เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่14ถนัดด้านการขาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-12 11:10:00
บทล่าสุด
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่96ไม่อยากเจอนางใช่ไหม
“แอ๊ด...”บานประตูไม้ถูกเปิดออกอย่างไม่เกรงใจนัก หยางลี่นั่งหลังตรงอยู่หน้ากระดาษร่างจดหมาย ด้านข้างมีตงเจี้ยนยืนสงบเงียบอย่างองอาจ ส่วนขันทีกวงซุนกำลังรินชาลงจอกให้กับหยางลี่เสียงรองเท้ากระทบพื้นอย่างมั่นใจดังเข้ามาพร้อมน้ำเสียงกึ่งหยอกเย้ากึ่งจริงจัง“พี่ชาย พี่ชายคนดีของข้า….” อวี่หรงเอ่ยทักเสียงใส ยิ้มกว้างราวกับไม่เคยมีคำว่าเคาะประตูอยู่ในพจนานุกรมหยางลี่ชะงักปลายพู่กันก่อนจะเก็บม้วนจดหมายนั้นไว้อย่างแนบเนียน ไม่ทันไรอวี่หรงก็เดินมาประชิดแล้วยืนเท้าเอวส่งสายตาพิฆาต...กึ่งออดอ้อนเท้าแขนกับขอบโต๊ะ มองพี่ชายอย่างจับผิด“โอะโห ที่นี่กลิ่นน้ำหมึกหอมเชียว ใช้หมึกหอมเลยหรือ พี่ข้าเขียนจดหมายถึงหญิงงามคนไหนอยู่น่ะ”หยางลี่ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะวางพู่กันลงอย่างสงบแล้วใช้แขนเสื้อปิดกระดาษบนโต๊ะอย่างแนบเนียน ริมฝีปากเรียบเฉย “ไม่มีใครทั้งนั้น”“งั้นท่านกำลังเขียนอะไรน่ะครั้งก่อนร่างจดหมายถึงโจวชัวครั้งนี้ร่างถึงใครอีกหนอ” “เรื่องราชการ” หยางลี่ตอบเสียงเรียบ ใบหน้าเรียบเฉย“อ้อ งั้นก็พักได้แล้วสิ เพราะว่าเที่ยงนี้ข้าจะเลี้ยงมื้อพิเศษ โจวชัวเพิ่งมาถึง ก็เลยอยากให้เขารู้สึกอบอุ่นแบบบ้านๆ ข้
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่95เชิญฝ่าบาททานข้าว
ท้องฟ้าสว่างจ้าเมฆบางลอยเอื่อยเสี่ยวหนี่เดินนำองค์ชายโจวชัวข้ามลานหินขาวมายังเรือนฝั่งทิศตะวันออก“องค์ชายรอง ข้ามาส่งแขกเจ้าค่ะ”“ข้าไม่ใช่แขกแต่เป็นฝรั่ง” เสี่ยวหนี่ยิ้มตาหยีอวี่หรงชะงักเล็กน้อย เมื่อเงยหน้าขึ้นจากการผูกสายรัดเอว “เสี่ยวหนี่เจ้าเหรอที่มาส่งโจวชัว แล้วนี่เจ้ามาเร็วจัง ข้าน่ะเพิ่งแต่งตัวเสร็จ จะไปหาเจ้าอยู่พอดี” เขาขมวดคิ้วน้อยๆ แล้วหันไปมองเพื่อน โจวชัวหัวเราะเบาๆ สะบัดชายเสื้อคลุมแผ่ว “ก็ข้าเบื่อรอน่ะสิ เลยต้องหาคนนำทางแถวๆ นี้ แปลกใจจริงๆ ที่เจ้ายังไม่มีภรรยาอีกนะ” โจวชัวพูดขึ้นอย่างหยอกเย้า แววตาขบขันแล้วเขาก็หันไปพูดกับเสี่ยวหนี่เป็นภาษาอังกฤษทันที“This guy… comes here every time and still doesn’ t have a wife, huh?” (เจ้านี่... มากี่ทีก็ยังไม่มีเมียสักทีเนอะ) เสี่ยวหนี่กลั้นขำไว้ไม่อยู่ ดวงตาแพรวพราวเป็นประกาย หันกลับไปตอบด้วยภาษาเดียวกัน“Because he meddles too much, nags, and spies on women. Plus, he's obsessed with his little boy. No girl would like that.” (ก็เพราะเขาชอบเสือกเรื่องคนอื่น จู้จี้ ตามจับผิดตอแยผู้หญิง แถมยังติดลูกชายของเขามากๆ อีก สาวไหนจ
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่94 โจชัว
ยามสายก่อนงานเลี้ยงต้อนรับเหมันต์ไม่กี่วันแสงแดดจางๆ ทอดตัวเหนือท้องฟ้าแคว้นเหนือ อากาศเย็นจัดแต่ไม่ถึงกับกัดกระดูก กลิ่นหอมอ่อนของต้นสนผสมกลิ่นดินเย็นหลังหิมะตกเบาๆ เมื่อคืนช่างเข้ากับฤดูเหมันต์ยิ่งนัก พื้นหินทางเดินในสวนด้านหลังตำหนักหลวงยังมีละอองน้ำแข็งเกาะพราว เสียงนกกระจิบร้องเรียกแสงอาทิตย์ดังก้องท่ามกลางความเงียบณ กลางทางเดินหินโค้ง เสี่ยวหนี่ที่ถือตะกร้าผ้าขาวสะอาดใส่ของแห้งและสมุนไพรไว้เต็มตะกร้ากำลังเดินกลับจากสวนสมุนไพรด้านในวัง หางคิ้วขมวดนิดๆ เพราะกำลังคิดเรื่องวันงาน และสิ่งที่ต้องจัดเตรียมทั้งวัตถุดิบและเครื่องปรุงต่างๆในขณะเดียวกัน บุรุษผู้หนึ่งกำลังก้าวเข้ามาจากอีกด้านของทางเดินองค์ชายโจวชัวองค์ชายเลือดผสมจากตะวันตกซึ่งเกิดจากการอภิเษกทางการเมืองกับองค์หญิงจากแดนตะวันออก และบิดาที่เป็นองค์ชายของตะวันตก หน้าตาคมเข้ม ผมสีดำสนิทแต่ดวงตาสีน้ำทะเลลึกสะท้อนแสงแดด พาดผ้าคลุมขนสัตว์หนาสีเข้ม ท่าทางไม่เร่งรีบ มือหนึ่งถือหนังสือ อีกมือหมุนผลสนเล่นเดินอย่างไม่เร่งรีบเหมือนกำลังชมวังหลวงเมื่อถึงทางแยก เสี่ยวหนี่ก้าวออกจากพุ่มไม้พร้อมหมุนตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว เพราะลืมห่อสมุน
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่93ไม่อับจน
ใต้เงารัตติกาลที่คลี่คลุมวังหลวง หยางลี่ในชุดคลุมดำซ่อนใบหน้าและรูปลักษณ์อันคุ้นตา ยืนสงบอยู่ใต้ต้นไม่ใหญ่ใกล้เรือนพักของเสี่ยวหนี่ แสงไฟสลัวลอดผ่านหน้าต่างไม้เลื่อนออกมาแต้มสีทองอ่อนบนพื้นกรวดขาว ดวงตาคมใต้ผ้าคลุมสีดำทอดมองไปยังเงาร่างที่ไหววูบอยู่หลังม่านกระดาษบางอย่างเงียบงันไม่มีขันที ไม่มีองครักษ์ ไม่มีใครรู้ว่าหยางลี่แอบลัดเลาะออกจากตำหนักบรรทม มายืนอยู่ตรงนี้ เพียงเพื่อ…หยางลี่ขบกรามแน่นอย่างไม่รู้ตัว ความจริงที่เขารู้ในวันนี้กลับกลายเป็นดาบสองคม เสี่ยวหนี่...คือผู้ที่ปรุงแกงสมุนไพรนั้น มิใช่จี้เหวินอย่างที่เข้าใจอาหารทุกอย่างนั้น...ล้วนมาจากเสี่ยวหนี่ ผู้หญิงที่พูดมาก สดใสและเต็มไปด้วยรอยยิ้มไร้เรื่องทุกข์ตรม “เสี่ยวหนี่...เจ้าทำข้าลำบากใจนัก” เขาพึมพำเบาๆ กับตัวเอง เสียงแผ่วจนแทบไม่พ้นลมหายใจข้าอยากเข้าไปหา อยากพูด อยากถามว่าเหตุใดจึงปล่อยให้จี้เหวินแอบอ้าง เหตุใดจึงยอมทนอยู่เงียบๆ ข้างหลัง หรือว่า…เหตุจึงหลอกลวงข้าแต่ไม่...เขายังไม่กล้า เงาหลังหน้าต่างนั้นช่างบอบบางนัก กลัวว่าคำพูดคำแรกของเขาจะเป็นดั่งคลื่นกระแทกให้ทุกสิ่งที่ผ่านมาพังทลายและที่สำคัญ...เขากังวลกุ้ยเฟยไม
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่92เจ้าไปเสียจี้เหวิน
สงครามยังไม่สงบลง เฟิงหรานเดินเร่งฝีเท้ามาที่ทั้งสองคน“ท่านผู้ฝึกสอนซูเหม่ยเรียกเจ้าทั้งสองที่ห้องทำงานของนาง” เสี่ยวหนี่ที่กำลังถกแขนเสื้อขึ้นถึงกับชะงักงันส่วนจี้เหวินที่เบ้ปากพร้อมกับถอนหายใจยาว“ข้าบอกเจ้าแล้วเห็นไหมว่าอย่าทะเลาะกับข้า” จี้เหวินพูดดังเสี่ยวหนี่ส่ายหน้าเดินตามเฟิงหรานไปทันทีสองพี่น้องต่างแม่ เสี่ยวหนี่และจี้เหวิน เดินตามเฟิงหรานเพราะเสียงเรียกของซูเหม่ยไปยังห้องทำงานของแม่ครัวหลวง“ท่านผู้ฝึกสอน” ทั้งสองคนย่อกายลงด้วยความรู้สึกหวาดหวั่นในใจ“นั่งลงสิทั้งสองคน” เสียงอ่อนโยนของซูเหม่ยดังเบาๆ ไม่เหมือนเช่นทุกครั้งที่นางจะไว้ตัว เสี่ยวหนี่รีบนั่งลงทันทีจี้เหวินที่ยังหันมองเสี่ยวหนี่ด้วยแววตาขุ่นเคืองซูเหม่ย ยืนอยู่กลางห้องหลังเงียบไปครู่หนึ่ง นางหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกจากกล่องไม้ไผ่ แล้วยื่นมันลงตรงหน้าทั้งสองเสียงดัง “ฟึบ”จดหมายนั้นม้วนผูกด้วยเชือกแดง ตราประทับยังสดใหม่ มือจี้เหวินสั่นไหวเล็กน้อยเมื่อมองเห็นลายเซ็นท้ายกระดาษ"โจวหลิวเยว่"บิดาของนาง...และของเสี่ยวหนี่เช่นกันซูเหม่ยกอดอก ถอนหายใจช้าๆ“พอจะรู้แล้วใช่ไหมว่าข้าเป็นใคร” เสี่ยวหนี่เบิกตานิดๆ แต่กระนั้นก็
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่91มากมายคำถาม
ในชามเคลือบลายแกงสมุนไพรบ้านโจว ร้อนฉ่าถูกเสิร์ฟลงเบื้องหน้าฮ่องเต้หยางลี่ และกุ้ยเฟยชวีหยา โดยจี้เหวินเองแม้บนใบหน้านางจะมีรอยยิ้มเจียมตัว หากมือไม้ที่ยื่นถ้วยชามออกไปกลับสั่นเล็กน้อยราวกับกลัววูบหนึ่งจากสายพระเนตรจะเผาไหม้เงื่อนงำที่แอบซุกซ่อนอยู่ฮ่องเต้หยางลี่ทอดพระเนตรมองชามแกงเงียบๆ ดวงตาลึกล้ำสะท้อนเงาไอร้อนจากอาหารหน้าตา…คล้าย กลิ่น...ใกล้เคียง สี...ใกล้เคียง แต่รสชาติ…เมื่อหยางลี่ตักขึ้นลิ้มชิมรส กลับพบว่าไม่ใช่รสชาติที่เคยตกหลุมรัก ไม่ใช่รสมือของเสี่ยวหนี่ นี่มัน…อย่างไรก็ตาม หยางลี่เก็บความรู้สึกได้เก่ง เพียงกะพริบตาแผ่วหนึ่ง แล้วเอ่ยคำว่า"รสชาติดี...สมกับเป็นจานพิเศษ" เสียงเรียบ สุขุมในใจยังสะกดกลั้นคำถามมากมายว่าทำไมแกงสมุนไพรที่กินในวันนี้ถึงได้ไม่เหมือนที่เคยกิน แต่ที่นี่ต่อหน้ากุ้ยเฟยซวีหยาก้ไม่ใช่ที่ที่จะหาคำตอบหยางลี่เพียงแค่เดาบางอย่าจากท่าทีของจี้เหวิน ได้ดี และเขาทำๆได้เพียงเงียบไปเสียแต่ก็ไม่อาจหลุดพ้นสายตาของกุ้ยเฟยชวีหยาที่นั่งอยู่ข้างๆ กุ้ยเฟยชวีหยาลอบมองหยางลี่ รอยยิ้มบางผุดขึ้นมุมปาก “ฝ่าบาททรงโปรดอาหารของจี้เหวินมากถึงเพียงนี้ หม่อมฉันก็ดีใจนัก”ชวีหย
บางทีคุณอาจจะชอบ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง366.6K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.0K viewsทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด
วริษา12.3K viewsทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย
วริษา8.7K viewsข้าคืออนุท้ายครัวของท่านอ๋องจอมโหด
องค์หญิงโนเนม2.7K viewsท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่125.4K viewsสามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ21.9K viewsพระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
นางสาวซินหยู่148.9K views
