ตอนที่130 ขนมหวาน

เซียหยาล้างถั่วแดงที่แช่ไว้ตั้งแต่ยามเย็นตั้งใจทำไส้ขนมให้กับอ๋องน้อยเทียนเฟย แต่ก็เอามาใช้เสียก่อน เซียหยานำถั่วแดงเม็ดใหญ่มาใส่หมอต้มถึงตอนนี้ก็หยิบเอาลำไยแห้งในโถมาโรยลงไปบนหม้อที่กำลังเดือดๆ

ไม่นานกลิ่นหอมอ่อนของถั่วแดงเคี่ยวช้าๆ กับลำไยตากแห้งก็อบอวลไปทั่วห้อง เซียหยาควบคุมไฟอย่างเชี่ยวชาญ ใส่น้ำตาลกรวดลงไปในบริมาณที่แม่นยำ ก่อนตักใส่ถ้วยกระเบื้องขาวสะอาด แล้วประดับด้วยเก๋ากี้สีแดงสด

“เรียบร้อยแล้ว รับไปเสีย…ในนามของเจ้าก็แล้วกัน”

หยางชินอวี้รับถาดด้วยมือที่แผ่วเบา ใจหนึ่งรู้สึกผิดอีกใจหนึ่งกลับยินดีราวกับคว้าชัย หยางชินอวี้มองหน้าเซียหยาแล้วกระซิบเบาๆ

“ขอบใจ…เจ้าเป็นคนเดียวที่ข้ายังพึ่งได้ในตอนนี้ ข้าสัญญาว่าจะไม่ลืมแต่นั้นเจ้าเองก็ต้องสัญญาว่าเรื่องที่ข้าให้เจ้าปรุงของหวานจะต้องเป็นความลับเช่นกัน พรุ่งนี้ข้าจะสั่งคนให้นำทองคำหนึ่งชั่งมอบให้มารดาเจ้าที่บ้าน พอมารดาเจ้ามาพบเจ้าอีกครั้ง เจ้าก็ลองถามนางดู”

เซียหยาไม่ตอบ ดวงตานิ่งสนิทของนางยังไม่หลุบลงจากเปลวไฟในเตา แต่ในแววตานั้น…มีบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ บางทีอาจเป็นความรู้สึกเจ็บปวดที่ต้องอยู่เบื้องหลังเงาของผู้อื่น หรือไม่…ก็อาจเป็นเ