ログイン共有
8 ที่ฝึกงาน
最終更新日:
2025-07-26 00:56:37“ทับทิม เมล์ มากันนานแล้วเหรอ”
อลิซเดินเข้ามาหาพร้อมน้ำเสียงเรียบนิ่ง เธอก้าวเข้าหาเพื่อนทั้งสองที่นั่งรออยู่ที่โซฟา หน้าล็อบบี้คาเฟ่ของมหาวิทยาลัย สะพายกระเป๋าผ้าใบเดิมไว้แน่นบ่า เสื้อเชิ้ตสีซีดที่เธอใส่แม้จะดูสะอาดเรียบร้อย แต่ก็เหมือนผ่านการใช้งานมาไม่น้อย “มานานแล้วสิ แกอะ ชอบมาสายตลอด” ทับทิมพูดติดขำ เสียงยังคงหยอกเหมือนทุกที อลิซไม่ได้โต้กลับ เธอเพียงยิ้มบาง แล้วนั่งลงข้างๆ มือเรียววางกระเป๋าลงบนตักอย่างเรียบร้อย “นอนดึกหนะ เลยออกช้านิดหน่อย” เมล์ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมไปแตะแขนเพื่อนอย่างเข้าใจ ทับทิมเองก็ลดรอยยิ้มลง “สู้ๆนะ ถ้าไม่ไหวก็บอก คุณปู่ฉันเป็นคนใจดีอาจให้แกหยิบยืมก่อนได้ ” ทับทิมพูดอย่างเป็นห่วง “ฉันขอบใจแกนะ ทับทิม และก็แกด้วยนะเมล์ แต่ที่ฉันยืมแกสองคนจ่ายค่าเทอมก็เยอะแล้ว ให้ฉันได้ช่วยตัวเองเถอะนะ อย่าให้พวกนั้นเอาไปพูดอีก ว่าฉันคบแกสองคนเพราะเงินเลย” อลิซพูดอย่างไม่สบายใจ ค่าเทอมแต่ละเทอม ทับทิมกับเมลดาก็ผลัดกันออกให้ก่อน บางครั้งที่ชวนไปกินโน่นกินนี่ ก็มีแต่สองคนนี้เลี้ยง “อย่าคิดมากนะ พวกฉันอยากช่วยจริงๆ แกเก่งมากๆเลยรู้ไหม ” อลิซยิ้มรับ ไม่เก่งก็ต้องเก่ง แม่คือสิ่งมีค่าที่สุด เธอจะไม่ยอมเสียแม่ไป โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย “เออ ฉันมีเรื่องจะบอก แกไปฝึกงานกับฉันไหม” ทับทิมพูดขึ้นหลังจากนิ่งไปสักพัก “ที่บริษัทของคุณปู่ บริษัทใหญ่มากเลยนะ อาเล็กเป็นประธานอยู่ที่นั่น และที่สำคัญไม่เคยเปิดรับนักศึกษาฝึกงาน แต่ฉันอ้อนคุณปู่จนสำเร็จ เพื่อให้เธอไปฝึกด้วย“ อลิซเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ “บริษัทที่แกเคยพูดถึงเหรอ“ “ใช่ บริษัทปู่ฉันเองแหละ เตรียมเอกสารมาเลยเดี๋ยวฉันจัดการให้ เนี่ยแกรู้ไหมตอนแรกอาเล็กจะไม่รับแกให้แค่ฉันไปคนเดียว เพราะเขาไม่ชอบความวุ่นวาย แต่ขัดปู่ไม่ได้นะสิเลยต้องยอม“ อลิซนิ่งไปนิด ก่อนจะยิ้มบางๆ แววตาของเธอไม่ได้วูบวาบด้วยความตื่นเต้น แต่กลับนิ่งลึก เหมือนคนที่กำลังวางแผนชีวิตอย่างเงียบๆ “ถ้าได้ฝึกงานกับแก ก็เป็นเรื่องที่ดีมาก แต่อาเล็กแกจะไม่มีปัญหาใช่ไหม” เสียงเธอเบาเพราะกลัวมีปัญหามากกว่า ทุกจังหวะการเดินของเธอพลาดไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียว “อาเล็กเป็นคนขรึมๆอาจจะน่ากลัวนิดๆ แต่โอกาสดีมากนะอลิซ แกเก่งอยู่แล้วด้วย” เมล์พูดเสริม พร้อมส่งยิ้มให้กำลังใจ ที่รู้เพราะเมล์เคยเจอบ่อย อลิซพยักหน้าอีกครั้ง “ขอบใจแกสองคนมากนะ ถ้าไม่มีพวกแกฉันคงแย่” “ไม่เป็นไรเลย เราเพื่อนกัน” ในวันนั้นหลังเลิกคลาส อลิซก็ไปหาแม่ที่โรงพยาบาล “แม่คะ หนูซื้อส้มมาฝาก” พิมพาละสายตาจากหน้าจอทีวี แล้วหันมายิ้มบางให้เธอ “มาแล้วเหรอ เหนื่อยไหมลูก” “ไม่เหนื่อยเลยค่ะแม่ แม่คือกำลังใจหนูนะคะ แล้วแม่ดูอะไรอยู่” เธอมองตามสายตาของแม่ไปยังจอทีวี ก่อนที่จะนิ่งไปพักใหญ่ เมื่อเห็นไอรินพี่สาวของเธอ กำลังให้สัมภาษณ์ออกสื่อ “แม่คะ!!” อลิซเรียกแม่เสียงเรียบ “แม่ไม่เป็นไร ดูสิ พี่สาวเรากำลังเปิดตัวละครเรื่องใหม่ ประกบคู่กับพระเอกดังด้วยนะ เก่งมากจริงๆ” แม่พูดถึงพี่สาวอย่างชื่นชม แม้พี่สาวจะไม่เคยพูดถึงแม่เลยก็ตาม เพราะไอรินคิดมาตลอดว่าเธอกับแม่คือความเจ็บปวดในชีวิต บทสัมภาษณ์ “คุณไอรินคะ รู้สึกยังไงคะ ที่เรื่องนี้ได้ประกบคู่กับคุณราเชน พระเอกที่หาตัวจับยากที่สุด” นักข่าวถามขึ้น “ ไอตื่นเต้นมากๆนะคะ แต่ก็ดีใจและก็ภูมิใจในตัวเองด้วย ที่สามารถก้าวกระโดดจนมาถึงจุดนี้” “ แล้วทางด้านของคุณพ่อว่าไงบ้างคะ คงภูมิใจในตัวคุณไอรินไม่น้อย” “ คุณพ่อคือภูมิใจมากค่ะ สนับสนุนไอเต็มที่ ถ้าเป็นงานละครคุณพ่อไม่ติดค่ะ แต่ถ้าเป็นถ่ายแบบที่ชุดวาบหวิว คุณพ่อก็จะสแกนให้ก่อนค่ะ ถ้ามันมากไปคุณพ่อก็จะไม่ให้รับเลย” “หืม คุณพ่อน่ารักมากเลยนะคะ ” “ ใช่ค่ะคุณพ่อดูแลไอดีมาตลอด ตั้งแต่ไอยังเล็กก็มีแค่คุณพ่อ ตั้งแต่ที่ธุรกิจของคุณพ่อยังไม่เติบโต คุณพ่อก็ไม่เคยให้ไอต้องลำบาก จนวันนี้ทั้งธุรกิจก็เติบโตไหนจะต้องดูแลไออีก คุณพ่อคือที่สุดแล้วค่ะ” “ และสุดท้ายนี้คุณไอรินอยากฝากอะไรถึงละครเรื่องใหม่ ที่กำลังจะอ่อนแอเร็วๆนี้คะ” “ ก็ขอฝากผลงานเรื่องใหม่ของไอด้วยนะคะ ไอและนักแสดงทุกคนเต็มที่กันมากๆ รับรองสนุกครบรสแน่นอนค่ะ” ไอรินยิ้มกว้างจนเต็มหน้าจอทีวี แต่แม่เธอนี่สิเงียบไปแล้ว “ เห็นไหมคะ หนูบอกแล้วว่าไม่ให้แม่ดู พอพี่พูดถึงแต่พ่อชื่นชมแต่พ่อ แม่ก็เก็บมาคิดมากเก็บมาเสียใจ“ อลิซบ่นแม่เบาๆ ความจริงไม่ได้อยากว่าอะไรเลย พอเสพข่าวก็มานั่งหงอย และเป็นแบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่ไอรินเริ่มดัง
最新チャプター
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 8 ที่ฝึกงาน
“ทับทิม เมล์ มากันนานแล้วเหรอ” อลิซเดินเข้ามาหาพร้อมน้ำเสียงเรียบนิ่ง เธอก้าวเข้าหาเพื่อนทั้งสองที่นั่งรออยู่ที่โซฟา หน้าล็อบบี้คาเฟ่ของมหาวิทยาลัย สะพายกระเป๋าผ้าใบเดิมไว้แน่นบ่า เสื้อเชิ้ตสีซีดที่เธอใส่แม้จะดูสะอาดเรียบร้อย แต่ก็เหมือนผ่านการใช้งานมาไม่น้อย “มานานแล้วสิ แกอะ ชอบมาสายตลอด” ทับทิมพูดติดขำ เสียงยังคงหยอกเหมือนทุกที อลิซไม่ได้โต้กลับ เธอเพียงยิ้มบาง แล้วนั่งลงข้างๆ มือเรียววางกระเป๋าลงบนตักอย่างเรียบร้อย “นอนดึกหนะ เลยออกช้านิดหน่อย” เมล์ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมไปแตะแขนเพื่อนอย่างเข้าใจ ทับทิมเองก็ลดรอยยิ้มลง “สู้ๆนะ ถ้าไม่ไหวก็บอก คุณปู่ฉันเป็นคนใจดีอาจให้แกหยิบยืมก่อนได้ ” ทับทิมพูดอย่างเป็นห่วง “ฉันขอบใจแกนะ ทับทิม และก็แกด้วยนะเมล์ แต่ที่ฉันยืมแกสองคนจ่ายค่าเทอมก็เยอะแล้ว ให้ฉันได้ช่วยตัวเองเถอะนะ อย่าให้พวกนั้นเอาไปพูดอีก ว่าฉันคบแกสองคนเพราะเงินเลย” อลิซพูดอย่างไม่สบายใจ ค่าเทอมแต่ละเทอม ทับทิมกับเมลดาก็ผลัดกันออกให้ก่อน บางครั้งที่ชวนไปกินโน่นกินนี่ ก็มีแต่สองคนนี้เลี้ยง “อย่าคิดมากนะ พวกฉันอยากช่วยจริงๆ แกเก่งมากๆเลยรู้ไหม ” อล
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 7 ทางเลือก
“ นี่ทิปคุณพราวครับ “ ราเมศยื่นเงินให้พราวปึกนึง แต่ในจังหวะที่พราวกำลังจะยื่นมือไปรับ ราเมศก็ชักกลับแล้วชี้ไปที่แก้มตัวเอง พราวฟ้ายิ้มอย่างรู้ทัน ก่อนโน้มหน้าเข้าใกล้แล้วหอมแบบธุรกิจ จุ๊บ “แบบนี้ค่อยชื่นใจหน่อย ผมกลับนะครับไว้เจอกัน” พราวฟ้าโบกมือเบาๆส่งแขกvip “เห็นม๊ะ !!พี่บอกแล้ว ว่าลูกค้ากลุ่มนี้ทิปหลักหมื่น” พราวฟ้าหันมายิ้มระรื่นให้อลิซ อลิซมองดูในมือตัวเองบ้าง แค่เอนเตอร์เทนนิดหน่อยก็ได้ทิปหลักหมื่น คนรวยก็รวยจนเงินทองเหลือใช้ แต่เธอนี่สิชีวิตทำไมดูฝืดเคืองแบบนี้ ไหนจะแม่ที่กำลังต้องการค่ารักษาจำนวนมากนี่อีก “ขอบคุณนะคะพี่พราว พี่พราวดีกับอลิซที่สุด ” อลิซขอบคุณพราวฟ้าจากใจจริง “นี่!!อลิซฟังพี่นะ คุณภูวินทร์อะ รวยมากๆ และเขาก็ดูสนใจอลิซมากเหมือนกัน ถ้าเป็นเด็กเขาได้อะนะ รับรองรวยเละ” พร้าวฟ้าชี้ช่องทำเงินให้เพื่อนรุ่นน้อง “อลิซยังไม่คิดถึงขั้นนั้นหรอกค่ะพี่พราว อลิซไม่ได้อยากเป็นของเล่นคนรวย ” “จ้าๆ เอาไว้เป็นทางเลือกเผื่อฉุกเฉินไง ไปได้แล้วป่ะ” หลังจากลูกค้ากลุ่มนี้กลับไป ก็ได้เวลาเลิกงานพอดี อลิซจะไม่ได้อยู่จนผับปิด เพราะขอผู้จัดการเลิก5ทุ่ม
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 6 คืนนี้ผมต้องการคุณ
ตึก ตึก ตึก พรึบ!!~~ พอเดินเข้ามาในห้องvip2ก็ต้องแปลกใจ ทั้งราเมศและก็วาคิม รวมถึงพราวฟ้าไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว เหลือเพียงภูวินทร์ ที่นั่งดื่มเงียบๆมองดูโซนด้านล่างผ่านกระจกใสในห้องvip “เอ่อ คนอื่นหายไปไหนกันหมดคะ” เธอถามเขาเสียงเบา ก่อนที่สายตาคมเฉียบจะละจากด้านล่าง แล้วหันกลับมามองเธอแทน “ไปห้องน้ำ ทำไม กลัวผมเหรอ” เขาถามเสียงเรียบ มองหน้าสวยของอลิซนิ่งๆ “เปล่าคะ แค่แปลกใจที่คนอื่นหายหมด” เธอพูดพร้อมเตรียมจะนั่งอย่างเก้อเขิน เพราะสายตาเขามันเหมือนมีอาวุธทำลายล้าง มันดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก ในเวลาเดียวกันมันก็น่าดึงดูดและน่าค้นหาอยู่เหมือนกัน “มานั่งที่เดิมสิ” เขามองหน้าเธอแล้วมองที่ตักตัวเอง อลิซเม้มปากแน่นคิดว่าเกมมันจบไปแล้วซะอีก “ทำไม หรือไม่อยากดูแลผมแล้ว” “เปล่านะคะ คืออลิซคิดว่าเมื่อก่อนหน้ามันเป็นแค่เกม ถ้าคุณต้องการอลิซก็จะทำค่ะ“ ร่างบางเดินเข้าไปนั่งที่ตักเขาเหมือนเดิม แต่ไม่ได้กอดคอ เธอนั่งนิ่งหายใจเบา และเอื้อมไปหยิบเหล้ามาชง ”ยังเรียนอยู่เหรอ “ เขาถามเหมือนกระซิบ แต่เธอก็ได้ยินพร้อมพยักหน้า ”ค่ะ เรียนบริหารปี3” “คุณภูวินทร์ ปล่อยอลิ
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 5 หรือว่าไม่กล้า
“เก่งมากครับ” ราเมศเอ่ยขึ้นในขณะที่ยิ้มไม่หุบ “คุณราเมศบอกมาเถอะค่ะ อยากให้อลิซทำอะไร ” “ไม่ต้องซีเรียสขนาดนั้นครับ ผมแค่อยากให้น้องอลิซผ่อนคลาย” ราเมศยังลีลาไม่เลิก เขานั่นแหละที่กำลังทำเธอกดดัน ภูวินทร์ได้แต่นั่งดื่มเงียบๆ ปกติเด็กเอ็นต้องเกาะแขนเอาอกเอาใจ แต่เธอกลับต่างออกไป นอกจากจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว ยังพยายามเว้นระยะห่างไปอีก มันช่างเป็นเรื่องแปลก “บอกน้องไปเถอะค่ะคุณราเมศ น้องยังใหม่อยู่อย่าแกล้งน้องนักเลย” พราวฟ้าพูดขึ้น มือเล็กยังชงเหล้าให้สองหนุ่มอยู่ตลอด “ไหนน้องอลิซลองขึ้นนั่งบนตักเพื่อนผมให้ดูหน่อยสิครับ จะได้ตัดสินใจว่าควรเอ็นดูรึเปล่า” อลิซหันมามองหน้าภูวินทร์ทันที ก่อนสบตากับเขาอีกครั้ง และครั้งนี้เธอประหม่าจริงๆ ได้แต่เม้มปากแน่น หน้าเห่อร้อนไปหมด “ทำไม !!หรือว่าไม่กล้า ” ภูมินทร์เลิกคิ้วสูงถามเธอเสียงเรียบ อลิซลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินคำถามเชิงดูถูก ก่อนนั่งลงที่ตักแกร่งแล้ววาดกอดคอหนาไว้หลวมๆ “หึ“ ภูวินทร์หัวเราะในลำคอ เธอตัวสั่นยังกะลูกนกตกน้ำ ช่างไม่มืออาชีพเอาซะเลย ”ว้าว!!กล้าจริงด้วย“ วาคิมเอ่ยแซว แต่คนตัวเล็กเอาแต่นั่งนิ่ง ไม่กล้าแม้จะห
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 4 อลิซแค่จะชงเหล้า
อลิซก้าวเข้ามาช้าๆ ในชุดเกาะอกรัดรูปสีแดงเข้มที่ตัดกับผิวขาวนวล และผมลอนหลวมปล่อยเคลียไหล่ เธอดูทั้งน่ามองและมีเสน่ห์ในตัวเอง ท่ามกลางแสงไฟสีสีนวล เธอโดดเด่นราวกับหญิงสาวที่ก้าวออกมาจากภาพวาด แต่คนที่สายตาคมกริบของเขาจับจ้องอยู่กลับไม่มีท่าทีสนใจนัก ภูวินทร์ชะงักไปเพียงเสี้ยววินาที ปลายนิ้วที่เคาะแก้วเบาๆชะงักลง “สวัสดีค่ะ” อลิซเอ่ยเบาๆ ก่อนนั่งลงข้างพราวฟ้าอย่างสงบ ไม่แสดงความประหม่าแม้แต่น้อย ชายอีกสองคนในกลุ่มยิ้มอย่างพอใจ มีพูดแซวหยอกเบาๆแต่ไม่ล่วงเกิน มีเพียงภูวินทร์ที่ยังไม่พูดอะไร เพียงแต่มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างสำรวจ ”เด็กใหม่เหรอ“ เขาถามเสียงทุ้ม พราวฟ้าพยักหน้า ”ใช่ค่ะ พี่จ๋าส่งมา และกำชับให้ดูแลเพื่อนคุณศิวาเป็นพิเศษ พอดีเอมมี่กับปีใหม่ติดลูกค้าอีกห้อง “ พราวฟ้าอธิบายให้ลูกค้าฟังอย่างเจื้อยแจ้ว เขาเหลือบมองหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนจะวางแก้วลง แล้วเอนตัวพิงพนักโซฟา ”มาชงเหล้าสิ“ คำพูดฟังเหมือนจะพูดกับพราวฟ้า แต่สายตากลับจับอยู่ที่อลิซเต็มๆ พร้อมเหลือบตามองแก้วเปล่า ที่เหล้าพึ่งหมดไปหมาดๆ จากการกระดกจนหมดแก้วของเขาเมื่อครู่ เธอไม่ตอ
ประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง 3 เพื่อนเจ้านาย
“สรุปตามที่พี่บอก แยกย้ายกันไปทำงานได้ละ” จ๋าออกคำสั่งเด็ดขาด ลูกน้องเตรียมแยกย้ายกันไปดูแลลูกค้าตามห้องต่างๆ แต่ก่อนจะเดินผ่านอลิซกับพราวฟ้า เอมมี่กับปีใหม่ก็เบ้ปากใส่อย่างไม่พอใจ แต่อลิซไม่ได้สนใจมากนัก เพราะจุดประสงค์ของเธอแค่มาหาเงินค่าเทอมกับรักษาแม่ ไม่ได้อย่างมาชิงดีชิงเด่นกับใครทั้งนั้น “ไปเถอะอลิซ” เสียงพราวฟ้าเอ่ยเร่ง มือหนึ่งยังคงจับข้อมือเธอแน่นแล้วพาเดินตรงดิ่งไปยังห้องแต่งตัวด้านใน อลิซเดินตามเงียบๆ บรรยากาศในนั้นเต็มไปด้วยสาวๆ ที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้า หรือจัดทรงผมกันขมักเขม้น แสงไฟสีนวลสะท้อนกระจกบานใหญ่ริมผนัง เผยให้เห็นภาพเด็กสาวคนหนึ่งที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จดี อลิซยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะแต่งหน้า มือเล็กยังคงจับชายกระโปรงอย่างไม่คุ้นชิน จากเด็กมหาลัยที่ใส่เสื้อเชิ้ต กระโปรงเอดูเรียบร้อย ตอนนี้เธอกลายเป็นหญิงสาวในชุดเกาะอกสีแดงเข้มรัดรูป ผ้ากำมะหยี่ลื่นไหลแนบไปกับส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างลงตัว ชายกระโปรงสั้นเพียงครึ่งต้นขา ผ่าข้างเล็กน้อย ผมถูกม้วนลอนหลวมๆ ปล่อยเคลียไหล่ เมคอัพไม่จัดจ้าน แต่แต่งดวงตาให้ดูคมและดูมีเสน่ห์กว่าปกติ เธอดูเซ็กซี่ยั่วยวนอย่างบ
あなたも気に入るかもしれません
(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE
ลำเจียก83.9K ビューเด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก43.0K ビューเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก336.0K ビューเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด122.9K ビューเกมหัวใจมาเฟีย
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ62 ビューฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว
มู่เหลียนชิง1.8K ビューเมียเสือหาญจอมโจร
ต้าเหนิง16 ビューLOVE FOR YOU เสพติดคุณ
เม็ดขนุน116 ビュー
