ฌาปนกิจ

เช้าวันต่อมาเป็นวันที่ทุกคนตื่นเช้าเพราะต้องไปเตรียมของที่วัดปลายฝันกับต้นข้าวรีบเดินทางไปวัดตั้งแต่ยังไม่ 6 โมงเพราะแม่บอกว่าให้ปลายฝันไปดูเรื่องอาหาร เตรียมของในครัวสำหรับพระทั้งหมด 9 ชุด และของแขกแขกที่มาอีก วันนี้น่าจะมีผู้มาเยอะอยู่ ส่วนต้นข้าวแม่ก็ให้ไปช่วยตรวจนับของที่ระลึก เพราะหลานของย่าลูกของป้ากับอานั้นเป็นผู้ชายจึงไม่ได้เข้ามาช่วยกันทำส่วนนี้ เพราะต้องไปเตรียมโกนผมแต่เช้าเพื่อที่จะบวชจูงย่า หน้าที่นี้เลยเป็นของลูกหลานที่เป็นฝ่ายหญิงซึ่งมีปลายฝันคนเดียวดีหน่อยที่ปลายฝันพาเพื่อนมา แม่จึงถือว่าต้นข้าวเป็นลูกอีกคน พ่อของปลายฝันไม่มีลูกชายตัวเองจึงต้องบวชเพื่อจูงแม่ พ่อของปลายฝันก็ไม่ได้เขามาช่วยส่วนนี้อีกแล้ว เรื่องรถก็ให้อาพจน์ทำต่อ ในเช้าวันนี้เสียงเปิดเครื่องเสียงแต่เช้าเป็นการเตือนให้หลายบ้านที่อยู่ใกล้เคียงรู้ว่าจะมีงานฌาปนกิจในวันนี้ ผู้ที่สนิทสนมกับผู้วายชนม์ก็จะมาช่วยกันจัดเตรียมของแต่เช้าส่วนผู้ที่ไม่ค่อยสนิทมากนักก็จะมารับประทานอาหารในเวลาสายๆ ย่าของปลายฝันน่าจะมีคนที่สนิทพอสมควรเพราะตอนที่จัดเตรียมอาหารในครัวก็มีคนมาช่วยอยู่มากโข และจุดนับของชำร่วยเองก็มีคนอยู่เยอะเช่นกันต้นข้าวจึงวางมือจากจุดนั้นเพื่อมาหาปลายฝัน เพราะสายหน่อยๆไม่ค่อยมีอะไรให้ทำแล้วแม่จึงให้ปลายฝันกับต้นข้าวกลับบ้านไปอาบน้ำเพื่อมาใหม่ เมื่อมาถึงก็เพลพอดี จึงนั่งรอถวายเพลพระเสร็จก็กินข้าวกันและจัดแจงยกของชำร่วยมาวางกลางศาลา และถาดดอกไม้จันทน์มาวางเรียงกัน เมื่อจัดแจงของเสร็จต้นข้าวกับปลายฝันก็รีบเข้าครัวเพื่อที่จะไปช่วยล้างจาน

"มาแล้วถามเลย ป้าถามสิ"

เมื่อเข้ามาในครัวทั้งสองก็ได้ยินเสียงคุยกันและมีคนเร่งให้ป้าคนเดิมที่ชอบถามให้ปลายฝันอึดอัดอยู่บ่อยๆสอบถามพวกเขาขึ้น ต้นข้าวจึงสะกิดแขนปลายฝัน

"พี่ปลายฝันแม่พี่ให้มาบอกว่า ให้พี่ไปฟังมัคทายกเพื่อพี่จะได้ถือพานผ้าไตร มอบให้แขกที่มาถวายผ้าไตรให้พระ มัคทายกกำลังจัดแจงเรื่องที่วางผ้าไตรอยู่พี่ปลายฝันไปหาเขาหน่อยนะ"

เสียงเด็กผู้ชายดังขึ้นทำให้ปลายฝันมองไปหาเด็กผู้ชายคนนั้น และก็จูงมือต้นข้าวเดินออกไป ทุกคนที่รอให้ปลายฝันเข้าไปก็นึกเสียดายแทนที่จะได้ถามสักหน่อยว่าสองคนนั้นเป็นใครแล้วเมื่อวานคุยอะไรกันทำไมปลายฝันถึงตกใจขนาดนั้น

"คนเหล่านั้นน่าจะเสียดายน่าดูนะที่ไม่ได้ถามเรื่องเมื่อวานกับแกนะ คนบ้านแกก็อยากรู้อยากเห็นไปเสียทุกอย่างนะ แล้วถ้าอยู่ๆแกจะแต่งงานกับคนๆนั้นขึ้นมา แล้วเพื่อนรวมหมู่บ้านพวกนี้จะเอาอะไรไปพูดอีกเนาะ ยิ่งคิดยิ่งสนุกเนาะ"

ต้นข้าวกล่าวพลางหัวเราะเพื่อน

"หรือว่าแกจะเข้าไปตอบคำถามชาวบ้านเหล่างั้นล่ะจะได้ไม่ต้องมากับเรา"

ปลายฝันกล่าวขึ้น

"ใครอยากอยู่ที่นั้นล่ะอึดอัดก็อึดอัดพูดกันเรื่องคนนู้นทีคนดีทีเอาคนนั้นมาพูดเอาคนนี้มาพูด"

ต้นข้าวกล่าวขึ้น เมื่อทั้งสองมาถึงมัคทายก มัคทายกก็ให้ทั้งสองช่วยกันถือพานหนึ่ง คนและอยู่หลังโต๊ะผ้าไตรอีกหนึ่งคน เมื่อคนเป็นแม่ให้ปลายฝันถือพาน ปลายฝันก็ถือพานและจะมีต้นข้าวยื่นผ้าไตรใส่พานให้ แล้วปลายฝันก็จะเดินไปหน้าพระพุทธรูปแล้วย่อลงหนึ่งครั้ง แล้วก็หันหน้ามาก็จะมีแขกผู้ที่ต้องถวายผ้าไตรเดินมาหยิบผ้าไตรไปจากพานแล้วก็เข้าไปถวายพระอีกรอบ ปลายฝันก็ต้องเดินมาหยุดอยู่ตรงโต๊ะผ้าไตรข้างๆกับต้นข้าว เมื่อมัคทายกเห็นทั้งสองคนเข้าใจที่ตนบอก ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรจึงไปจัดผ้าไตรให้ครบชุด ปลายฝันกับต้นข้าวจึงไม่คิดที่จะเดินเข้าไปช่วยในครัวแล้วเพราะขืนเข้าไปก็คงจะอึดอัดกับคำถามของป้าผู้นั้น แต่เอาเข้าจริงๆคนอื่นมากมายที่อยากรู้แต่จะเป็นป้าคนนั้นที่ถาม ทั้งสองจึงเลือกเดินไปที่ของชำร่วยและก็เดินตรวจดูของเหมือนคนมีงานทำ พอเสร็จแล้วก็เดินไปที่ลานวัดไปดูรถที่จอดกันอย่างเป็นระเบียบ

"หนูปลายฝันจะมาทำไมกันตรงนี้ล่ะ พาเพื่อนเข้าไปอยู่ในวัดเถอะมันร้อนเดียวก็เหม็นกันก่อนพอดี ไปช่วยเตรียมอะไรในวัดเถอะลูก ไม่ต้องมาดูรถหรอกอาดูคนเดียวได้"

อาพจน์กล่าวขึ้น ทั้งสองคนจึงเดินกลับมาอยู่ในศาลาวัดเช่นเดิม สักพักใหญ่ๆแม่เลี้ยงกับลูกชายก็ลงจากรถมา

"ปลายฝันเดินเข้าไปต้อนรับแม่เลี้ยงแทนพ่อหน่อย พ่อหนูบวชเณรจึงไม่สามารถออกมาต้อนรับแม่เลี้ยงได้พาแม่เลี้ยงไปนั่งโต๊ะด้านในได้เลยตรงโต๊ะไม้โน้น"

แม่ปลายฝันเดินมาบอกลูกสาว และชี้มือไปทางโต๊ะที่อยู่หน้าสุด ปลายฝันจึงเดินเข้าไปหาแม่เลี้ยง วันนี้แม่เลี้ยงมาในชุดผ้าไหมสีดำกระโปรงจะเป็นลายตะขอส่วนด้านบนจะเป็นผ้าไหมทรงเงียบยาวไปจนถึงแขนและคอก็จะเป็นคอยาวปิดไปถึงคางและข้างหน้าจะมีโบขนาดเล็กติดอยู่ และลูกชายของแม่เลี้ยงเองใส่ชุดสูทสีดำแต่วันนี้ช่างดูแปลกเพราะเขาใส่แว่นตาดำมาด้วยอาจจะเป็นเพราะวันนี้ได้ออกมาตอนกลางวันสายตาน่าจะสู้แดดไม่ได้จึงใส่แว่นตาดำมา ปลายฝันได้แต่คิด

"สวัสดีค่ะแม่เลี้ยง เชิญค่ะเชิญทางนี้"

ปลายฝันชวนให้แม่เลี้ยงเดินตาม แต่แม่เลี้ยงก็คว้าเอามือของปลายฝันแล้วก็ชวนปลายฝันเดินไปยังโต๊ะด้านหน้า หลายๆคนก็มองเห็นภาพนั้นก็เกิดความสนใจมากกว่าเดิมเพราะวันนี้ผู้ชายที่เดินตามหลังของทั้งสองสวมแว่นตาดำจึงทำให้ดึงดูดสายตายิ่งขึ้น เมื่อต้นข้าวเห็นแบบนั้นจึงไปจัดน้ำมาเพื่อที่จะไปเสิร์ฟให้ทั้งสอง เมื่อทั้ง 3 มานั่งที่โต๊ะแล้วต้นข้าวก็นำน้ำมาเสิร์ฟถึงพอดี

"น้ำค่ะ"

ต้นข้าวพูดขึ้น ปลายฝันจึงหยิบน้ำเปล่าให้แม่เลี้ยงหนึ่งแก้ว แล้วก็หยิบน้ำเปล่าให้ตะวันอีกหนึ่งแก้ว ความจริงตะวันไม่อยากหยิบน้ำในมือของปลายฝันเลย แต่พอมองหน้าของแม่ที่กำลังมองตนจึงต้องหยิบน้ำในมือนั้น

"เชิญนั่งกันตรงนี้ก่อนนะคะเดี๋ยวหนูไปช่วยงานตรงนั้นก่อน"

ปลายฝันกล่าวขึ้นแล้วก็ลุกไปพร้อมกับต้นข้าว

"ทำไมวันนี้ว่าที่สามีแกถึงใส่แว่นดำล่ะ"

ต้นข้าวถามขึ้นอย่างหยอกๆ ทำให้ปลายฝันไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับตีไปที่แขนเพื่อนเบาๆทุกการกระทำของปลายฝันอยู่ในสายตาของตะวัน ในใจตะวันก็คิดมากปลายฝันคงจะดีใจที่จะได้แต่งงานกับเขามากเพราะดูจากท่าทีของวันนี้แล้วเธอไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดสงสัยจะคิดว่าตนร่ำรวยจึงอยากจะเกาะตนเป็นแน่

หลังจากเสร็จงานฌาปนกิจคุณย่าเสร็จ ต้นข้าวก็ขอตัวกลับบ้านพร้อมกับพ่อที่มาร่วมงานวันสุดท้าย และแม่เลี้ยงกับลูกชายก็กลับบ้านไป