Share

17 แฟนเก่า

last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-08 01:09:12

ดูเหมือนว่าการได้มาทำงานที่นี่ ทำให้เมธาวีมีความสุขไม่น้อยที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ ถึงจะไม่ได้ทำเต็มตัวแต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีไม่น้อย ที่เธอจะสามารถเก็บเกี่ยวไปเป็นประสบการณ์ได้

การมาของเมธาวีเป็นที่กล่าวถึงของทุกคนในบริษัทมีทั้งคนที่ชอบในความน่ารักอ่อนน้อมเป็นกันเองของเธอ และมีคนที่ไม่ชอบเพราะคิดว่าเธอมาอ่อยเจ้านายหนุ่มหวังได้ดี เมธาวีไม่ได้ปกปิดฐานะของตนเอง ที่มาจากต่างจังหวัดจบจากมหาลัยไม่ดังและมาอาศัยอยู่ที่บ้านของประธานบริษัท

ช่วงเย็นของทุกวันหลังเลิกงานเมธาวีจะไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล โดยมีคนขับรถของคุณหญิงแก้วฤดีขับไปรับส่งทุกวัน วันนี้ก็เช่นกันที่เธอเตรียมตัวสำหรับไปเยี่ยมมารดา

“กรเย็นนี้ช่วยพาหนูเมย์ไปเยี่ยมน้าปิ่นหน่อย แม่มีธุระด่วนที่ต้องไปจัดการ”

“ทำไมต้องเป็นผมล่ะครับ โตป่านนี้แล้วไปเองก็ได้”

“คุณป้าคะ เมย์ไปเองได้ค่ะไปหลายรอบแล้วเมย์จำทางได้แล้วค่ะ”

“ไม่ได้ลูก เดี๋ยวหลงทางอีก กรอย่ามาพูดจาแบบนี้นะ น้องเป็นคนต่างถิ่นไม่รู้ทาง พาน้องไปแล้วอย่าให้แม่รู้นะว่าแกล้งน้องนะ”

“โถคุณแม่ครับ ผมกลัวว่าหลานรักของคุณแ

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ป่วนนักนะ รักซะเลย   44 ทนไม่ไหว

    “อยู่แบบนี้สักพักก่อนนะ รู้สึกดีจังที่ตื่นมาแล้วเจอคุณนอนข้าง ๆ แบบนี้” พอเขาพูดเธอก็เริ่มคิดได้“ว่าแต่ฉันขึ้นมานอนบนนี้ได้ยังไง”“คุณคงอยากนอนกอดผมมั้ง เลยมุดขึ้นมานอนบนเตียง”“ไม่จริง” เขายิ้ม“ผมตื่นมาเห็นคุณนั่งหลับอยู่ข้างเตียง เลยอุ้มมานอนข้างบนด้วยกัน”“เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะไม่รู้สึกตัว”“เป็นไปแล้ว คุณคงเหนื่อยมาก ขอบคุณนะครับที่ดูแลผม”“คุณมันบ้า ชอบทำให้ทุกคนเป็นห่วง” ใบหน้าคมยิ้มกรุ้มกริ่ม “คนเขาด่ายังจะมีหน้ามายิ้มอีก ฉันลงไปทำข้าวต้มมาให้ก่อน คุณต้องกินยา” เมื่อนึกได้ก็ดีดตัวลุกขึ้น แล้วเดินไปที่ประตู เขาก็ลุกขึ้นตาม“โอ๊ย” ได้ยินเสียงร้องเขาเท่านั้นแหละร่างบางรีบเดินกลับมาหาทันที“เป็นอะไรไปคะ ปวดหัวเหรอ”“อืม”“รอแป๊บนึง เดี๋ยวฉันมายังไม่ต้องลุกขึ้นนะ รอฉันกลับมาก่อน” เธอสั่งก่อนออกไป -เป็นห่วงผมขนาดนี้ยังใจแข็งอีก-

  • ป่วนนักนะ รักซะเลย   43 ดูแลไม่ห่าง

    งานช่วงค่ำกรวัฒน์ยืนแนะนำแขกที่สนใจดอกไม้ที่เขาเพาะ ทั้งที่เป็นงานที่เขาชอบ แต่เขากลับไม่มีสมาธิอยู่กับงานตรงหน้าเลย เพราะใจจดจ่ออยู่แต่กับคนตัวเล็กที่ยืนคุยกับลูกค้าเขามองเธอที่สวยโดดเด่นกว่าบรรดาสาว ๆ ที่อยู่ในงาน เธอสวยจนดึงดูดสายตาทุกคนในงานให้หันไปสนใจที่เธอคนเดียวได้ ช่วงเช้าว่าหนุ่ม ๆ มาวอแวเธอเยอะแล้ว ช่วงเลิกงานยิ่งเยอะกว่าเดิม เพราะคนที่มางานช่วงเช้า ถ่ายรูปเธอไปลงโซเชียล จนมีหลายคนตามมายิ่งเห็นเหล่าหนุ่ม ๆ รายล้อมจนทำให้มองไม่เห็นคนตัวเล็ก เขาก็ทนไม่ไหว เดินพุ่งตรงไปหาเธอแล้วจูงมือพาเธอเดินออกมาจากวงล้อมนั้นทันที โดยไม่แคร์สายตาใครต่อใคร ปล่อยให้พนักงานของเขาดูแลลูกค้าต่อ“คุณกรทำอะไรคะ” เมธาวีถามเสียงขุ่น ที่จู่ ๆ เขาก็ลากเธอออกมา“ผมจะพาคุณกลับบ้าน” เขาบอกเสียงเครียด“ทำไมคะ เกิดอะไรขึ้น”“คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ไปพักเถอะ” เมธาวีเลิกคิ้วสูงอย่างไม่เข้าใจ“แต่นี่งานวันสุดท้ายแล้วนะคะ อีกไม่กี่ชั่วโมงงานก็จบแล้วจะได้พักพร้อมคนอื่น”“แต่ผมทนไม่ไหวแล้

  • ป่วนนักนะ รักซะเลย   42 ผมกำลังจีบคุณ

    “เมย์เป็นแฟนจริง ๆของผมได้มั้ย”“เดี๋ยวก่อน คุณรู้ตัวรึเปล่าเนี่ย ว่ากำลังพูดอะไรออกมา”“รู้สิ มีสติครบสามสิบสองถ้วน ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกที ผมก็รักคุณหมดใจไปแล้ว” ให้ตายเถอะนี่เขาสารภาพรักเธอหน้าห้องน้ำเนี่ยนะ“แล้วคุณล่ะ รู้สึกยังไงกับผม” เมธาวีพยายามกันตัวออกจากอ้อมกอดเขา“อยู่นิ่ง ๆแบบนี้ก่อน” เขาบอกเสียงนุ่ม ใบหน้าหญิงสาวร้อนผ่าว รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ถ้าจะบอกไปตามตรงว่าเธอเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน มันจะไวไปมั้ยนะไม่รู้ว่าเริ่มต้นเมื่อไหร่เหมือนกัน รู้ตัวอีกทีเธอก็ตกหลุมรักเขาให้แล้ว ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็มีผลต่อเธอทั้งนั้น“เมย์คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเงียบไป”เมธาวีสะบัดศีรษะไปมา เขาปล่อยเธอเป็นอิสระ“คุณยังไม่ตอบคำถามผมเลย” ปากบางเม้มแน่นเข้าหากัน ใบหน้าก้มต่ำ หลบตาไม่มองคนถาม“ขอเวลาให้ฉันคิดหน่อยค่ะ มันเร็วเกินไปที่จะให้คำตอบคุณตอนนี้”“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าคุณแดงมาก”

  • ป่วนนักนะ รักซะเลย   41 น่ารักเป็นบ้า

    ณ งานจัดแสดงสินค้าย่านบางนา วันนี้กรวัฒน์พาเมธาวีมาดูที่จัดดอกไม้ในงานแสดงพันธุ์ไม้ต่าง ๆที่ใหญ่ที่สุดแห่งปี เขาตั้งใจจะเอาพรรณไม้ที่เพราะเองมาแสดงที่นี่ เนื่องจากเป็นงานใหญ่เลยต้องลงมาดูด้วยตนเอง“ฉันพึ่งเคยมาตอนที่มันโล่งแบบนี้ครั้งแรกเลยค่ะ ปกติแค่มาเดินดูงานที่เขาจัดเสร็จแล้ว”“แสดง3-7วันแต่เราต้องเตรียมงานกันเป็นเดือน ๆ” เธอรู้เพราะเธอได้ช่วยตั้งแต่ขั้นตอนแรก และครั้งนี้เธออาสาออกแบบบูธแสดงสินค้าด้วยตัวเอง“ฉันจะทำให้เต็มที่ไม่ให้คุณผิดหวัง”“ผมจะรอดูนะ” เขาไม่ได้คาดหวังให้เธอทำอลังการอะไร แค่ให้ออกมาตามแบบที่วางไว้ก็โอเคแล้ว เพราะเขาเช่าพื้นที่เยอะที่สุด หวังให้ทุกคนเห็นสิ่งที่เขาพยายามทุ่มเทมานานหลายปี ที่ผ่านมา ทำงานทั้งวันจนลืมไปเลยว่าเขาและเธอยังไม่ได้กินอะไรเลย บ้างานด้วยกันทั้งคู่“เมย์คุณหิวหรือเปล่า”“ยังค่ะ” จ๊อกก สิ้นเสียงใส ๆ ท้องเจ้ากรรมก็ดังประท้วงต่อหน้าทำเธอเขินเลย เขามองยิ้ม ๆด้วยความเอ็นดู“ผมหิวแล้วเราไปหาอะไรกินกันก่อน ชั้นล่างมีร้านอาหารญี่ปุ่นอยู่” บอกพร้อมเดินนำเธอไป แล้วต้องเจอคนที่ไม่อยากเจอ “เฟอรี่!” กรวัฒน์อุทานออกมาเบา ๆ ตั้งใจจะพาเมธาวีหลบแต่ไม่ทัน ถ

  • ป่วนนักนะ รักซะเลย   40 ชัดเจนไปเลย

    “ก็หัวเราะมึงสิวะไอ้กร ชอบเขาขนาดนี้ยังมามัวเก๊กอยู่นั่นแหละ”“ชัดขนาดนั้นเลยเหรอ”“เออสิ ถามจริงเคยบอกชอบเขาไปหรือยัง”“ไม่เคย แต่กูก็ทำให้เขารู้นะ”“โธ่ ไอ้พ่อพระ มัวแต่รอให้เขาคิดได้เอง ไม่ทันกินกันพอดี ของแบบนี้มันต้องชัดเจนไปเลย บอกเขาไปเลย”“กูกลัวเมย์ไม่ได้คิดแบบกู”“มึงเชื่อกู ชอบก็ไปแสดงความเป็นเจ้าของให้คนอื่นได้รู้ เดินหน้าจีบไปเลยจะได้ไม่ต้องมานั่งเครียดแบบนี้”เขายอมรับว่าหงุดหงิด ไม่สบายใจที่ปล่อยให้เธอไปคนเดียว แต่จะให้เขาคอยตามเธอตลอดในฐานะอะไรล่ะ เขาคิดก่อนจะนึกขึ้นได้ แฟนกำมะลอไง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้น ไวเท่าความคิดตอนนี้เขามาอยู่ที่โรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วและภาพที่เขาเห็นยิ่งทำให้หงุดหงิดเข้าไปอีก แต่ต้องข่มอารมณ์ไว้ เมธาวียืนคุยกับไอ้หมอหนุ่มนั่น กรวัฒน์ไม่รอช้าเดินกึ่งวิ่งไปแทรกกลางระหว่างสองคนนั้นทันที“เมย์”“พี่กร มาได้ยังไงคะ” หลังตกลงเป็นแฟนกำมะลอเพื่อความสมจริง เธอและเขาต้องเปลี่ยน

  • ป่วนนักนะ รักซะเลย   39 คนเบื้องหลัง

    เวลาในการประกวดจะอยู่ที่ 72 ชั่วโมง และดอกไม้ที่นำมาใช้ต้องอยู่ต่อไปได้ ถึง 7 วัน ซึ่งเป็นงานที่ท้าทายมาก เป็นการประกวดที่ใช้เวลายาวนาน และยังเปิดให้ประชาชนเข้าชมถ่ายรูปและร่วมโหวตให้คะแนนแก่ผู้เข้าแข่งขันได้หลังตกแต่งเสร็จเป็นการประกวดที่ได้โชว์ทั้งความสามารถของผู้เข้าแข่งขัน และยังเป็นแหล่งท่องเที่ยวให้ทุกคนได้เข้ามาชม เกิดเป็นแหล่งการค้าให้พ่อค้าแม่ค้าได้มาตั้งแผงขายอาหารให้นักท่องเที่ยวที่มาเยี่ยมชมงานอีกด้วย หลายวันมานี้เมธาวีตั้งใจแสดงฝีมือของตนออกมาอย่างเต็มที่ เธอใช้ชีวิตทั้งวันอยู่ที่หน้างาน จนผลงานออกมาเป็นที่น่าพอใจและพร้อมเปิดให้ทุกคนเข้ามาเยี่ยมชมได้ที่สำคัญหญิงสาวไม่ลืมที่จะเดินทางไปขอบคุณธนนท์ ที่เขาช่วยเหลือเรื่องอุปกรณ์ที่ขาดไปให้ จนเธอได้สานฝันของตัวเองได้สำเร็จ“คุณเมย์เข้าใจผิดแล้วครับ คนที่จัดการเป็นธุระเรื่องหาฉากมา ไม่ใช่ผมแต่เป็นไอ้กร ผมแค่เป็นคนเอามาส่งให้เท่านั้น หากจะขอบคุณควรไปขอบคุณคนนั้น”“คุณกรเหรอคะ”“ใช่ครับมันโทรให้ผมรีบเอามาให้คุณเมย์ ก่อนมันไปตรวจเมล็ดพันธุ์ที่ญี่ปุ่น” ริมฝีป

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status