บทที่ 3 สั่งสอนเด็ก (3)

            “ที่พูดแบบนี้คืออยากจะมีผัวใหม่ว่างั้นเถอะ” กองทัพเลิกคิ้วแล้วมองคนใต้ร่าง

            “แล้วแต่พี่จะคิดเถอะ ฉันเหนื่อยแล้ว ที่ฉันกลับมาเมืองไทยเพราะคุณพ่อไม่สบาย และอีกไม่นานฉันจะกลับไปเรียนให้จบ”

            “แล้วไง…” คำพูดสั้นๆ ทำเอาไลลาสงสัยจนขมวดคิ้วมองคนตัวโตว่าเขาเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดหรือไม่

            “คืออะไร คำว่าแล้วไง...พี่”

            “เรียนก็เรียนสิวะ มันเกี่ยวอะไรกับการที่พี่จะเสียบเธอ” กองทัพบอกหน้าตาย

            “พี่ทัพ”

            “อย่ามาเล่นตัวให้มากไลลา และอย่าคิดว่าตัวเองฉลาดกว่าพี่ด้วย” กองทัพบอกอย่างโกรธจัดเมื่อคนตัวเล็กทำเหมือนจะขัดขืนอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่เขากับเธอก็คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี

            “ไม่เอา!!”

            “เอา!! และจะเอาแรงๆ ด้วย รอบนี้พี่จะไม่ให้ใครมาขัดขวางอีกแล้ว และจำรสชาติของผัวตัวเองให้ดี จะได้เลิกแรดร่านไปยุ่งกับใครอีก”

            เมื่ออารมณ์กำลังคุกรุ่นอย่างเต็มที่ กองทัพไม่รอช้าที่จะกระชากแพนตี้ตัวน้อยของไลลาออกอย่างแรงจนมันขาดวิ่นติดมือหนาไป ใบหน้าหวานซีดเผือดเมื่อเขากระทำรุนแรงกับเธออีกแล้ว เหมือนอย่างเมื่อสองปีก่อน

            “พี่ทัพ…อย่ารุนแรงกับไลลา ไลลาขอร้อง” มือน้อยยกขึ้นไหว้คนตัวโตอย่างหวาดกลัว เขาเหมือนปีศาจร้ายในร่างเทวดาที่พร้อมกระชากลมหายใจของเธอให้หมดลง

            “งั้นก็ยอมดีๆ อย่าให้ต้องใช้กำลัง เธอรู้ปะว่าเธอเป็นคนเดียวที่ทำให้พี่ต้องเหนื่อยขนาดนี้” เสียงเข้มหอบหายใจแรงเมื่อเขาใช้พละกำลังกับคนตัวเล็กเป็นอย่างมาก

            “แต่เราเป็นพี่น้องกันนะ”

            “ใช่ พี่จะเป็นหมดนั่นแหละ ทั้งพี่และผัวเธอ ยอมซะ!!”

            ไลลามองคนตรงหน้าด้วยหัวใจที่แหลกสลาย สองปีที่ผ่านมาเธอลืมมันไปหมดแล้ว แต่เมื่อกลับมาเขากลับทำแบบนี้กับเธออีก

            “ดี…ยอมแต่แรกก็จบแล้วปะ” กองทัพพูดแค่นั้นก็โน้มลงมาซุกไซ้ที่ซอกคอหอมกรุ่นของคนตัวเล็กอย่างโหยหา กลิ่นกายสาวที่จำได้จนถึงตอนนี้ เมื่อก่อนเขาและเธออยู่ในสถานะพี่น้อง แต่ตอนนี้สถานะทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ไลลากับเขาไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดและเขาจะทำอะไรกับเธอก็ได้เช่นเดียวกัน

            “อึก…” หนวดเคราที่เริ่มขึ้นครูดไปตามผิวเนื้ออ่อนของไลลา กลิ่นกายที่คุ้นเคยมันยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของกองทัพได้เป็นอย่างดี เธอเหมือนน้ำมันที่ราดลงบนไฟอย่างเขาให้ลุกโชนได้โดยง่าย

            “ไลลา…”

            มือที่ว่างจัดการบีบเคล้นร่างบอบบางของหญิงสาวไปมา ขณะที่ตัวของเขาเองก็จัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกโดยที่ไลลาตกใจกับความเร็วนี้ ส่งผลให้เธอเห็นร่างกายของชายหนุ่มที่สุดแสนจะกำยำอย่างชัดเจน

            “อึก…อย่าพี่ทัพ”

            “ไม่ทันแล้ว พี่อยากไม่ไหวแล้วว่ะ” เมื่อเห็นร่างเปลือยเปล่าที่แสนสวยงามของไลลามันทำให้เขาอดใจไม่ไหวจริงๆ กายแกร่งตอนนี้มันผงาดชูชันขึ้นมามากกว่าเดิม และไลลาทำให้เขาแข็งตัวเร็วกว่าใครทุกคนที่เคยนอนมา

            “อื้อ…” ท่อนเนื้อหนาป้วนเปี้ยนอยู่ที่เรียวขาสวยจนเธอใจหายวาบ เนื้อตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว

            “ไลลา…” เสียงเข้มเรียกคนตัวเล็กอย่างแหบพร่าขณะที่ปากหยักทำการประทับตราร่องรอยสีกุหลาบบนต้นคอระหงอย่างห้ามใจไม่ไหว จากนั้นก็ลากไล้ต่ำลงมาที่ทรวงอกอวบอิ่มที่เขาจับตรงไหนก็นุ่มหยุ่นตรงนั้น

            ลมหายใจของคนตัวเล็กขาดห้วงเมื่อปลายนิ้วหนาของชายหนุ่มบดบี้ที่ปลายถันสีหวานช้าๆ แล้วเปลี่ยนเป็นรุนแรงมากขึ้นจนเธอเสียวซ่านไปหมด

            “เสียวแล้วเหรอ” กองทัพยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจที่ไลลาดูจะชอบใจกับการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก

            “ยะ…อย่านะ”

            “แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ” คนตัวโตไม่รอช้าที่จะใช้ปากร้อนของตัวเองอ้างับยอดถันที่กำลังแข็งเป็นไตของไลลา จากนั้นก็ใช้ลิ้นสากคลึงวนที่ความบวมเป่งอย่างหื่นกระหาย

            “พี่ทัพ…อื้อ” ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อความเสียวซ่านเข้าครอบงำ จากคราแรกที่ผลักไสกลายเป็นว่าตอนนี้เธอกลับดึงเขาเข้ามาหาตัวเอง

            มือบางจับที่ศีรษะทุยของชายหนุ่ม จากนั้นก็กดเขาให้แนบชิดกับเธอมากขึ้น ซึ่งกองทัพใจเต้นแรงที่คนตัวเล็กเริ่มมีอารมณ์ร่วมแล้ว

            “อยากแล้วเหรอ” ใบหน้าคมคายเงยขึ้นมองคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่

            “มะ…ไม่รู้” แม้ตอนกลางวันเธอจะสะใจที่ทำให้กองทัพค้างคาไม่จบกับบทรัก แต่ใช่ว่าเธอจะไม่ทรมาน ตลอดระยะเวลาเกือบสองปีที่ห่างหายจากสัมพันธ์เสียวซ่านนี้มันทำให้เธอเก็บเอาไปนอนฝันแทบทุกคืน ปากบอกว่ารังเกียจแต่พอเอาเข้าจริงเธอก็อดยอมรับไม่ได้ว่าตัวเองพึงพอใจกับบทรักที่รุนแรงนี้