บทที่ 27...ฟ้าไม่เป็นใจเลย

“ฝนกำลังจะตก การเดินทางคงจะลำบากมาก” พิเภกที่นั่งอยู่ข้างๆ คนขับพูดขึ้น หมอนี่เป็นแฮกเกอร์มือซน เพราะดันแฮกเข้าไปในฐานข้อมูลสำคัญทางทหาร จึงต้องเอามันสมองเข้าไปฝังอยู่ในคุกตั้งหลายปี เขาเก่งกาจในด้านเทคโนโลยียิ่งกว่าใคร หากจะเรียกเขาว่าพ่อมดแห่งเลขฐานสองก็คงไม่ผิดนัก

“ทำไมเวลาเราจะลงมือทำงาน ฝนจะต้องตกทุกที”

คนที่นั่งข้างเขาเปรยขึ้นอย่างขำขัน เขาคือพนา พ่อครัวคนเก่งที่ใช้มีดได้อย่างไร้เทียมทานและการปรุงอาหารได้ทุกชนิดทุกชาติในโลกใบนี้ ตอนนี้เขามีตำแหน่งเป็นเลขาของหัวหน้าทีมสุดหล่อ ผู้ที่ชำนาญทั้งการใช้อาวุธ ชำนาญทั้งการวางแผนและชำนาญการตามล่า

“ฟ้าไม่เป็นใจเลย”

พนาเปรยเชิงบ่นต่อไป ไพรัลย์หันมองนอกรถ ฝนตกลงมาเป็นสาย ราวกับม่านปลิวไหวในสายลมแรง ดวงตาคมกริบครุ่นคิดบางอย่าง แก้วตาดำคู่นี้มีบางสิ่งซ่อนอยู่เสมอ เรื่องที่เขาต้องคิดถึงทุกครั้ง...ไม่ใช่เพียงแค่วันที่เขาได้รับอิสรภาพ แต่มันเป็นวันที่เขารู้สึกถึงความงี่เง่าของตัวเอง

“ไม่ต้องแคร์สวรรค์หรือนรกขุมไหนทั้งนั้น” ไพรัลย์หยิบปืนขึ้นมาแล้วลูบเบาๆ “เพราะพระเจ้าอยู่ในมือเรา...เราจะเป็นผู้กำหนดโชคชะตาอีกครั้ง...นัดเดียว”

ชายหนุ่มเล็งปืนไปที่