แชร์

บทที่ 320

ผู้เขียน: มู่โร่ว
สิบกว่าคนเอิกเกริกอย่างยิ่ง!

แต่ละคนหน้าบึ้งถลึงตาจ้องเย่มู่มู่!

พวกเขาถูกจับขังครึ่งเดือน ความโมโหที่เก็บสะสมมานาน ระบายออกหมดเมื่อพบเย่มู่มู่!

เย่มู่มู่ช่วยเกษตรกรถ่ายทอดสดเป็นเวลาหนึ่งเดือนกว่าสั้น ๆ หาเงินได้ถึงหลายร้อยล้าน

บ้านพักตากอากาศเซียนหยวนขยายการสร้างเพิ่มขึ้นหลายสิบหลัง แต่ละหลังต้นทุนรวมค่าตกแต่งสูงมากกว่าหลายล้าน!

เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะหาเงินได้เป็นกอบเป็นกำมากถึงเพียงนี้

พวกเขากลับกินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่ในห้องขัง ฟังเสียงกรีดร้องและคร่ำครวญด้านข้างตลอดทั้งวัน

สาเหตุที่พวกเขามาก่อความวุ่นวาย ไม่มีเหตุผลอื่น

เย่มู่มู่หาเงินเก่งเกินไป!

ถ่ายทอดสดช่วยเหลือเกษตรกรดังเป็นพลุแตกในโลกออนไลน์

มีคนทำสถิติเกี่ยวกับเงินหมุนเวียนของห้องถ่ายทอดสดสิบอันดับแรกโดยเฉพาะ ว่ามีกี่ร้อยล้าน!

เย่มู่มู่เพิ่งให้สัมภาษณ์ข่าวเมื่อไม่กี่วันก่อนเกี่ยวกับความหมายเบื้องหลังการถ่ายทอดสดช่วยเหลือเกษตรกร

ในสายตาของสาธารณชน เจ้าของที่อยู่เบื้องหลังการถ่ายทอดสด ล้วนเป็นวัยกลางคนพุงพลุ้ยหรือเป็นผู้หญิงประดิษฐ์สวยและฉลาด

แต่เย่มู่มู่ยังสาวและสวย สวยกว่าหญิงถ่ายทอดสดในห้องถ่ายทอดสด

เธอเพิ่งจะอายุ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 321

    หัวหน้าผู้รับเหมาฟาดพลั่วลงกับพื้นดังโครม ทำเอาหญิงชราตกใจจนกรีดร้องเสียงหลงแค่ไม่กี่เซนติเมตร พลั่วนั่นก็เกือบจะปาดเอาหนังศีรษะของเธอไปแล้ว!หญิงชราหน้าซีดเผือด รีบหุบปาก ไม่กล้าส่งเสียงเรียกร้องค่าเสียหายอีกแม้แต่นิดเดียวหัวหน้าคนงานที่ผ่านการทำงานกลางแดดกลางลมมานานจนผิวคล้ำกร้าน ใบหน้าก็เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งหนา แค่รูปลักษณ์ของเขาเพียงอย่างเดียว พอหญิงชราเผลอสบตาเข้า ก็ถึงกับหวาดกลัวจนตัวสั่นเธอรีบจับมือลูกชายแน่น พูดเสียงสั่นเครือ “ไปกันเถอะ รีบไปจากที่นี่!”แต่ลุงใหญ่กับลุงสามยังยืนกรานไม่ยอมถอย ในเมื่อจับตัวเย่มู่มู่ได้ทั้งที จะปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ ได้ยังไง?ถึงจะมีพวกคนงานกลุ่มใหญ่ล้อมรอบพวกเขาอยู่ก็ตามพวกเขากล้าลงมือเหรอ?กล้าจริง ๆ เหรอ?แม้หญิงชราจะอ้อนวอนให้รีบกลับ แต่สองพี่น้องก็ยังไม่ยอมขยับแม้แต่นิดเดียว!เย่มู่มู่มองญาติทั้งสองคนด้วยสายตาเย็นชา “ฉันจะบอกให้ ถ้าฉันส่งพวกคุณเข้าคุกได้ครั้งหนึ่ง ฉันก็ทำได้อีกครั้ง!”“ยังไม่รีบไสหัวไปอีกเหรอ?!”ลุงใหญ่เดือดดาล ตะโกนกลับมาทันที “ขู่พวกเรางั้นเหรอ?! ต่อให้เธอเรียกคนมาจัดการพวกเรา พวกเราก็ไม่ไป!”“ถ้าย

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 322

    “พวกนี้ช่างตามหลอกหลอนไม่เลิกราเลยจริง!”เย่มู่มู่มองดูเหล่าคนงานกว่าสองร้อยชีวิตที่เพิ่งช่วยเธอสลายสถานการณ์ตึงเครียด ก่อนจะโอนเงินให้หัวหน้ารับเหมาทันทีห้าแสน“ขอบคุณทุกคนที่ช่วยฉันแก้สถานการณ์ครั้งนี้ ฉันจะแบ่งให้คนละพันห้าเป็นค่าตอบแทน ส่วนเงินที่เหลือ วันนี้ฉันขอเลี้ยงอาหารดี ๆ ทุกคนสักมื้อ ถือว่าเป็นการตอบแทนน้ำใจ!”หัวหน้ารับเหมาได้ยินเย่มู่มู่พูดอย่างใจกว้างก็ถึงกับตกตะลึง แค่เสียเวลาช่วยไม่กี่นาที เธอกลับให้ค่าตอบแทนคนละพันห้า สองร้อยคนรวมกันเป็นสามแสน ยังเหลือเงินอีกสองแสนถึงจะเลี้ยงข้าวทุกคน ยังไงค่าอาหารสำหรับสองร้อยคนก็ไม่น่าจะเกินห้าหมื่น!เงินส่วนที่เหลือทั้งหมดกลายเป็นของเขาหัวหน้ารับเหมาพยายามเก็บซ่อนความดีใจในใจ ก่อนจะถามเย่มู่มู่ว่า “คุณหนูเย่ คุณรู้ไหมว่าทำไมคนแถวนี้ถึงชอบมาจ้างผมสร้างบ้าน?”เย่มู่มู่ส่ายหน้าด้วยความสงสัย“ก็ผมน่ะ สู้บริษัทใหญ่ ๆ ในเมืองไม่ไหวหรอก แต่สำหรับโครงการเล็ก ๆ ไม่มีใครสู้ผมได้ ไม่ใช่เพราะแผนงานของผมดี หรือการออกแบบวางผังอะไรเลิศเลอนักหรอก...”“แต่เพราะหมัดผมหนักพอ! ก่อนจะมารับงานก่อสร้าง ผมก็เคยเป็นนักเลงบนถนนมาก่อน ไม่มีใครกล

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 323

    เมื่อเย่มู่มู่กลับถึงบ้าน ก็อดไม่ได้ที่จะหยิบกระดาษขึ้นมาเขียนเรื่องนี้บอกกับจ้านเฉิงอิ้น เพื่อระบายความอึดอัดในใจที่เก็บไว้ไม่ไหว!ใบหน้าชั่วร้ายของคนตระกูลเย่ เหมือนผีดูดเลือดที่คอยเกาะกินเธอและพ่อ พยายามหาวิธีดูดเอาทุกสิ่งจากพวกเขา!ปัจจุบัน การไลฟ์ขายสินค้าได้รับความนิยมอย่างมาก เย่มู่มู่กลัวว่าหากเรื่องราวของนางถูกเผยแพร่สู่สาธารณะ อาจส่งผลกระทบต่อรายได้จากการไลฟ์ขายสินค้าได้ ครั้งก่อนที่มีคนสืบประวัติของเธอ ก็ได้นำคำกล่าวหาของครอบครัวเย่ที่ให้สัมภาษณ์สื่อออกมาแฉ แม้ในภายหลังเรื่องราวจะถูกพลิกกลับ แต่บัญชีของเย่มู่มู่ในหลายแพลตฟอร์มก็ยังคงเต็มไปด้วยคำด่าทอและวิพากษ์วิจารณ์เธออย่างหนักหน่วงแม้แต่ภาพของจ้านเฉิงอิ้นที่โพสต์ไปก็ยังถูกคอมเมนต์ด่าทอจำนวนมาก ไม่ได้แค่ด่าเธอ แต่ยังด่าจ้านเฉิงอิ้นด้วย เย่มู่มู่จะทนได้อย่างไร! ด่าเธอได้ก็จริง แต่มีสิทธิ์อะไรถึงมาดูถูกแม่ทัพหนุ่มของเธอ!เธอโกรธจนอยากจะโต้กลับกับชาวเน็ต แต่ผลที่ออกมากลับเป็น...เพราะมีข้อความส่วนตัวหลังไมค์เข้ามามากเกินไป จนถูกปิดพื้นที่แสดงความคิดเห็นเธอรู้สึกเหมือนมีก้อนความอึดอัดติดอยู่ในลำคอ ดังนั้นเมื

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 324

    จนกระทั่งกองสมบัติสูงขึ้นมาถึงครึ่งตัวคน กลืนแจกันจนมิด มันถึงได้หยุดลงเงินพวกนี้!เป็นเงินทั้งนั้นเลย!ช่วงนี้ราคาทองคำพุ่งสูงขึ้นอย่างมาก!เธอไม่อาจคำนวณได้เลยว่า ทรัพย์สินที่กองเต็มห้องฉายภาพยนตร์นี้มีมูลค่ามากแค่ไหนบริเวณที่เธอยืนอยู่ ขาทั้งสองข้างของเธอถูกกองสมบัติถมจนแทบถึงหัวเข่า!เธอก้มลงคว้าทองคำขึ้นมาสองมือ พลางหัวเราะออกมานี่สินะ วิธีปลอบใจคนของแม่ทัพน้อย?เขาขนคลังสมบัติทั้งโกดังมามอบให้เธอหมดเลยเหรอ?นี่มันจะมีมูลค่ามากมายขนาดไหนกันนะ!ถ้าไม่นับของโบราณ แค่ทองคำแท่งที่หลอมจากก้อนทองคำเหล่านี้ก็ต้องนับเป็นพันล้านเป็นอย่างน้อย!ถึงแม้บ้านเธอจะร่ำรวยอยู่แล้ว พ่อแม่ไม่เคยทำให้เธอขาดแคลนสิ่งใดมาตั้งแต่เด็กแต่พอมาเห็นกองทองคำมหาศาลเช่นนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น หัวใจเต้นแรงไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม หากได้เห็นทองคำกองโตขนาดนี้ ก็คงยากจะสงบนิ่งได้!ฮ่า ฮ่า ฮ่า...เธอรวยอีกแล้ว!รวยจริง ๆ!ทั้งชีวิตนี้เธอคงใช้เงินเหล่านี้ไม่หมดแน่นอน!เธอค่อย ๆ เดินอย่างระมัดระวังไปยังจุดใจกลางของกองสมบัติ กลัวว่าจะเผลอเหยียบปิ่นปักหงส์หรือสร้อยไข่มุกจากนั้นจึงดึงแจกันออกมาจ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 325

    เย่มู่มู่ตัดสินใจแล้วว่า ก่อนที่จ้านเฉิงอิ้นจะออกจากด่านเจิ้นกวน เธอจะตรวจสอบและแก้ไขช่องโหว่ พร้อมทั้งเตรียมเสบียงและวัสดุที่จำเป็นสำหรับด่านเจิ้นกวนให้ครบถ้วนส่วนการทำธุรกิจกับพ่อค้าเหล่านั้นแค่ของเล็ก ๆ น้อย ๆ เองไม่ใช่หรือ?จัดการเลย!เธอสั่งสินค้าจากซัพพลายเออร์จำนวนมาก เช่น พัดลมพลังงานแสงอาทิตย์แบบแขวนเล็ก ๆ แผงไฟโซลาร์เซลล์ ชามและกะละมังเคลือบเซรามิก อุปกรณ์สำหรับกินอาหารสเตนเลส ยาสีฟัน สบู่ แปรงสีฟัน ถุงมือกันลื่น ถุงเท้า...ถุงเท้าผ้าฝ้ายที่เย่มู่มู่จัดส่งให้ได้รับความนิยมมากในด่านเจิ้นกวนเย่มู่มู่ซื้อตุนถุงเท้าผ้าฝ้ายจำนวนสองแสนคู่จากตลาดขายส่งในราคาคู่ละหนึ่งเหรียญเท่านั้นไม่เพียงแต่ชาวบ้านจะแย่งกันซื้อจนเกลี้ยง แม้แต่พ่อค้าที่ร่ำรวยยังต้องต่อแถวยาวข้ามคืนเพื่อแย่งชิงเธอยังให้คนขับรถหวงจัดเตรียมน้ำมันดีเซลไว้ถึงยี่สิบถัง แต่หากจ้านเฉิงอิ้นจากไป น้ำมันเหล่านี้ก็ยังไม่เพียงพอ เพราะเครื่องไถพรวนดิน รถแทรกเตอร์ และรถขุด ยังคงทำงานหนักทั้งกลางวันและกลางคืนเย่มู่มู่จึงสั่งให้คนขับหวงเรียกคนขับรถหลายคนมาช่วยกันขนส่งน้ำมัน โดยให้ค่าจ้างเที่ยวละหนึ่งหมื่นห้าบาทเย่

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 326

    ชาวบ้านทั้งหลายต่างพากันโกรธเกรี้ยว เรียกร้องให้ทหารประหารพวกเขาเสียทว่าเฉินขุยเห็นว่าความผิดนี้ยังไม่ถึงขั้นต้องโทษตาย จึงสั่งให้ควบคุมตัวพวกเขาเข้าไปในเมือง เพื่อใช้แรงงานสร้างบ้านแทนการสร้างบ้านเหนื่อยยากกว่าการทำไร่มากนักต้องแบกอิฐและวัสดุก่อสร้างท่ามกลางอากาศร้อนระอุในฤดูร้อนการทำไร่ในช่วงกลางวันหรือบ่ายไม่จำเป็นต้องทำงาน จนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดิน หรือในยามค่ำคืนค่อยแขวนไฟพลังงานแสงอาทิตย์แล้วลงมือทำงานจ้านเฉิงอิ้นดูเสร็จแล้ว จึงส่งแท็บเลตคืนให้ทหารจากนั้นทหารคนที่สองก็ส่งจดหมายลับขึ้นมาให้มันคือจดหมายจากฮ่องเต้แคว้นเยี่ยน“ถึงแม่ทัพใหญ่จ้านเฉิงอิ้นหนิงกวนโหว เมื่อไม่นานมานี้ มีทหารกลุ่มหนึ่งก่อกบฏและมุ่งหน้าไปยังด่านเจิ้นกวน หวังว่าท่านแม่ทัพจะนำกองทัพออกไปช่วยแคว้นเยี่ยนปราบปรามกองกบฏเหล่านี้!”เนื้อความระบุจำนวนอย่างชัดเจน กองกบฏมีกำลังพลถึงห้าหมื่นคนผู้ที่นำการกบฏในครั้งนี้ คือแม่ทัพคนหนึ่งของแคว้นเยี่ยนที่มีชื่อเสียงไม่น้อยเขามีนามว่าเซี่ยเวยเหตุใดจึงก่อกบฏ?ก็เพราะแคว้นเยี่ยนขาดแคลนเสบียง หลายเดือนมาแล้วที่ไม่มีการแจกจ่ายเสบียงให้กับแม่ทัพเซี่ยที่ปกป้อง

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 327

    เซี่ยเวยเดิมทีคิดว่าจะได้พบกับจ้านเฉิงอิ้น แต่คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเพียงรองแม่ทัพซ่งตั๋วใต้บังคับบัญชาของเขาที่มาเจรจาแทนในตอนแรก เขาไม่ยอมรับเรื่องการทำไร่ทำนาแม่ทัพผู้สูงศักดิ์นำทหารมาประจำชายแดนเพื่อทำไร่นาหรือ?นี่ไม่ใช่การดูถูกเขาหรอกหรือ?เขาต้องการเป็นทหารองครักษ์ของจ้านเฉิงอิ้นมีข่าวลือว่าทหารใต้บังคับบัญชาของเขามีเกราะที่ฟันแทงไม่เข้าเครื่องอุปโภคบริโภคดีที่สุดและมีมาตรฐานสูงสุดในบรรดาค่ายทหารของหกแคว้นเขานำทหารมาสวามิภักดิ์ แต่กลับไม่แม้แต่จะได้พบหน้า แถมยังได้รับการปฏิบัติด้อยกว่าทหารชั้นสองเสียอีก!นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเซี่ยเวยค่อนข้างหยิ่งยโส รู้สึกว่าจ้านเฉิงอิ้นดูถูกเขาหากจ้านเฉิงอิ้นไม่ออกมาพบหน้า เขาคิดจะนำกองทัพกลับไป...ในเวลานั้นเอง เว่ยกวงก็นำกลุ่มคนขับรถสามล้อเข้ามารถแต่ละคันมีถังขนาดใหญ่สามถัง ในถังบรรจุโจ๊กที่ปรุงสุกแล้ว ส่งกลิ่นหอมของเนื้อและไข่บนข้าวต้มโรยหน้าด้วยใบผักสีเขียวไกลออกไป แม้ว่ารถสามล้อยังมาไม่ถึงพวกเขา พวกเขาก็ได้กลิ่นหอมนั้นแล้วเหล่าทหารทุกคนต่างตาเป็นประกาย กลืนน้ำลายอย่างต่อเนื่องเมื่อเว่ยกวงสั่งให้คนยกถังข้าวต้มลง

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 328

    พวกเขาไม่สนใจรางวัลอื่น ๆ เลยสิ่งที่เห็นเพียงอย่างเดียวคือรางวัลอันดับหนึ่งก็คือปลายข้าว“เพียงแค่ไถพรวนที่ดินหนึ่งหมู่ ก็จะได้รางวัลเป็นปลายข้าวหนึ่งชั่ง?”“ใช่! รางวัลสามารถสะสมเพิ่มได้ ไถพรวนห้าสิบหมู่ ก็จะได้รับปลายข้าวห้าสิบชั่ง!”ทหารองครักษ์ของซ่งตั๋วนำปลายข้าวออกมาในถุงสีขาวบรรจุปลายข้าวสีขาวสะอาด ไม่มีเศษหินหรือสิ่งเจือปนโจ๊กที่พวกเขากิน ล้วนปรุงจากข้าวสารเหล่านี้“หากพวกเราไถพรวนที่ดินได้มากพอ หลังจากสามเดือนไปแล้ว สามารถนำปลายข้าวทั้งหมดไปด้วยได้หรือไม่?”“ได้สิ หากต้องการนำไปให้ครอบครัวและญาติพี่น้อง ข้าแนะนำให้นำครอบครัวมาอยู่ที่ด่านเจิ้นกวนด้วยกันเลย ที่ด่านเจิ้นกวนมีโจ๊กให้กิน!”เมื่อเหล่าทหารได้ยินเช่นนั้น ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที จ้องมองไปที่ซ่งตั๋วเขม็ง“จริงหรือ ครอบครัวก็สามารถพามาที่ด่านเจิ้นกวนได้ และที่ด่านเจิ้นกวนก็จะให้น้ำให้ข้าวด้วย?”“ใช่แล้ว ที่ด่านเจิ้นกวนมีชาวแคว้นฉู่ห้าหมื่นคน ทหารแคว้นฉู่แปดพัน ครอบครัวอีกสี่หมื่นกว่า พวกเขาตั้งหมู่บ้านอยู่ริมแม่น้ำที่ด่านเจิ้นกวน ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข!”“อ้อ ใช่ ข้าลืมบอกพวกเจ้าไป การเข้าร่วมกองทัพตระกู

บทล่าสุด

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 714

    เค้าโครงหน้าคมคาย ยิ่งดูหล่อเหลาโดดเด่นขึ้นแต่สีหน้ากลับเย็นชามาตลอด กลายเป็นหนุ่มหล่อสุดเย็นชาประจำโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ไปแล้วแน่นอนว่า เขาเดินทางด้วยจักรยานสาธารณะ หรือไม่ก็นั่งรถประจำทาง ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีของแบรนด์เนมเลยไม่เหมือนกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ที่พอเข้าเรียนปุ๊บก็รู้เลยว่า พ่อแม่ทำอาชีพอะไร มาจากตระกูลไหน ตระกูลมีกิจการอะไรบ้างเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ล้วนแต่ร่ำรวยหรือมีฐานะสูงส่งส่วนเขาพื้นเพธรรมดา การแต่งตัวก็สบาย ๆโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ไม่มีเครื่องแบบนักเรียน เพื่อนคนอื่น ๆ ใส่แต่แบรนด์หรู หรือไม่ก็ชุดสั่งตัดส่วนเขาใส่เสื้อผ้าแผงลอยข้างทาง!อาศัยหน้าตาแบกล้วน ๆพอดูออกว่าที่บ้านไม่มีเงิน ก็ถูกนักเรียนเกเรหมายหัวเพื่อนร่วมชั้นที่มายั่วโมโห หัวเราะอย่างโอหัง “โธ่เอ๊ย กล้าทำหน้าบึ้งใส่ฉันเหรอ!”“มา ๆ ๆ วันนี้พวกเราสั่งสอนมันหน่อย ลากตัวมันขึ้นรถไปที่นอกเมือง”หลันซีเยว่ตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังคงขวางอยู่ข้างหน้าเขา“พวกนายกล้าเหรอ ถ้าวันนี้พวกนายกล้าแตะต้องเขาแม้แต่นิดเดียว ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ!”ทันใดนั้นนักเรียนหลายคนก็หัวเราะล

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 713

    เมื่อรถของเย่มู่มู่และหลูหมิงเคลื่อนตัวออกไป ลู่ฉิงยวนยังคงยืนสง่าอยู่ริมถนน มองส่งจนรถลับสายตาไป ครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรเลย อย่างน้อยเขาก็ได้ช่องทางการติดต่อของเธอมาเย่มู่มู่ตอนห้าขวบไม่ยอมรับเขา~ไม่นึกเลยว่าพออายุยี่สิบปี เย่มู่มู่ก็ยังคงไม่ชอบเขาเหมือนเดิมผู้หญิงเพียงคนเดียว กลับเป็นคนที่ทำให้เขาพ่ายแพ้ถึงสองครั้งในชีวิตนี้หลังจากขึ้นรถแล้ว ลู่ฉิงยวนก็ถามหัวหน้าบอดี้การ์ดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “บอดี้การ์ดที่อยู่กับเย่มู่มู่คนนั้น เป็นคนของสายไหนกันแน่?”หัวหน้าทีมบอดี้การ์ดยังนึกถึงชายคนนั้น ออกหมัดฉับไว รุนแรง นั่นไม่ใช่ฝีมือของคนธรรมดาแน่นอน“เป็นนักสู้มืออาชีพครับ ที่สำคัญคือเป็นประเภทที่ทุกกระบวนท่าล้วนมุ่งเอาชีวิต! นั่นไม่ใช่ฝีมือของพวกเรียนกังฟูหรือซานต้าวิธีที่เขาลงมือ ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย!”ลู่ฉิงยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แค่คนเดียวก็สามารถล้มบอดี้การ์ดของเขาทั้งหมดลงไปกองกับพื้นได้เดิมทีเขายังเป็นห่วงเย่มู่มู่ กลัวว่าเด็กกำพร้าตัวคนเดียวอย่างเธอจะถูกรายล้อมไปด้วยฝูงหมาป่าและเสือร้ายแต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าความกังวลของเขาจะไม่จำเป็นเสียแล้วการที่สามารถอัด

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 712

    “คุณคู่ควรกับผู้หญิงที่ดีกว่านี้นะคะ ส่วนฉัน... ไม่ได้สนใจเรื่องแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์อะไรแบบนั้นเลยค่ะ!”เธอกำลังจะหันหลังเดินจากไป แต่เสียงของลู่ฉิงยวนก็เย็นเยียบลงหลายส่วน เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า “ทำไม?”เย่มู่มู่หันกลับไปมองเขา“ทำไมถึงปฏิเสธผม คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังจะพลาดอะไรไป?”“คุณไม่ชอบผม หรือคิดว่าเราไม่มีความรู้สึกต่อกันงั้นเหรอ!”เย่มู่มู่ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ขอโทษนะคะคุณลู่ มันไม่เกี่ยวกับคุณเลยค่ะ การที่ต้องสร้างครอบครัวกับผู้ชายที่แทบไม่รู้จักกันดี แค่คิด...ฉันก็รับไม่ได้แล้วค่ะ!”“สุดท้ายแล้ว ก็ยังเป็นเพราะคุณไม่ชอบผมใช่ไหม? มู่มู่ อย่าดื้อนักเลย ความรู้สึกน่ะมันสร้างกันได้นะ...”เย่มู่มู่ขมวดคิ้ว มองไปยังลู่ฉิงยวนเขาทั้งหนุ่ม ทั้งรวย อาศัยความสามารถของตัวเองล้วน ๆ สร้างหลิ่วอวิ๋นกรุ๊ปจนยิ่งใหญ่ได้อย่างทุกวันนี้เขายอดเยี่ยมมากบางทีในอนาคตเธออาจจะต้องเสียใจ ที่ตัวเองพลาดมหาเศรษฐีโสดผู้เพียบพร้อมทั้งความสามารถและฐานะระดับเพชรยอดมงกุฎคนนี้ไปแต่ ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่เรื่องหาเงิน และเรื่องการช่วยจ้านเฉิงอิ้นรวบรวมใต้หล้าให้เป็นปึกแผ่นในคติประจำใจ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 711

    “แน่นอนว่าพวกเธอก็จะไม่บังคับลูก ๆ ถ้าไม่ชอบ ก็ปฏิเสธได้!”“ต่อมา คุณแม่เกิดอุบัติเหตุ ผมถูกบ้านตาไปรับเลี้ยง ไอ้สารเลวนั่นเริ่มฟ้องร้องยาวนานกว่าสิบปี เพียงเพื่อล้มล้างพินัยกรรมของแม่!”“ระหว่างนั้น เพื่อเพิ่มอำนาจต่อรองในมือผม ป้าหลินจึงมอบหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ในมือของเธอให้ผมโดยไม่คิดค่าตอบแทน”“ผมเคยถามเธอ ว่าต้องการอะไรเป็นการตอบแทนไหม์”“เธอขอให้ผมดูแลคุณให้ดี หากวันใดวันหนึ่งพวกเขาสามีภรรยาเกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้า ต้องถูกคนตระกูลเย่รังแกแน่ ๆ เธอหวังว่าผมจะรับปากว่าจะดูแลคุณให้ดีไปชั่วชีวิต!”น้ำตาของเย่มู่มู่ร่วงเผาะ ๆเธอไม่คิดเลยว่า คุณแม่ได้วางแผนเพื่อเธอไว้แต่เนิ่น ๆ แล้วเพื่อเดิมพันกับโอกาสอันน้อยนิดนั้น ใช้หุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ของลู่ซื่อกรุ๊ป แลกกับคำมั่นสัญญาเพื่อเธอพ่อแม่ของเธอรักเธอมาก“ลู่ฉีหยางตามหาคุณ ข่มขู่คุณ! นอกจากจะหมายตาฟู่ลี่กรุ๊ปที่เป็นคู่ค้ารายใหญ่แล้ว ยังมีอีกอย่าง พวกเขารู้ว่าแม่ของคุณมีหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์!”“ผมเปิดเผยรายชื่อผู้ถือหุ้นสิบอันดับแรกของบริษัทต่อสาธารณะ พวกเขาก็ยังคงไม่เชื่อ!”“อยากจะยึดหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์นั้นมาเป็นขอ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 710

    ตอนที่เธออายุประมาณห้าขวบ เคยพบเคยพบลู่ฉิงยวนครั้งหนึ่งตอนนั้นเป็นการประชุมประจำปีขององค์กร ลู่ฉิงยวนถูกลุงพามาจากเมืองหลวงเพื่อเข้าร่วมการประชุมประจำปีของฟู่ลี่กรุ๊ปเวลานั้นแม่ถามเธอว่า “ชอบพี่ชายตัวน้อยคนนั้นไหมจ๊ะ? ให้เขาเป็นแฟนของหนูดีไหม?”ตอนนั้นเธอยังเด็กเกินไป ฟันยังไม่ทันขึ้นครบเธอกำลังกินเค้กก้อนเล็ก ๆ พลางถามมารดาด้วยท่าทางน่ารัก “คุณแม่คะ แฟนคืออะไรเหรอคะ กินได้หรือเปล่า?”ผลลัพธ์ก็คือคำพูดประโยคนี้ทำให้ลุงของลู่ฉิงยวนกับบิดาของเธอรู้สึกขบขัน!แต่ว่าเธอกับลู่ฉิงยวนเคยพบกันแค่เพียงครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วก็ไม่เคยพบกันอีกเลยตอนนั้นพ่อกับแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลู่ฉิงยวนไม่ได้มาไว้ทุกข์ ทว่าลุงของเขาส่งของมาร่วมพิธี!แต่ว่าคนไม่ได้มา!แน่นอนว่าเย่มู่มู่สามารถเข้าใจได้ พอหมดอำนาจคนก็ลาจาก เด็กกำพร้าเช่นเธอไม่ค่าพอที่จะแสวงหาผลประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอถอนตัวจากการบริหารฟู่ลี่กรุ๊ปทุกคนรู้ดีว่าเอาอกเอาใจเธอไปก็ไม่มีประโยชน์ตอนที่พ่อแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ มีคนไปมาหาสู่อยู่บ้างทว่าหลังจากที่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิต ก็ไม่มีใครมาสนใจอีกเล

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 709

    คิดไม่ถึงเลยว่าคุณผู้หญิงหลิวจะทำให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตและสู้ยิบตา จนคุณชายลู่รู้สึกเสียใจในภายหลังเขาคุกเข่าลงต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิว ตบหน้า และสารภาพด้วยน้ำตานองหน้าบอกว่าไม่ยินยอมหย่าร้าง ขอร้องให้คุณผู้หญิงหลิวให้โอกาสเขาอีกสักครั้งหนึ่งเพื่อแสดงความจริงใจ เขาจึงลบข้อมูลการติดต่อของผู้หญิงทุกคนทิ้งไปจนหมด ต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิวทั้งยังเปิดเผยข่าวอื้อฉาวของนักแสดงที่เคยมาก่อเรื่องต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิว และทำลายอาชีพของเธอ!นอกจากนี้ยังทำให้ผู้หญิงอีกคนหนึ่งต้องตกงาน และถูกแบนในธุรกิจนั้นด้วยเขาเอาบ้าน และรถที่จ่ายเงินซื้อให้กับคุณหญิงลู่ กลับคืนมาทั้งหมด!บางทีคณผู้ชายลู่อาจจะแสดงเก่งจนเกินไป บางทีลูกอาจจะเล็กจนเกินไป จึงไม่อยากให้ลูกที่พอเกิดมาก็กลายเป็นครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยวคุณผู้หญิงหลิวจึงใจอ่อนเธอยอมรับคุณผู้ชายลู่ และชิงบริษัทที่อยู่ในมือของคุณชายลู่กลับคืนมาญาติพี่น้องและเพื่อนที่คุณชายลู่เอาเข้ามาก่อนหน้านี้ ถูกไล่ออกไปจนหมดเชิญพนักงานเก่ากลับเข้ามาโรงงานภายใต้การบริหารของคุณผู้หญิงลู่ กลับมาฟื้นฟูอีกครั้งและในครั้งนี้ คุณผู้หญิงหลิวได้บีบคุณผู้ชายลู่ให้ล

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 708

    หากว่าทางจ้านเฉิงอิ้นสามารถเอาชนะการรบได้ เธอจะต้องเฉลิมฉลองให้สักครั้งอย่างแน่นอนเธอกับหลูหมิงคืนจักรยานไฟฟ้าอย่างมีความสุข และขึ้นรถแท็กซี่เพื่อมุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟความเร็วสูงฮ่าวอี้และเสี่ยวเฉิงที่เฝ้าดูกระบวนการทั้งหมดอยู่ เมื่อเห็นพวกเขาขึ้นรถแท็กซี่ไป ก็ขับรถตามไปอยู่ห่าง ๆจนถึงวันนี้หวังเสี่ยวเฉิงก็ยังไม่อาจเข้าใจได้ เรื่องที่ว่าเจ้านายของตนเองเป็นผู้บำเพ็ญเซียน“พี่ นี่ผมกำลังฝันอยู่ใช่ไหม คุณหนูเย่เป็นนักศึกษาที่อายุยังน้อยแล้วก็สวยขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นผู้บำเพ็ญเซียน เหลือเชื่อเกินไปแล้ว”“พี่ว่า ผมต้องฝากตัวเป็นศิษย์กับเธอหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นไปขอให้เธอทดสอบหินวิญญาณให้ดีไหม ไม่แน่ผมอาจมีความสามารถในการบำเพ็ญเซียนเหมือนกันก็ได้?”ฮ่าวอี้กำลังมองคนปัญญาอ่อนที่ฝันกลางวันมาตลอดทั้งวัน “หุบปาก เย่มู่มู่เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น!”“ผมรู้อยู่แล้วน่า ว่าเธอเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเซียนที่ซ่อนตัวเป็นคนธรรมดาเท่านั้น พี่ว่าตอนนี้เธอบรรลุถึงขั้นไหนแล้ว?”“ฝึกลมปราณ สร้างรากฐาน หรือว่าแก่นปราณทองคำ? สามารถดูดซับสายฟ้า เคลื่อนย้ายพายุฝน ขั้นต่อไปก็พลักภูเขาผลิกทะเล

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 707

    แคว้นฉู่กับแคว้นฉี่ หรือแม้กระทั่งแคว้นอวี่ กับแคว้นหย่งต่างก็กำลังจับจ้องกองทัพเผ่าหมาน...ทำไมงั้นหรือ?พวกเขาต่างก็ต้องการเข้ามาแบ่งปันผลประโยชน์ของแคว้นต้าฉี่เพราะความโง่เขลาและเหี้ยมโหดของฮ่องเต้น้อย ไม่แบ่งแยกถูกผิด และพยายามทุกวิถีทางเพื่อสังหารจ้านเฉิงอิ้นพวกเขาจึงต่างคิดว่าแคว้นต้าฉี่อ่อนแอข่มเหงได้ง่าย!หากในหกแคว้น แคว้นใดที่ล้มลงไวที่สุดย่อมต้องเป็นแคว้นฉี่ที่ปราศจากจ้านเฉิงอิ้นอย่างแน่นอนดังนั้น การที่เผ่าหมานแห่งม่อเป่ยบุกโจมตีแคว้นต้าฉี่ ทุกแคว้นของหัวเซี่ยจึงจ้องกันตาเป็นมันหากว่าเผ่าหมานแห่งม่อเป่ยทำสำเร็จแคว้นฉู่กับแคว้นฉี่ก็จะถอนทัพออกจากแคว้นเยี่ยนโดยทันที และยกกำลังทหารทั้งหมดไปที่แคว้นต้าฉี่ล่าสังหารราษฎรของแคว้นต้าฉี่มาเป็นเสบียงอาหารอย่างป่าเถื่อน เพื่อเอาชีวิตรอดจากภัยแล้งสองปีที่อันตรายที่สุดหากว่าเผ่าหมานแห่งม่อเป่ยล้มเหลว ก็ไม่เป็นไรทหารเผ่าหมานที่กล้าหาญและสันทัดในการรบสองแสนคน ถึงแม้จะพ่ายแพ้ ก็สามารถลดทอนกำลังของกองทัพตระกูลจ้านลงได้เมื่อพวกเขาบุกเข้าแคว้นต้าฉี่ก็จะสะดวกมากยิ่งขึ้นจุดจบเป็นเช่นไร พวกเขาเพียงแต่ต้องใช้กลยุทธ์ดูไฟจา

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 706

    ขอเพียงสามารถยึดครองทัพกระกูลจ้าน พวกเขาก็จะสามารถบุกเข้าเมืองหลวง และแช่งยิงแผ่นดินต้าฉี่มาได้ ผู้ใดจะคาดคิดเล่าว่าจะถูกจ้านเฉิงอิ้นทำให้เสียเรื่องเขามองเข้าไปยังสนามรบ ที่ยังคงโรมรันกับกองทัพตระกูลจ้าน ทหารเผ่าหมานต่อสู้ดิ้นรนอย่างยากลำบาก จะให้พวกเขายอมรับความพ่ายแพ้ ละทิ้งเมืองหลวงแห่งแคว้นต้าฉี่เช่นนี้งั้นหรือ?ไม่มีทาง!เขายกดาบม่อเตาที่อยู่ในมือ จับจ้องไปที่จ้านเฉิงอิ้นด้วยดวงตาที่แหลมคมราวกับเหยี่ยว“ข้า ม่อเป่ยอ๋อง จะไม่มีวันพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!”จ้านเฉิงถือดาบม่อเตาด้วยมือเดียว กระชับบังเหียนม้าและเดินวนอยู่รอบ ๆ ตัวเขา“หลัวซู่ เจ้าหมดหวังแล้ว เจ้าไม่อาจเอาชนะกองทัพตระกูลจ้านได้หรอก!”“ยอมจำนนแต่โดยดีเถิด!”หลัวซู่ปักมีดลงไปในดินโคลน สายตาของเขาเย็นชา “ข้าเป็นบุรุษแห่งทุ่งหญ้า ไม่เกรงกลัวความตาย!”“เพียงแต่ข้าไม่ยินยอมเท่านั้น เหตุใดข้าจึงได้พ่ายแพ้เจ้าอย่างไร้สาระเช่นนี้ พ่ายแพ้เจ้าอย่างรวดเร็วเช่นนี้!”การศึกในครั้งนี้มีความแข็งแกร่งที่แตกต่างกันมากกองทัพตระกูลจ้านของจ้านเฉิงอิ้น ไม่ว่าจะเป็นอาวุธยุทโธปกรณ์ ขวัญกำลังใจ หรือว่าจำนวนคนที่ติดอาวุธ...ไม่ว่าจะ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status