ตอนที่ 16 ความลับของครอบครัวคาร์ดินัล

ตอนที่

16

ความลับของครอบครัวคาร์ดินัล

หลังจากเหตุการณ์ที่คริสเตียนแสดงความหึงหวงอย่างชัดเจนต่อหน้า ลีโอและนิคทำให้แพรไหมเริ่มรับรู้ถึงความรู้สึกที่ซับซ้อนภายในใจของคริสเตียน เธอเห็นถึงความปรารถนาที่จะครอบครองที่รุนแรงของเขา แต่ในขณะเดียวกัน ก็สัมผัสได้ถึงความเปราะบางที่ซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทีแข็งกร้าวเหล่านั้น

 ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ยังคงเป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป คริสเตียนยังคงแสดงความเป็นเจ้าของผ่านการกระทำมากกว่าคำพูด แต่แพรไหมก็เริ่มรู้สึกว่าเธอไม่ได้เป็นเพียง "สิ่งของ" ที่ถูกซื้อมาอีกต่อไป

ทว่า ความรู้สึกสบายใจที่เริ่มก่อตัวขึ้นนั้นไม่ได้คงอยู่นาน ความคิดหนึ่งได้ผุดขึ้นมาในใจของแพรไหมอย่างไม่ทันตั้งตัว ‘ทำไมถึงเป็นฉัน? ทำไมคริสเตียนถึงเลือกผู้หญิงธรรมดาๆ อย่างฉันเข้ามาในชีวิตที่เต็มไปด้วยอำนาจและความมืดมิดของเขา’ คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวของแพรไหมไม่หยุดหย่อน มันเป็นคำถามที่เธอพยายามจะหลีกเลี่ยงมาโดยตลอด แต่ยิ่งนานวันเข้า เธอก็ยิ่งรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่เธอต้องหาคำตอบ

แพรไหมเริ่มสังเกตพฤติกรรมของคริสเตียนอย่างละเอียดมากขึ้น เธอพยายามมองหาความเชื่อมโยงบางอย่าง หรือสัญญาณที่อาจจะบอกเธอได้ถึงเหตุผลที่แท้จริง เขาไม่เคยพูดถึงเรื่องส่วนตัวของเขามากนัก และดูเหมือนจะเก็บงำความลับบางอย่างไว้ลึกๆ แพรไหมรู้สึกว่ายิ่งเธอพยายามทำความเข้าใจเขามากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาลึกลับมากขึ้นเท่านั้น

แรงกระตุ้นให้สืบหาความจริงเริ่มมีมากขึ้นทุกวัน แพรไหมรู้ดีว่าการกระทำของเธอนั้นอันตราย แต่ความอยากรู้ก็มีมากกว่าความกลัว เธอเริ่มจากการสังเกตสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในคฤหาสน์ ทุกตารางนิ้วของบ้านหลังนี้ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความลับ และความลับที่ใหญ่ที่สุดก็คือ ครอบครัวคาร์ดินัล นั่นเอง

วันหนึ่ง แพรไหมเดินเข้าไปในห้องสมุด เธอไม่ได้ตั้งใจจะค้นหาอะไรเป็นพิเศษ เพียงแค่อยากหลีกหนีจากความอึดอัดที่ครอบงำจิตใจ ทว่าสายตาของเธอกลับไปสะดุดเข้ากับหนังสือเล่มหนึ่งที่วางอยู่บนชั้น หนังสือเล่มนั้นมีปกเก่าคร่ำคร่า ดูเหมือนจะไม่ใช่หนังสือที่คริสเตียนจะสนใจ แพรไหมหยิบมันขึ้นมาอย่างลังเล และเปิดดูอย่างช้าๆ

สิ่งที่ปรากฏอยู่ด้านในไม่ใช่เรื่องราวหรือวรรณกรรม แต่เป็นภาพถ่ายเก่าๆ ภาพเหลืองซีดที่บ่งบอกถึงกาลเวลา แพรไหมเห็นภาพชายหญิงคู่หนึ่งยืนยิ้มอยู่ข้างกัน พวกเขาดูมีความสุขมาก แพรไหมจำได้ว่าผู้หญิงในภาพนั้นคือแม่ของคริสเตียนตามภาพที่เธอเคยเห็นเพียงเสี้ยวนาทีในห้องทำงานของเขา ส่วนผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ นั้นคือ บิดาของคริสเตียน ซึ่งเป็นผู้ก่อตั้งอาณาจักรคาร์ดินัล แพรไหมพลิกหน้าต่อไปเรื่อยๆ เธอพบภาพของคริสเตียนในวัยเด็ก เขายิ้มแย้มสดใส ผิดกับภาพลักษณ์ในปัจจุบันราวฟ้ากับเหว

ในภาพหนึ่ง แพรไหมเห็นภาพของเด็กชายสองคนยืนอยู่ข้างกัน คนหนึ่งคือคริสเตียน ส่วนอีกคนคือ นิค ที่เธอกำลังคุยด้วย ภาพนั้นแสดงให้เห็นถึงความผูกพันในวัยเด็กของทั้งคู่ ก่อนที่จะมีรอยร้าวอย่างที่เธอเห็นในปัจจุบัน แพรไหมรู้สึกสนใจเป็นพิเศษกับภาพที่แสดงให้เห็นถึงความสุขในอดีตของครอบครัวคาร์ดินัล ซึ่งมันตรงกันข้ามกับบรรยากาศที่อึมครึมในปัจจุบันอย่างสิ้นเชิง

แพรไหมยังคงพลิกหน้ากระดาษไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอพบภาพหนึ่งที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว ภาพนั้นเป็นภาพของ ผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาคล้ายเธอมาก เธอกำลังยืนอยู่ข้างคริสเตียนในวัยหนุ่ม ทั้งคู่ดูสนิทสนมกันอย่างมาก ใบหน้าของคริสเตียนในภาพนั้นดูอ่อนโยนและมีความสุขอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนในตัวเขา ดวงตาของแพรไหมเบิกกว้างด้วยความตกใจ เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังบีบรัดหัวใจของเธอ ภาพนั้นดูคล้ายกับรูปที่เธอเคยเห็นในห้องทำงานของคริสเตียน

‘หรือว่า…นี่คือเหตุผลที่คริสเตียนเลือกฉัน?’ ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวของแพรไหมอย่างรวดเร็ว เธอเริ่มเชื่อมโยงเรื่องราวต่างๆ เข้าหากัน และรู้สึกว่าคำตอบที่เธอสงสัยมาตลอดนั้นอาจจะอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

ทันใดนั้น เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น ทำให้แพรไหมสะดุ้งสุดตัว เธอรีบปิดหนังสือและวางมันลงบนชั้นอย่างรวดเร็ว คริสเตียน เดินเข้ามาในห้องสมุด ใบหน้าของเขาดูเรียบเฉยเช่นเคย แต่ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองแพรไหมด้วยความสงสัย

“ทำอะไรอยู่” คริสเตียนถามเสียงต่ำ

แพรไหมพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น “อ่านหนังสือค่ะ”

คริสเตียนเดินเข้ามาใกล้ชั้นหนังสือที่แพรไหมเพิ่งวางหนังสือลง เขาเหลือบมองหนังสือเล่มนั้น ก่อนจะหันมามองแพรไหมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม แพรไหมรู้สึกเหมือนถูกจับได้ว่ากำลังทำอะไรบางอย่างที่เธอไม่ควรทำ

“หนังสือเล่มนี้…คุณอ่านมันเหรอ” คริสเตียนถามเสียงเรียบ แต่แววตาของเขาบ่งบอกถึงความไม่พอใจ

แพรไหมรู้สึกหวาดกลัว เธอรู้ว่าเธอได้ก้าวล้ำเส้นบางๆ ที่ไม่ควรข้ามไปแล้ว “ฉัน…ฉันแค่หยิบมาดูค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะ…”

คริสเตียนไม่รอให้แพรไหมพูดจบ เขาดึงหนังสือเล่มนั้นออกจากชั้นอย่างรวดเร็ว แพรไหมเห็นภาพที่เปิดค้างอยู่ในหนังสือ และสีหน้าของคริสเตียนก็เปลี่ยนไปทันที ดวงตาของเขาแดงก่ำไปด้วยความโกรธและความเจ็บปวด

“คุณเห็นอะไร” คริสเตียนถามเสียงต่ำ น้ำเสียงของเขาเย็นยะเยือกจนแพรไหมรู้สึกหนาวไปถึงกระดูก

แพรไหมรู้สึกถึงความกลัวที่ถาโถมเข้ามา เธอพยายามจะถอยหนี แต่คริสเตียนก็คว้าแขนของเธอไว้แน่น

“ตอบผม! คุณเห็นอะไรในหนังสือเล่มนี้!” คริสเตียนถามเสียงดังขึ้น

แพรไหมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก “ฉัน…ฉันเห็นรูปผู้หญิงคนหนึ่ง…เธอ…เธอหน้าตาเหมือนฉันมาก”

คริสเตียนกำมือแน่น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความเจ็บปวด “คุณไม่ควรเห็นมัน!”

เขาโยนหนังสือเล่มนั้นลงบนพื้นอย่างแรง ทำให้หน้ากระดาษขาดกระจุย แพรไหมตกใจกับท่าทีของเขา เธอไม่เคยเห็นคริสเตียนแสดงอารมณ์รุนแรงขนาดนี้มาก่อน

“คุณอยากรู้ใช่ไหม” คริสเตียนพูดเสียงต่ำ ดวงตาของเขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของแพรไหม “คุณอยากรู้ใช่ไหมว่าทำไมผมถึงเลือกคุณ”

แพรไหมพยักหน้าอย่างช้าๆ เธอรู้สึกถึงความกลัว แต่ความอยากรู้ก็มีมากกว่า

คริสเตียนหัวเราะอย่างเจ็บปวด “เพราะคุณเหมือนเธอ…เหมือนผู้หญิงคนนั้นที่ผมรัก…และเธอทิ้งผมไป”

คำพูดของคริสเตียนเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจของแพรไหม เธอรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าอย่างแรง เธอไม่เคยคิดว่าเหตุผลที่คริสเตียนเลือกเธอเข้ามาในชีวิตจะเป็นเรื่องแบบนี้ เธอเป็นเพียงตัวแทนของใครบางคน และนั่นทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง

“คุณ…คุณหมายความว่ายังไงคะ” แพรไหมถามเสียงสั่น

คริสเตียนมองแพรไหมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและโกรธแค้น

“เธอคือ ลิเดีย เธอคือผู้หญิงที่ผมรักสุดหัวใจ แต่เธอกลับทิ้งผมไปเพื่อผู้ชายคนอื่น…และเธอก็เหมือนคุณมาก”

คำพูดของคริสเตียนทำให้แพรไหมน้ำตาไหล เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่สามารถทำใจยอมรับความจริงข้อนี้ได้ เธอเป็นเพียงตัวแทน เป็นแค่เงาของใครบางคน

“คุณหลอกฉัน!” แพรไหมพูดด้วยน้ำเสียงโกรธ

 “คุณหลอกให้ฉันเข้ามาในชีวิตของคุณเพื่อเป็นแค่ตัวแทนของใครบางคน!”

คริสเตียนเงียบไป ใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความเจ็บปวดอย่างชัดเจน เขาไม่เคยคิดว่าความจริงจะทำร้ายแพรไหมได้มากขนาดนี้

“ผมไม่ได้หลอกคุณ” คริสเตียนพูดเสียงต่ำ

“ผมแค่อยากให้คุณอยู่ข้างผม”

“แต่คุณไม่ได้รักฉัน!” แพรไหมตะโกน

“คุณแค่ต้องการฉันเพราะฉันเหมือนเธอ! คุณไม่เคยเห็นฉันเป็นตัวฉันเลย!”

คริสเตียนเดินเข้ามาใกล้แพรไหม เขาดึงร่างของเธอเข้ามากอดแน่น แพรไหมพยายามขัดขืน แต่เขาก็กอดเธอแน่นขึ้น

“ผมไม่รู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับคุณ แพรไหม” คริสเตียนกระซิบเสียงแหบพร่า

“แต่ผมต้องการคุณ…ผมต้องการให้คุณอยู่ข้างผม”

แพรไหมร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของคริสเตียน เธอรู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง เธอทั้งโกรธ เสียใจและเจ็บปวด แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่นและความต้องการที่คริสเตียนมีให้เธอ

คริสเตียนลูบหลังแพรไหมเบาๆ เขาไม่รู้จะปลอบโยนเธออย่างไร เขารู้ว่าความจริงที่เปิดเผยออกมานั้นทำร้ายแพรไหมมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่สามารถปิดบังมันไว้ได้อีกต่อไป

“ลิเดีย…เธอเป็นน้องสาวของผม” คริสเตียนพูดเสียงแผ่ว

“น้องสาวที่ผมรักมากที่สุด…แต่เธอกลับหนีไปกับผู้ชายคนอื่น”

คำพูดของคริสเตียนทำให้แพรไหมหยุดร้องไห้ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความตกใจ “น้องสาว?”

คริสเตียนพยักหน้า “ใช่…เธอคือน้องสาวของผม”

แพรไหมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะล้มลง เธอไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะเป็นแบบนี้ เธอเข้าใจผิดมาตลอด

“เธอหนีไปกับคนที่ตระกูลคาร์ดินัลไม่ต้องการ” คริสเตียนพูดต่อ

“และนั่นทำให้พ่อผมเสียใจมาก…จนทำให้สุขภาพท่านทรุดลง”

แพรไหมฟังเรื่องราวของคริสเตียนด้วยความรู้สึกที่ปะปนกันไป เธอรู้สึกผิดที่เข้าใจผิดเขามาตลอด และรู้สึกสงสารคริสเตียนที่ต้องแบกรับความเจ็บปวดมานานขนาดนี้

“ผมต้องการคุณ แพรไหม” คริสเตียนกระซิบเสียงทุ้มต่ำ

“เพราะคุณเหมือนเธอ…และผมก็อยากให้คุณมาเติมเต็มช่องว่างในใจของผม”

คำพูดของคริสเตียนทำให้แพรไหมรู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง เธอเป็นแค่ตัวแทน เป็นแค่คนที่จะมาเติมเต็มช่องว่างที่น้องสาวของเขาจากไป

“แล้วฉันล่ะคะ” แพรไหมถามเสียงสั่น

“คุณเคยคิดถึงความรู้สึกของฉันบ้างไหม”

คริสเตียนเงียบไป เขาไม่รู้จะตอบคำถามนี้อย่างไร เขายอมรับว่าเขาไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของแพรไหมมากเท่าที่ควร เขาเอาแต่จมอยู่กับความเจ็บปวดของตัวเอง

“ผม…ผมจะพยายาม” คริสเตียนพูดเสียงแผ่วฃ

 “ผมจะพยายามทำให้คุณมีความสุข”

แพรไหมมองเข้าไปในดวงตาของคริสเตียน เธอเห็นความเจ็บปวด ความสับสน และความหวังบางอย่างในแววตาของเขา และนั่นทำให้เธอตัดสินใจที่จะให้โอกาสเขาอีกครั้ง

“ฉันจะให้โอกาสคุณค่ะ” แพรไหมตอบเสียงแผ่ว

“แต่คุณต้องพิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าฉันไม่ใช่แค่เงาของใครบางคน”

คริสเตียนยิ้มบางๆ เขาเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของแพรไหมอย่างแผ่วเบา

“ผมจะทำให้คุณเชื่อใจผมให้ได้” คริสเตียนพูด

“ผมจะทำให้คุณรู้ว่าคุณมีความสำคัญกับผมมากแค่ไหน”

แพรไหมซบหน้าลงบนอกของคริสเตียน เธอรู้ว่าเส้นทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล และความสัมพันธ์ของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่ในวันนี้ เธอเลือกที่จะเชื่อใจเขา และให้โอกาสความรักที่ไม่สมบูรณ์แบบนี้ได้เติบโตไปพร้อมกับความลับของครอบครัวคาร์ดินัลที่เพิ่งถูกเปิดเผย