของดอกไม้นานาพันธุ์อยู่นั้น เจ้าสรุศักดิ์ก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับแก้วกัลยามากขึ้น

“แม่แก้วดูแลสวนได้สวยงามมากเลยนะครับ ดอกไม้แต่ละชนิดดูสดชื่นและเบ่งบาน” เจ้าสรุศักดิ์เอ่ยชมด้วยความจริงใจ

“ขอบคุณค่ะคุณสรุศักดิ์ ดิฉันชอบดูแลต้นไม้และดอกไม้ค่ะ มันทำให้รู้สึกผ่อนคลาย” แก้วกัลยาตอบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ

“แม่แก้วมีความละเอียดอ่อนและใส่ใจในทุกสิ่งจริง ๆ” เจ้าสรุศักดิ์กล่าวพลางทอดสายตาไปยังดอกไม้หลากสีสัน

หม่อมราชวงศ์รวิเดินอยู่ข้าง ๆ ฟังบทสนทนาของทั้งสองอย่างเงียบ ๆ เขารู้สึกชื่นชมในความสุภาพและอ่อนโยนของเจ้าสรุศักดิ์

ในระหว่างที่เดินชมสวนอยู่นั้นเอง แม่หญิงเดือนฉายก็เดินทางมาถึงเรือนของพ่อเลี้ยงอินทาอีกครั้ง เธอมาพร้อมกับขนมหวาน

“สวัสดีค่ะคุณพ่อเลี้ยง สวัสดีค่ะแม่แก้ว สวัสดีค่ะคุณสรุศักดิ์ ท่านหม่อมราชวงศ์ก็อยู่ที่นี่ด้วยหรือคะ?” แม่หญิงเดือนฉายกล่าวทักทายทุกคนด้วยรอยยิ้มหวาน

“สวัสดีครับ/ค่ะ แม่หญิงเดือนฉาย” ทุกคนกล่าวทักทายตอบ

แม่หญิงเดือนฉายเดินเข้าไปใกล้หม่อมราชวงศ์รวิ “เมื่อวานท่านบอกว่าอยากจะเรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเชียงใหม่ ดิฉันยินดีที่จะเป็นผู้นำทางให้ท่านนะคะ”

หม่อมราชวงศ์รวิหันไปมองแก้วกัลยาเล็กน้อย ก่อนจะตอบแม่หญิงเดือนฉายด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ขอบคุณในความหวังดีครับแม่หญิง แต่ผมได้ขอให้คุณแก้วกัลยาช่วยแนะนำสถานที่น่าสนใจในเมืองนี้แล้ว”

คำตอบของหม่อมราชวงศ์รวิทำให้แม่หญิงเดือนฉายยิ้มเจื่อนลงเล็กน้อย ส่วนแก้วกัลยารู้สึกอบอุ่นใจที่เขาให้เกียรติเธอ

เจ้าสรุศักดิ์สังเกตเห็นสีหน้าของแม่หญิงเดือนฉาย แต่เขาก็ไม่ได้แสดงความคิดเห็นใด ๆ เพียงแต่ส่งยิ้มให้แก้วกัลยาอย่างเป็นมิตร

หลังจากเดินชมสวนได้สักพัก ทุกคนก็กลับเข้าไปนั่งพักผ่อนในเรือน เจ้าสรุศักดิ์ได้มีโอกาสพูดคุยกับแก้วกัลยามากขึ้น เขาสอบถามถึงความสนใจและความชอบของเธออย่างตั้งใจ ทำให้แก้วกัลยารู้สึกสบายใจที่ได้พูดคุยกับเขา

เจ้าสรุศักดิ์ชื่นชมในความงดงามและความอ่อนโยนของแก้วกัลยาอย่างจริงใจ แม้ในใจของเขาจะแอบซ่อนความรู้สึกพิเศษบางอย่างไว้ แต่เขาก็แสดงออกอย่างสุภาพและให้เกียรติเธอเสมอ

หม่อมราชวงศ์รวิสังเกตเห็นแววตาที่เจ้าสรุศักดิ์มองแก้วกัลยา เขารู้สึกได้ถึงความชื่นชมที่ชายหนุ่มผู้นี้มีต่อเธอ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวมากนัก เพราะเขามั่นใจในความรู้สึกที่เขามีต่อแก้วกัลยา และสัมผัสได้ว่าเธอก็มีความรู้สึกพิเศษเช่นเดียวกัน

การปรากฏตัวของเจ้าสรุศักดิ์ในวันนี้ ทำให้แก้วกัลยารู้สึกดีที่ได้รับการเอาใจใส่จากคนรอบข้าง แต่ในใจลึก ๆ เธอก็ยังคงคิดถึงคำพูดที่หม่อมราชวงศ์รวิยังพูดไม่จบในสวน... ความรู้สึกพิเศษที่เขามีให้เธอคืออะไรกันแน่?