บุพเพสันนิวาสแห่งนครพิงค์

บุพเพสันนิวาสแห่งนครพิงค์

last updateLast Updated : 2025-05-10
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
40Chapters
295views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ในนครพิงค์อันงดงาม... โชคชะตานำพาให้ "แก้วกัลยา" หญิงสาวผู้มีจิตใจงดงาม ต้องมาพัวพันกับสองหนุ่มผู้สูงศักดิ์อย่างมิอาจหลีกเลี่ยง หนึ่งคือ หม่อมราชวงศ์รวิ ผู้สูงศักดิ์ เพียบพร้อม และมอบความรักอันลึกซึ้ง อีกหนึ่งคือ เจ้าศิริวัฒน์ คู่หมั้นที่เหมาะสม แต่หัวใจกลับห่างไกล ท่ามกลางข่าวลือที่มุ่งร้าย แผนการร้ายที่ซ่อนเงื่อน และความรู้สึกที่ยากจะหักห้าม... แก้วกัลยาจะเลือกใคร? และความลับเบื้องหลังบุพเพสันนิวาสครั้งนี้จะนำพาเธอไปสู่โชคชะตาเช่นไร?

View More

Chapter 1

1

Saat Clara Hermosa tiba di bandara Negara Latvin, waktu sudah menunjukkan pukul 9 malam.

Hari ini adalah hari ulang tahunnya.

Begitu dia membuka ponselnya, dia menerima sekelompok ucapan selamat ulang tahun.

Semuanya dari teman dan rekan kerjanya.

Tapi tidak ada kabar sama sekali dari Edward Anggasta.

Senyum Clara pun memudar.

Ketika dia tiba di vila, sudah jam 10 lebih.

Saat Bibi Sari melihatnya, dia tertegun sejenak: “Bu Clara, kenapa Ibu... bisa datang ke sini?”

“Di mana Edward dan Elsa?”

“Pak Edward belum pulang, Nona Elsa masih main di dalam kamar.”

Clara pun memberikan barangnya pada Bibi Sari, tapi saat di lantai atas dia melihat Elsa Anggasta yang memakai baju tidur, tampak duduk di meja kecil, entah sedang memukul apa, tapi dia sangat serius, hingga bahkan tidak tahu ada orang yang masuk ke kamarnya.

“Elsa?”

Saat Elsa dengar suara ini, dia langsung berbalik dan menyebut dengan riang: “Mama!”

Lalu, dia kembali membalikkan badan dan lanjut memukul barang di tangannya.

Clara lalu mendekat dan memeluknya, saat dia hampir menciumnya, dia didorong oleh Elsa: “Mama, aku lagi sibuk.”

Clara sudah dua bulan tidak bertemu anaknya, jadi dia rindu padanya, tentu saja ingin menciumnya, dan berbicara dengan putrinya itu.

Melihatnya begitu serius, dia juga tidak mau mengganggunya: “Seminggu lagi, Tante Vanessa berulang tahun, ini hadiah yang aku dan Ayah siapkan untuk dia! Kulit kerang ini buatan aku dan ayah sendiri pakai mesin, cantik ‘kan?”

Clara merasa tenggorokannya tercekat, sebelum dia menjawab, putrinya yang masih memunggunginya pun lanjut berkata: “Ayah juga sudah siapkan hadiah lain untuk Tante Vanessa, besok—“

Hati Clara tercekat, dia tidak tahan lagi, “Elsa... masih ingat ulang tahun Ibu?”

“Ha? Apa?” Elsa menatapnya, lalu tunduk kembali dan menatap untaian manik-manik, sambil menggerutu: “Sudah kubilang jangan bicara denganku dulu, susunan manik-manikku jadi berantakan—“

Clara melepaskan tangan yang tadi sedang memeluk putrinya, dan tidak berbicara lagi.

Dia berdiri diam begitu lama, melihat putrinya bahkan tidak melihatnya, Clara mengatup erat bibirnya, lalu pergi dalam diam.

Bibi Sari melihatnya, lalu berkata: “Bu Clara, tadi aku sudah telepon Pak Edward, dia bilang malam ini dia ada urusan, jadi dia minta Anda tidur duluan.”

“Oke.”

Clara menjawab pendek, teringat perkataan putrinya tadi, dia tertegun, dan menelepon Edward.

Setelah berdering sejenak telepon itu diangkat, tapi suaranya terdengar begitu tenang: “Aku masih ada urusan, besok saja—“

“Edward, ini sudah malam, siapa itu?”

Itu suara Vanessa Gori.

Clara menggenggam ponselnya erat-erat.

“Nggak apa.”

Sebelum Clara selesai bicara, Edward langsung mematikan telepon.

Mereka sudah 3 bulan tidak ketemu, hari ini akhirnya dia pulang ke Negara Latvin, tapi Edward malah tidak mau segera pulang, bahkan dengar teleponnya pun, dia tidak mau.

Setelah nikah begitu lama, Edward selalu gini padanya, dingin, menjauh, dan tidak sabar.

Sebenarnya dia sudah terbiasa.

Kalau dulu, dia pasti akan telepon Edward lagi, lalu dengan sabar menanyakan keberadaannya, dan apa dia bisa pulang.

Akan tetapi mungkin hari ini dia kelelahan, jadi tidak ada tenaga untuk melakukan ini.

Keesokan paginya begitu bangun, dia berpikir sejenak, lalu memutuskan untuk menelepon Edward lagi.

Negara Latvin dan Negara Marola memiliki perbedaan 17 hingga 18 jam, jadi di Negara Latvia, hari ini barulah ulang tahunnya.

Kali ini tujuannya pulang ke Negara Latvin, selain ingin bertemu Edward dan Elsa, dia juga berharap di hari yang spesial ini, mereka bisa berkumpul, dan makan bersama.

Ini adalah doanya dalam ulang tahun kali ini.

Edward tidak mengangkat teleponnya.

Setelah begitu lama, dia baru mengirim sebuah pesan.

[Ada apa?]

Clara: [Siang ini ada waktu? Aku bawa Elsa, kita makan bareng yuk?]

[Oke, beri tahu aku setelah tahu lokasinya.]

Clara: [Oke.]

Setelah itu, Edward tidak membalas lagi.

Dia tidak teringat hari ini ulang tahunnya.

Meski Clara sudah mempersiapkan hatinya, tapi dia tetap merasa kecewa.

Setelah mandi, dia bersiap turun ke bawah, tapi saat ini dia mendengar suara putrinya dan Bibi Sari.

“Bu Clara sudah pulang, Nona Elsa nggak senang?”

“Aku dan Ayah sudah setuju mau main di pantai bersama Tante Vanessa, tapi ibu mendadak pulang, kalau dia mau ikut kami pergi, suasananya pasti nggak enak.”

“Ibu juga jahat banget, selalu nggak suka Tante Vanessa—“

“Nona, Bu Elsa itu ibumu, nggak boleh bilang gitu, nanti Bu Clara jadi sedih oke?”

“Aku tahu, tapi aku dan Ayah memang lebih suka sama Tante Vanessa, apa Tante Vanessa nggak bisa jadi ibuku saja?”

“...”

Jawaban Bibi Sari selanjutnya, tidak terdengar Clara lagi.

Itu adalah putri yang dibesarkannya sendiri, tapi setelah bersama ayahnya selama 2 tahun, dia malah jadi lebih dekat pada ayahnya, tahun lalu Edward datang ke Negara Latvin untuk buka cabang, tapi putrinya malah mau ikut juga.

Dia tidak rela, dia tentu ingin putrinya tetap di sisinya.

Tapi dia tidak tega lihat anaknya sedih, jadi dia setuju.

Tidak disangka...

Seperti dipaku di lantai, Clara berdiri tegak, wajahnya pucat, tidak bisa bergerak sama sekali.

Kali ini dia melepaskan pekerjaannya untuk datang ke Negara Latvin, karena dia ingin menemani putrinya.

Tapi tampaknya, tidak perlu lagi.

Clara kembali ke kamarnya, lalu menyimpan kembali hadiah yang dia bawa dari Negara Marola, ke dalam kopernya.

Beberapa saat kemudian, Bibi Sari meneleponnya, mengabari bahwa dia bawa Elsa keluar main, meminta Clara meneleponnya kalau ada urusan.

Clara duduk di atas tempat tidur, merasa hampa dan bingung.

Dia secara khusus melepaskan pekerjaannya untuk kemari, tapi akhirnya tidak ada yang benar-benar butuh dia.

Kedatangannya, membuatnya terlihat bodoh.

Setelah beberapa saat, dia keluar rumah.

Dia berjalan tanpa arah di negara yang asing tapi familier ini.

Saat mendekati siang, dia baru teringat, sebelumnya dia mengajak Edward makan siang.

Dia lalu teringat perkataan yang dia dengar tadi pagi, saat dia sedang ragu apakah mau pergi jemput putrinya, dia tiba-tiba menerima pesan dari Edward.

[Siang ini ada urusan, makan siangnya batal.]

Clara menatapnya lama, tidak terkejut sama sekali.

Karena dia sudah terbiasa.

Di hari Edward urusan kantor ataupun janji dengan temannya... semuanya lebih penting dari istrinya.

Walau sudah janji dengannya, Edward bisa membatalkannya sesuka hati.

Sama sekali tidak memikirkan perasaannya.

Lalu apa dia merasa kecewa?

Dulu mungkin iya.

Tapi sekarang dia sudah kebal, tidak ada rasa sama sekali.

Clara makin bingung.

Dia datang dengan senang, tapi baik suaminya, ataupun putrinya, semua dingin padanya.

Tanpa disadari, mobil yang dia kendarai tiba di sebuah restoran yang sering dikunjunginya bersama Edward.

Saat dia baru mau masuk, dia melihat Edward, Vanessa dan Elsa di dalam restoran itu.

Vanessa dan putrinya duduk di sisi yang sama dengan mesra.

Sembari bicara dengan Edward, dia bermain dengan Elsa.

Elsa tampak mengayunkan kakinya dengan senang, bermain dengan Vanessa, sambil memakan kue bekas gigitan Vanessa.

Edward menyendokkan makanan untuk mereka sambil tersenyum, tatapannya terus tertuju pada Vanessa yang ada di depannya, seakan di matanya hanya ada dia.

Inilah urusan yang dibilang Edward.

Ini juga adalah putri yang dia lahirkan dengan susah payah setelah mengandung selama 9 bulan.

Clara tersenyum getir.

Dia hanya bisa berdiri menatap mereka.

Setelah setengah jam, dia memalingkan wajahnya, membalikkan badan dan pergi.

Setelah kembali ke vila, Clara menyiapkan sebuah surat cerai.

Edward adalah impiannya saat dia masih muda, tapi Edward tidak mau menikahinya.

Dirinya yang dulu dengan bodohnya mengira, asalkan dia berusaha keras, dia pasti bisa masuk ke dalam hatinya.

Tapi kenyataan malah menghantamnya dengan keras.

Sudah hampir 7 tahun.

Ini saatnya sadar.

Dia memasukkan surat cerai itu ke dalam amplop, meminta Bibi Sari memberikannya pada Edward, lalu menarik kopernya ke dalam mobil, dan memerintahkan supirnya: “Ke bandara.”
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
40 Chapters
1
นครเชียงใหม่ในยามสายของฤดูร้อน แสงแดดสีทองสาดส่องลงมากระทบเรือนไม้สักหลังงามที่ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้นานาพันธุ์ กลิ่นหอมหวานของดอกจำปีและดอกแก้วลอยคลุ้งไปทั่วบริเวณ บ่งบอกถึงความพิถีพิถันในการดูแลของผู้เป็นเจ้าของเรือนภายในห้องเรือนอันโอ่โถง “แก้วกัลยา” ธิดาคนเดียวของ “พ่อเลี้ยงอินถา” คหบดีผู้ร่ำรวยแห่งเมืองเชียงใหม่ กำลังนั่งปักผ้าไหมลายดอกพิกุลอย่างประณีต นิ้วเรียวเล็กขยับเข็มขึ้นลงอย่างชำนาญ ดวงตากลมโตเป็นประกายสดใส แม้ในวัยเพียงสิบแปดปี แก้วกัลยาก็มีรูปโฉมงดงามเป็นที่เลื่องลือ ผิวขาวผ่องราวกลีบดอกบัวแรกแย้ม ผมดำขลับยาวสลวยถึงกลางหลังถูกเกล้าขึ้นอย่างเรียบร้อย ประดับด้วยปิ่นทองลายก้านแย่งทว่าภายใต้ความงามสง่า กลับซ่อนไว้ซึ่งความรู้สึกอึดอัดและขมขื่น แก้วกัลยากำลังจะถูกคลุมถุงชนให้แต่งงานกับ “เจ้าศิริวัฒน์” บุตรชายของเจ้าเมืองผู้มีอำนาจ แม้เจ้าศิริวัฒน์จะเป็นชายหนุ่มรูปงาม ฐานะดี และเหมาะสมด้วยประการทั้งปวง แต่ในหัวใจของแก้วกัลยากลับไม่ได้รู้สึกยินดีกับการแต่งงานครั้งนี้เลย เธอปรารถนาความรักที่เกิดจากความรู้สึกของคนสองคน มิใช่การผูกพันด้วยผลประโยชน์หรือฐานันดร“แม่แก้ว.
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more
2
ภายหลังจากที่ได้รู้จักกัน ณ วัดพระสิงห์ฯ หม่อมราชวงศ์รวิก็รู้สึกประทับใจในความงดงามและความอ่อนหวานของแก้วกัลยาอย่างมิอาจละสายตาได้ ดวงตาคู่สวยของเธอดุจดวงดาวที่ส่องประกายในความมืดมิด รอยยิ้มละไมของเธอก็ราวกับแสงอรุณที่ทำให้หัวใจของเขาอบอุ่นอย่างประหลาด ในขณะเดียวกัน แก้วกัลยาก็รู้สึกถึงความอบอุ่นและจริงใจจากหม่อมราชวงศ์รวิ แววตาของเขามิได้แฝงเร้นความเย่อหยิ่งดังเช่นชายหนุ่มชนชั้นสูงที่เธอเคยพบเจอ“ไม่ทราบว่าคุณแก้วกัลยามาทำบุญที่วัดเป็นประจำหรือเปล่าขอรับ?” หม่อมราชวงศ์รวิเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ ขณะที่ทั้งสองเดินชมความงามของเจดีย์ทองอร่ามแก้วกัลยาตอบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ “เจ้าค่ะ ดิฉันมักจะมาที่นี่กับป้าเมี้ยนเสมอ”“เป็นวัดที่สงบและงดงามมากทีเดียว” หม่อมราชวงศ์รวิกล่าวพลางทอดสายตาไปยังสถาปัตยกรรมล้านนาอันวิจิตร “ผมเพิ่งเคยมาเชียงใหม่เป็นครั้งแรก รู้สึกชื่นชมในศิลปะและวัฒนธรรมที่นี่มาก”“ยินดีต้อนรับสู่เชียงใหม่เจ้าค่ะ หากคุณมีเวลา ดิฉันยินดีที่จะแนะนำสถานที่น่าสนใจอื่น ๆ ในเมืองนี้” แก้วกัลยากล่าวด้วยความเต็มใจ“คงจะเป็นเกียรติอย่างยิ่งขอรับ” หม่อมราชวงศ์รวิยิ้มตอบ ดวงตาเป็นประกายหลังจา
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more
3
ภายหลังจากวันนั้น หม่อมราชวงศ์รวิมิอาจลบภาพของแก้วกัลยาออกจากความคิดได้ ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความใสซื่อ รอยยิ้มหวานละไมที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง และน้ำเสียงอ่อนหวานที่ก้องกังวานอยู่ในหู ราวกับบทเพลงที่ไพเราะจับใจ เขาครุ่นคิดถึงบทสนทนาที่ได้พูดคุยกัน ความสนใจที่ทั้งสองมีต่อเรื่องราวต่าง ๆ อย่างลงตัว ทำให้เขารู้สึกราวกับได้พบเจอมิตรแท้ที่รู้ใจในเช้าวันต่อมา หม่อมราชวงศ์รวิตัดสินใจเดินทางไปยังเรือนของพ่อเลี้ยงอินถา ด้วยความหวังว่าจะได้พบกับแก้วกัลยาอีกครั้ง เขามาพร้อมกับของฝากเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นตำราเก่าแก่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ล้านนา ซึ่งเขาตั้งใจจะมอบให้กับพ่อเลี้ยงอินถาเพื่อเป็นการแสดงความเคารพเมื่อมาถึงเรือน พ่อเลี้ยงอินถาก็ออกมาต้อนรับด้วยความยินดียิ่ง “ท่านหม่อมราชวงศ์ มาถึงเรือนข้าน้อยแต่เช้า มีธุระอันใดหรือขอรับ?”“กระผมเพียงแค่อยากจะมาคารวะท่านพ่อเลี้ยง และนำตำราเล็กน้อยมามอบให้ด้วยความเคารพขอรับ” หม่อมราชวงศ์รวียื่นตำราให้พ่อเลี้ยงอินถาพ่อเลี้ยงอินทารับไว้ด้วยความขอบคุณ “โอ้... ขอบคุณท่านมาก นี่เป็นตำราที่น่าสนใจยิ่งนัก เชิญท่านเข้ามานั่งพักผ่อนก่อนเถิด”ทั้งสองนั่งสนทนากัน
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more
4
ภายหลังจากที่แม่หญิงเดือนฉายกลับไปพร้อมกับความไม่พอใจ หม่อมราชวงศ์รวิก็ใช้เวลาสนทนากับพ่อเลี้ยงอินถาและแก้วกัลยาต่ออีกสักพัก บรรยากาศกลับมาผ่อนคลายและเป็นกันเองอีกครั้ง หม่อมราชวงศ์รวิเล่าเรื่องราวการเดินทางและการทำงานในบางกอกให้ทั้งสองฟัง ส่วนแก้วกัลยาก็เล่าถึงชีวิตความเป็นอยู่และประเพณีที่น่าสนใจของชาวเชียงใหม่“คุณแก้วกัลยาดูจะมีความรู้เรื่องสมุนไพรและดอกไม้มากทีเดียว” หม่อมราชวงศ์รวิเอ่ยชม เมื่อเห็นแก้วกัลยาอธิบายสรรพคุณของดอกไม้แต่ละชนิดในสวนได้อย่างละเอียด“ดิฉันเติบโตมากับสิ่งเหล่านี้เจ้าค่ะ พ่อของดิฉันท่านชอบปลูกต้นไม้และสมุนไพร” แก้วกัลยาตอบด้วยรอยยิ้ม“น่าสนใจมาก หากมีโอกาส ผมอยากจะขอความรู้จากคุณบ้าง” หม่อมราชวงศ์รวิกล่าวอย่างจริงใจ“ด้วยความยินดีเจ้าค่ะ” แก้วกัลยารู้สึกดีใจที่หม่อมราชวงศ์รวิให้ความสนใจในสิ่งที่เธอรักเมื่อถึงเวลาสมควร หม่อมราชวงศ์รวิก็ขอตัวกลับ พ่อเลี้ยงอินถาเดินไปส่งเขาที่หน้าเรือนด้วยความเต็มใจ“ขอบคุณท่านมากนะขอรับที่มาเยี่ยมเยียนวันนี้ หวังว่าท่านคงจะสบายใจที่เชียงใหม่” พ่อเลี้ยงอินทากล่าว“กระผมรู้สึกดีมากขอรับ ผู้คนและวัฒนธรรมที่นี่น่าประทับใจยิ่งนัก
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more
5
ภายหลังจากที่แก้วกัลยาเดินจากไป หม่อมราชวงศ์รวิยังคงยืนอยู่ที่เดิมภายใต้ร่มเงาของต้นชมพู่มะเหมี่ยว ความรู้สึกอบอุ่นจากสัมผัสมือของเธอยังคงหลงเหลืออยู่บนฝ่ามือของเขา แววตาที่สับสนแต่ก็แฝงไว้ด้วยความรู้สึกบางอย่างของแก้วกัลยา ทำให้เขามั่นใจว่าความรู้สึกที่เขามีให้เธอ ก็ได้รับการตอบสนองกลับมาเช่นกันตลอดทั้งวัน หม่อมราชวงศ์รวิครุ่นคิดถึงแก้วกัลยา เขาพยายามทำความเข้าใจความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจตนเอง มันไม่ใช่แค่ความชื่นชมในความงดงามภายนอก แต่เป็นความรู้สึกผูกพันอย่างลึกซึ้ง ราวกับรู้จักเธอมานาน เขาประทับใจในความอ่อนหวาน จิตใจดี และความรู้ความสามารถของเธอในหลาย ๆ ด้าน การได้พูดคุยกับเธอทำให้เขารู้สึกสบายใจและเป็นตัวของตัวเองอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนในเย็นวันนั้น หม่อมราชวงศ์รวิตัดสินใจเขียนจดหมายถึงเพื่อนสนิทที่บางกอก เล่าถึงการเดินทางมาเชียงใหม่ และความรู้สึกพิเศษที่เขามีต่อหญิงสาวชาวเหนือผู้หนึ่ง เขาบรรยายถึงความงดงามของแก้วกัลยา ความมีเสน่ห์ และความน่ารักที่ทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหว“...ข้าไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับใครมาก่อน ราวกับว่าดวงใจของข้าได้รับการเติมเต็มเมื่อได้อยู่ใกล้นาง แม้จะรู้จ
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more
6
การมาเยือนของหม่อมราชวงศ์รวิในครั้งนี้ ทำให้บรรยากาศในเรือนของพ่อเลี้ยงอินทาคึกคักขึ้นเล็กน้อย เขาพูดคุยกับพ่อเลี้ยงอินถาถึงเรื่องราวในอดีตของเชียงใหม่จากหนังสือที่นำมาฝาก ส่วนแก้วกัลยาก็ได้มีโอกาสสนทนากับเขาถึงเรื่องราวความเชื่อและประเพณีท้องถิ่น ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอสนใจเป็นพิเศษแม่หญิงเดือนฉายพยายามที่จะเข้ามาพูดคุยกับหม่อมราชวงศ์รวิอยู่เสมอ แต่เขาก็มักจะหันไปให้ความสนใจกับแก้วกัลยามากกว่า ทำให้แม่หญิงเดือนฉายรู้สึกไม่พอใจอยู่ลึก ๆ เจ้าสรุศักดิ์เองก็นั่งฟังบทสนทนาของทุกคนด้วยความเงียบสงบ แต่สายตาของเขาก็มักจะจับจ้องไปที่แก้วกัลยาด้วยความเป็นห่วง“แม่แก้วมีความรู้เรื่องราวเหล่านี้ดีมากทีเดียว” หม่อมราชวงศ์รวิเอ่ยชม เมื่อแก้วกัลยาเล่าถึงตำนานความเชื่อเกี่ยวกับดอยสุเทพได้อย่างน่าสนใจ“ดิฉันเติบโตมากับเรื่องราวเหล่านี้เจ้าค่ะ ได้ยินมาตั้งแต่เด็ก” แก้วกัลยาตอบด้วยรอยยิ้ม “คุณหม่อมราชวงศ์สนใจเรื่องเหล่านี้ด้วยหรือคะ?”“ครับ ผมรู้สึกว่าวัฒนธรรมล้านนามีเสน่ห์และน่าค้นหามาก” หม่อมราชวงศ์รวิตอบ “และผมรู้สึกยินดีที่ได้พูดคุยกับคนที่เข้าใจเรื่องเหล่านี้อย่างลึกซึ้งเช่นคุณ”คำชมนั้นทำให้แก้วกัลยา
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more
7
แก้วกัลยามองหม่อมราชวงศ์รวิด้วยหัวใจที่เต้นระรัว รอคอยคำพูดที่กำลังจะเอื้อนเอ่ยออกมาจากริมฝีปากของเขา แสงแดดยามเช้าสาดส่องลอดผ่านใบไม้ลงมาต้องใบหน้าคมสันของเขา ทำให้เธอมองเห็นแววตาที่จริงจังและอ่อนโยนในขณะเดียวกัน“คุณแก้วกัลยา...” หม่อมราชวงศ์รวิเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ตั้งแต่ที่เราได้รู้จักกัน ผมรู้สึกว่าคุณเป็นผู้หญิงที่พิเศษมาก คุณมีความงดงามทั้งภายนอกและภายใน ความคิดของคุณก็เฉลียวฉลาด และการได้พูดคุยกับคุณทำให้ผมรู้สึกสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน”คำพูดเหล่านั้นทำให้แก้วกัลยารู้สึกอบอุ่นไปทั้งหัวใจ เธอไม่เคยมีใครกล่าวชื่นชมเธอเช่นนี้มาก่อน“ท่านหม่อมราชวงศ์...” แก้วกัลยาเอ่ยเสียงแผ่ว ไม่กล้าสบตาเขาโดยตรง“ผมรู้ว่าคุณกำลังจะเข้าพิธีหมั้นหมาย” หม่อมราชวงศ์รวิกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่เศร้าลงเล็กน้อย “แต่ผมก็ไม่อาจเก็บความรู้สึกนี้ไว้ได้ ผมอยากให้คุณรู้ว่า... ผมรู้สึก...”ยังไม่ทันที่หม่อมราชวงศ์รวิจะได้กล่าวจบประโยค เสียงหวานเจื้อยแจ้วของหญิงสาวผู้หนึ่งก็ดังขึ้นขัดจังหวะ“ท่านหม่อมราชวงศ์คะ! มาทำอะไรอยู่ที่นี่แต่เช้าคะ?”แก้วกัลยาและหม่อมราชวงศ์รวิต่างหันไปมองตามเสียงนั้น ก็
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more
8
เจ้าสรุศักดิ์ได้พบกับแก้วกัลยาและรู้สึกชื่นชมในความงดงามของเธอการสนทนาที่คั่งค้างระหว่างแก้วกัลยาและหม่อมราชวงศ์รวิถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเรียกของพ่อเลี้ยงอินทา ทั้งสองจึงเดินกลับไปยังเรือนเพื่อรับประทานอาหารเช้า บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเป็นไปอย่างอบอุ่น พ่อเลี้ยงอินทาสอบถามสารทุกข์สุกดิบของหม่อมราชวงศ์รวิด้วยความเป็นกันเองในระหว่างที่รับประทานอาหารเช้าอยู่นั้นเอง เจ้าสรุศักดิ์ก็เดินทางมาถึงเรือนของพ่อเลี้ยงอินทาอีกครั้ง เขานำผลไม้สดจากสวนมาฝาก“สวัสดีครับคุณพ่อเลี้ยง สวัสดีครับแม่แก้ว” เจ้าสรุศักดิ์กล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มสุภาพ“อ้าว คุณสรุศักดิ์ มาแต่เช้าเลยนะ” พ่อเลี้ยงอินทากล่าวทักทายกลับ“ครับ ผมนำผลไม้มาฝากครับ” เจ้าสรุศักดิ์ยื่นตะกร้าผลไม้ให้แก้วกัลยารับตะกร้าผลไม้มาด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณค่ะคุณสรุศักดิ์ ผลไม้น่าทานมาก”เจ้าสรุศักดิ์หันมายิ้มให้แก้วกัลยา ดวงตาของเขาเป็นประกายอ่อนโยนเมื่อมองเธอ “ยินดีครับแม่แก้ว”หม่อมราชวงศ์รวิสังเกตการณ์ปฏิสัมพันธ์ระหว่างแก้วกัลยาและเจ้าสรุศักดิ์ด้วยความสนใจ เขาสัมผัสได้ถึงความสุภาพและความปรารถนาดีที่เจ้าสรุศักดิ์มีต่อแก้วกัลยาหลังจากรับประทานอาหารเ
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more
9
แก้วกัลยาเริ่มสับสนในความรู้สึกของตนเองวันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หม่อมราชวงศ์รวิยังคงแวะเวียนมาที่เรือนของพ่อเลี้ยงอินทาอยู่เสมอ ทุกครั้งที่เขามา เขาก็มักจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับแก้วกัลยา ทั้งสองพูดคุยกันถึงเรื่องราวต่าง ๆ แลกเปลี่ยนความคิดเห็น และเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้กันก็ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆแก้วกัลยารู้สึกสับสนในความรู้สึกของตนเอง เธอรู้สึกดีและมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้หม่อมราชวงศ์รวิ ความอบอุ่น ความจริงใจ และความเข้าใจที่เขามีให้ ทำให้เธอรู้สึกสบายใจและเป็นตัวของตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแต่ในขณะเดียวกัน เธอก็กำลังจะเข้าพิธีหมั้นหมายกับเจ้าศิริวัฒน์ ผู้ซึ่งเป็นคู่หมายที่เหมาะสมตามฐานะและประเพณี แม้ว่าเธอจะไม่ได้มีความรู้สึกรักใคร่ต่อเจ้าศิริวัฒน์ แต่เธอก็รู้สึกถึงหน้าที่และความรับผิดชอบที่มีต่อครอบครัวเจ้าสรุศักดิ์เองก็ยังคงแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนพ่อเลี้ยงอินทาและแก้วกัลยาอยู่เสมอ เขามักจะคอยให้กำลังใจและดูแลเธออยู่ห่าง ๆ ด้วยความปรารถนาดี แม้ในใจจะมีความรู้สึกพิเศษซ่อนอยู่ แต่เขาก็แสดงออกอย่างสุภาพและให้เกียรติการตัดสินใจของเธอแม่หญิงเ
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more
10
ภายหลังจากที่หม่อมราชวงศ์รวิสารภาพรัก แก้วกัลยาก็กลับมายังเรือนด้วยหัวใจที่สับสนวุ่นวาย คำพูดของเขายังคงก้องอยู่ในหู ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาก็เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ เธอรู้สึกดีใจที่รู้ว่าเขามีความรู้สึกเช่นเดียวกับเธอ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกกังวลกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ตลอดทั้งวัน แก้วกัลยาเก็บตัวอยู่ในห้อง พยายามทบทวนความรู้สึกของตนเอง เธอคิดถึงความอบอุ่นและความเข้าใจที่หม่อมราชวงศ์รวิมอบให้ ซึ่งแตกต่างจากความรู้สึกที่เธอมีต่อเจ้าศิริวัฒน์อย่างสิ้นเชิง การแต่งงานกับเจ้าศิริวัฒน์เป็นเพียงหน้าที่และความรับผิดชอบต่อครอบครัว แต่ความรู้สึกที่มีต่อหม่อมราชวงศ์รวินั้นมาจากส่วนลึกของหัวใจในเย็นวันนั้นเอง หม่อมราชวงศ์รวิได้ส่งจดหมายลับมาถึงแก้วกัลยา โดยมีป้าเมี้ยนเป็นผู้ส่งให้ จดหมายฉบับนั้นมีข้อความสั้น ๆ แต่หนักแน่น“คุณแก้วกัลยา หากคุณอนุญาต ผมอยากจะขอพบคุณอีกครั้งในคืนนี้ ที่ศาลาเรือนเล็กริมน้ำ เมื่อดวงจันทร์ขึ้นเต็มดวง ผมอยากจะพูดคุยกับคุณให้มากขึ้น หากคุณไม่สะดวกหรือไม่ต้องการ ผมก็เข้าใจและจะไม่รบกวนคุณอีก รวิ”เมื่อแก้วกัลยาอ่านจดหมายจบ หัวใจของเธอก็เต้นระรัว เธอรู้สึกถึงความปรารถน
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status