ตอนที่ 11 ไปไหนไปกัน

 

วันนี้เป็นวันที่สองที่ชมจันทร์มาทำงานกับนายหัวชาวีหลังจากทานอาหารเช้าด้วยกันแล้วทั้งสองก็เข้ามานั่งทำงานกันต่อก่อนจะออกมาจากห้องอีกครั้งในเวลา 11 โมงกว่าเพื่อรีบทานอาหารกลางวันเพราะบ่ายจะต้องเข้าไปซื้อของในเมือง

“ป้าสมรเย็นนี้ไม่ต้องทำกับข้าวนะฉันอาจจะค้างในเมืองหรือไม่ก็อาจจะกลับค่ำหน่อย”

“ค่ะนายหัว แล้วจันทร์จะไปกับนายหัวหรือเปล่าคะ ถ้าไม่ไปป้าจะได้ทำกับข้าวให้”

“ฉันจะพาจันทร์ไปด้วยมีของหลายอย่างที่จำเป็นจะต้องซื้อมาในห้องทำงานเพิ่ม ป้ากับสายรุ้งอยากได้อะไรเพิ่มหรือเปล่า”

“ป้าไม่มีอะไรอยากได้หรอกค่ะ เมื่อวันก่อนป้าก็เพิ่งเข้าไปในเมืองเอง”

“ถ้ามีอะไรอยากได้เพิ่มก็โทรไปบอกฉันนะไม่ต้องเกรงใจ”

“ขอบคุณค่ะนายหัว”

ป้าสมรและสายรุ้งขอบคุณเจ้านายก่อนพร้อมกันจากนั้นก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้างโดยมีชมจันทร์ยกบางส่วนมาก่อนแล้วหญิงสาวจึงไม่รู้ว่าวันนี้ตนเองจะต้องไปค้างในเมืองกับนายหัว

“จันทร์ไม่ต้องช่วยป้าหรอกจะเข้าไปในเมืองไม่ใช่เหรอไปเตรียมตัวเถอะ”

“จันทร์ช่วยป้ากับพี่รุ้งก่อนก็ได้ค่ะ แค่แป๊บเดียวไม่เสียเวลาหรอกค่ะ” ชมจันทร์ช่วยเช็ดล้างจนเรียบร้อยก็พอดีกับที่นายหัวเดินออกมาจากห้องทำงาน

“เราจะไปกันตอนกี่โมงคะ” ชมจันทร์ถามเจ้านาย

“อีกสักพักก็น่าจะออก เธอเตรียมตัวเสร็จแล้วใช่ไหม”

“ค่ะจันทร์จดไว้หมดแล้วว่าต้องซื้ออะไรบ้าง นายหัววางใจได้เลยว่าของทุกอย่างครบแน่ๆ”

“ฉันหมายถึงเตรียมเสื้อผ้าบางทีเราอาจจะต้องไปค้างที่นั่นเตรียมไปสักสองสามชุดก็ดีฉันไม่รู้ว่าธุระที่จะไปคุยมันจะเสร็จตอนไหน”

“จันทร์นึกว่าเราจะแค่ไปซื้อของ”

“ฉันมีธุระต้องคุยกับเพื่อนด้วยไหนๆ ก็เข้าเมืองแล้ว ฉันจะพาเธอไปดูว่าเราสั่งของอะไรจากที่ไหนบ้างเผื่อบางครั้งเธออาจจะต้องดิวงานกับพวกเขา”

“ได้ค่ะ จันทร์ขอตัวไปเก็บของก่อนนะคะนายหัวรอไม่เกิน 10 นาทีก็เสร็จค่ะ” ชมจันทร์รีบเข้าห้องนอนของตัวเองและเลือกเสื้อผ้าชุดที่ดูสุภาพที่สุดลงกระเป๋าแต่ก็ไม่ลืมจะหยิบเดรสและเกาะอกที่น้าพิกุลซื้อให้ลงกระเป๋าด้วยเพราะเธอไม่รู้ว่าการไปครั้งนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

เมื่อเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยชมจันทร์ก็ถือกระเป๋ามารอเจ้านายที่ห้องรับแขก ซึ่งนายหัวชาวีรออยู่ก่อนแล้ว

“แล้วนายหัวไม่เตรียมกระเป๋านะคะ”

เธอมองหน้านายหัวหนุ่มซึ่งตอนนี้เขาถือแค่โทรศัพท์อยู่เครื่องเดียวเท่านั้น

“ไม่หรอกฉันมีเสื้อผ้าอยู่ที่คอนโดแล้ว”

“เราจะไปพักที่คอนโดเหรอคะจันทร์นึกว่าจะไปเช่าโรงแรม”

“ฉันไม่ชอบนอนโรงแรมคนมันวุ่นวายฉันเลยซื้อคอนโดไว้ที่นั่น” นายหัวชาวีอธิบายให้เธอฟังจากนั้นทั้งสองก็นั่งรถออกมาจากบ้านด้วยกัน

“ปกติแล้วเธอไปเรียนไปยังไงเหรอจันทร์” นายหัวชวนหญิงสาวคุย

“จันทร์ก็นั่งรถประจำทางค่ะ แล้วก็ไปอยู่หอวันหยุดเสาร์อาทิตย์ถึงจะได้กลับ แต่พอพ่อเสียก็ไม่ค่อยได้กลับเท่าไหร่ค่ะ เพราะจันทร์มีการบ้านต้องทำบางครั้งก็ไปทำงานพิเศษ”

“เธอไปทำงานพิเศษด้วยเหรอไม่เห็นน้าพิกุลเล่าให้ฉันฟังเลย” เพราะเท่าที่ได้รู้มาน้าพิกุลบอกว่าเธอเป็นคนส่งเงินให้กับชมจันทร์ใช้โดยที่หญิงสาวเข้าไปเรียนอย่างสุขสบายอยู่ในเมือง

“ค่ะจันทร์ไปทำงานในร้านกาแฟกับร้านหมูกระทะแต่ก็ไม่ได้ไปทำบ่อยหรอกค่ะช่วงที่ว่างๆ เท่านั้นที่ไปทำ”

“เหนื่อยไหม”

“ไม่ค่ะ จันทร์ว่ามันสนุกดีแล้วยังได้เงินใช้อีกด้วย”

ชาวีแอบมองใบหน้าสวยของชมจันทร์ที่พูดไปยิ้มไปแล้วก็รู้สึกได้ว่าเธอคนนี้เป็นคนมองโลกในแง่ดีเอามาๆ แต่มันก็มากจนถูกแม่เลี้ยงเอาเปรียบโดยไม่รู้ตัว

“เหลือเวลาอีกนานเลยกว่าจะถึง จันทร์จะหลับก่อนก็ได้นะ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จันทร์จะนั่งเป็นเพื่อนนายหัวดีกว่า”

คนบอกว่าจะนั่งเป็นเพื่อนพอได้นั่งในแอร์เย็นๆ หนังตาก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายหญิงสาวก็หลับทั้งที่ออกจากบ้านมาได้เพียงแค่ 20 นาที

นายหัวหนุ่มหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นระยะๆ ชมจันทร์เป็นผู้หญิงที่สวยมากอย่างที่น้าพิกุลบอกไว้จริงๆ

แต่นอกจากความสวยแล้วก็มีอีกอย่างหนึ่งที่เขาชอบในตัวของหญิงสาวก็คือรอยยิ้มมันทำให้เขารู้สึกสดใสและมีชีวิตชีวาไปกับเธอด้วย

ที่ผ่านมาชาวีไม่เคยมีคู่นอนที่เด็กเท่าชมจันทร์มาก่อนส่วนใหญ่ผู้หญิงที่เขานอนด้วยจะผ่านประสบการณ์มาแล้วทางนั้นมันเลยทำให้เขาไม่ต้องสอนให้หัวเสียเวลา

แต่สำหรับชมจันทร์แล้วเขาไม่รู้ว่าเรื่องบนเตียงเธอจะเป็นยังไงบ้างจะบริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างที่แม่เลี้ยงของเธอบอกหรือเปล่าจะเป็นงานหรือเปล่าเรื่องนี้เขาต้องเป็นคนพิสูจน์ด้วยตัวเอง แต่ก็ยังหาเวลาและจังหวะไม่ได้สักที

การอยู่ที่บ้านก็ทำให้การทำอะไรกับเธอค่อนข้างยากเพราะเขากลัวจะมีคนรู้มากและเอาไปนินทาจนทำให้หญิงสาวอับอาย แต่คนอย่างชาวีก็ใช่ว่าจะยอมเสียเงินเปล่าๆ การมาในเมืองครั้งนี้เขาตั้งใจจะทดสอบสินค้าชิ้นนี้และต้องเปิดกล่องใช้สินค้าอย่างคุ้มค่า ถ้าสินค้ามันเป็นของใหม่จริงอย่างที่น้าพิกุลบอกเขาก็จะจ่ายเงินจำนวนที่เหลือ

แต่ถ้าไม่น้าพิกุลก็จะได้เงินแค่แสนเดียวเพราะเขาถือว่าราคาที่เสนอมานั้นคือความบริสุทธิ์ของชมจันทร์ด้วย

“จันทร์ถึงแล้ว”

เสียงของนายหัวทำให้คนที่กำลังหลับฝันดีงัวเงียเพราะไม่อยากตื่นเท่าไหร่

“ทำไมมันแป๊บเดียวเองคะ”

“แป๊บเดียวที่ไหนล่ะฉันขับรถมาเกือบ 2 ชั่วโมงเลยนะ เธอก็เอาแต่หลับสบายเลย”

“จันทร์ฉันขอโทษค่ะ ก็รถนายหัวมันนั่งสบายนี่คะไม่เหมือนรถประจำทางที่จันทร์เคยนั่งเลย รถนั่นแอร์ก็ไม่มี มีแต่พัดลมตกหลุมทีกระเพาะกับลำไส้จันทร์แทบจะไหลมากองรวมกัน” หญิงสาวพูดแล้วก็หัวเราะทำให้ชาวีหัวเราะตามกับท่าทางของเธอไปด้วย

“เอาล่ะเดี๋ยวฉันจะพาเธอไปเจอเถ้าแก่ร้านขายอุปกรณ์ทางการเกษตรนะเราจะต้องติดต่องานกับเขาอยู่บ่อยๆ จะได้รู้จักกันไว้”

“ได้ค่ะ” ชมจันทร์ลงจากรถแล้วเดินตามนายหัวชาวีไปในร้านจากนั้นเขาก็พาไปแนะนำให้รู้จักกับเถ้าแก่เจ้าของร้าน

เจ้านายของเธอคุยงานกับเจ้าของร้านอยู่นานระหว่างนั้นชมจันทร์ก็สังเกตการทำงานของนายหัวชาวีไปด้วย

เขาพาเธอเข้าออกอยู่หลายร้านกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยก็เป็นเวลา 6 โมงเย็นซึ่งยังไม่ได้ซื้อของตามที่ชมจันทร์จดไว้เลย

“ของที่เราจะซื้อสงสัยต้องซื้อพรุ่งนี้แล้วล่ะ หิวหรือยัง”

“ยังค่ะ”

“เดี๋ยวกลับคอนโดไปอาบน้ำกันก่อนก็ได้นะจะได้สบายตัวหน่อย แล้วฉันจะพาไปกินข้าว”

คอนโดมิเนียมของเล่นหัวชาวีมีสองห้องนอนสองห้องน้ำซึ่งส่วนใหญ่เขาจะใช้ที่นี่เป็นที่พักผ่อนเวลาเข้ามาในเมืองและพาผู้หญิงมานอนค้างที่นี่ด้วย แต่ห้องนี้ก็ไม่ได้เปิดรับใครนานแล้วเพราะพักหลังๆ เขามักจะใช้บริการที่พักของสารินทร์มากกว่า

“เธอใช้ห้องนอนเล็กนะจันทร์สักทุ่มหนึ่งเราจะออกไปกินข้าวกัน”

“ร้านที่นายหัวจะไปเป็นร้านแบบไหนคะ จันทร์ฉันจะได้แต่งตัวถูก”

“ก็เป็นร้านข้าวทั่วไปแหละ แต่แต่งตัวดีหน่อยก็ได้เพราะกินข้าวเสร็จแล้วฉันจะพาไปรู้จักกับเพื่อนฉันที่ผับฉันเป็นหุ้นส่วนที่นั่นด้วย บางทีตอนทำบัญชีเธออาจจะเจอบิลจากร้านนี้บ้าง”

“ได้ค่ะ” ชมจันทร์กับเขาห้องนอนของตัวเองจากนั้นก็อาบน้ำและออกมาเลือกชุดที่จะใส่ไปทานข้าวและไปผับกับเจ้านาย

หญิงสาวเลือกเสื้อปาดไหล่ความยาวเหนือเข่าและเลือกสวมเสื้อคลุมตัวบางอีกตัวเพื่อใส่ระหว่างทานอาหารจะได้ดูเรียบร้อยมากขึ้น พอถึงเวลานัดเธอก็เดินออกมานั่งรอเจ้าของห้องอยู่ที่โซฟา

“จันทร์แต่งตัวแบบนี้โอเคมั้ยคะ” หญิงสาวหมุนตัวให้กับนายหัวดู

ชาวีสำรวจการแต่งตัวของหญิงสาวและพยักหน้าอย่างพอใจ ชมจันทร์วันนี้ต่างจากชมจันทร์ที่เขาพานั่งรถมาด้วยเหมือนคนละคน

ตอนนั่งมาเธอใส่กางเกงผ้าขาสั้นและเสื้อเชิ้ตกับรองเท้าผ้าใบแต่ตอนนี้หญิงสาวสวมเดรสสีสวยและรองเท้าส้นสูงมันเสริมให้เรียวขายาวมากขึ้นและเขาก็ชอบมองมันด้วย