บทที่ 5 ขอทำดีอยู่ห่าง ๆ 2 (3/6)

          ‘ในเมื่อเจ้าเปลี่ยนแปลงตน ข้าก็จะเปลี่ยนแปลงตนเองเช่นกัน’ หากต่อจากนี้นางทำดีกับเขา เขาก็จะดีตอบแทนนางเช่นกัน แต่ทว่าหลังจากนั้นหยวนลี่หมิงกลับไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนั้นเป็นปี เพราะหมิงเจียวซือหายหน้าไปตามที่บอกจริง ๆ

           

            นัยน์ตาเมล็ดซิ่งจ้องมองไปนอกโรงเตี๊ยมที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนซึ่งมารอต้อนรับคังอ๋องที่ไปรบกับชนเผ่าทะเลทรายและได้รับชัยชนะกลับมาและหากนางไม่ได้รับจดหมายทวงสัญญาเป็นการส่วนตัวนางก็คงไม่มาอยู่ที่นี่ในตอนนี้หรอก

            ตอนนั้นที่นัดกันไปจิบน้ำชาที่โรงเตี๊ยมปินฉาน คังอ๋องคล้ายอยากให้คุณหนูในชนชั้นสูงทั้งหลายเห็นว่ามากับนาง แน่นอนว่าเย็นวันเดียวกันข่าวลือก็แพร่ไปอย่างรวดเร็วว่าคังอ๋องนั้นใกล้ชิดสนิทสนมกับบุตรสาวคหบดีผู้หนึ่ง แต่น่าเสียดายงานของนางยังไม่ทันได้เสร็จลุล่วง เขาก็ได้รับพระบัญชาจากฮ่องเต้ให้นำทัพหลวงออกไปรบกับชนเผ่าทะเลทรายที่เหิมเกริมบุกรุกชายแดนแคว้นจิ้น

            เขาสั่งให้คนส่งจดหมายมาแจ้งนางว่าต้องออกไปรบแล้วย้ำเตือนว่าหากมีชีวิตรอดกลับมา นางจะต้องทำหน้าที่กีดกันสตรีให้ต่อ มิเช่นนั้นสัญญาฉบับนั้นจะถือเป็นโมฆะทันที

            ในยามนั้นนางยังเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเอือมระอาบุรุษสูงศักดิ์ผู้นี้อยู่เลย จะเข้าสู่สนามรบแล้วยังมีแก่ใจเขียนจดหมายย้ำเตือนนาง

            “คุณหนู ท่านอ๋องมาแล้วเจ้าค่ะ” หลินถงที่ถูกสั่งว่าหากคังอ๋องขี่ม้าเข้ามาในระยะสายตาให้สะกิดบอกนางทันที เพราะนางขี้เกียจชะเง้อคอรอดูเช่นคุณหนูในห้องหอทั้งหลาย

            “อืม” นางตอบรับก่อนจะโผล่หน้าออกไปนอกระเบียงเพื่อให้คนสั่งจองโต๊ะนี้ได้เห็นหน้า ประเดี๋ยวจะหาว่านางไม่ให้ความร่วมมือแล้วมาฉีกสัญญาหนี้บุญคุณของนางทิ้ง

            ‘เอ๊ะ! นั่นคุณหนูฝูมิใช่หรือ’ หมิงเจียวซือที่พอยื่นหน้าออกไปนอกระเบียงกลับได้เห็นบุตรสาวอัครเสนาบดี ที่ยื่นหน้าออกมานอกหน้าต่างเช่นกัน แต่สายตากลับจดจ่ออยู่สองที่สลับกันไปมา

            ที่แรกที่คุณหนูฝูจับจ้องย่อมเป็นคังอ๋องที่สวมชุดเกราะเต็มยศนั่งอยู่บนหลังม้า ท่าทางสง่างามแฝงความเกรงขามดุดันตามลักษณะของเอกบุรุษซึ่งผ่านสนามรบมาแล้ว

            ส่วนอีกที่เหมือนจะเป็นในกลุ่มฝูงชนที่อยู่ด้านล่างซึ่งมารอต้อนรับทัพหลวงเช่นกัน

            ‘เอ๊ะ! นั่นพี่ใหญ่มิใช่หรือ’ นางคิดหลังจากมองตามสายตาของฝูหว่านอิ๋งแล้วพบว่าจุดหมายของอีกฝ่ายเป็นพี่ชายต่างมารดาของตนเอง

            ‘ไม่ได้เจอกันหนึ่งปี ดูรูปงามขึ้นหรือไม่นะพี่ใหญ่’ เมื่อนางเอ่ยปากแล้วนางก็ทำตามวาจาของตน ตั้งแต่วันนั้น นางไม่ไปที่เรือนท้ายจวนอีกเลย ส่วนเรื่องข้าวของสิ่งใดที่นางและเซียวเหยาได้รับ นางก็จะให้หลินถงนำไปมอบให้พี่ชายต่างมารดาด้วย

            หมิงเจียวซือจ้องมองพี่ใหญ่จนอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมองนาง ทำให้นางรีบถอนสายตากลับมาแล้วเปลี่ยนไปมองคังอ๋องที่สั่งให้นางมานั่งตรงนี้เพื่อรอต้อนรับ โดยให้เหตุผลว่านี่เป็นการดีที่คุณหนูทุกคนจะได้เห็น

            หากนางไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคังอ๋องให้ปกป้องคนตระกูลหมิงจากพี่ใหญ่ นางคงไม่ยอมเอาตนเองมาเป็นเป้าล่อธนูให้กับบุรุษสูงศักดิ์ ที่ใครก็ทราบว่ามีคุณหนูจากตระกูลชั้นสูงหมายปองมากมาย เป็นพระชายาของบุรุษสูงศักดิ์มีอันใดดีกัน นางไม่เข้าใจเลย

            “คุณหนู คังอ๋องโบกมือให้ท่านด้วยเจ้าค่ะ” หลินถงกล่าวพลางดึงรั้งชายอาภรณ์นางให้เลิกเหม่อมองไปที่อื่น

            ‘หลินถง เด็กน้อยเช่นเจ้าตามเล่ห์กลของคังอ๋องไม่ทันหรอก’ ที่เขาทำเป็นเพียงงิ้วฉากหนึ่ง ไหนจะการจับจองโต๊ะนี้ให้นาง ซึ่งใครก็ทราบดีว่าโต๊ะนี้ไม่ใช่ใครก็สามารถจองได้ เนื่องจากเป็นโต๊ะเพียงโต๊ะเดียวที่มีระเบียงสามารถเดินออกมามองด้านนอกได้ของโรงเตี๊ยมชั้นสูงแห่งนี้

            “บ่าวเพิ่งเคยได้เห็นท่านอ๋องในชุดเกราะเช่นนี้ ช่างสง่างามเสียจริง มิแปลกใจเลยที่วันนี้มีสตรีมารอต้อนรับทัพหลวงมากมาย”

            “เพราะมีสตรีมารอต้อนรับท่านอ๋องมากมาย ดังนั้นเมื่อท่านอ๋องขี่ม้าผ่านไปแล้ว เราต้องรีบกลับเข้าใจหรือไม่” มิเช่นนั้นคงจะได้พบกับความริษยาของคุณหนูพวกนั้น

            สตรีที่พร้อมจะทำร้ายสตรีด้วยกันเองเพื่อบุรุษที่ไม่เห็นค่าพวกนาง

            “แต่ว่า...” มิใช่ว่าต้องรอเจอท่านอ๋องก่อนหรือ

            “หรือเจ้าอยากให้ข้าโดนพวกคุณหนูที่หมายปองท่านอ๋องรุมทึ้ง”

            “บ่าวเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ”

            และหมิงเจียวซือก็รีบร้อนกลับจวนทันทีที่ม้าของคังอ๋องผ่านหน้าโรงเตี๊ยมปินฉานไป

            “คุณหนูรองหมิง ได้โปรดรอข้าก่อนเจ้าค่ะ” เสียงหวานใสดุจระฆังแก้วของคุณหนูผู้หนึ่งดังขึ้น

            ‘เรื่องอันใดข้าจะหยุด’ นางคิดก่อนจะเอื้อมไปจับมือสาวใช้คนสนิทให้เดินไปด้วยกัน ซึ่งหลินถงก็คล้ายจะเข้าใจจึงทำตามที่คุณหนูต้องการอย่างเงียบ ๆ ไม่เอ่ยวาจา