เข้าสู่ระบบแชร์
กระจ่าง2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-13 12:40:11“เจ้าสิบสี่ พี่สี่ทำอะไรเปิดเผยจริงใจไม่เหมือนพี่แปดที่ปิดบังซ่อนเร้นภายนอกโปรยคำหวานแต่ข้างในยากหยั่งถึง”
“ข้ายอมให้เขาโปรยคำหวานดีกว่าต้องมาทนดูสีหน้าบึ้งตึงของพี่สี่”
“นี่ไง! สำเร็จแล้วววว เก๊ามู่เฉินเจ้าใช่ไหม เจ้าทำเป็นเจ้าใช่ไหม”
มีบางคนที่อยู่เหนือความขัดแย้ง
อิ๋นจื่อตะโกนเสียงดังอย่างดีใจกอดกระดาษแผ่นนั้นไว้แน่นคล้ายกลัวกระดาษจะหายไป อิ๋นจื่อวิ่งออกไปอย่างรวจเร็วกระโดดคว้าตัวเก๊ามู่เฉินที่นอนนิ่งกำลังจะหลับใหลมากอดไว้แน่นอย่างดีใจ
ก่อนจะผละออกและเขย่าให้เก๊ามู่เฉินตื่นเต็มตา อิ๋นเจิ้งและอิ๋นเสียงที่ตามมามองอย่างงุ่นงงมีเพียงอิ๋นถีที่ยิ้มกว้างเหมือนภูมิใจ
“อะไร อะไร องค์ชายสาม ท่านใจเย็นๆ”
เก๊ามู่เฉินสะลึมสะลือ
“เจ้าใช่ไหม เจ้าทำใช่ไหม กระดาษพวกนี้ข้าเห็นเจ้าเอาวางไว้”
“ท่านอ่านแล้วหรือ”
“ใช่ ไป ไปกับข้าเดี๋ยวนี้เลย”
“เดี๋ยวๆ ไปไหนองค์ชายสาม ข้าจะนอนข้าเวียนหัว”
อิ๋นจื่อกำรอบข้อมือเก๊ามู่เฉินแน่นพยายามจะดึงเขาให้ลุกขึ้นจากที่นอน อิ๋นเจิ้งกระแอมเสียงดังทีหนึ่งก่อนจะเลิกคิ้วและถามอย่างใจเย็น
“นี่มันเรื่องอะไรกันองค์ชายสาม ข้าไม่เข้าใจ”
อิ๋นจื่อไม่ได้สนใจเสียงอย่างอื่นแต่โวยวายเสียงดังและลากเก๊ามู่เฉินสุดแรง อิ๋นถีเห็นแบบนั้นก็กล่าวเหมือนตัวเองมีความดีความชอบในเรื่องนี้ด้วย
“นั้นคือสิ่งที่ท่านพ่อมอบหมายให้พี่สาม แต่เก๊ามู่เฉินสามารถให้คำตอบได้”
“เจ้าคนเลี้ยงม้า สามารถถึงกับไขปริศนาหาคำตอบในสิ่งที่องค์ชายสามผู้รอบรู้ไม่อาจไขได้อย่างนั้นหรือ”
อิ๋นถีพยักหน้าขึ้นลง อิ๋นเจิ้งขมวดคิ้วดกดำ
“โอเคๆ ข้าลุก ข้าลุกแล้ว”
เก๊ามู่เฉินคลานลงจากเตียงและปัดเนื้อตัวเสียใหม่
“เจ้าพร้อมแล้วงั้นเรา ไปกัน”
“เดี๋ยวๆ ไปไหนน ท่านยังไม่บอกข้าเลย”
“ไปหาฮ่องเต้”
คังซีไล่สายตาไปบนแผ่นกระดาษสีเหลืองอมน้ำตาล พยักหน้าขึ้นลง
“แม้จะมีคำตอบในใจ ผลลัพธ์ที่ได้เหมือนกันแต่วิธีทำต่างออกไป ห่าว (ดี) น่าชื่นชมการศึกษาเรื่องนี้ยังต้องแตกแขนงไปอีกไกล เจิ้น (ข้า) ยังคิดว่าองค์ชายสามใช้เวลาไม่น้อยในการไขความกระจ่างแต่ก็ถือว่า ไม่นานเท่าที่คิดน่าชื่นชมยิ่งนัก จดบันทึกไว้ในจดหมายเหตุต้าชิง”
“เสด็จพ่อลูกไม่อาจรับความดีความชอบไว้ด้วยเป็นเขาที่ทำเรื่องนี้สำเร็จ”
อิ๋นจื่อชี้มือไปที่เก๊ามู่เฉินที่ยื่นตัวลีบด้วยแค่เพียงเห็นบัลลังก์มังกรสีทองอร่ามกับองครักษ์ท่าทีขึงขังที่ยืนรายล้อม ขันทีนับสิบ และ นางกำนัลที่ยืนแสตนบายและคังซีฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ของต้าชิง เก๊ามู่เฉินก็ถึงกับมือไม้อ่อน คังซีเลยนะเว๊ยไม่ใช่ลุงข้างบ้านที่เห็นก็แทบจะกลั้นขำไว้ไม่ไหวนี่คือคังซีเขากำลังอยู่ต่อหน้าคังซี
“เป็นเจ้าหรือ”
“พะพะย่ะค่ะฝ่าบาท ข้าน้อยเก๊ามู่เฉิน” เสียงสั่นรัว
“หืมมม สำเนียงเหมือนพวกชนเผ่าพวกชนเผ่านี่ มีคนที่มีความสามารถแบบนี้เชียวหรือว่าแต่เจ้าคือชนเผ่าใดกัน”
“ข้าน้อยเป็นเสียม (ไทย) ชนเผ่าเสียม”
“โอ้ไกลโพ้นทะเล ที่นั่นมากมายด้วยสินค้าฝรั่งมังฆ้องและชาวโปตุเกตุ ส่งสินค้าค้าขายกับชาวเสียม อืมมมนับว่าน่านับถือที่สามารถไขความกระจ่างในแบบของเจ้า”
บทล่าสุด
ปู้ยี่ปู้ยำ เกิดใหม่ทั้งทีดันมีหนุ่มหล่อให้เลือกถึง7คน จบจริงๆแล้วค่ะ
ปักกิ่ง ปี2023คริสยกเป้สะพายหลังล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างห่อไหลด้วยความหนาว ริมฝีปากสีแดง ยังแดงได้อีกด้วยอากาศที่เย็นลงเรื่อยๆ สายลมพัดเอาเกล็ดหิมะโปรยปรายเป็นแนวเฉียงตามลม ดอกเหมยสีแดงสดยืนหยัดอยู่บนกิ่งต้นที่ไร้ใบ กี่ปีกันนะที่เขาแวะมาที่นี่หวังบมๆ แล้งๆ ว่าจะได้พบใครข้างหน้านั้นเป็นวัดเสียนเหลียงสื่อวัดที่เป็นอนุสรณ์สถานที่จักรพรรดิหย่งเจิ้งสร้างไว้สำหรับระลึกถึงองค์ชายสิบสาม คริสยืนนิ่งไม่ว่าจะมากี่ครั้งเขาก็อดขำไม่ได้กับรู้วาด จะว่ารูปเหมือนก็ไม่น่าใช่ ไม่มีส่วนเหมือนองค์ชายสิบสามผู้นั้นแม้แต่น้อย หากเจ้าตัวมาเห็นคงหัวเราะท้องแข็งและก็คงจะอยากเปลี่ยนรูปวาดรูปนี้ทิ้งไป ป้ายวิญญาณที่สลักอักษรจีนชัดเจนมองไปหากจำไม่ผิดนั้นมันลายมือของจักรพรรดิหย่งเจิ้ง จุดธูปบูชาเหมือนอย่างที่เคยทำองค์ชายคนอื่นไม่มีสิ่งใดเหลือไว้ให้จดจำมีเพียงบันทึกหรือตำราขององค์ชายสามแต่ก็นั่นแหละไม่ได้ออกมาสู่สายตาสาธารณชน คริสเดินไปทรุดกายลงนั่งที่ม้านั่งตัวยาวสีแดงขัดมันดื่มด่ำกับบรรยากาศ จะว่าฝันไปก็ชัดเจนเขากลับมาอีกครั้งหลังจากที่นอนโคม่านับเดือนมีเพียงศรัทธาเดียวของแม่ของเขาที่ไม่ยอมถอดเค
ปู้ยี่ปู้ยำ เกิดใหม่ทั้งทีดันมีหนุ่มหล่อให้เลือกถึง7คน ตอนพิเศษ4
ชิงหยุนเนีย: เข้าคำถามดีกว่า มีใครในใจไหม ชอบใครเป็นพิเศษไหมในบรรดาองค์ชายทั้งเจ็ดเก๊ามู่เฉิน: ความจริงแล้วชอบพี่แปด เราชอบผู้ชายอบอุ่น แต่อดคิดไม่ได้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่รึเปล่า เพราะพี่แปดเหมือนจะมีอะไรอยู่ภายในใจชิงหยุนเนีย: ก็คงเป็นบทขี้โกงของเขานั่นแหละเก๊ามู่เฉิน: องค์ชายสิบสามก็ดูดีเป็นคนที่ไม่อะไร ด้วยประวัติแล้วน่าสงสาร ถ้าเก๊ามู่เฉินจะรู้ประวัติขององค์ชายสิบสามแล้วจะสงสารก็ไม่แปลก องค์ชายสิบสามอยู่ด้วยแล้วไม่ต้องกดดันอะไร ถึงจะเข้าข้างพี่สี่แต่ก็ไม่ได้แย่งชิงอะไรกับเขา ถ้าหากจะคบเป็นเพื่อนก็คงจะดี แต่รู้สึกอบอุ่นใจเมื่อเข้าใกล้เขาชิงหยุนเนีย: แล้วองค์ชายสิบสี่ล่ะคะเก๊ามู่เฉิน: องค์ชายสิบสี่กับองค์ชายสิบ มีส่วนคล้ายกันทำให้เห็นเขาแล้วอดยิ้มไม่ได้ องค์ชายสิบสี่ชอบช่วยเหลือไปไหนไปกัน แต่ก็ไม่ได้ลึกซึ้งถึงกับเข้าใกล้แล้วต้องใจสั่น ส่วนองค์ชายสิบมักจะกระตือรือร้นเสมอเลยทำให้คิดว่ามีเขาอยู่ใกล้ๆ แล้วอุ่นใจชิงหยุนเนีย: คนไหนที่ไม่อยากเข้าใกล้ที่สุดเก๊ามู่เฉิน: ถ้าหากรู้สึกว่ากดดันคงเป็นองค์ชายสี่ ด้วยสายตาเฉยชาทำให้กลัวหัวหดแต่เวลารุกมาแต่ละทีใจสั่นได้เหมือนกัน แค่ตาคมๆ กับท่าที
ปู้ยี่ปู้ยำ เกิดใหม่ทั้งทีดันมีหนุ่มหล่อให้เลือกถึง7คน ตอนพิเศษ3
ชิงหยุนเนีย: ในชิงหยุนเนียยังจะตามหมอหลวงอีกไหมคะอิ๋นเจิ้ง: อันนี้งดสปอยครับ แต่ก็นั่นแหละนะ ไรท์ก็ยังติดภาพจำใช้ให้ตามหมอหลวงเหมือนเดิมชิงหยุนเนีย: ฮ่าฮ่าฮ่า ยอมไปเถอะค่ะเฉิงหยิงน้องสาวคนสวยรับหน้าที่พิธีกร คอยถามคำถามในครั้งนี้เฉิงหยิงนั่งลงประจำตำแหน่ง อิ๋นเอ๋อกับอิ๋นถีแบกลำโพงบลูทูธเปิดทำนองคาราโอเกะเพลงเธอเคยรักฉันจริงๆ หรือเปล่า คลอเบาๆ ด้านหลังเฉิงหยิง: เธอเคยรักฉันจริงๆ รึเปล่า~ อย่างที่ฉันรักเธอหรือเปล่า~อิ๋นจื่อ: เล่นตลกอะไรกันอิ๋นถี: โถ่พี่สามกำลังสนุกเชียวอิ๋นเอ๋อผลักไหล่อิ๋นถี พากันดึงกันออกไปแต่ทิ้งเพลงที่เปิดคลอไว้อิ๋นเอ๋อ: พี่สามเขาเขิน เราไปก่อนดีกว่าอิ๋นจื่อ: เข้าเรื่องสักทีเถอะ เอาแต่เล่นอยู่ได้ เห้อเฉิงหยิง: แบบนี้ประจำเลยพี่สามของเรา เฉิงหยิงไม่ถามแล้ว งอนแล้วอิ๋นจื่อ: เห้ยไม่ได้นะ เดี๋ยวไรท์ไม่จ่ายค่าตัว มู่เฉินนน นายมาช่วยฉันหน่อยสิเก๊ามู่เฉินเดินเข้ามาในฉากมือยังถือพิซซ่าเก๊ามู่เฉิน: ยังไม่ถึงคิวผมนี่ ว่าแต่สองคนทะเลาะอะไรกันอีก ทำไมเฉิงหยิงน่างอเชียว พี่สามเอาใจแฟนหน่อยไม่ได้รึไงอิ๋นจื่อ: เออน่ะ มันหมดช่วงเวลางานของฉันแล้ว กำลังจะได้พักเชียวจะงอ
ปู้ยี่ปู้ยำ เกิดใหม่ทั้งทีดันมีหนุ่มหล่อให้เลือกถึง7คน ตอยพิเศษ2
ชิงหยุนเนีย: ตอนที่เอามีดจี้คอหยุนเนียคิดอะไรอยู่หรอคะอิ๋นถัง: ถ้าเป็นตามบทแล้วก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นหยุนเนีย ทำไมไม่ไปจี้ชายาเอกหรือพวกชายารอง ทำไมต้องไปจี้แค่เก๋อเก๋อ นี่แสดงว่าคนอื่นเขามองออกกันทั้งหมดว่าพี่สี่มีใจให้เก๋อเก๋อชิงหยุนเนีย: ฮ่าฮ่าฮ่ามองออกกันหรอคะ ทำไมหยุนเนียไม่รู้สึกว่าเขารักหยุนเนียเลย ออกจะรักเจ้าหมาน้อยนั้นมากกว่าอิ๋นถัง: ฮ่าฮ่าฮ่า อันนี้ไหน้ำส้มแตกใช่ไหมครับ พี่สี่น่าจะดีใจนะเนี้ย ช่างเขาเถอะเรามาพูดเรื่องของเราดีกว่าชิงหยุนเนีย: คิดอย่างไรกับเจ้าหมาน้อยเก๊ามู่เฉิน องค์ชายเก้าเป็นคนที่ซึนที่สุดในเรื่องนี้ ก็เลยอยากรู้ว่ารู้สึกยังไงกับนายเอกของเราอิ๋นถัง: ถ้าตามบทที่ไรท์บอกมานะครับ ก็ต้องซึนอะครับแต่ก็แอบมีรักแท้ดูแลไม่ได้ เสียสละเพราะเขาหลายอย่าง ปกป้องเก๊ามู่เฉินแม่แต่ตอนตายก็ยังอยากอยู่ข้างเขาตลอดชิงหยุนเนีย: นี่มันบทพระเอกนี่คะอิ๋นถัง: ฮ่าฮ่าฮ่า ถ้ายกให้ผมก็ยินดีรับไว้ ผมปกป้องเขาอย่างดี แต่สุดท้ายก็ต้องตายถ้าเป็นเรื่องจริงก็คงเจ็บปวดน่าดูเฉิงหยิงน้องสาวคนสวยรับหน้าที่พิธีกร คอยถามคำถามในครั้งนี้เฉิงหยิง: ความละมุนนี้ได้จะได๋มาเฉิงหยิงหุบยิ
ปู้ยี่ปู้ยำ เกิดใหม่ทั้งทีดันมีหนุ่มหล่อให้เลือกถึง7คน ตอนพิเศษ1
“ปิดกองแล้วววว เย้!”อิ๋นจื่อตะโกนดังลั่นโยนพู่กันกระเด็นหายไปพร้อมดึงหนวดปลอมออก อิ๋นถีถอนหายใจยาว อิ๋นสือลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมาวางม้วนกระดาษที่เป็นบทนิยายลงบนโต๊ะ“เห้อ จะว่าไปบทองค์ชายแปดน้อยไปหน่อยจริงๆ”“พี่แปดต้องตำหนิไรท์แล้วแหละ เรื่องหน้าขอแบบจัดเต็ม” อิ๋นเอ๋อพูดไปหัวเราะไป“ในที่สุดก็จบลงเสียที ว่าแต่พี่อิ๋นจื่อเราเสียน้ำตากี่หยดครับ” อิ๋นถีโอบไหล่อิ๋นจื่อ“แหม่ก็พระเอกอะเนอะก็ต้องมีน้ำตากันบ้าง นายเอกว่าไง”เก๊ามู่เฉินอ้าปากงับเอาพิซซ่าชิ้นโตหันมามองค้อนอิ๋นจื่อ อิ๋งถังเบ้ปากไปทางอิ๋นเสีย“ใครจะสู้พี่สิบสามได้ล่ะ นู้นนั่งไขว่ห้างอยู่นั้น ผมได้จุ๊บเขาได้จูบ”“บังเอิญหรอกน่า” เก๊ามู่เฉินพูดยิ้มๆ“หึย ไม่บังเอิญฉันเอาจริง” อิ๋นเสียงยิ้มมุมปาก“ไรท์ก็เหลือเกิน ตอนเขียนบทผมแอบได้ยินว่าจะกระจายบทให้ได้อี๋อ๋อกับนายเอกทุกคน แต่ถึงเวลาไอ้คนที่อดก็อดกันไปเลย” อิ๋นถีกลอกตา“ผมไม่ใช่ผู้ชายโครมเขียวนะคุ๊ณ แหม่จะกระจายตั้งเจ็ดคน ผมดูหลายใจอะ แต่ตอนจบแท้ๆ นายเอกก็ไม่ได้ออกกับเขา อย่างน้อยขอเป็นวิญญาณยืนหลังฉากจางๆ สักวิก็ยังดี”“ก็ดีแล้วไง นายจะได้มานั่งกินพิซซ่าอยู่นี่ไง” อิ๋นเจิ้งถอดแว่
ปู้ยี่ปู้ยำ เกิดใหม่ทั้งทีดันมีหนุ่มหล่อให้เลือกถึง7คน จบบริบูรณ์
“มันคือของที่ต้ากงเหวินคนนั้นคิดว่ามันจะพาเขากลับบ้านได้”จักรพรรดิหย่งเจิ้งขมวดคิ้ว“มันไม่มีทาง ของชิ้นเล็กแค่นี้จะพาไปไหนได้อย่างไร”“แล้วควรจะทำอย่างไรเล่า” จื่อจวินหวังทอดถอนใจ“เราทำอะไรไม่ได้แล้ว จะคิดอย่างไรจะคิดไปทางไหนก็คือต้ากงเหวินเขาไม่อยู่แล้ว หรือจะคิดแบบเข้าข้างตัวเองเขาก็คงแค่ความทรงจำหายไปจึงจำพวกเราไม่ได้ ก็เพียงแค่ทำใจเสียก็เท่านั้น” เหลียนชินหวังปลอบใจคนทั้งหมด“ไม่แน่นะบางทีความทรงจำเขากลับมา เขาอาจจำเราได้ขึ้นมาสักวันตอนนี้แค่เพียงเก็บเรื่องราวดีๆ ที่เคยมีเขาไว้ในความทรงจำก็พอ”อี๋ชินหวังพูดขึ้นอย่างคนที่มีความหวัง จื่อจวินหวังเงยหน้าขึ้นด้านบนเหมือนกลัวว่าหยาดน้ำตาจะไหลริน“ข้าไม่มีทางยอมแพ้”“ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะจำเราไม่ได้ พี่สะใภ้ท่านมีวิธีใดบ้างที่จะทำให้เขาจำเราได้”ชิงหยุนเนียถอนหายใจยาว“หากว่าสวินชินหวังอยากจะลองดูข้าก็ไม่ขัด ท่านก็แค่เพียงแวะเวียนมา บอกเล่าเรื่องราวก่อนหน้าที่เคยมีร่วมกันให้กับองค์ชายใหญ่ต้ากงเหวินฟัง ไม่แน่เขาอาจจะจำได้แต่ข้าไม่คอนเฟิร์มนะ”“ห๊ะ คอนเฟิร์ม? พี่สะใภ้ท่านหมายความว่าอย่างไร คอนเฟิร์ม”“อ๋อ ไม่มีอะไร ข้าก็แค่พลั้งปากไป เอาเ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ลิขิตรักคืนใจ
เซนโด้272 viewsผมจะทำให้เต็มที่ (omegaverse)
summer T.185 viewsรัตติกาลรัก มาเฟียร้าย
theoneyoulove447 viewsหยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง
Sanraya/oMojung/นางฟ้าแดนใต้1.3K viewsนายตัวร้ายกับหนุ่มดอกไม้
ต๋อง น่ะ557 viewsรักบางบางของนายตง
กัลปังหา203 viewsอนุชายาบรรณาการ
รวิวร, จุฑารัตน์1.4K viewsย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)
หลิวซินอี้617 views
