로그인공유
10
최신 업데이트:
2025-07-28 00:52:26“อะไรกันคะพี่จ๋า! ทำไมไม่ให้เอมมี่ไปดูแลคุณราเมศ ทำไมต้องเป็นยัยเด็กนี่!”
เสียงโวยวายดังขึ้นกลางออฟฟิศ เอมมี่แทบจะกระแทกแฟ้มในมือกับโต๊ะด้วยความไม่พอใจสุดขีด วันนี้เจ้าสัวกำพลก็ไม่ได้เข้ามา แล้วจะมีเหตุผลอะไรอีกที่ต้องให้อลิซไปแทนเธอ จ๋าถอนหายใจยาวอย่างคนเหนื่อยใจเต็มที “ก็คุณราเมศเขาระบุชื่อมาชัดเจนว่าอลิซ ไม่ได้ระบุว่าเอมมี่ พี่จะฝืนส่งคนอื่นไปแทนได้ยังไงล่ะ” “คุณราเมศน่ะเหรอ จะติดใจยัยเด็กจืดชืดแบบนี้เอมมี่ไม่เชื่อหรอก!” เธอถลึงตาใส่อีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ “พี่จ๋าคิดจะแกล้งเอมมี่ใช่ไหม บอกมาตรงๆเลยดีกว่า!” อลิซเดินปลีกตัวออกมาจากบรรยากาศตึงเครียดในออฟฟิศอย่างเงียบเชียบ ไม่พูดอะไรสักคำต่อเอมมี่ที่ยังคงเบ้ปากมองตามอย่างไม่พอใจ เธอก้าวเข้ามาในห้องvipอย่างเงียบงัน เสียงเพลงดังกระหึ่มจากด้านนอกและเบาลงหลังจากประตูปิดลง ภายในห้องกลิ่นเหล้าแพงลอยปะปนอยู่ในอากาศ ราเมศนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟายิ้มกริ่มอย่างสบายอารมณ์ ข้างตัวมีแก้วเหล้ารินไว้แล้วครึ่งหนึ่ง “สวัสดีค่ะคุณราเมศ” “สวัสดีครับน้องอลิซ” เขาเหลือบตามามอง ก่อนจะยกแก้วขึ้นจิบยิ้มบางๆ “ชงเหล้าให้หน่อยสิ ชงของคุณด้วย“ เธอไม่พูดอะไร เพียงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนนั่งลงโซฟาอีกตัว แล้วจัดการชงเหล้าตามราเมศบอก แก้วทรงเตี้ยถูกวางลงตรงหน้าเขาอย่างนุ่มนวล เสียงน้ำแข็งกระทบขอบแก้วดังกรุ๊งกริ๊ง ขณะที่อลิซชงเหล้าอย่างเงียบๆและระมัดระวัง ราเมศจ้องมองเธออย่างพินิจอยู่ตลอด “เด็กอะไร เงียบเป็นแมวเชื่อง” เขาเอ่ยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างสบาย “เตรียมตัวนับถอยหลังได้เลย ฮึ!” ยังไม่ทันที่อลิซจะถามว่านับถอยหลังอะไร เสียงประตูห้องก็ดังขึ้นพร้อมร่างสูงของภูวินทร์ที่เดินเข้ามาโดยไม่ขออนุญาต ชายหนุ่มในชุดเชิ้ตสีดำทะมัดทะแมงมองภาพตรงหน้าด้วยสายตานิ่งสนิท ดวงตาคมกริบกวาดผ่านราเมศ ก่อนหยุดอยู่ที่อลิซนานกว่าปกติ “อ้าว!!ไหนบอกว่าจะไม่มาไง คุณภูวินทร์” ราเมศวางแก้วลง แล้วยิ้มอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า น้ำเสียงยียวนกวนบาทาจนน่าหมั่นไส้ “เคลียร์งานเสร็จพอดี มึงบอกไม่มีเพื่อนดื่มไม่ใช่เหรอกูก็มานี่ไง” อลิซสะดุดชะงัก เธอหันไปมองราเมศทันที แต่เขาเพียงยิ้ม ยกแก้วขึ้นชนเบาๆ กับแก้วของเธออย่างขำๆ “แน่ใจนะ ว่าห่วงกูที่ไม่มีเพื่อนดื่ม แต่ตอนนี้กูมีน้องอลิซดื่มเป็นเพื่อนแล้วนะ“ ภูวินทร์ไม่พูดอะไร เขาเดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม แล้วหยิบแก้วขึ้นรินเหล้าด้วยตัวเอง รินเอง ดื่มเอง ไม่แม้แต่จะมองผู้หญิงที่นั่งเงียบอยู่ใกล้ราเมศ ”ให้กูเรียกเด็กให้ป่ะ วันนี้เอมมี่ว่าง“ ราเมศเลิกคิ้วสูงถามเขา ”ไม่ต้อง “ เขาตอบสั้นๆนั่งหน้านิ่งมาก “น้องอลิซ ถ้าเรียนจบแล้วสนใจไปทำงานกับผมไหมครับ“ ราเมศหันมาถาม ขณะมือยังถือแก้วแนบริมฝีปาก “เห็นพราวบอกว่าน้องอลิซเรียนเก่งมาก แบบนี้ผมจองตัวได้เลยไหมครับ” “ขอบคุณค่ะ แต่เอาไว้ให้อลิซเรียนจบก่อนดีกว่า “ ”ทำไมครับ บริษัทผมให้ค่าตอบแทนสูงนะ“ ราเมศถามอลิซสายตาเหลือบมองเพื่อนที่กระดกเอากระดกเอา สาวสวยตรงหน้าทำเพื่อนเขาเสียอาการ ”เปล่านะคะ คุณราเมศอย่าคิดแบบนั้นเลย คือมันอีกตั้งนานค่ะ “ หลังจากราเมศเอาแต่พูดแกล้งไม่หยุด ผ่านไปสักพักใหญ่ๆภูวินทร์ก็ตาแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด ส่วนอลิซก็ถูกบังคับให้ดื่มอยู่หลายแก้ว “มึงออกไปก่อน”เสียงทุ้มต่ำของภูวินทร์ดังขัดขึ้น น้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่แรงพอให้ทุกคนในห้องชะงัก ราเมศหัวเราะเบาๆอย่างยั่วเย้า แล้วเอนตัวไปกระซิบกับอลิซ “ผมไปดูดบุหรี่แป๊บนะครับ“ พูดจบราเมศก็เดินออกไป จากนั้นบรรยากาศก็เข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง มีเพียงเสียงน้ำแข็งที่ละลายในแก้ว และเสียงภูวินทร์ที่เริ่มดื่มมากขึ้นเรื่อยๆ แก้วแล้วแก้วเล่า อลิซรู้สึกได้ถึงความอึดอัด จึงลุกขึ้นจะขอตัวไปห้องน้ำบ้าง แต่ยังไม่ทันขยับ เสียงของภูวินทร์ก็ดังขึ้นอย่างเรียบเฉียบ “คุณต้องการเท่าไหร่“ เธอชะงักหันกลับไป “คะ” เขายกแก้วขึ้นกระดกอีกครั้ง ก่อนวางมันลงกับโต๊ะอย่างแรงจนเสียงกระทบแก้วเสียงดัง “ค่าตัวคุณ อยากได้เท่าไหร่“ ตาคมมองสบตาเธอ ยิ่งยากเขายิ่งอยากได้
최신 챕터
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 10
“อะไรกันคะพี่จ๋า! ทำไมไม่ให้เอมมี่ไปดูแลคุณราเมศ ทำไมต้องเป็นยัยเด็กนี่!” เสียงโวยวายดังขึ้นกลางออฟฟิศ เอมมี่แทบจะกระแทกแฟ้มในมือกับโต๊ะด้วยความไม่พอใจสุดขีด วันนี้เจ้าสัวกำพลก็ไม่ได้เข้ามา แล้วจะมีเหตุผลอะไรอีกที่ต้องให้อลิซไปแทนเธอ จ๋าถอนหายใจยาวอย่างคนเหนื่อยใจเต็มที “ก็คุณราเมศเขาระบุชื่อมาชัดเจนว่าอลิซ ไม่ได้ระบุว่าเอมมี่ พี่จะฝืนส่งคนอื่นไปแทนได้ยังไงล่ะ” “คุณราเมศน่ะเหรอ จะติดใจยัยเด็กจืดชืดแบบนี้เอมมี่ไม่เชื่อหรอก!” เธอถลึงตาใส่อีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้ “พี่จ๋าคิดจะแกล้งเอมมี่ใช่ไหม บอกมาตรงๆเลยดีกว่า!” อลิซเดินปลีกตัวออกมาจากบรรยากาศตึงเครียดในออฟฟิศอย่างเงียบเชียบ ไม่พูดอะไรสักคำต่อเอมมี่ที่ยังคงเบ้ปากมองตามอย่างไม่พอใจ เธอก้าวเข้ามาในห้องvipอย่างเงียบงัน เสียงเพลงดังกระหึ่มจากด้านนอกและเบาลงหลังจากประตูปิดลง ภายในห้องกลิ่นเหล้าแพงลอยปะปนอยู่ในอากาศ ราเมศนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟายิ้มกริ่มอย่างสบายอารมณ์ ข้างตัวมีแก้วเหล้ารินไว้แล้วครึ่งหนึ่ง “สวัสดีค่ะคุณราเมศ” “สวัสดีครับน้องอลิซ” เขาเหลือบตามามอง ก่อนจะยกแก้วขึ้นจิบยิ้มบางๆ “ชงเหล้าให้หน่อยสิ ชงของคุณด้วย“ เธอไม่พูดอะ
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 9 อามีสิทธิ์ปฏิเสธด้วยเหรอ
“แม่ไม่เป็นไร” พอเงียบไปซักพักพิมพาก็พูดเสียงเบา แต่ก็นิ่งจนอลิซจับสังเกตได้ “เฮ้อ” อลิซถอนหายใจเบา แม่ก็เป็นซะแบบนี้ ชอบโทษตัวเองว่าที่พี่โกรธ เพราะตัวเองทิ้งพี่ไว้กับพ่อ “กินส้มหน่อยนะคะ หนูปอกให้” แม่รับส้มไปกินเงียบๆ และไม่พูดอะไรอีก “อ้าว อลิซมานานแล้วเหรอ” ป้าพรเปิดประตูห้องน้ำออกมาพอดี “ค่ะป้า แค่แวะมาดูแม่ว่าจะกลับแล้วค่ะ เดี๋ยวต้องไปทำงานต่อ” ป้าพรจับไหล่เล็กเบาๆเพื่อปลอบใจ “อย่าหักโหมนักนะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา” อลิซพยักหน้ารับ แต่จะไม่หักโหมได้ไง ไหนจะค้างค่าเทอมเพื่อน ไหนจะต้องหาเงินมาจ่ายค่ารักษาแม่ เงินเป็นล้านจะไปหามาจากไหนยังคิดไม่ออกเลย “งั้นหนูไปนะคะป้าพร หนูไปแล้วนะคะแม่” —-ภูวินทร์—- “น้าเล็ก!!!สวัสดีค่ะ” หลังเลิกงานพอกลับมาถึงบ้าน ก็ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วคุ้นหูดังขึ้นจากห้องรับแขก ภูวินทร์หยุดเดินแล้วหันกลับมาช้าๆ ใบหน้าเขายังเรียบนิ่งเป็นปกติ ก่อนเอ่ยถามหลานสาวอย่างใจเย็น ”มีอะไร “ ”นี่ค่ะ เอกสารขอฝึกงานของทิมกับเพื่อน“ ทับทิมยิ้มกว้างพร้อมส่งเรซูเม่ให้อาเล็ก น้องชายผู้เป็นพ่อ ภูวินทร์รับมาอย่างไม่ได้สนใจนัก เพราะที่รับเพื่อ
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 8 ที่ฝึกงาน
“ทับทิม เมล์ มากันนานแล้วเหรอ” อลิซเดินเข้ามาหาพร้อมน้ำเสียงเรียบนิ่ง เธอก้าวเข้าหาเพื่อนทั้งสองที่นั่งรออยู่ที่โซฟา หน้าล็อบบี้คาเฟ่ของมหาวิทยาลัย สะพายกระเป๋าผ้าใบเดิมไว้แน่นบ่า เสื้อเชิ้ตสีซีดที่เธอใส่แม้จะดูสะอาดเรียบร้อย แต่ก็เหมือนผ่านการใช้งานมาไม่น้อย “มานานแล้วสิ แกอะ ชอบมาสายตลอด” ทับทิมพูดติดขำ เสียงยังคงหยอกเหมือนทุกที อลิซไม่ได้โต้กลับ เธอเพียงยิ้มบาง แล้วนั่งลงข้างๆ มือเรียววางกระเป๋าลงบนตักอย่างเรียบร้อย “นอนดึกหนะ เลยออกช้านิดหน่อย” เมล์ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมไปแตะแขนเพื่อนอย่างเข้าใจ ทับทิมเองก็ลดรอยยิ้มลง “สู้ๆนะ ถ้าไม่ไหวก็บอก คุณปู่ฉันเป็นคนใจดีอาจให้แกหยิบยืมก่อนได้ ” ทับทิมพูดอย่างเป็นห่วง “ฉันขอบใจแกนะ ทับทิม และก็แกด้วยนะเมล์ แต่ที่ฉันยืมแกสองคนจ่ายค่าเทอมก็เยอะแล้ว ให้ฉันได้ช่วยตัวเองเถอะนะ อย่าให้พวกนั้นเอาไปพูดอีก ว่าฉันคบแกสองคนเพราะเงินเลย” อลิซพูดอย่างไม่สบายใจ ค่าเทอมแต่ละเทอม ทับทิมกับเมลดาก็ผลัดกันออกให้ก่อน บางครั้งที่ชวนไปกินโน่นกินนี่ ก็มีแต่สองคนนี้เลี้ยง “อย่าคิดมากนะ พวกฉันอยากช่วยจริงๆ แกเก่งมากๆเลยรู้ไหม ” อลิ
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 7 ทางเลือก
“ นี่ทิปคุณพราวครับ “ ราเมศยื่นเงินให้พราวปึกนึง แต่ในจังหวะที่พราวกำลังจะยื่นมือไปรับ ราเมศก็ชักกลับแล้วชี้ไปที่แก้มตัวเอง พราวฟ้ายิ้มอย่างรู้ทัน ก่อนโน้มหน้าเข้าใกล้แล้วหอมแบบธุรกิจ จุ๊บ “แบบนี้ค่อยชื่นใจหน่อย ผมกลับนะครับไว้เจอกัน” พราวฟ้าโบกมือเบาๆส่งแขกvip “เห็นม๊ะ !!พี่บอกแล้ว ว่าลูกค้ากลุ่มนี้ทิปหลักหมื่น” พราวฟ้าหันมายิ้มระรื่นให้อลิซ อลิซมองดูในมือตัวเองบ้าง แค่เอนเตอร์เทนนิดหน่อยก็ได้ทิปหลักหมื่น คนรวยก็รวยจนเงินทองเหลือใช้ แต่เธอนี่สิชีวิตทำไมดูฝืดเคืองแบบนี้ ไหนจะแม่ที่กำลังต้องการค่ารักษาจำนวนมากนี่อีก “ขอบคุณนะคะพี่พราว พี่พราวดีกับอลิซที่สุด ” อลิซขอบคุณพราวฟ้าจากใจจริง “นี่!!อลิซฟังพี่นะ คุณภูวินทร์อะ รวยมากๆ และเขาก็ดูสนใจอลิซมากเหมือนกัน ถ้าเป็นเด็กเขาได้อะนะ รับรองรวยเละ” พร้าวฟ้าชี้ช่องทำเงินให้เพื่อนรุ่นน้อง “อลิซยังไม่คิดถึงขั้นนั้นหรอกค่ะพี่พราว อลิซไม่ได้อยากเป็นของเล่นคนรวย ” “จ้าๆ เอาไว้เป็นทางเลือกเผื่อฉุกเฉินไง ไปได้แล้วป่ะ” หลังจากลูกค้ากลุ่มนี้กลับไป ก็ได้เวลาเลิกงานพอดี อลิซจะไม่ได้อยู่จนผับปิด เพราะขอผู้จัดการเลิก5ทุ่ม
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 6 คืนนี้ผมต้องการคุณ
ตึก ตึก ตึก พรึบ!!~~ พอเดินเข้ามาในห้องvip2ก็ต้องแปลกใจ ทั้งราเมศและก็วาคิม รวมถึงพราวฟ้าไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว เหลือเพียงภูวินทร์ ที่นั่งดื่มเงียบๆมองดูโซนด้านล่างผ่านกระจกใสในห้องvip “เอ่อ คนอื่นหายไปไหนกันหมดคะ” เธอถามเขาเสียงเบา ก่อนที่สายตาคมเฉียบจะละจากด้านล่าง แล้วหันกลับมามองเธอแทน “ไปห้องน้ำ ทำไม กลัวผมเหรอ” เขาถามเสียงเรียบ มองหน้าสวยของอลิซนิ่งๆ “เปล่าคะ แค่แปลกใจที่คนอื่นหายหมด” เธอพูดพร้อมเตรียมจะนั่งอย่างเก้อเขิน เพราะสายตาเขามันเหมือนมีอาวุธทำลายล้าง มันดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก ในเวลาเดียวกันมันก็น่าดึงดูดและน่าค้นหาอยู่เหมือนกัน “มานั่งที่เดิมสิ” เขามองหน้าเธอแล้วมองที่ตักตัวเอง อลิซเม้มปากแน่นคิดว่าเกมมันจบไปแล้วซะอีก “ทำไม หรือไม่อยากดูแลผมแล้ว” “เปล่านะคะ คืออลิซคิดว่าเมื่อก่อนหน้ามันเป็นแค่เกม ถ้าคุณต้องการอลิซก็จะทำค่ะ“ ร่างบางเดินเข้าไปนั่งที่ตักเขาเหมือนเดิม แต่ไม่ได้กอดคอ เธอนั่งนิ่งหายใจเบา และเอื้อมไปหยิบเหล้ามาชง ”ยังเรียนอยู่เหรอ “ เขาถามเหมือนกระซิบ แต่เธอก็ได้ยินพร้อมพยักหน้า ”ค่ะ เรียนบริหารปี3” “คุณภูวินทร์ ปล่อยอลิ
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 5 หรือว่าไม่กล้า
“เก่งมากครับ” ราเมศเอ่ยขึ้นในขณะที่ยิ้มไม่หุบ “คุณราเมศบอกมาเถอะค่ะ อยากให้อลิซทำอะไร ” “ไม่ต้องซีเรียสขนาดนั้นครับ ผมแค่อยากให้น้องอลิซผ่อนคลาย” ราเมศยังลีลาไม่เลิก เขานั่นแหละที่กำลังทำเธอกดดัน ภูวินทร์ได้แต่นั่งดื่มเงียบๆ ปกติเด็กเอ็นต้องเกาะแขนเอาอกเอาใจ แต่เธอกลับต่างออกไป นอกจากจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว ยังพยายามเว้นระยะห่างไปอีก มันช่างเป็นเรื่องแปลก “บอกน้องไปเถอะค่ะคุณราเมศ น้องยังใหม่อยู่อย่าแกล้งน้องนักเลย” พราวฟ้าพูดขึ้น มือเล็กยังชงเหล้าให้สองหนุ่มอยู่ตลอด “ไหนน้องอลิซลองขึ้นนั่งบนตักเพื่อนผมให้ดูหน่อยสิครับ จะได้ตัดสินใจว่าควรเอ็นดูรึเปล่า” อลิซหันมามองหน้าภูวินทร์ทันที ก่อนสบตากับเขาอีกครั้ง และครั้งนี้เธอประหม่าจริงๆ ได้แต่เม้มปากแน่น หน้าเห่อร้อนไปหมด “ทำไม !!หรือว่าไม่กล้า ” ภูมินทร์เลิกคิ้วสูงถามเธอเสียงเรียบ อลิซลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินคำถามเชิงดูถูก ก่อนนั่งลงที่ตักแกร่งแล้ววาดกอดคอหนาไว้หลวมๆ “หึ“ ภูวินทร์หัวเราะในลำคอ เธอตัวสั่นยังกะลูกนกตกน้ำ ช่างไม่มืออาชีพเอาซะเลย ”ว้าว!!กล้าจริงด้วย“ วาคิมเอ่ยแซว แต่คนตัวเล็กเอาแต่นั่งนิ่ง ไม่กล้าแม้จะห
다른 추천
ไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.2K 조회수ไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn64.5K 조회수เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.8K 조회수เรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C46.4K 조회수สัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)
บ.เบญวีร์91 조회수อัศวินพ่ายรัก
ร่มหลากสี104 조회수เสน่ห์รักจอมมาร
อิ่มอุ่น ยิปซี71 조회수Fake Friend เพื่อนเล่น (ต้อง) เล่นเพื่อน
Sherlina995 조회수
