11

บารมีมีสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างจากเพื่อน เมื่อได้ฟังเรื่องราวจากปากของเขา

“แล้วมึงจะเอายังไงวะโมก”

“ลำพังผู้หญิงคนนั้นกูไม่สนใจอยู่แล้ว แต่อีริคสิคือปัญหาใหญ่” วิโมกข์ถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้ม นึกถึงเด็กน้อยที่พูดทั้งน้ำตาคนนั้น “ตอนที่ฉันถามเขาว่าทำไมไม่อยู่บ้าน น้ำตาเขาก็ร่วงออกมาทันที แล้วบอกว่ามีคนใจร้ายไล่เขากับแม่ออกจากบ้าน พ่อที่ไปเที่ยวบนสวรรค์ก็ยังไม่กลับมา จึงไม่มีใครช่วยเขากับแม่เลย แล้วเขาก็ถามกูว่าช่วยเขากับแม่หน่อยได้ไหม ให้เขาอาศัยอยู่ด้วยจนกว่าพ่อจะกลับมา”

“แล้วมึงตอบไปว่ายังไง” บารมีใจร้อนรีบถามหาคำตอบ

“กูถึงต้องมาหามึงนี่ไง”

“ขอคำปรึกษาจากกูเหรอ” เห็นเพื่อนพยักหน้ารับก็ได้แต่ถอนหายใจหนักอก นิ่งเงียบใช้ความคิดไปชั่วขณะ.. “กูตามใจมึงไอ้โมก ไม่ว่ามึงจะตัดสินใจยังไง กูก็เคารพความเห็นของมึง”

“นี่คือความเห็นของกูนะไอ้ทศ มึงตั้งใจฟังแล้วตอบคำถามกูด้วย”

“เออ ว่ามาสิ”

“นายสงสารเด็กไหม”

“สงสารสิวะ เด็กนั่นก็ลูกของเพื่อนที่ไว้ใจเรายิ่งกว่าครอบครัวเขาอีกนะ”

“แล้วมึงคิดว่าแม่อย่างนั้นจะดูแลล