บทที่ 984

เมเดลีนคลี่ยิ้มบางแล้วกดรีโมทอันเล็ก ๆ ในมือ “งั้นก็มาดูกัน ว่าคุณจอห์นสันจะดูเป็นยังไงตอนที่ต้องคุกเข่าลงแล้วขอโทษ”

หลังจากที่พูดอย่างนั้น แสงไฟก็ค่อย ๆ มืดลง ภาพหน้าในจอก็ปรากฎให้ทุกคนได้เห็นลาน่ากำลังคุกเข่าขอโทษเมเดลีน

ถึงแม้ว่าในนาทีนั้นลาน่าจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็เอ่ยว่า ‘เมเดลีน ฉันขอโทษ’

เมื่อนาโอมิเห็นสิ่งนี้ เธอก็นิ่งชะงัก “ลาน่า ทะ ทำไม...”

“เอวลีน!” ลาน่าระเบิดเสียงออกมา “เธอถ่ายวิดีโอฉันเอาไว้งั้นเหรอ!”

เมเดลีนเปิดไฟแล้วหันกลับมายิ้ม “ก็ใช่น่ะสิ ฉันใช้กล้องที่ซ่อนอยู่ในเข็มกลัดอัดเอาไว้ ฉันถ่ายหน้าตอนที่เธอกำลังขอโทษฉันเอาไว้” หญิงสาวยอมรับอย่างมีน้ำใจ “นี่คือลาน่า จอห์นสัน ผุู้หญิงที่ชอบวางมาดข่มเหงทุกคน แต่ในตอนนี้เธอกลับไม่มีอะไรเลย”

“เธอ...” ลาน่าเดือดขั้นสุด

เธอง้างมือจะตบเมเดลีน แต่เมเดลีนคว้าแก้วไวน์บนโต๊ะแล้วสาดเข้าที่ใบหน้าของเธอเสียก่อน

ลาน่าตัวแข็งทื่อ ส่วนมือที่ง้างอยู่ของเธอก็แข็งค้างกลางอากาศ

เมื่อมองแววตาที่เย็นชาของเมเดลีน ทันใดนั้นเธอก็นึกบางอย่างได้

“เอวลีน เธอไม่ได้ตาบอดเหรอ?”

“ฉันไม่ตาบอดหรอกนะ คนนั้นคงเป็นเธอมากกว่า” เมเดลีนเย้ยหยัน “แล้วเธอก