เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 792
บทล่าสุด
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 802
ครั้งนี้ฟันลงมาเป็นแขน~ครั้งหน้าอาจเป็นหัวคนก็ได้ชายผมเหลืองพูดกับพี่ใหญ่ที่เป็นหัวหน้าว่า “ลูกพี่ ฝีมือของคนคนนี้มัน...”พี่ใหญ่ที่เป็นผู้นำตะโกนขึ้นมาคำหนึ่ง “เถ้าแก่บอกแล้ว ขอแค่จัดการได้สวย จะเพิ่มให้อีกหนึ่งร้อยล้านก็ได้! พวกนายทำอะไรถึงจะหาเงินได้เยอะขนาดนี้?”“ทำงานนี้ อย่างน้อยพวกนายก็ไม่ต้องกังวลเรื่องกินอยู่ไปห้าปี และซื้อบ้านได้!”สองพันห้าร้อยล้าน~ช่างทำให้คนคลั่งจริง ๆภายใต้เงินก้อนโตต้องมีความกล้า!ทุกคนมองไปที่เฉินขุยอย่างบ้าคลั่ง~“ไป จัดการเขาซะ ฟันให้ตาย...”ครั้งนี้ คนยี่สิบกว่าคนพุ่งเข้ามา ด้านหลังยังมีคนหนึ่งร้อยกว่าคนตามมาอีก!เฉินขุยยกดาบม่อเตาขึ้นตวัดไปที่ฝูงชนส่วนหลูซีหลูหมิงชักดาบยาวออกจากฝัก พวกเขาออกโรงแล้ว!ฮ่าวอี้ตะโกนอยู่เบื้องหลังพวกเขา “อย่าฆ่าคน พยายามอย่าฆ่าคน!”“ฆ่าคนเยอะเกินไป พวกนายจะติดคุกเอาได้ คุณหนูเย่ช่วยตามเช็ดตามล้างให้พวกนายไม่ได้นะ!”ครั้นเห็นทั้งสามคนยังคงลงมือ!ฮ่าวอี้ก็อุทาขึ้นมาโดยตรงว่า “จบเห่แล้ว!”เฉินขุยฟันดาบลงไปทีหนึ่ง ถูกคนที่อยู่ตรงหน้าสุดไม่กระดุกกระดิกแล้ว!หลูซีชักดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังออกจากฝัง ศีรษะคนศ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 801
ในเวลานี้ ในที่สุดแม่ทัพเฉินขุยที่กรนสะเทือนฟ้าอยู่ในรถก็ตื่นขึ้นมาแล้วเสียงหลูหมิงซ้อมคนไม่ได้ทำเขาสะดุ้งตื่นแต่อย่างใด กลับกันเสียงอาวุธที่กระทบไปบนพื้น ในตอนที่อีกฝ่ายเอาอาวุธประเภทมีดออกมาจากในรถกองหนึ่ง ซึ่งเป็นเสียงมีแต่อาวุธประเภทมีดเท่านั้น ดันทำให้เฉินขุยที่ดื่มเบียร์และเหล้าขาวจนเมาแอ๋ตื่นเขาดื่มไปสามโต๊ะ โต๊ะที่สามดื่มเหล้าขาวโดยตรงเมื่อกลับมาถึงโต๊ะของเย่มู่มู่ เขาก็ตะโกนออกมาว่ายุคปัจจุบันข้าวของมากมาย ประชาชนมั่งคั่ง กินเนื้อดื่มเหล้ากล้าได้กล้าเสียเช่นนี้!ขนาดขึ้นรถแล้ว ก็ยังตะโกนลั่นทั้งเมามายว่า “นี่เป็นยุคที่ดียุคหนึ่ง!”แม่ทัพใหญ่สะดุ้งตื่นแล้วเขาเปิดประตูรถ เห็นอีกฝ่ายมีห้าร้อยกว่าคน ถืออาวุธประเภทมีดทำท่าเปี่ยมพลัง มุ่งหน้าเข้ามาใกล้พวกเขาอย่างดุเดือดรุนแรง สมองที่เบลอ ๆ ของเฉินขุยพลันได้สติขึ้นมาทันที เขาตะโกนเสียงดังว่า “ใครกัน มีกล้ามาปล้นท่านเทพ...”เย่มู่มู่ส่งเกราะกันกระสุนให้เขา “อีกฝ่ายคนเยอะ ใส่ไว้ก่อน?”เฉินขุยยื่นมือไปที่เย่มู่มู่ “ท่านเทพ ดาบม่อเตา...”เย่มู่มู่ตอบกลับด้วยความกังวลว่า “ตอนนี้เป็นสังคมที่ปกครองด้วยกฎหมาย จะฆ่าผู้บริสุทธิ์
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 800
คนผมเหลืองน้ำเสียงติด ๆ ขัด ๆ “พี่ พี่ใหญ่ คนฝึกยุทธ์!”“เขาคือคนฝึกยุทธ์ อีกฝ่ายยังมีคนฝึกยุทธ์แบบนี้อีกเก้าคน ทำยังไงดี?”พี่ใหญ่ที่เป็นหัวหน้าพูดแทรกเขาพร้อมกับด่า “หุบปากไปซะ เขาต่อสู้เก่งแล้วยังไง?”“เรามีคนมากมายขนาดนี้ ที่คืนนี้พาพี่น้องห้าร้อยคนออกมาปฏิบัติการ ก็เพื่อชีวิตของแม่หนูคนนี้!”“ลูกค้าจ่ายเงินมัดจำมาห้าร้อยล้าน หลังจัดการเป้าหมายเสร็จ ยังมีอีกหนึ่งพันห้าร้อยล้าน พอให้พวกพี่น้องกินดีอยู่ดีไปตลอดชีวิต!”“หรือว่าพวกนายคิดจะถอดใจ?”สองพันล้าน~นี่มันสองพันล้านเต็ม ๆ เลยนะ!พวกเขาหาเลี้ยงชีพด้วยวิธีผิดกฎหมาย ในกระเป๋าเสื้อไม่มีเลยสักสลึงเดียว แห้งกรังไม่ง่ายเลยกว่าจะได้รับงานใหญ่ ห้าร้อยคน ทุกคนจะได้รับส่วนแบ่งสี่ล้านต่อให้ต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ นี่ก็ได้สี่ล้านจริง ๆพวกเขาต้องทำอะไรถึงจะหาเงินได้มากมายขนาดนี้ลูกน้องรอบ ๆ ได้ยินดังนั้น แต่ะคนก็เผยสีหน้าตื่นเต้นออกมาเงินก้อนนี้ พวกเขาต้องคว้ามาให้ได้!คนผมเหลืองกัดฟันเอ่ยขึ้นว่า “ทำครับ ผมต้องเอาเงินนี้มาอยู่ในมือให้ได้!”พี่ใหญ่พูดกับพี่น้องใต้บัญชาต่อ “ไป เอามีดมา...”เปิดที่เก็บของท้ายรถออก อีกฝ่ายถื
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 799
ฮ่าวอี้ก้าวออกมา แล้วพูดกับลูกพี่คนนั้นว่า “อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระกับฉัน บอกมาตามตรง ผู้ทรงอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังพวกนายเป็นใคร?”ลูกพี่คนนั้นถูกคำพูดของหวังเสี่ยวเฉิงเมื่อครู่ทำให้หัวเราะ ยังหัวเราะฮ่า ๆ อยู่เขาออกมาทำมาหากินยี่สิบกว่าปีแล้ว ไม่เคยเห็นเรื่องที่น่าตลกขนาดนี้คนสิบกว่าคน บอกว่าพวกเขาสองร้อยกว่าคน และยังมีคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้มาด้วยอีกสามร้อยคนหนีไม่รอดแล้ว!“เอาละ ส่งตัวแม่หนูคนนั้นออกมา พวกแกจะได้ลำบากน้อย ๆ หน่อย!”“ไม่อย่างนั้น พวกแกมีแต่ต้องตายลูกเดียวเท่านั้น!”รถที่มาด้านหลังเริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆ ถึงขั้นปิดถนนทั้งสองข้างเอาไว้คนขับรถบรรทุกที่เดินทางตอนกลางคืน เห็นว่าถนนถูกปิด ก็หาที่กลับหัวรถและแล่นออกไป!หลูซีเขาเปิดที่เก็บของหลังรถ แล้วชักดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังออกมาเล่มหนึ่งเขามองไปที่ฮ่าวอี้ แล้วเอ่ยถามขึ้นว่า “ใช้ดาบได้หรือไม่?”ฮ่าวอี้เรียกตรง ๆ เจ้าตัวดีพกดาบมาด้วย!เขาตอบกลับ “ให้ดีที่สุดไม่ใช้ ถ้าพวกเขาทำอะไรที่เลวร้ายเกินไป มีแนวโน้มที่จะซ้อมคนจนตาย แบบนั้นก็ใช้ได้!”มือทั้งสองของหลูซีกอดดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังเอาไว้ “ดี!”ทว่าหลูหมิงกลับเดิน
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 798
“เอาละ นายไปทำงานเถอะ สืบข้อมูลของเฉินขุยได้แล้วค่อยโทรหานาย!”“ครับหัวหน้า!”หลังฮ่าวอี้วางสาย ก็นั่งยอง ๆ ลงบนพื้นพร้อมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดตัวหนึ่งนับตั้งแต่มาเป็นบอดี้การ์ดให้เย่มู่มู่ เขาก็มีลางสังหรณ์ว่า ต่อไปเรื่องประหลาดอย่างจู่ ๆ ก็มีคนโผล่ออกมากลางอากาศจะมีเยอะขึ้นทุกวันด้านหลังกำแพงเยื้องเขา หลูซีกำลังลอบมองเขาอยู่ในที่มืด ก่อนจะถอยหลังกลับไปยังห้องจัดเลี้ยงในขณะนี้อาหารมาเสิร์ฟครบแล้ว เหลือสามคนที่ไม่ดื่มเหล้า เหล่าบอดี้การ์ดดื่มกันอย่างสนุกสนานไปแล้วน้อยครั้งที่เย่มู่มู่จะพาหลูซีและหลูหมิงออกมากินอาหารค่ำแน่นอนว่าหวังเสี่ยวเฉิงมาจนคุ้นเคยแล้ว ดื่มเบียร์กับหลูหมิงจนหมดหนึ่งขวดคิดไม่ถึงเลยว่าคอเขาจะอ่อนมาก ยังไม่ได้กินเหล้าขาว เพียงแค่เบียร์ หนึ่งขวดเขาก็ไม่ไหวแล้วหวังเสี่ยวเฉิงตบไหล่หลูหมิง โวยวายถือเป็นพี่เป็นน้องกับเขา“นายนี่คออ่อนชะมัด ยังต้องฝึกอีกเยอะ!”ผ่านไปนานสองนาน ฮ่าวอี้ถึงกลับมาเย่มู่มู่ถามเขา “ไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม?”คิดไม่ถึงเลยว่าฮ่าวอี้จะส่ายศีรษะ แล้วกระซิบบอกเย่มู่มู่ว่า “เราเหมือนจะถูกคนจับตามอง!”หลังจากนั้น เขาก็ล้วงโทรศัพท์ออกมา พบ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 797
ฮ่าวอี้จ้องมองเขา “รายงานอะไรกัน? นายรู้ที่มาที่ไปหรือไง? พวกเขาไม่ได้ขโมย ไม่ได้ปล้น ไม่ได้ขุดสุสาน...”“เป็นของที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ นายอย่าสร้างปัญหา!”หวังเสี่ยวเฉิงเกาศีรษะ “เอาเถอะครับ พี่เซิ่นอันโชคดีจริง ๆ ของเช่นนี้นอกจากนักสะสมส่วนตัวแล้ว ผมเคยเห็นแค่ในพิพิธภัณฑ์เท่านั้น!”แต่ฮ่าวอี้กลับมองไปที่เฉินขุย ตั้งแต่ที่เฉินขุยกับหยางชิงเหอปรากฎตัวอย่างกะทันหัน เมื่อวานนี้คุณหนูเย่ขายวัตถุโบราณออกไปแล้วสองครั้ง เขาสอบถามมูลค่ามาได้จากเซิ่นอันทั้งหมดสองหมื่นกว่าล้านบาทนี่มันสองหมื่นกว่าล้านเชียวนะ!วิธีการให้รางวัลผู้อื่นของเฉินขุยอวดดีเป็นพิเศษ ให้เหรียญทองคำไปเลยตรง ๆเหรียญทองนี้หากประมาณอย่างคร่าว ๆ คงมีมูลค่ากว่าห้าสิบล้าน!วิธีการพูดและพฤติกรรมของเขา เหมือนกับคนที่อยู่ในช่วงก่อนการปลดปล่อยอย่างมากทว่าเมื่อเทียบกับคนที่อยู่ในช่วงก่อนการปลดปล่อยแล้ว มีจิตวิญญาณของนักรบ ร่ำรวยและใจกว้างมากกว่าความเป็นมาของเขาควรค่าแก่การตรวจสอบเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาจึงส่งข้อความหาหัวหน้า “ที่มาที่ไปของเฉินขุยกับหยางชิงเหอ ตรวจสอบพบหรือยังครับ?”หัวหน้าตอบกลับว่า “ยัง!”“หนึ่งวั
บางทีคุณอาจจะชอบ
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ23.4K viewsชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน11.9K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว55.0K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว194.9K viewsไม่ว่าอย่างไร ก็มิอาจปล่อยวาง
moonlight -mini1.5K viewsฮูหยินจอมโหดรับบทแม่เลี้ยง
คุณหนูหยางเอิน3.7K viewsเชลยแค้นแม่ทัพทมิฬ
วริษา1.3K viewsทะลุมิติมาเป็นพระชายาของอ๋องไร้ใจ
วริษา1.3K views
