Share

บทที่ 766

Author: มู่โร่ว
หยางชิงเหอให้แท็บเล็ตไว้กับเด็กสาวเพื่อร่ำเรียนหลักสูตรระดับประถมศึกษาในยุคปัจจุบัน นางกับหยางซีจะได้เรียนด้วยกัน

นางขยันเรียนอย่างมาก และพยายามเป็นคนที่มีประโยชน์ต่อหยางชิงเหอ

สิบกว่าปีที่ผ่านมานางใช้ชีวิตท่ามกลางวิกฤตอย่างไร้จุดหมาย คนเดียวที่ทำให้นางเชื่อใจและรู้สึกปลอดภัยได้ก็คือหยางชิงเหอ

ตอนนี้ต้องแยกจากชิงเหอช่วงระยะเวลาหนึ่ง ไม่รู้ว่าเด็กสาวจะร้องไห้จนอยู่ในสภาพไหน

เมื่อใกล้จะเดินถึงหน้ากระโจมของท่านแม่ทัพใหญ่

เสี่ยวเถาก็เช็ดน้ำตา แล้วนำห่อสัมภาระของหยางชิงเหอส่งให้นาง

แม้ว่าจะยังอาลัยอาวรณ์ ก็กัดฟันกล่าวอย่างสะอึกสะอื้นว่า “คุณหนู หากท่านมีชีวิตที่ดีอยู่ในโลกของท่าน ก็ไม่ต้องกลับมาอีกแล้วเจ้าค่ะ!”

เมื่อหยางซีได้ฟังดังนั้น ก็ดึงเอาไว้พลางงร้องไห้โฮ

และถูกชีเหนียงรีบปิดปากไว้อย่างรวดเร็ว

นางกล่าวด้วยดวงตาแดงก่ำว่า “คุณหนู เข้าไปเถิดเจ้าค่ะ มีข้าอยู่ พวกเด็ก ๆ ไม่อดหรอก”

หยางชิงเหอรับห่อสัมภาระไว้ พลางพยักหน้าให้กับชีเหนียง

จากนั้นก็มองไปยังเสียวอู่ หลีชิง และสวีจู้

“ช่วงที่ข้าไป พวกเจ้าดูแลพวกเขาทั้งสามคนให้ดี เมื่อข้ากลับมาจะเอาของขวัญมาฝากพวกเจ้า”

เมื่อสหายทั้งสา
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 768

    พูดจบ เขาก็โขกศีรษะด้วยเสียงที่ดังก้องและหนักแน่นเย่มู่มู่ได้สติในทันที แล้วรีบพยุงเขาขึ้นมา“เจ้า เจ้าคือแม่ทัพเฉินขุย เจ้ามาที่นี่ได้ยังไงกัน!”เฉินขุยกำลังจะอธิบาย ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องดังขึ้นมีคนหล่นลงมาที่พื้นคนที่มาในครั้งนี้เป็นสตรี นางสวมชุดกระโปรงยาวสีเขียวคราม บนศีรษะหวีเป็นมวยแบบโบราณปักด้วยปิ่นปักผมแบบเรียบง่ายเมื่อนางเห็นเฉินขุยคุกเข่าอยู่ที่พื้น กำลังเตรียมจะหัวเราะทันใดนั้นก็มองเห็นเย่มู่มู่!“คุณหนู่เย่?”เย่มู่มู่มองเห็นนางแวบแรก ก็เข้าใจได้ในทันที “หยางชิงเหองั้นหรือ?”หยางชิงเหอพยักหน้าอย่างรัวเร็ว “ใช่ใช่ใช่ ดีใจมากที่ได้พบคุณนะคะ!”เย่มู่มู่ยื่นมือออกมาเพื่อจับมือทักทายเธอเฉินขุยยืนขึ้น แล้วลองยื่นมือที่ดำคล้ำออกมาเย่มู่มู่จับมือทักทายเขาอย่างแผ่วเบา “สวัสดีค่ะ แม่ทัพเฉินขุย!”เฉินขุยใจเต้นราวกับกลอง!เขาได้จับมือกับท่านเทพ!มือของท่านเทพเชียวนะ~เธอเหมือนกับเทพธิดาอย่างไรอย่างนั้นน้ำเสียงของเธอน่าฟังยิ่งนัก ไพเราะจับใจราวกับนกขมิ้นที่ออกมาจากหุบเขาเย่มู่มู่เห็นป้าหลิวยังเป็นลมอยู่ที่หน้าประตู เธอจึงเดินเข้าไปหมายจะกดจุดเหรินจงให้กับป

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 767

    เย่มู่มู่กำลังโทรศัพท์อยู่ โทรศัพท์สายนี้โทรมานานมากแล้วเหวินเหลียนเยว่กับทนายความบินมาถึงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนที่ไปยังฟู่ลี่กรุ๊ป ถูกขัดขวางเอาไว้นอกประตูไม่สามารถเข้าไปภายในบริษัทได้เธอกำลังโทรศัพท์ไปแก้ไขปัญหานี้และจางเฉินซีที่อยู่ในเที่ยวบินหลังจากพวกเขา กำลังซื้อหุ้นของฟู่ลี่กรุ๊ปบนเครื่องบิน เพื่อดึงราคาหุ้นให้ขึ้นมาอย่างต่อเนื่องทว่าเงินทุนจำนวนสามพันล้านที่อยู่ในมือเหลืออยู่ไม่มากนักเขาบอกว่ามีคนขายหุ้นอย่างมีเจตนาร้าย ทว่าไม่สามารถต้านทานนักลงทุนรายย่อยที่เข้ามาได้ จึงถูกกลืนไปจนหมดชื่อเสียงของคุณชายตระกูลจางของเขา ยังคงมีประโยชน์ในตลาดหุ้นอยู่บ้างนักลงทุนรายย่อยแทบจะพุ่งเป้ามาที่เขาเขาเพิ่งจะเข้าสู่ตลาดหุ้น ก็ถูกพาดหัวข่าวว่าเงินลงทุนระยะสั้นของตระกูลจางเข้าสู่ตลาด และกระตุ้นความกระตือรือร้นจากนักลงทุน!เขาให้เย่มู่มู่โอนเงินเข้าไป เพื่อรับประกันว่าหุ้นจะยังคงเพิ่มขึ้นเป็นสีแดงอย่างต่อเนื่องในวันพรุ่งนี้!เย่มู่มู่โอนเงินสองพันห้าร้อยล้านให้เขา!จากนั้น เธอก็โทรศัพท์หาฮ่าวอี้ ฮ่าวอี้เพิ่งจะขับรถคุ้มกันเซิ่นอันเพื่อนำของโบราณไปขายหลังจากที่เขารับโทรศัพท

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 766

    หยางชิงเหอให้แท็บเล็ตไว้กับเด็กสาวเพื่อร่ำเรียนหลักสูตรระดับประถมศึกษาในยุคปัจจุบัน นางกับหยางซีจะได้เรียนด้วยกันนางขยันเรียนอย่างมาก และพยายามเป็นคนที่มีประโยชน์ต่อหยางชิงเหอสิบกว่าปีที่ผ่านมานางใช้ชีวิตท่ามกลางวิกฤตอย่างไร้จุดหมาย คนเดียวที่ทำให้นางเชื่อใจและรู้สึกปลอดภัยได้ก็คือหยางชิงเหอตอนนี้ต้องแยกจากชิงเหอช่วงระยะเวลาหนึ่ง ไม่รู้ว่าเด็กสาวจะร้องไห้จนอยู่ในสภาพไหนเมื่อใกล้จะเดินถึงหน้ากระโจมของท่านแม่ทัพใหญ่เสี่ยวเถาก็เช็ดน้ำตา แล้วนำห่อสัมภาระของหยางชิงเหอส่งให้นางแม้ว่าจะยังอาลัยอาวรณ์ ก็กัดฟันกล่าวอย่างสะอึกสะอื้นว่า “คุณหนู หากท่านมีชีวิตที่ดีอยู่ในโลกของท่าน ก็ไม่ต้องกลับมาอีกแล้วเจ้าค่ะ!”เมื่อหยางซีได้ฟังดังนั้น ก็ดึงเอาไว้พลางงร้องไห้โฮและถูกชีเหนียงรีบปิดปากไว้อย่างรวดเร็วนางกล่าวด้วยดวงตาแดงก่ำว่า “คุณหนู เข้าไปเถิดเจ้าค่ะ มีข้าอยู่ พวกเด็ก ๆ ไม่อดหรอก”หยางชิงเหอรับห่อสัมภาระไว้ พลางพยักหน้าให้กับชีเหนียงจากนั้นก็มองไปยังเสียวอู่ หลีชิง และสวีจู้ “ช่วงที่ข้าไป พวกเจ้าดูแลพวกเขาทั้งสามคนให้ดี เมื่อข้ากลับมาจะเอาของขวัญมาฝากพวกเจ้า”เมื่อสหายทั้งสา

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 765

    ครึ่งชั่วยามต่อมา ฮูหยินเฉินได้ก็พาเหล่าลูก ๆ มาส่งเฉินขุยด้วยดวงตาที่รื้นไปด้วยน้ำตา อนุภรรยาทั้งสองคนร้องไห้สะอึกสะอื้น ส่งเฉินขุยอย่างอาลัยอาวรณ์กลัวว่าเฉินขุยจะไปแล้วไม่กลับมาในความเข้าใจของพวกนาง สถานที่ที่ท่านเทพอาศัยอยู่คือแดนสวรรค์ มีวิชาอาคมและยาวิเศษหลากหลากชนิด สามารถทำให้มนุษย์มีอายุยืนยาวไม่แก่เฒ่า...หากเฉินขุยถูกแดนสวรรค์ล่อลวงไป และไม่เต็มใจกลับมาสตรีเช่นพวกนางทั้งสามคน เลี้ยงดูลูกห้าคน ควรจะทำเช่นไรดีเล่า?เฉินขุยกลับกล่าวอย่างสบาย ๆ ว่า “วางใจเถิด ท่านเทพจะต้องให้ข้ากินอิ่มนอนหลับอย่างแน่นอน!”“ใช่แล้วฮูหยิน ของที่ให้เจ้านำมา นำมาแล้วใช่หรือไม่?”ฮูหยินเฉินหยิบกล่องที่ประณีตงดงามใบหนึ่งออกมา ด้านในคือเครื่องประดับที่ประดับประดาด้วยทับทิมสร้อยคอ ต่างหู กำไลข้อมือ ปิ่นปักผม ปิ่นระย้า...ทั้งชุดจำนวนสิบแปดชิ้นต่อให้ตระกูลชนชั้นสูงและขุนนาง ก็เป็นสิ่งที่งดงามและล้ำค่าอย่างยิ่ง“ท่านพี่ ใส่เครื่องประดับเอาไว้เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ!”“ข้านำหีบทองหยวนเป่ามาด้วยเจ้าค่ะ ท่านไปที่นั้นจำเป็นต้องมีค่าใช้จ่าย เอาติดตัวไปเถิดเจ้าค่ะ!”เฉินขุยเปิดหีบออกมา ด้านในมีทอง

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 764

    เฉินอู่ออกจากกระโจมในทันทีส่วนคนที่เหลือ เขามองไปรอบ ๆ ก็มองเห็นเฉินขุยที่สูงใหญ่กำยำ ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา!“แม่ทัพเฉิน ข้ากังวลว่าท่านเทพจะเกิดเรื่อง หากมีใครก่อเรื่องขึ้นมา สตรีอ่อนแอเพียงคนเดียวเช่นนาง คงไม่อาจต้านทานผู้ที่สร้างปัญหาได้ อาศัยเพียงแค่หลูซีกับหลูหมิงยังไม่พอ เจ้าพาคนสักสองสามคนไปปกป้องท่านเทพในยุคปัจจุบัน!”มั่วฝานผุดลุกขึ้นมาในฉับพลัน แล้วยืนอยู่เบื้องหน้าเฉินขุย“ข้า ข้า...ข้ามีบัตรประชาชน มีทะเบียนบ้าน ข้าไป!”เฉินขุยดึงเขากลับมาในทันที “ท่านแขนขาเล็ก สามารถต้านทานคนได้ไม่กี่คน ไม่เคยได้ยินหรือไรว่าเมื่อไม่จ่ายค่าจ้างคนงาน ก็จะเริ่มเกิดการก่อจลาจลน่ะ?”“ท่านไปได้งั้นหรือ? หากข้าไป ข้าคนเดียวสามารถต้านทานได้สิบคน ไม่สิ หนึ่งร้อยคนเลย!”หยางชิงเหอก็อยากกลับไปที่ยุคปัจจุบันเช่นกัน เธอมาที่ยุคโบราณได้สิบกว่าปีแล้ว ไม่รู้ว่ายุคปัจจุบันเปลี่ยนแปลงไปเช่นไรแล้วบ้างเวลาของยุคปัจจุบันคือสิบปีเหมือนกันหรือไม่?พ่อแม่ของนางคิดว่านางหายตัวไป จะต้องร้อนใจเป็นแน่นางเป็นลูกสาวคนเดียว ระยะเวลาสิบปีที่พ่อแม่อยู่อย่างเป็นห่วง พวกท่านจะสามารถผ่านพ้นไปได้หรือไม่?เธอก

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 763

    มั่วฝาน หยางชิงเหอ เฉินอู่ และซ่งตั๋วที่อยู่ด้านหลังของเฉินขุย หรือแม้กระทั้งหวังเซิ่งก็ล้วนแต่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เพื่อดูตัวอักษรที่อยู่บนกระดาษดวงตาทั้งสองของเฉินขุยเบิกกว้างราวกับกระดิ่งทองแดง พลางถามด้วยเสียงที่ตรงไปตรงมาว่า “ท่านแม่ทัพ นะ นี่มัน...”“ท่านเทพจะแต่งงานแล้วหรือขอรับ? จะแต่งงานกับคุณชายที่หมั้นหมายกันตั้งแต่อยู่ในครรภ์งั้นหรือ?”ทุกคนต่างก็สับสนในทันที~ท่านเทพกำลังจะแต่งงาน?ไม่รู้เรื่องเลย!ไม่เคยได้ยินมาก่อน!สำหรับพวกเขาแล้วท่านเทพนั้นทั้งลึกลับและห่างไกล ถึงแม้มั่วฝานจะเคยเห็นเย่มู่มู่ และรู้ว่านางกำลังศึกษาอยู่ และยังเป็นเพียงนักศึกษาผู้หนึ่งเท่านั้นในความเข้าใจของเขาที่อาศัยอยู่ในยุคปัจจุบันมาหนึ่งเดือน นักเรียนจะออกเรือนได้อย่างไรกันเล่า?มั่วฝานกล่าวถาม “เกิดอันใดขึ้นกันแน่?”หวังเซิ่งเห็นว่ามีกระดาษสองสามแผ่นอยู่บนเศษไม้หักที่อยู่บนพื้น จึงหยิบขึ้นมาแล้วส่งให้แก่พวกเขาพวกเขาหยิบไปปัดฝุ่นออก แล้วอ่านทีละแผ่น หน้าของทุกคนต่างก็เปลี่ยนสีท่านเทพเกิดเรื่องแล้วงั้นหรือ?ถูกคนชั่วหลอกลวง แบกรับหนี้สินจำนวนมหาศาลเป็นหนี้ธัญพืชกว่าสามพันล้านชั่ง~ต

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status