9 - อดีตและความทรงจำที่ดี NC

อดีตและความทรงจำที่ดี NC

ย้อนกลับไปเมื่อ 5 ปีก่อน 14/02/2019

ณ โรงเรียนมัธยมของเอกชน

“พิม...” เสียงเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาว เมือเห็นว่าหญิงสาวเดินออกมาด้านนอกเพื่อที่จะกลับบ้านไปฉลองวันจบการศึกษาพอดี

และวันนี้ ก็เป็นวันที่ชายหนุ่มพึ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ หลังจากที่พ่อส่งตัวให้ไปเรียนแพทย์เฉพาะทาง แต่วันนี้เจ้าแอบบินกลับมาเพื่อที่จะมาแสดงความยินดีกับหญิงสาวแทน

“พี่ทีม...มาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ” หญิงสาวถามขึ้นอย่างดีใจที่ได้เห็นชายหนุ่ม

“พี่พึ่งจะลงจากเครื่องมา...ก็แวะมารับเรานี้แหล่ะ ไปกันได้แล้ว ทุกคนรออยู่ที่ร้านแล้ว” เสียงนุ่มเอ่ยบอก

“...” หญิงสาวไม่รอช้ารีบขึ้นรถของชายหนุ่มไปทันที

“อยากกินไร...วันนี้ป๋าเลี้ยงไม่อั้น” เสียงนุ่มเอ่ยบอกเมื่อเข้ามาถึงที่ร้าน

“วันนี้พิมจะกินให้พุงกาง...อ้วนเป็นหมูไปเลย” พิพิมพูดขึ้นมา พร้อมกับทำตาลุกว่าเมื่อเห็นอาหารตรงหน้าที่มาเสิร์ฟ

เมื่อภาคินน้องชายของพิพิมขอตัวกลับไปก่อน เพราะไม่ค่อยชอบทานอะไรพวกนี้ แต่ที่จริงแล้วคือข้ออ้างอีกตาม คงจะแอบหนีไปเล่นเกมตามประสาผู้ชายนั้นแหล่ะ

ส่วนปั้นหยา ก็นัดฉลองกันกับเพื่อนในชั้นเรียนต่อ จึงทิ้งให้พิพิมอยู่กับพี่ชายของเธอแทน แล้วยังเป็นคนโทรขออนุญาตพ่อกับแม่ของหญิงสาวว่าให้ค้างมากับเธออีกด้วย

แต่ก็รอจนแล้วจนเล่า ปั้นหยาก็ไม่กลับมาสักที ทินกรจึงพาพิพิมเข้าไปรอที่คอนโดเขาแทน เพราะนี้ก็ดึกมากแล้ว น้องสาวก็ยังไม่ยอมมารับหญิงสาวสักที แถมยังติดต่อไม่ได้อีก

รอจนดึก จนคนที่บ้านได้โทรศัพท์มาบอกกับทินกรว่าน้องสาวถึงที่บ้านแล้ว และตอนนี้ก็ขึ้นนอนเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วย

“หยาหลับไปแล้ว แล้วเราจะเอายังไง ให้พี่ไปส่งที่บ้านไหม...” ทินกรหันมาถามความจากหญิงสาว เมื่อวางสายโทรศัพท์ลง

“แต่นี้มันดึกแล้วน่ะค่ะ...อีกอย่างพี่ก็ดื่มด้วย แถมเหมือนจะเมาอีก” พิพิมเอ่ยบอก แถมทำท่าทางเอามือขึ้นปิดจมูกของตัวเองอีก

“ถ้าอย่างนั้น...พิมเข้าไปนอนที่ห้องเถอะ แล้วล็อคห้องไว้ดีๆด้วยล่ะ” ทินกรเอ่ยบอกหญิงสาวให้รีบเข้านอน

“ทำไมต้องล็อคห้องด้วยค่ะ...ก็ในเมื่อพี่ก็อยู่ด้วย คงไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอกค่ะ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความใสซื่อ เพราะไม่รู้ถึงความหมายที่ชายหนุ่มสื่อออกมา

“หึ...เด็กน้อยเอ้ย” ทินกรเค้นหัวเราะ ในความไร้เดียงสาของหญิงสาวตรงหน้า และกำลังจะเดินออกไป

“อ่อ พิมลืมไป ว่าวันนี้เป็นวันสำคัญอีกวันหนึ่ง” หญิงสาวพูดขึ้นมาเมื่อพึ่งจะนึกอะไรขึ้นได้

“...” ทินกรหยุดฝีเท้า แล้วหันกลับมามองหน้าหญิงสาว อย่างรอคำตอบ

“Happy Valentine's Day น่ะค่ะ พี่ทีม...พิมไม่มีอะไรให้พี่หรอกน่ะ...” เสียงหวานเอ่ยขึ้นบอกทันที

“มีสิ...”

“อะไรเหรอ อื้อ...” หญิงสาวถามไม่ทันจะจบประโยค ชายหนุ่มก็คว้าร่างเธอเข้ามาชิงจูบทันทีอย่างรวดเร็ว เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เขาควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ อุ้มหญิงสาวเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็วทันที

“เป็นของพี่น่ะครับ...” เสียงกระเส่าเอ่ยถาม เมื่อวางหญิงสาวลงบนเตียง แล้วคร่อมทับตัวเธอเอาไว้

“พี่ทีม...พี่เมามากแล้วน่ะ ช่วยมีสติหน่อยสิ พี่อื้อ...” หญิงสาวพยายามเอ่ยเตือนสติชายหนุ่ม และดันร่างของชายหนุ่มออก แต่ด้วยแรงอันน้อยนิด จึงสู้แรงของชายหนุ่มไม่ได้ เพราะด้วยอารมณ์จูบที่ปนไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ที่คละคลุ้ง ทำให้เธอเผลอคล้อยตามไปกับชายหนุ่ม

“พี่ทนไม่ไหวอีกแล้ว...ให้พี่ได้เป็นคนแรกของพิมน่ะ” เสียงนุ่มของชายหนุ่มเอ่ยขออนุญาตขึ้นมาอีกครั้ง

“...” หญิงสาวที่ตอนนี้ไม่ตอบอะไร และปฏิเสธไม่ได้ จึงพยักหน้ารับเชิงเป็นคำตอบแทน

ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเปลื้องเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจนหมดสิ้น แล้วตามด้วยเสื้อผ้าของเขาต่ออย่างรีบร้อน

ชายหนุ่มก้มลงมาคร่อมทับหญิงสาวอีกครั้ง แล้วซุกไซร้ไปตามซอกคอขาว มือหนานกขึ้นมาบีบหน้าอกของหญิงสาวขนาดไม่ใหญ่มากนักลงไปอย่างหมั่นเขี้ยว

“อ๊ะ...พี่ทีม” เสียงหวานของหญิงสาวร้องออกมา เมื่อถูกลุกลานไปทั่วร่างกาย เมื่อชายหนุ่มใช้ปากปรนเปรอไปทั่วทุกส่วน

มือหนาจับชักแก่นกายของตัวเองขนาดเกือบเท่าข้อมือของหญิงสาว จ่อไปยังกลีบกุหลาบที่อาบไปด้วยน้ำมันวาววับ

กึก กึก กึก

สวบ

“กรี๊ดดด...” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้นมา เมื่อแก่นกายได้เข้าไปที่เดียวจนสุด

“อ่าห์...” เสียงกระเส่าอย่างสุขสมดังขึ้นมา พร้อมกับความเจ็บปวดเพียงไม่น้อย ทำให้ตอนนี้ ทินกรสร่างเมาทันที และก็ต้องตกใจไม่น้อยที่ตัวเองเผลอทำรุนแรงกลับหญิงสาว

“เอาออกไปได้ไหม...พิมเจ็บ” เสียงสะอื้นของหญิงสาวเอ่ยบอกอย่างเจ็บปวด

“พี่ก็เจ็บครับ...แต่พี่ถอยไม่ได้แล้ว พี่ขอโทษครับ ที่เผลอทำกับพิมแรงไปหน่อย พิมครับ มองหน้าพี่น่ะที่รัก” เสียงนุ่มเอ่ยขอโทษขึ้นทันทีด้วยความรู้สึกผิด

“ฮือ...พิมไม่เอาแล้ว พิมเจ็บ” หญิงสาวเริ่มร้องงอแงออกมา พร้อมกับส่ายหน้าไปมา

“พิม...พิมเป็นของพี่แล้วน่ะ และพี่ก็เป็นของพิมเหมือนกัน เราเป็นของกันและกันไงที่รัก” เสียงกระเส่าพยายามเอ่ยปลอบประโลม

“พี่ทีม...พี่เมามาก พี่รู้ตัวไหมว่าพี่พูดอะไรออกมา” หญิงสาวขึ้นเสียงตะคอกใส่ เพื่อเรียกสติของชายหนุ่ม

“พี่รู้ตัวครับ...ว่าตอนนี้พี่ทำอะไรลงไป พี่ไม่ได้เมาแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกับจ้องหน้าของหญิงสาวอย่างแน่วแน่

“พิมไม่เชื่อ...อ๊ะ” หญิงสาวเริ่มดิ้น แต่ก็ต้องร้องออกมาเมื่อโดนชายหนุ่มดันแก่นกายเข้ามาลึกกว่าเดิมอีก

“อย่าเกร็งครับ...ปล่อยตัวตามสบาย ปล่อยอารมณ์ไปกับพี่น่ะ” เสียงนุ่มเอ่ยปลอบอีกครั้ง

แล้วชายหนุ่มก็เริ่มสอนบบทเพลงรักให้แก่หญิงสาวทันที โดยไม่รึว่าจะจบลงตอนไหน และครั้งที่เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่

จนกระทั้งรุ่งเช้าชายหนุ่มตื่นขึ้นมา จึงพบกับความว่างเปล่า เพราะหญิงสาวหายออกไปแล้ว แค่ยังคงทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้เขาดูต่างหน้าคือ รอยคราบเลือดอันบริสุทธิ์ที่ผสมกับน้ำรักไหลเปื้อนบนที่นอนเป็นบริเวณกว้าง

“แสบนักน่ะ...หนีออกไปไม่บอกไม่ลาสักคำ”