LOGINShare
14. เหตุพัวพัน
Last Updated:
2025-05-23 10:34:40ตำแหน่งใหม่...ทำให้เข้าไปเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์
------------------------
คนึงนิจกลับมาถึงบ้านเจอป้าสมใจคอยต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เธอแอบกระซิบเมื่อสุธนยกกระเป๋าเดินทางของเธอขึ้นบันไดไปไว้ที่ห้องชั้นบน
“ป้าคะ...หนูซื้อของฝากมาให้ด้วยค่ะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยขึ้นไปเอาที่ห้องนะคะ”
“ค่ะ...คุณนิจไม่อยู่ ท่านรองผู้กำกับไม่กลับบ้านเลยค่ะ” ป้าสมใจแอบกระซิบ
“คุณพ่อคงมีธุระมั้งคะ...ป้าอยู่คนเดียวเหงาล่ะสิ” เธออมยิ้ม
“แล้วเย็นนี้จะให้ป้าเตรียมอาหารไหมคะ”
“ไว้หนูถามคุณพ่อก่อนนะคะ” คนึงนิจกำลังเดินขึ้นไปห้องนอนของเธอ หันหลังมาเมื่อได้ยินป้าสมใจเอ่ยขึ้น
“มีคนมาหาคุณนิจ ชื่อบุศรินทร์” ป้าสมใจนึกขึ้นได้
เธอไม่ตอบอะไรได้แต่คิดอยู่ในใจว่า ใครกันที่มาหาเธอ ไม่เคยรู้จักกันเลย ชื่อนี้ไม่มีอยู่ในรายชื่อเพื่อนหรือคนรู้จัก เธอเปิดประตูเดินเข้าห้องนอนที่เป็นระเบียบเรียบร้อยจากการจัดเก็บของป้าแม่บ้าน ความสงสัยยังอยู่ในสมองทำให้เธอเปิดหน้าจอมือถือหารายชื่อที่บันทึกไว้ในโทรศัพท์ ... ไม่มีคนชื่อนี้
สุธนเปิดประตูห้องนอนชะโงกหน้าเข้ามาเห็นเธอกำลังนอนดูโทรศัพท์อยู่บนเตียง
“เย็นนี้...ไปกินข้าวกัน มีคนอยากเจอหนูด้วย” เขาบอกเธออย่างร้อนรน
“มีอะไรเหรอคะ” เธอมองมาที่ชายหนุ่มอย่างสงสัย
“เปล่า...อีกหนึ่งชั่วโมงเราจะออกไป...เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย” เขาสั่งเธอ
“ไปชุดนี้ก็ได้นี่คะ”
“แต่ผมอยากให้หนูดูดีนะ” เขาสั่งเธอแบบอ้อมๆ
สุธนให้ป้าสมใจมาเคาะประตูขณะที่เธอกำลังจะออกจากห้อง
“ป้าคะ...นี่ของฝากค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ...ท่านรออยู่ที่ห้องรับแขกแล้ว”
“ป้าคะ...คนที่ชื่อบุศรินทร์นี่เป็นใครกันคะ”
“เธอบอกว่าเป็นภรรยาของท่านรองผู้กำกับ”
“หนูไม่รู้จักนะ...ทำไมถึงมาหาหนูคะ”
“ป้าไม่ทราบ...บอกว่าอยากพบคุณนิจ”
เธอเดินลงมาเห็นสุธนยิ้มให้อย่างพอใจกับเสื้อผ้าที่เพิ่งเปลี่ยนใหม่ ขณะอยู่ในรถเขาเอ่ยปากชม
“กลับมา หนูดูสวยขึ้นมาก!”
“เหรอคะ...แต่ก่อนหนูคงดูไม่ได้ใช่ไหมคะ” เธอย้อนให้
“ไม่ใช่...หนูคงไปเห็นสไตล์คนที่นั่น เลยทำให้ซึมซับกลับมา”
“ขอบคุณมากค่ะ... คุณพ่อคะ คนชื่อบุศรินทร์เป็นใครคะ”
“ถามทำไม...” น้ำเสียงเข้มของเขาทำเธอสะดุ้ง
“ป้าสมใจเล่าว่า ตอนหนูไม่อยู่ มีคนชื่อนี้มาหาค่ะ”
“ไม่ต้องไปสนใจ...เธอน่าจะมาหาผม” เขาเปลี่ยนเรื่อง
สุธนขับรถมาถึงโรงแรมแห่งหนึ่งใกล้ศูนย์การค้าแถวบางบัวทอง เป็นย่านของผู้มีฐานะแถบชานเมืองซึ่งนิยมมาสังสรรค์กัน ร้านอาหารอยู่ภายในโรงแรมมีห้องคาราโอเกะสำหรับไว้บริการ พนักงานร้านมาต้อนรับและพาทั้งคู่ไปยังห้องพิเศษที่จองไว้
“สวัสดีครับ...ท่านรอง วันนี้พาคุณนายมาด้วยหรือครับ” หนุ่มใหญ่วัยกลางคนปลายๆ ลุกจากที่นั่งโซฟาตัวยาวมาทักทายและยิ้มให้คนึงนิจ
“สวัสดีค่ะ...” สาวน้อยยกมือไหว้ชายหนุ่มที่กำลังจ้องหน้าเธออยู่
“นิจ...นี่คุณไมตรี เจ้าของโรงแรมนี้” สุธนแนะนำเธอ แต่ไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับสถานะของหญิงสาว
“... ผมสั่งอาหารไว้ให้แล้ว เราต้องร้องเพลงกันนะครับคุณนิจ”
“ขอบคุณค่ะ...ไม่ทราบโอกาสอะไรหรือคะ”
“อ้าว...คุณนิจ ท่านรองจะขึ้นเป็นผู้กำกับนะสิครับ” สายตาของหนุ่มใหญ่มองมาอย่างลังเล
“เหรอคะ...ดีใจด้วยค่ะคุณพ่อ นิจไม่รู้เรื่องเลย” เธอหันไปมองสุธนที่ทำหน้าอมยิ้ม
“อยาก surprise นิดหน่อย นิจเธอไม่อยู่หลายวันไปทำงานที่ลอนดอน” เขาเล่าให้ชายหนุ่มเจ้าของโรงแรมฟัง
“ไปทำงานไกลเลยนะครับ”
“...บริษัทใหญ่อยู่ที่นั่นค่ะ”
“วันนี้ผมขอมอบให้เป็นของขวัญท่านผู้กำกับคนใหม่ที่ดูแลย่านนี้และคุณนิจด้วย” เขาหยิบซองสีขาวส่งให้สุธน แต่เขาปฏิเสธไม่รับ
“ไม่เป็นไรครับ แค่มื้อนี้ถือเป็นของขวัญก็พอแล้ว” สีหน้าของสุธนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเจ้าภาพพยายามจะยัดเยียดซองสีขาวให้เขา
“งั้นถือว่าผมทำบุญให้กับสน.ของท่านล่ะกัน” เจ้าภาพหนุ่มใหญ่ยังพยายามตื้ออยู่นั่น จนสุธนบอกว่าจะขอคุยกันส่วนตัวเขาจึงยอมแต่โดยดีและพับซองเก็บกลับไป
คนึงนิจมองหน้าของเจ้าภาพมื้อค่ำอย่างไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง นักธุรกิจกับเจ้าพนักงานภาครัฐมักมีเรื่องอื้อฉาวมากมายเกี่ยวกับผลประโยชน์ต่างตอบแทน แต่สำหรับสุธนแล้วเธอเห็นว่าเขาเป็นคนซื่อตรง เท่าที่อยู่บ้านเดียวกันมาสามเดือนกว่าเขายังไม่เคยถือสิทธิล่วงล้ำในตัวเธอ ถือว่าเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง
“คุณพ่อคะ...คุณคนนี้มาแปลก” เธอเอ่ยขึ้นเมื่อเจ้าภาพหนุ่มออกจากห้องไปด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจสุธน
“อย่าไปสนใจ...พวกนักธุรกิจมักเป็นแบบนี้”
“เขา bribe ให้คุณพ่อตลอดเลยใช่ไหม” เธอจ้องหน้าเขารอคำตอบ
“ไม่เลย...นี่ครั้งแรก มิน่าถึงได้เชิญมากินข้าว พอรู้ข่าวว่าผมขึ้นเป็นผู้กำกับ”
“ดูเขาไม่พอใจคุณพ่อ...”
“อย่าไปสนใจคนพวกนี้ มันแค่เอื้อให้เขาได้ประโยชน์ในธุรกิจ เศษเงินของพวกเขา”
“คุณพ่อต้องระวังนะคะ...”
“เอ่อ...นิจใส่สร้อยคอลูกประคำที่หลวงตาให้ตลอดไหม ตอนอยู่ที่นั่น” เขานึกขึ้นมาได้ถึงคำเตือนของหลวงตาวันนั้น
“ตลอดค่ะ...แต่มีบางวันที่อยู่ข้างนอกเลยเที่ยงคืนแล้ว” เธอตกใจเมื่อหวนนึกถึงช่วงเวลาที่มาร์คุสพาเธอไปผับเต้นรำกันเลยเวลา
“บางวันผมอยู่นอกพื้นที่ มันจำเป็นแต่ก็พยายาม” เขาพูดขณะตักอาหารใส่จานให้เธอ
“เรารีบกินเถอะ ผมไม่อยากอยู่ดึก”
“คุณพ่อ...ไม่ดื่มใช่ไหมคะ”
“ถ้าสังสรรค์กับคนนอก ต้องป้องกันตนเองไว้ก่อน” สุธนเป็นคนรอบคอบกับเรื่องพวกนี้ วงการมาเฟียคือการหาผลประโยชน์ ซึ่งแน่นอนต้องหาช่องทางอำนวยความสะดวก นั่นคือต้องเป็นพวกเดียวกับตำรวจ
เจ้าภาพหนุ่มใหญ่กลับมาที่ห้องอีกครั้งพร้อมขวดแชมเปญ เขารินใส่แก้วให้สุธนและคนึงนิจ แต่ทั้งคู่มองหน้ากันแว่บหนึ่งเป็นที่รู้กัน
“ขอให้ท่านผู้กำกับรุ่งเรืองในหน้าที่ และหากวันไหนว่าง พาคุณนิจมาทานข้าวที่นี่นะครับ” เขากล่าวคำอวยพรสุธน และขยับมุมปากบางๆ ยิ้มให้เธอ
“ผมจะพยายามหาเวลา แต่ไม่ค่อยว่างนะสิ” สุธนตอบเลี่ยง
“พรุ่งนี้เชิญทานข้าวเที่ยงแถวสน.ผมนะครับ” เขาน่าจะหาทางเคลียร์เรื่องนี้ให้เร็วที่สุด
“เอ่อ...คุณนิจ ว่างมาทานที่นี่ได้นะครับ” เขายื่นนามบัตรให้สาวน้อย
“ค่ะ...แต่นิจคงอาจไม่ได้มา คงไม่ว่านะคะ” เธอตอบปฏิเสธไปตามจริง
“งานยุ่งไม่เป็นไรครับ”
“นิจจะไปทำงานต่างประเทศหลายเดือนอยู่ล่ะ” สุธนตอบแทนหญิงสาว
สุธนพยักหน้าให้หญิงสาวส่งสัญญาณได้เวลาต้องลากลับ ทั้งคู่ถูกไมตรีคะยั้นคะยอให้อยู่ร้องเพลงด้วยกัน แต่สุธนอ้างว่ามีประชุมด่วนวันรุ่งขึ้นแต่เช้า
“ไว้พรุ่งนี้ ผมจะไปพบท่านที่สน.นะครับ” เขาเดินออกมาส่งและย้ำการนัดหมาย
คนึงนิจรู้สึกว่าการไปพบคนนี้กลายเป็นประเด็น ชายหนุ่มเริ่มวิตกอะไรบางอย่าง เขาขับรถพาเธอกลับบ้านไม่พูดอะไรเงียบตลอดทางจนหญิงสาวต้องเอ่ยถาม
“คุณไมตรี เป็นคนดีอยู่นะคะ”
“ผมไม่รู้จักเขา เห็นเคยมาพบผู้กำกับคนเดิม”
“แล้วนี่พอรู้ว่าคุณพ่อจะเป็นผู้กำกับ เขาเลยเข้าหา”
“พวกนี้มันมีเบื้องหลัง ระวังอย่าไปยุ่งเด็ดขาด” เขาสั่งห้ามเธอ
“นิจคงไม่มีเวลาไปสนใจใครค่ะ ต้นเดือนหน้านิจต้องไปอยู่ที่โน่นคงประมาณสี่เดือน”
“ไว้ผมจะไปส่ง...ต้องไปราชการที่นั่นพอดี”
“เหรอคะ...” เธอทำหน้าประหลาดใจ
“เรื่องมันเกี่ยวพันกับนายคนนี้...”
“อย่าเครียดมากนะคะ...ห่วงสุขภาพด้วยค่ะ” เธอเริ่มกังวล
“ผมอยากไปแกะร่องรอยอะไรบางอย่าง”
“อะไรเหรอคะ...”
“มาเฟียแฮกเกอร์...หมอดูออนไลน์!!!”
Latest chapter
ผู้สาวสายฝอ 14. เหตุพัวพัน
ตำแหน่งใหม่...ทำให้เข้าไปเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์------------------------คนึงนิจกลับมาถึงบ้านเจอป้าสมใจคอยต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เธอแอบกระซิบเมื่อสุธนยกกระเป๋าเดินทางของเธอขึ้นบันไดไปไว้ที่ห้องชั้นบน“ป้าคะ...หนูซื้อของฝากมาให้ด้วยค่ะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยขึ้นไปเอาที่ห้องนะคะ”“ค่ะ...คุณนิจไม่อยู่ ท่านรองผู้กำกับไม่กลับบ้านเลยค่ะ” ป้าสมใจแอบกระซิบ“คุณพ่อคงมีธุระมั้งคะ...ป้าอยู่คนเดียวเหงาล่ะสิ” เธออมยิ้ม“แล้วเย็นนี้จะให้ป้าเตรียมอาหารไหมคะ”“ไว้หนูถามคุณพ่อก่อนนะคะ” คนึงนิจกำลังเดินขึ้นไปห้องนอนของเธอ หันหลังมาเมื่อได้ยินป้าสมใจเอ่ยขึ้น“มีคนมาหาคุณนิจ ชื่อบุศรินทร์” ป้าสมใจนึกขึ้นได้เธอไม่ตอบอะไรได้แต่คิดอยู่ในใจว่า ใครกันที่มาหาเธอ ไม่เคยรู้จักกันเลย ชื่อนี้ไม่มีอยู่ในรายชื่อเพื่อนหรือคนรู้จัก เธอเปิดประตูเดินเข้าห้องนอนที่เป็นระเบียบเรียบร้อยจากการจัดเก็บของป้าแม่บ้าน ความสงสัยยังอยู่ในสมองทำให้เธอเปิดหน้าจอมือถือหารายชื่อที่บันทึกไว้ในโทรศัพท์ ... ไม่มีคนชื่อนี้สุธนเปิดประตูห้องนอนชะโงกหน้าเข้ามาเห็นเธอกำลังนอนดูโทรศัพท์อยู่บนเตียง“เย็นนี้...ไปกินข้าวกัน มีคนอยากเจอหนูด้วย” เขา
ผู้สาวสายฝอ 13. สองรัก (สองสายใย)
ไม่สามารถเลือกคนใดคนหนึ่งแล้วตัดอีกคนหนึ่งออกไปได้ เพราะเขาทั้งคู่คือคนที่มอบโอกาสในชีวิตให้------------------------คำตอบของคนึงนิจทำให้หนุ่มใหญ่อย่างมาร์คุสไม่เชื่อหูตนเองว่าเขาได้รับคำตอบนั้นจริงๆ หรือเพราะเขาเมากันแน่“พูดอีกครั้ง...ได้ไหม” เขาสะบัดหน้าไปมาเพราะยังไม่แน่ใจว่าหูฝาดไปไหม“บอสถามนิจ...ก็ตอบไปแล้วนี่คะ” สาวน้อยยอกย้อนได้แสบมาก“นิจ...อย่าให้ผมอารมณ์เสีย” เขาหงุดหงิดใส่เธอ“พรุ่งนี้เรานัดเอเจนซี่ไปดูอพาร์ตเม้นท์ ไปนอนเถอะ” เขาไล่เธอกลับห้อง“ค่ะ...บอส” คนึงนิจดีใจจนแทบกระโดดออกจากห้อง“เจอกันที่ห้องอาหาร ตอน 10 โมง” เขาสั่งเธอขณะล้มตัวฟุบบนเตียงหลับไปทันทีก่อนที่หญิงสาวจะย่องออกจากห้องของเขาอย่างใจเย็น เธอเดินกลับไปดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เขา เกรงว่าเขาจะไม่สบายด้วยอากาศค่อนข้างเย็น เธอปรับฮีตเตอร์ให้อุ่นขึ้นกว่าเดิม จากนั้นเธอพึมพำเบาๆ ก่อนออกจากห้อง“บายค่ะ...คุณสามีที่คิดเอาเอง” เธออดขำอยู่ในใจไม่ได้“บอสขา... นิจยังไม่อยากมีผัวหรอกนะคะ ไม่ค่อยอิสระ แบบฟรีเบิร์ด...นกน้อยอิสระ สบายออก!...”เธอกลับไปที่ห้องซึ่งไม่ได้นอนอยู่ในนี้เกือบสองวัน เมื่อคืนวานและคืนนี้ก็เกือบเ
ผู้สาวสายฝอ 12. สายมู (ตัวจริง)
เมามายกับความเชื่อ------------------------ที่ประชุมบอร์ดตกลงให้คนึงนิจมาทำหน้าที่ประสานงานดูแลเจ้าหน้าที่ฝ่ายปฏิบัติการที่สำนักงานในลอนดอนกับฝ่ายโอเปอร์เรชั่นของบริษัทที่สำนักงานเมืองไทยซึ่งมาร์คุสเป็นซีอีโอ ประธานฝ่ายบริหาร มาควิส ซันเดรย์ มอบหมายให้ผู้อำนวยการฝ่ายปฏิบัติการที่นี่ตั้งงบประมาณค่าใช้จ่ายสำหรับตำแหน่งผู้ประสานระหว่างประเทศ ซึ่งเธอจะบินกลับมาเริ่มงานในต้นเดือนถัดไป“ผมมีนัดกับ psychic ผมเลื่อนเอเจนซี่เป็นพรุ่งนี้บ่าย” มาร์คุสกระซิบเบาๆ หลังจากเลิกประชุม “ค่ะ...” เธอทำหน้าสงสัย“รถโรงแรมกำลังมารับ” เขาเร่งเธอให้เก็บเอกสารสำคัญ“บอสคะ ต้นเดือนหน้าเรามีประชุมที่อุบล” เธอเปิดกำหนดการของเขาจากไลน์ผู้บริหารของบริษัท“No worry ลินจะดูแลเอง” เขาหมายถึงเลขาชื่อ ลินนา มาร์คุสเคยต่อว่าเธอต่อหน้าคนึงนิจถึงความผิดพลาดอยู่บ่อยครั้ง ทำให้เธอครหาเรื่องความสัมพันธ์ที่ไม่ปกติของคนทั้งคู่“ผมจะให้ชนากานต์ขึ้นมาแทนคุณ” เขาเริ่มเห็นเค้าความยุ่งยาก หากให้ลินนาทำหน้าที่แทนเธอ“ดีค่ะ น้อยหน่าเหมาะมากค่ะ บอส” เธอเห็นด้วยจากเท่าที่เพิ่งสนิทกัน เธอรอบคอบและไม่ปากมาก“ไป... รถโรงแรมมาถึงแล้ว” เ
ผู้สาวสายฝอ 11. ดั่งฝัน
ภาพรักของเขาและเธอแค่ในฝัน------------------------หลังการประชุมระหว่างฝ่ายประสานงานของบริษัทที่นี่ มาร์คุสได้แจ้งกับคนึงนิจว่าผู้บริหารของบริษัทเชิญเธอร่วมประชุมกับบอร์ดเพื่อขอความเห็นชอบการรับเธอมาประจำอยู่ในลอนดอน“ผมจะออกค่าใช้จ่ายส่วนตัวให้” มาร์คุสแจ้งเธอคร่าวๆ“พรุ่งนี้หลังประชุมบอร์ด เราไปหาที่พักกัน ผมมีเอเจนซี่ที่รู้จักอยู่ที่นี่” เขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือไม่อยากให้สาวน้อยลำบาก“บอสคะ...นิจ ขอถามค่ะ”“มีอะไร...” เขาจ้องหน้าเธออย่างสงสัย“เอ่อ...มีเงื่อนไขอะไรบ้างคะ คือต้องตอบแทนบอสหรือเปล่า” เธอตะขิดตะขวงใจไม่อยากเอ่ยตรงๆ“ทำไม...มาทำงานนะ” เขาทำหน้างงกับคำถาม“ค่ะ...นิจรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณ”“ผมไม่เข้าใจคนไทย...” เขายักคิ้ว ส่งสายตาให้เธอ“มาทำงานที่นี่แล้วต้องตอบแทนผม...ยังไง” เขาเริ่มหงุดหงิด“บอส...อยากให้นิจรับรักไม่ใช่หรือคะ” เป็นคำถามที่เธอไม่อยากถามเขาเลย“ใช่...แต่ผมไม่ชอบบังคับ”“ค่ะ...เอ่อ แล้วเกิดบอสอยากให้ตอบแทนล่ะคะ” เธอไม่แน่ใจกับอนาคต เพราะเธอยังเป็นหนี้บุญคุณกับสุธนอยู่ แล้วมาร์คุสกลายมาเป็นคนที่สร้างบุญคุณใหม่ซ้ำซ้อนทำให้เธอเริ่มคาดการณ์ไม่ถูก วัฒนธรรมของฝร
ผู้สาวสายฝอ 10. หน้าที่และหัวใจ
หัวใจยังไม่พร้อม...รักใครในเวลานี้------------------------สัปดาห์ถัดมาคะนึงนิจกลับไปทำงานและมาร์คุสดีใจมากที่เธอกลับมาปกติเหมือนเดิม จึงสั่งให้เธอเร่งเตรียมเอกสารเพื่อเดินทางไปอังกฤษกับเขา น้อยหน่าเข้ามาซักถามคนึงนิจด้วยความเป็นห่วง“หายดีแล้วเหรอ...ไปทำอะไรมา กินยาที่หมอสั่งใช่ไหม” น้อยหน่าถามด้วยแววตาสงสัย“ไม่หรอก...ไปหาหลวงตาทำพิธี”“เหรอ...แล้วตุ๊กตานั้นเธอยังกอดอยู่ไหม”“หลวงตาท่านเอาไปทำพิธี และทิ้งไปแล้วน่ะ” เธอตอบสั้นๆ“ดีแล้วน่ะ...แม่ฉันก็ให้เอากุมารทองไปไว้ที่วัดเหมือนกัน เพราะลูกร้องกวนทั้งวันทั้งคืน”“อีลุงนั่น มันเป็นปีศาจ” น้อยหน่ากระซิบเบาๆ กลัวว่าคนนั่งทำงานที่มีแผ่นกั้นใกล้ๆ จะได้ยิน“ใช่...หลวงตาให้สายสิญจน์ฉันด้วยเนี่ย” คนึงนิจชูข้อมือให้น้อยหน่าดู“เออ...แล้วท่านทักอะไรบ้างล่ะ”“อย่าออกไปไหนหลังเที่ยงคืน” เธอเล่าสั้นๆ ถึงคำเตือนของหลวงตาต้นเดือนถัดมาคนึงนิจพร้อมมาร์คุสเดินทางไปถึงลอนดอนนัดพบปะลูกค้าตามนัดหมาย บอสหนุ่มใหญ่อิตาเลียนชอบกินอาหารอิตาเลียนจึงชวนเธอไปหาอะไรกินแถวทราฟัลการ์แสควร์เพื่อว่าหลังจากมื้อค่ำ จะได้เดินไปดูน้ำพุที่มีสีสันยามค่ำคืนที่นั่น อากาศช
ผู้สาวสายฝอ 9. พ้นมนต์ดำ
ด้วยศักดิ์ศรี...จะไม่ทำอะไรเด็ดขาดถ้าเธอไม่ยอมรับ------------------------หลังจากกินข้าวเช้าที่บ้าน แม่สุภาเร่งให้สุธนพาคนึงนิจไปหาหลวงตาที่วัด แม่ของเขาไปด้วย แต่จะตามไปพร้อมป้าสำเนียงและทวี เธอรู้ว่าสุธนรู้จักหลวงตารูปนี้ดี เขาเคยมาบวชอยู่ที่วัดนี้ ท่านเป็นผู้มีอาคมขมังเวทตั้งแต่สมัยยังหนุ่มเคยไปฝึกสายกรรมฐานแถวอีสานอยู่นับสิบปี ก่อนจะกลับมาเป็นเจ้าอาวาสที่วัดเดิมแห่งนี้“กราบนมัสการหลวงตา...ครับ” สุธนเข้าไปนั่งกับพื้นพร้อมคนึงนิจก้มลงกราบท่าน ขณะท่านมองมาทั้งคู่อย่างยินดี“วันนี้...เราว่างหรือ” ท่านถามขึ้น“ไม่ว่างหรอกครับ แต่ผมต้องมาจัดการตามที่หลวงตาสั่งโยมแม่ไป”“เอ่อ...ไว้รอมากันให้ครบทุกคน หลวงตาจะเป่ามนต์เสกล้อมพวกเราไว้ทุกคน ไม่งั้นมันจะกลับมาเล่นงานทุกคนที่เข้าไปยุ่งกับอิหนูคนนี้” ท่านกล่าวเตือน“โยม...ไม่นาน จะกลับมาหาหลวงตาอีก”“ทำไมหรือครับ...”“ไม่มีอะไร...จะกลับมา... หลวงตาต้องเรียก โยมผู้กำกับ” ท่านหัวเราะเสียงแห้ง“โอ...จริงหรือครับ”“ตอนนี้...มีใครเป็นใหญ่ในสน.ล่ะ”“ยังไม่มีคำสั่งลงมาครับ...ผมรักษาการแทน” สุธนตอบ“นั่นล่ะ...วิบากของโยมกำลังตามมา...ระวังด้วย อิหนูนี
ผู้สาวสายฝอ 8. ต้องมนต์ดำ...คำสาป
เพราะสายลมนี้ทำให้ฝันถึงผู้หญิงคนหนึ่ง------------------------รุ่งขึ้นแม่สุภาพาคนึงนิจสาวน้อยที่นางคิดว่าเธอต้องถูกหมอดูเสกคาถาใส่ทำให้เธอกลายเป็นคนสติไม่อยู่กับตัว“กินข้าวแล้ว แม่จะพาเธอไปพบหลวงตาที่วัด” แม่ของสุธนพูดกับเขาเสียงเบา ไม่อยากให้สาวน้อยของเขาได้ยิน“ครับ...ฝากแม่ดูแลเธอด้วยนะครับ” เขายังดูกังวลกับเธอ“แม่จะให้สำเนียงไปด้วย เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยแม่ดูแล” แม่เขาดูกังวลเช่นกัน“ขอบคุณครับ วันนี้ผมมีประชุมทั้งวัน เสร็จงานจะรีบกลับมา อาจค้างที่นี่อีกคืนถ้าถึงดึก”แม่ไปเรียกป้าสำเนียงข้างบ้านให้มาอยู่เป็นเพื่อนคนึงนิจ ส่วนนางรีบโทรไปหามัคนายกที่ดูแลปรนนิบัติหลวงตา โชคดีที่วันนี้หลวงตาไม่มีกิจนิมนต์ เธอจึงรีบพาสาวน้อยออกจากบ้านให้หลานชายลูกป้าสำเนียงขับรถไปส่งหลวงตามองดูสาวน้อยที่เดินตามสุภาเข้ามานั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้าท่าน ขณะเธอกำลังก้มลงกราบท่านจึงทักขึ้นทันที“โยม...พานางหนูนี่มาทำไม...”“อิฉันเห็นว่า อาการมันแปลกๆ คะ หลวงตา”“ลูกสาวโยมรึ” ท่านมีสีหน้ากังวล“ไม่ใช่ค่ะ...เป็นแฟนของลูกชาย”“จะอยู่ที่นี่นานไหม...ต้องทำพิธีถอนมนต์ดำ” ท่านบอกกับสุภา“ให้พ่อหนุ่มไปเอาไข่ไก่มา..
ผู้สาวสายฝอ 7. อยากกอดคนนั้น
แผงอกอุ่นนี้...จะให้ไอรักซึมซาบเข้าไปในหัวใจเธอ...สักวัน------------------------คนึงนิจสาวน้อยนอนกอดสุธนตั้งแต่เธอยังไม่หลับจนหลับไปจนถึงรุ่งเช้า หนุ่มใหญ่เช่นเขาเริ่มใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมาสองสามวัน ไปทำงานก็ยังคิดถึงเป็นห่วงเธอ กังวลว่าเธอจะเป็นอะไรมากกว่านี้ไหม บางครั้งต้องให้จ่าแดงคนสนิทที่รู้เรื่องส่วนตัวของเขามากกว่าทุกคน โทรมาหาป้าสมใจคอยถามเรื่องอาหารการกินและอาการของเธอ เขาพยายามบอกให้ป้าสมใจหลอกล่อให้เธอกินยาตามที่หมอสั่งเช้าวันนี้เขารู้สึกไม่อยากไปทำงาน แต่อยากพาสาวน้อยคนนี้ไปเที่ยวนอกเมืองแถวบ้านเดิมของเขาก่อนเข้าตัวเมืองจังหวัดสุพรรณบุรี พาเธอไปพบแม่ของเขาที่อายุค่อนมากแล้ว ท่านอยู่กับหลานสาวอายุสิบเจ็ดปี“หนูนิจ วันนี้ไปเที่ยวกันนะ” เขาเอ่ยปากชวนระหว่างกินข้าวมื้อเช้าด้วยกัน“เหรอคะ...ที่ไหน” เธอแต่งตัวสวยเหมือนพร้อมออกบ้าน“ไปบ้านแม่ผม...ไม่ไกลจากนี่สักหนึ่งชั่วโมงก็ถึง ไปทานข้าวบ้านแม่ ท่านทำอาหารอร่อยนะ” เขาเอ่ยชวนเธอ“ดีจังค่ะ...”“ไม่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ชุดนี้สวยดีแล้ว” เขาบอกเธอ และหันไปสั่งป้าสมใจให้ขึ้นไปเอายาลงมา เขาจะเอาไปด้วย“หนูต้องทำอะไรบ้าง เวลาเจ
ผู้สาวสายฝอ 6. ใครคนนั้น
จะกลายเป็นเพื่อนใจตัวร้าย...ในวันที่เธอหายดี------------------------น้อยหน่าทำเรื่องลางานให้คนึงนิจส่งไปที่ฝ่ายบุคคล และคนที่ลงชื่ออนุมัติคือมาร์คุส ซึ่งเป็นผู้บริหารของบริษัทที่เธออยู่ใต้สายงานโดยตรง มาร์คุสสงสัยว่าทำไมสาวน้อยที่มีภารกิจต้องดูแลประสานงานกับลูกค้าช่วยเขา ไม่มาทำงานวันที่สองแล้ว“ให้คุณชนากานต์ขึ้นมาพบผมตอนบ่ายสามโมง” เขาสั่งเลขาให้ตามน้อยหน่ามาพบเพื่อสอบถาม“คุณชนากานต์ลาช่วงบ่ายแล้วค่ะ บอส” เลขาตอบเขา“โทรหาเธอเลย”เลขาติดต่อน้อยหน่าได้แล้วโอนสายให้เขา...“คุณนิจเป็นอะไรไม่มาทำงาน ลาพักร้อน” เขาถามด้วยความสงสัย เพราะมีงานหลายอย่างที่ยังคั่งค้าง“เธอไม่สบายค่ะ บอส”“เป็นอะไร...มากหรือ” เขาพูดภาษาไทยได้ชัดเจน เพราะอยู่ที่นี่เกือบห้าปี“บอสอยากไปเยี่ยมไหมคะ”“เธออยู่บ้านตรงไหน ส่งโลเคชั่นมาให้ ผมจะให้คนขับรถไปดูพรุ่งนี้”รุ่งขึ้นสุธนฝากให้ป้าสมใจดูแลเรื่องอาหารการกิน เขาบอกให้สั่งจากร้านในหมู่บ้านมาส่งไม่ต้องทำกับข้าวให้ลำบาก เขามีภารกิจประชุมเรื่องคดีสำคัญทั้งวัน จึงไม่มีเวลาที่จะโทรสอบถาม แต่สั่งให้ป้าโทรกลับไปถ้าเธอมีอาการผิดปกติมาร์คุสนายใหญ่ของคนึงนิจให้คนขับรถไ
You may also like
ข่มรักเมียแต่ง
Kidsroom14.4K viewsน้องเมีย (Secret)
ลำเจียก17.7K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก26.7K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.0K viewsภรรยาขัดดอก
baiboau-เนื้อนวล116 viewsพรหมจรรย์คั่นเวลา
วรนิษฐา / Miss sexy715 viewsวิวาห์ปลายทางรัก
หมีสีคราม45 viewsราคีบำเรอ
baiboau-เนื้อนวล33 views
