บทที่ 13

"เริ่มจับสลากได้ ใครที่ได้อยู่ทีมเดียวกันต้องสลับที่นั่ง ห้ามนั่งติดกันนะ~"

อันเหยียนวางเศษกระดาษลงบนโต๊ะ ใครที่จับได้ตัวเลขเหมือนกัน จะต้องอยู่ทีมเดียวกัน

จำนวนผู้เข้าร่วมครั้งนี้มีสี่คน คนที่จับได้เลข1-2ต้องเล่นก่อน คนที่เหลือต่อแถวรอ

ซูหว่านดวงไม่ดีหนักมาก เธอจับได้เลข2

เธอช้อนเงยหน้ามองอีกฝ่าย จี้ซือหานจับได้หมายเลข1 ซึ่งเป็นคู่แข่งของเธอพอดี

ส่วนอันเหยียนที่จับได้เลข1เหมือนกัน ก็เลิกคิ้วใส่ซูหว่าน ดูซิว่าอีกเดี๋ยวฉันจะเล่นงานเธอยังไง

"ยังมีเลข2อีกใบนึง ใครจับได้?"

จี้เหลียงชวนลังเลไปนิดหน่อย สุดท้ายก็คลี่กระดาษที่อยู่ในมือออก

เขาส่งยิ้มให้ซูหว่าน "ฉันเล่นไพ่ไม่ค่อยเก่ง เธอต้องแบกแล้วล่ะ"

ซูหว่านฉีกยิ้มแห้งๆ หน้าตาเหยเกราวกับจะร้องไห้ใส่เขา

จริงๆแล้วเธอเป็นผู้หญิงเรียบร้อยมาก ในชีวิตนี้แทบจะไม่เคยแตะเกมไพ่อะไรแบบนี้เลย

เมื่อกี้อันเหยียนอธิบายกติกาเร็วอย่างกับแร็พขนาดนั้น ยังไม่ทันจะได้จำวิธีเล่นด้วยซ้ำ ที่ไหนได้ขนาดสายปาร์ตี้อย่างจี้เหลียงชวนยังเล่นไม่เป็น นี่มันตั้งใจแกล้งเธอชัดๆเลยหนิ สงสัยจริงๆว่าเมื่อกี้ตอนที่จับสลาก อันเหยียนเล่นตุกติกอะไรแหงๆ

ซูหว่านรับไพ่ที่อันเหยียนส่งมาให้ พอเห็นไพ่แต่ละใบพวกนั้น ไม่ได้มีอันไหนลำดับใกล้เคียงกันสักนิด เธอก็ยิ่งหมดคำจะพูด

ปลายนิ้วของอันเหยียนพลิกไปมาอีกสองสามครั้ง จากนั้นก็ยื่นไพ่ใบสุดท้ายมาให้ "เกมเริ่มแล้ว คุณซู"

น้ำเสียงเซ็กซี่นั่น ทำเอาซูหว่านรู้สึกนั่งไม่ติด

เธอสวมใส่แค่ชุดราตรีชุดเดียว ถ้าแพ้แค่หนึ่งครั้ง ก็ต้องแก้ผ้าไปเลย มันก็เท่ากับว่าต้องเปลือยต่อให้ประชาชี ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงทำงานกลางคืน เดาว่าอันเหยียนคงจะโมโหที่หลินเจ๋อเฉินพูดคำว่า "ไม่เคยรับงาน" หล่อนถึงจงใจเอาเกมมาเป็นที่ระบายใส่เธอ

ซูหว่านเข้าสถานการณ์อย่างแจ่มแจ้ง ไหนจะไพ่กากๆในมือ ไหนจะจี้เหลียงชวนที่เล่นแบบงงๆอีก เธอร้อนใจจนเหงื่อตก แล้วจี้ซือหานไม่รู้ฮึกเหิมมาจากไหน ไม่ยอมอ่อนข้อให้แม้แต่นิดเดียว เธอเอาออกไปได้แค่สามใบ แต่เขาแทบจะปาไพ่ทั้งกำมือใส่หน้าเธออยู่รอมร่อ

ซูหว่านโมโหจนหน้าเขียวไปหมด หลินเจ๋อเฉินี่นั่งอยู่ข้างๆเห็นสถานการณ์ไม่ดี ก็รีบอุ้มเธอมานั่งบนตักแล้วปลอบโยน "ใจเย็นๆ เดี๋ยวฉันสอน"

ซูหว่านกำลังจดจ่ออยู่กับไพ่ในมือ จึงไม่ทันรู้สึกตัวว่าตัวเองนั่งอยู่บนหน้าตักของหลินเจ๋อเฉิน เธอหันไปถามหลินเจ๋อเฉินอย่างหัวเสีย "ไพ่พวกนี้เล่นยังไง?"

หลินเจ๋อเฉินหยิบไพ่ในมือของเธอมาเรียงสัญลักษณ์ที่เหมือนกัน จากนั้นโยนพวกมันออกไปอย่างรวดเร็ว

อันเหยียนเห็นแบบนั้น ก็กรอกตามองบนด้วยความไม่พอใจ "คุณชายหลินแบบนี้มันโกงนะ"

หลินเจ๋อเฉินยักคิ้ว "ก็พูดมาเลยว่ายุ่งได้หรือไม่ได้"

อันเหยียนแค่นเสียง หยิบไพ่ขึ้นมา แล้วทิ้งตัวพิงลงบนโซฟา

ซูหว่านเห็นท่าทางของอันเหยียนแบบนั้น คิ้วที่ขมวดมานานก็ค่อยๆคลายออก

เธอหันไปยิ้มให้หลินเจ๋อเฉินด้วยความดีใจ

หลินเจ๋อเฉินเห็นรอยยิ้มนั้นของเธอ จู่ๆก็รู้สึกจักจี้หัวใจขึ้นมา จึงหันไปจุ๊บเธออย่างอดไม่ได้

สัมผัสเย็นๆประทับลงมา ดึงสติของซูหว่านกลับมาในทันที เธอถึงได้รู้ว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่บนขาของหลินเจ๋อเฉิน

เธอขัดขืนอยากจะผลักออก แต่หลินเจ๋อเฉินกลับกอดเธอเอาไว้แน่นไม่ปล่อย "ถ้ายังไม่หยุดดิ้น ฉันจะทำเธอซะตรงนี้เลย"

คำพูดนั้นทำให้ซูหว่านตกใจจนไม่กล้าขยับตัวอีก เธอหันกลับมาด้วยสีหน้าซีดๆ และเป็นอีกครั้งที่ประสานสายตาเข้ากับจี้ซือหาน

ครั้งนี้เธอเห็นอย่างชัดเจน เส้นเลือดแดงก่ำในดวงตาของเขา แฝงไปด้วยความเย็นยะเยือก ทำให้เธอใจเต้นขึ้นมา

จี้ซือหาน นี่เขา...

ขณะกำลังคิดอยู่ว่าเขาหึงเธอหรอเปล่า จู่ๆเขาก็โยนไพ่คิงออกมา ทำให้ไพ่ของเธอเสียเปรียบ ก่อนจะโยนต่อด้วยไพ่อีกสองสามใบรัวๆ ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พลิกเกมอีกต่อไป

ซูหว่านเห็นว่าเขาทิ้งไพ่ในมือจนหมด ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็เคร่งเครียด

ส่วนอันเหยียนพูดอย่างสนุกสนาน "ฉันก็เหลือแค่กลุ่มสุดท้ายเหมือนกัน"

ว่าจบ หล่อนก็โยนกลุ่มไพ่ที่สัญลักษณ์ติดกันลงบนโต๊ะ จากนั้นก็ยักคิ้วใส่จี้เหลียงชวนกับซูหว่าน

"พวกคุณแพ้ ตามกติกา ทั้งสองคนต้องถอดเสื้อผ้าออกหนึ่งตัวนะ"

จี้เหลียงชวนยิ้มอย่างหมดปัญญา เมื่อวางไพ่ที่เหลือในมือลง เขาก็ถอดเสื้อคลุมออก

อันเหยียนจังหันไปหาซูหว่าน "คุณซู เหลียงชวนของฉันถอดแล้ว ตอนนี้ถึงตาคุณบ้าง"