เข้าสู่ระบบแชร์
4 สาบานว่าไม่ได้หวง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-29 11:46:47จบซะที...
ทานตะวันมองไปรอบบริเวณด้วยความรู้สึกอาลัยอาวรณ์ ตลอดสี่ปีที่เรียนที่นี่ ไม่มีวันไหนที่เธอจะรู้สึกใจหายเหมือนวันนี้ วันที่รู้ว่ากำลังก้าวออกไปสู่โลกกว้างอีกช่วงหนึ่งของชีวิต
เธอไม่รู้เลยว่าต่อจากนี้จะมีสิ่งใดรออยู่...
“ตะวันๆ ดูโน่นสิ”
“อะไร”
“โน่นไง ดูสิ”ทานตะวันปัดมือเพื่อนที่เขย่าแขนเธอขณะกำลังเก็บโน้ตบุ๊กตัวเก่งลงกระเป๋าทำให้กล่องกระดาษสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาดเล็กเกือบร่วงหล่นลงพื้นโชคดีที่เด็กสาวคว้าไว้ได้ทัน
“สานี่ยังไง เกือบทำของหวงของตะวันตกพื้นและนะ”
“ช่างของมันก่อนเหอะน่า ดูโน่นก่อนว่าใครมา!”
สารสาไม่วายพยักเพยิดให้ ทานตะวันมุ่นคิ้ว หน้างอเพราะความรำคาญ
“ใครมาก็ช่างสิ ไม่เกี่ยวกับเราซะหน่อย เรากำลังรีบอย่าเพิ่งกวน”
“กลัวคนที่บ้านมารอนานงั้นเหรอ” สารสาลากเสียงยานคาง
ทานตะวันจึงจีบนิ้วเรียวดีดเข้ากลางหน้าผากเพื่อนสนิททันที
“โอ๊ย! ดีดหน้าผากเราทำไมอะตะวัน”
“ก็สากวน ไม่เห็นเหรอเรารีบ”
“ก็เห็นน่ะสิ ถึงได้บอก” สารสาว่าแล้วก็ชี้มือไปอีกทางก่อนเอ่ยเสียงน้อยใจ “นึกว่าตะวันจะดีใจที่ไหนได้.. ฮึ“
เสียงของสารสาทำให้ทานตะวันฉุกใจคิด ในโลกนี้จะมีอะไรที่ทำให้เธอดีใจได้เท่ากับ แค่คิดหญิงสาวก็ถึงกับหน้าเหรอหราทันใด
“หรือว่า...”
“อือ...” สารสาพยักหน้า “เราไปก่อนนะ ขี้เกียจให้อาของตะวันสัมภาษณ์อีก”
“อืม รีบไป”
“แหม...” สารสาทำหน้าล้อเลียน
ทานตะวันแลบลิ้นให้แล้วมองเพื่อนรักผละออกไปก่อนจะรีบเก็บของยัดใส่กระเป๋าลวกๆ กว่าเดิม ตอนนี้หัวใจของเธอพองโตเหนือสิ่งอื่นใด
จะได้เจออาภูมิ...
จะได้กลับบ้านไร่ไปเจอคุณย่าแล้ว...
ทานตะวันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คว้ากระเป๋าสะพายกับกระเป๋าเป้เดินทางที่วางบนพื้นใกล้ๆ ขึ้นมาเตรียมพร้อมขณะยืนหันหลังให้เจ้าของเสียงฝีเท้าหนักๆ ที่กำลังใกล้เข้ามา นาทีนี้ทานตะวันใจเต้นไม่เป็นส่ำ หนำซ้ำหน้ายังบานยิ่งกว่าจานดาวเทียมเสียแล้ว
“ตะวัน!”
ทานตะวันในชุดนิสิตแสร้งทำเหมือนเพิ่งรู้ตัว รีบหันกลับมาตามเสียงเรียก แก้มนวลใสแดงเรื่อโดดเด่นด้วยผมดำสลวยรวบตึงสูงเผยหน้าผากสูงนวลเนียนและดวงหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตาระยิบระยับและรอยยิ้มพรายของเด็กสาวบ่งบอกความตื่นเต้นสร้างรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจให้หนุ่มใหญ่เร่งฝีเท้ารีบเดินเข้าไปหา
“จบซะทีนะเรา”
“ค่ะ”
ทานตะวันตอบรับพร้อมรอยยิ้มมากมายมหาศาล เธอรู้ตัวว่าความสำเร็จวันนี้จะนำมาซึ่งความภาคภูมิใจของผู้มีพระคุณ และเธอก็รู้ว่าเธอคิดไม่ผิด
“อามารับกลับบ้าน”
“ลมอะไรหอบอาภูมิมาถึงที่นี่คะ”
“ลมพายุของคุณย่าน่ะสิ สั่งกำชับให้อามารับจะได้ขนของใช้เรากลับไร่พร้อมกัน”
“ที่จริงของมีนิดเดียว ตะวันกลับกับเพื่อนได้ค่ะ”
“กลัวใครรู้รึไงว่ามีหนุ่มใหญ่มารับ”
“โธ่! อาภูมิ”
เด็กสาวหน้าง้ำเมื่อสบตาอาหนุ่มแต่เขากลับเมินหนี เธอหุบยิ้มทันที หันรีหันขวางก่อนจะหัวเราะแก้เก้อ
“เห็นอาภูมิมาดนิ่งๆ แบบนี้ก็มีมุกนะคะ”
“มุกอะไรของเรา”
“ก็มุกหนุ่มใหญ่ไงคะ แหม... ใครๆ ก็รู้ค่ะว่าอาภูมิเป็นอาไม่ใช่เป็นอย่างอื่น”
“ก็นั่นสินะ” ภูมิตอบเก้อๆ
แค่อางั้นหรือ...
ก็ได้...
วันนี้ได้เป็นแค่อา แต่วันพรุ่งนี้รับรองไม่ใช่...
“ไปได้แล้วอาเหนื่อยอยากกลับไปพักเต็มที”
พูดจบภูมิก็หันหลังเดินนำไป ทานตะวันได้แต่หันรีหันขวางก้าวตามอาหนุ่มไปติดๆ
“รอตะวันด้วยสิคะอาภูมิ!”
ทานตะวันเรียกไว้แต่อาหนุ่มไม่หันกลับมา เธอหน้าเสียอยากหยอกเย้าแต่ดูเหมือนเขากลับไม่พอใจ เธอมองตามหลังภูมิด้วยความสับสน เมื่อครู่เธอดีใจแทบตายที่เห็นอาหนุ่มมารับ ร้อยวันพันปีไม่เคยสักครั้งที่เขาจะใส่ใจ แล้ววันนี้เกิดอะไรขึ้นหนอ...
เด็กสาวยักไหล่ก่อนหยิบกระเป๋าสะพายเดินตามไป แต่แค่ไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อเสียงร้องเรียกดังมาแต่ไกล เด็กหนุ่มร่างสูงผมยาวประบ่าในชุดนักศึกษาวิ่งเข้ามาหา ร้องเรียกจนผู้คนพากันเหลียวมอง
“ตะวันรอเดี๋ยว!”
“อ้าว... เพชรเหรอ?” เด็กสาวหยุดยืนกอดอก แกล้งชักสีหน้าหงุดหงิดใส่ “มีอะไร รีบๆ พูดมาเลย อาภูมิหน้างอเป็นม้าหมากรุกแล้ว”
“วันนี้เสือยิ้มยากมารับเหรอ?”
“อือ” เด็กสาวทำปากยื่นพยักเพยิดให้มองตาม “น่ากลัวเนอะ นี่ตะวันเพิ่งโดนดุเลยแหละ”
“เหวอออออ” เด็กหนุ่มอุทานเหลียวมองตามเห็นหน้าหล่อเข้มงอง้ำ ของหนุ่มใหญ่ก็หัวเราะร่วน “เออ... จริง ตอนนี้ไม่ใช่แค่เสือยิ้มยาก เพชรว่าเสือจะขย้ำเหยื่อมากกว่า”
“เห็นมะ เพชรพูดมากระวังจะเป็นเหยื่อให้เสือขย้ำนะ” เด็กสาวกระซิบแล้วห่อไหล่ทำท่ากลัว
พัชระหน้าถอดสีแต่รีบกลบเกลื่อนด้วยยิ้มสว่างไสวพร้อมกับของในมือยื่นให้ “อะ... นี่ เพชรให้”
“อะไรอะ”
“ของขวัญ”
“โห! ทำไมวันนี้เพชรใจดีกับตะวันจัง” หญิงสาวเผยรอยยิ้มน่ารัก จ้องของขวัญในมือพัชระด้วยความตื่นเต้น “ให้เนื่องในโอกาสอะไรเหรอเพชร”
“ของขวัญสำหรับคนเก่งที่สุดในรุ่นเราไง”
“อุ๊ย! น่ารักมาก” เธอมองแล้วยิ้มกว้าง “ตะวันแค่ได้เกียรตินิยมเอง”
“ก็อันดับหนึ่งไหมล่ะ”
“แน่อยู่แล้ว”
บทล่าสุด
บ่วงรักทานตะวัน 22 เป็นของอานะ
มือของภูมิช่างไม่ต่างอะไรกับคีมเหล็ก...พอทานตะวันขยับถอยห่าง ภูมิก็ตรงเข้าซ้อนหลังล็อคเอวเธอไว้แล้วกดจูบที่ซอกคอโดยไม่ทันตั้งตัว นอกจากจะรวบทานตะวันเอาไว้ทั้งตัวแล้วมือซนยังเลื่อนลงต่ำไปจนถึงต้นขาลากผ่านลงไปจนถึงชายกระโปรงที่สั้นอยู่แล้วถลกมันให้เลิกขึ้นจนมือหนาสัมผัสกับส่วนสงวนที่มีชั้นในตัวบางกางกั้น แค่นั้นทานตะวันก็ตาค้างสำนึกผิดชอบชั่วดีตีกันหนักหน่วง“มะ! ไม่เอาแล้ว ตะวันไม่เอา!”เธอร้องประท้วงทันทีที่มือหนาของเขาเริ่มล้วงสอดเข้าไปในกางเกงลูกไม้จนสัมผัสกับส่วนสงวนของเธออย่างเต็มไม้เต็มมือลูบไล้ไปมาจนเรียวขาเธออ่อนระทวย“ยะ... อย่าค่ะ!”“อย่าหยุดใช่มั้ย... ได้สิ อาก็หยุดไม่ได้แล้วล่ะ ตะวัน”พูดจบเรียวนิ้วแข็งแรงก็ฉกวูบตรงกลางรอยแยก ทานตะวันถึงกับสะดุ้งสุดตัว เธอเอื้อมมือลงไปจับมืออาหนุ่มไว้อีกมือพยายามปัดป้องเมื่อเขาล่วงล้ำเข้าไปอีกนิดมันเป็นความรู้สึกประหลาด ล่องลอย เหมือนฝันแต่เร่าร้อนในที ทันทีที่นิ้วแกร่งของอาหนุ่มฉกล้วงลึกเธอถึงกับกระสันจนฉุดไม่อยู่ ยิ่งเขาดันเข้าดึงออกหลายครั้งจนเธอจะยืนไม่ไหวแล้วจริงๆ เขาก็รับร่างเธอที่เอนกายเข้าหาด้วยความเต็มใจมือแข็งแรงทำงานเข้าออกอย่
บ่วงรักทานตะวัน 21 ยินยอมพร้อมใจ
ในเมื่อเขาบอกว่ารักเธอและเธอก็รักเขาอยู่เต็มหัวใจ อีกทั้งบุญคุณล้นพ้นที่เขาเก็บเธอมาชุบเลี้ยงให้ความรักให้การศึกษา เธออยากตอบแทนเขาด้วยความรักทั้งหมดที่มี เธอผิดหรือไม่ที่ตามใจเขาอย่างนี้ ภูมิขับรถเข้าโรงจอดข้างตัวบ้านก่อนจะรีบลงจากรถวิ่งอ้อมมาเปิดประตู ค้อมตัวลงมายิ้มให้ดวงตาเปล่งประกายสุกใสทานตะวันสบตาอาหนุ่มแวบหนึ่งก็กำมือแน่นเหนือตัก มือเธอเย็นเฉียบทั้งที่อากาศภายนอกร้อนอบอ้าว ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกำลังแล่นเข้ามาตีกันจนสับสนในสมองดวงหน้าอวบอิ่มของภาคินีลอยมาในความคิด หากเรื่องระหว่างเธอกับเขาเกิดขึ้นไปแล้วจะรับได้ไหม จะว่าเธอกินบนเรือนขี้รดบนหลังคาหรือไม่แค่คิดทานตะวันก็...“อาภูมิคะ ตะวันว่า...”“ลงมาเถอะ...”“แต่ตะวันกลัว”“กลัวทำไมล่ะตะวัน”“ไม่รู้ค่ะ ตะวันว่าเรา...”“มาเถอะ อาเหนื่อยเต็มทีแล้วอยากพัก”เขาพูดน้ำเสียงปกติแต่ทว่าทานตะวันกลับเปล่งเสียงเป็นคำพูดไม่ออก ใจหนึ่งก็หวั่นไหวเพราะแววตาวิบวับของภูมิทำให้เธอรู้สึกลังเลขึ้นมา มันมีแววหยอกเย้า กระหาย ท้าทาย ที่แน่ๆ แววตาอาหนุ่มแปลกไปไม่เหมือนเดิมและมันทำให้เธอกลัวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้“ตะ... ตะวันว่า เราไม่...”“อย่าบอกน
บ่วงรักทานตะวัน 20 เข้าข้างตัวเองได้ไหม
“อาภูมิอย่าประชดแบบนี้สิคะ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ!”“อารุ้แค่ว่าตะวันรังเกียจความรู้สึกของอา”“ตะวันไม่ได้รังเกียจ!”เธอหรือจะกล้าคิดอย่างนั้น...เด็กสาวน้ำตาหยดทันที ไวเท่าความคิดเท้าที่เจ็บเมื่อครู่กลับไร้ซึ่งความเจ็บปวด มันก้าวนำเธอไปทางฝั่งที่อาหนุ่มกำลังเปิดประตูรถโดยไม่นำพาว่าภูมิจะคิดยังไง“หยุดพูดว่าตะวันรังเกียจอาภูมินะคะ!” เธอตวาดลั่นดึงแขนอาหนุ่มให้หันกลับมาฝนกระหน่ำแรงกว่าเดิมจนเสื้อผ้าหน้าผมอาหลานต่างเปียกลู่ แต่ดวงตาทั้งสองยังคงจ้องกันแน่วแน่นิ่งงัน“ก็ได้... ต่อไปอาจะไม่พูด ไม่ทวงถามอะไรตะวันอีก” ภูมิแกะมือเย็นเฉียบของเด็กสาวออกและมองเธออย่างชั่งใจครู่หนึ่งก็ถอนใจพูดต่อ “อาจะถือว่าเรื่องระหว่างเราไม่เคยเกิดขึ้น ตะวันไม่ได้รักอา"“ไม่จริง!” ทานตะวันสะอึกสะอื้นทันทีภูมิก้มมองสองมือเรียวโอบรอบเอวของตนด้วยความตื่นตะลึง ทานตะวันแนบหน้ากับอกเขาตัวสั่นเทา ภูมิผละมือจากประตูลงกุมมือเด็กสาวไว้จะหันกลับไปแต่เธอขืนตัวไว้แล้วกอดแน่นยิ่งกว่าเดิมจนเขาแทบหายใจไม่ออก“หากอาภูมิรักตะวันจริง” เธอพูดเสียงสั่นเครือ มือกำจิกเสื้อเชิ้ตชายหนุ่มแน่น “คืนนี้เราค้างด้วยกันนะคะ”“อะไรนะ!” ภูมิค
บ่วงรักทานตะวัน 19 ทำตามหัวใจเรียกร้อง
เธอร้องเสียงหลงเหลียวหาคนช่วยแต่ถนนยามดึกเปลี่ยวจนน่าใจหาย ไม่มีรถแม้สักคันติดไฟแดงหรือผ่านไปมา ภูมินึกโมโหจนต้องตวาด“หยุดเดี๋ยวนี้! ร้องยังกะวัวถูกเชือดไปได้ อาไม่ได้จะพาไปฆ่าสักหน่อย”“อาภูมิไมได้ฆ่าให้ตายแต่อาภูมิจะฆ่าตะวันทั้งเป็นรู้ตัวรึเปล่าคะ” เธออุทธรณ์น้ำตาท่วมแก้ม“อาฆ่าตะวันทั้งเป็นตรงไหน ก็เห็นๆ อยู่ว่าตะวันก็เคลิ้มไปกับอา”“อาภูมิ!” เด็กสาวตวาดลั่นทุบอกอาหนุ่มทั้งที่ตัวยังลอยอยู่ในอ้อมแขน “ปล่อย! ถ้าจะดูถูกกันขนาดนี้ก็อย่าสนใจตะวันเหมือนเมื่อก่อนก็ได้”“ไม่ได้...”“ทำไม!”เด็กสาวช้อนตามอง หวังได้ยินคำตอบที่จะทำให้จิตใจดีขึ้น แต่ภูมิกลับนิ่งเฉยทำให้เธอฉุนจัด ฟาดฝ่ามือลงบนหน้าอาหนุ่มอย่างลืมตัว “นี่สำหรับสิ่งที่อาภูมิทำกับตะวัน”“ตะวัน! กล้าตบอาเชียวเหรอ” ภูมิถึงกับตะลึงตั้งตัวไม่ทัน ทั้งโมโหแต่ก็เหมือนจะมือไม้อ่อนเพราะดวงหน้าหลานสาวนอกไส้ทั้งเจ็บปวดและน่าสงสารเหลือเกิน แต่ที่เขาทำไปเพราะหึงหวงเกินต้านไหว เขาต้องหักใจดูทานตะวันเติบโตเป็นสาวอยู่ไกลตามากแค่ไหนแต่ตอนนี้ทานตะวันเรียนจบและโตพอที่จะไม่เป็นเพียงหลานสาวบุญธรรมของเขาแล้วหากบังคับให้เธอเป็นของเขาเสียแต่เดี๋ยวนี้ได
บ่วงรักทานตะวัน 18 ช่วยด้วย!
เธอตัดสินใจผลักอาหนุ่มเต็มแรงจนร่างหนาเซชนกระจกฝั่งคนขับ ศอกชายหนุ่มสัมผัสโดนปุ่มกระจกเต็มแรง หน้าต่างฝั่งคนขับเลื่อนลงโดยอัตโนมัติ ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น “คุณ... คุณ”“อย่ายุ่งน่า ใครวะ!” ภูมิสบถหันขวับไปมองถึงกับเบิกตาค้าง “เฮ้ย! ตำรวจ!”“ก็ตำรวจสิครับ” นายตำรวจหนุ่มถอนหายใจเฮือกยกมือวางบนกระจกอีกมือส่องไฟฉายเข้ามาในรถสำรวจทานตะวันน้ำตาร่วงผล็อยเบือนหน้าหนีไปอีกฝั่งทันที อาหนุ่มแทบจะดึงทึ้งศีรษะตัวเองที่ปล่อยให้อารมณ์ใคร่พาไป มือหนาเอื้อมไปลูบผมเด็กสาวขยี้เบาๆ ก่อนเอาตัวบังให้แล้วบอก“ติดกระดุมเสื้อก่อน อาจะบังให้”ทานตะวันหน้าเหยเกตะครุบสาบเสื้อที่เปิดอ้าหันข้างให้แสงไฟก้มหน้าก้มตาติดกระดุมเสื้อมือไม้สั่น น้ำตาหยดลงบนหลังมือด้วยความคับแค้นแต่ไม่มีแม้แต่เสียงให้อีกฝ่ายได้ยินเพราะเธอกัดริมฝีปากแน่นแทนการกักเก็บเสียงจนปากนุ่มแทบห้อเลือด อาภูมิใจร้าย...ทำแบบนี้กับเธอทำไม... “ดึกดื่นมาจอดทำอะไรกันที่เปลี่ยวๆ แบบนี้ ขอดูใบขับขี่ด้วยครับ” ตำรวจหนุ่มค้อมตัวลงต่ำจ้องมองลึกไปยังที่นั่งอีกฝั่ง ภาพที่เห็นคือหญิงสาวร่างเล็กนั่งหันหลังให้
บ่วงรักทานตะวัน 17 อาภูมิบ้า!
ทานตะวันอาศัยทีเผลอเปิดล็อคประตูรถจะก้าวลงไป มือหนาๆ ของเขาก็คว้าข้อมือเธอไว้แล้วกระชากกลับก่อนจะปิดล็อคจากฝั่งตัวเอง“เจ็บนะคะ!” เธอร้องบอก“เจ็บก็ดีแล้ว กล้าดียังไงดื้อกับอาแบบนี้ ลงไปเกิดอันตรายจะทำยังไง”“อยู่ที่นี่ก็อันตรายพอกันแหละค่ะ” เธอตอบพลันน้ำตาก็หยาดหยด “โอ๊ย! ตะวันเจ็บค่ะอา”ภูมิกัดฟันกรอดเบือนหน้าหนียังคงบีบข้อมือเธอแทบห้อเลือด หน้าเข้มเครียดขึ้ง สันกรามบดกันเป็นสันนูน ดวงตาวาวไปด้วยไฟแห่งความโกรธคุโชน เขาโมโหเธอที่ทำเหมือนไม่เคารพกัน“เจ็บงั้นเหรอ! อาสิเจ็บกว่าที่เห็นตะวันก้อร่อก้อติกกับผู้ชายพวกนั้น”“อะไรนะคะ!” เธอถามย้ำตาเหลือกลานกับคำพูดประชดประชัน “อาภูมิหมายความว่ายังไง ทำไมถึงเจ็บ ทำไมคะบอกให้ตะวันรู้หน่อย”“ไม่มีอะไร อาแค่ไม่ชอบที่ตะวันเห็นคนอื่นดีกว่าอา”“แค่นี้เหรอคะเหตุผล” เธอเอ่ยเสียงแผ่วราวกับให้ได้ยินแค่ตัวเองผิดหวัง...ดวงหน้าสดใสพลันหม่นหมองลงทันที เธอเบือนหน้าออกนอกหน้าต่าง ลอบถอนหายใจกลั้นสะอื้นไม่ให้น้ำตาหยาดไหล แต่ดูเหมือนความเสียใจจะไม่ฟัง เพราะไม่กี่นาทีต่อมาก็มีเสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน หัวใจคนฟังตกอยู่ที่ตาตุ่มทันใด...“ร้องไห้
บางทีคุณอาจจะชอบ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี54.5K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก76.2K viewsท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)46.3K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน122.7K viewsจอมร้าย (4P NC25)
ดากานดา อัคนียา ทิวลม กลีบบัว847 viewsหงส์ฟ้ากับซาตาน (20+)
หญิงเพียว1.2K viewsคุณภรรยาครับโปรดมารับใบหย่า
ไรท์สีคราม571 viewsรวมเรื่องแซ่บ (4) NC20+
Beefy Cat302 views
