บทที่ 60 อย่าโทษฉันที่จะฉีกปากเหม็นๆของคุณ

เช้าวันรุ่งขึ้น พร้อมกับเสียงไก่ขันและเสียงนกเจื้อยแจ้ว ทุกคนในศูนย์เยาวชนที่มีการศึกษาต่างลุกขึ้นทีละ คน

ทันทีที่หลินมู่อิงออกจากห้อง เธอก็เห็นหลู่เหวินชิงยืนอยู่ไม่ไกลจากประตู เขาถืออะไรบางอย่างอยู่ในมือยืนรออยู่ที่นั่น

หลินมู่อิงตื่นเช้า แต่ยังมีเยาวชนที่มีการศึกษาคนอื่นๆ อยู่นอกประตู เซี่ยฮุ่ยเหม่ยก็ตื่นเช้าเช่นกัน และกำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวอยู่แล้ว

หลินมู่อิงไม่สนใจหลู่เหวินชิงที่ยืนอยู่ที่ประตู เธอเดินอ้อมเขาไปที่ห้องครัวโดยไม่ได้หยุดทักทายเขาแม้แต่น้อย

เมื่อหลู่เหวินชิงเห็นหลินมู่อิงครั้งแรก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อเขาเห็นหลินมู่อิงเมินเขาและเดินจากไป ใบหน้าของเขาก็เศร้าลงทันที

"หลินจื้อชิง ฉันมีเรื่องอยากคุยกับคุณสักครู่ได้ไหม" หลู่เหวินชิงพูดพร้อมกับปล่อยมือทั้งสองข้างลงไว้ข้างลำตัว มองไปที่แผ่นหลังของหลินมู่อิง

ในน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจที่ถูกเพิกเฉย และความมั่นใจที่ดูถูกเหยียดหยามยิ่งกว่าเดิม

หลู่เหวินชิงมีความทะเยอทะยานมากและไม่มีเจตนาจะหาคู่ครองในสถานที่ชนบทเช่นนี้

เขาเหยียดหยามผู้หญิงในชนบทและไม่จริงจังกับเยาวชนที่มีการศึกษาจากชนบท แม้ว่าเขาจะ